KizLar selam bu söylediginizi bende yaşadım. 1 2 yumurta var tup bebk denildi. 3 kez ertelemek zorunda kaldim. Ve bingo doğal yolla kızımı doğurduğum. 39 yaş 1 2 yumurta. Dr demişti ki açıklanamayan kisirlik %30 bu da kafamızin bu kadar yoğunlaşmasına bağlıyor. Nasılsa tup yapıcam dediğimde kendiliğinden hamile kalan çok kişi varmış. Bu yüzden her sey beyinde kızlar mutluluk hormonlarını yüksek tutmak lazım. Sevgiler herkeseAynen canım çok zor. Ben daha hiç deneme bile yapmadım kaldı ki 3-5 allah korusun ama şimdiden yıldım bıktım. Moral zaten sıfır. Olacaksa normal yolla da pekala olur ama bizler yaştan dolayı korkuyoruz işte. Aret hoca 45 e kadar normal yolla da olur ama 45 i geçirmemeli dedi. Allah hayırlısını hayırlı zamanda versin inşallah
Canım tüp bebek sırasında kullanılan hormonlar uzun süre vücuttan atılmıyor ve doğal gebelik olabiliyor benim ikiz olmasıda ondan sanırım hiç birşey boşa değil vesile,sanırım eşinden gerekli desteği göremediğin için kafan karışık relax biri demiştin onunla bu durumu konuş tüp bebek nicelerini evlat sahibi yaptı pozitif ol birazGüzel bir hikaye muhakkak. Ama benim bu hikayede kafamda kalan cümleler şunlar:3 aşılama 4 tüp tedavisi 5 yıllık çaba... be tekrar denenek istemek. Ben olsam çoktan pes ederdim. Herçekten de tüp benek mucize değilmiş. Bazen boşa zaman kaybı. Nedense çok sinirleniyorum işin içine girdikçe... hayırlısı...
Bu konuda kafam çok karışık. Ben bir sene kadar deneyip en son tüp bebek yapmaya karar verdim galiba. Daha öncede söylemiştim nedense tüp bebek fikri bana çok uzak. Olmayacak mı tüp mü olacak derken fazla kafama taktım. Eşim sadece bir süre daha denememizi olmazsa nasılsa tüp bebek yapabileceğizi söylüyor hep. Tabi bana bırakıyor. Sadece ben biraz acele ve telaşlı davranıyorum. Birgün normal olacak olır diyorum ertesi gün çevremde beni korkutuyorlar be hemen tüp yapmaya karar veriyorum. Çok kafaya taktım biraz uzaklaşmam unutmam gerek bu stresi.Adamcağız da şaşırdı doğal olarak.o da geriliyor.Canım tüp bebek sırasında kullanılan hormonlar uzun süre vücuttan atılmıyor ve doğal gebelik olabiliyor benim ikiz olmasıda ondan sanırım hiç birşey boşa değil vesile,sanırım eşinden gerekli desteği göremediğin için kafan karışık relax biri demiştin onunla bu durumu konuş tüp bebek nicelerini evlat sahibi yaptı pozitif ol biraz
Teşekkür ederim canım güzel sözlerin tatlı yaklaşımın için. Tüp bebeğe karşı değilim sadece içimde normal yoldan gebe kalacakmışım inancı var neden bilmiyorum, beni bu düşünceye iten şey ne hiç bilmiyorum. Ama böyle hissediyorum. Tabiki olmazsa bir süreden sınra tüp deneyeceğiz. Tüp fikrini bir süre ertelememin bir nedeni de urfada imkanların meredeyse sıfır olmasından dolayı İstanbula gidip gelmek o kadar yorucu ki. Uçak saatleri uymuyor otobüs tam bir rezillik. 36 saat yollardaydım. Aret hocada 15 dk kaldım. Tüm bu yorgunluğa değer mi tabiki de değer, herşeye hem de. Ama çok zor inan. Orada yaklaşık 20 gün kalmak, maddi manevi çok zor bir süreç. zorluk değil tüp fikrini ertelememin asıl nedeni, dediğim gibi daha 7 ay oldu evleneli. Bir kaç ay daha denemek istiyorum.[/QUOE]
kendini hazır hissetmen de önemli bu süreçte, galiba sen hazır hissetmiyorsun, eğer öyleyse birkaç ay daha dene o zaman kendiliğinden, ne de olsa aret hoca da yerinde, kimse bir yere gitmiyor. eğer bu düşüncelerle bu işe girersen bence süreç seni yıpratabilir. ama geç kalmamakta da fayda var canım
Ok, en doğru karar içinden gelen karar. Ben de 40 yaşımın sonlarına doğru evlendim. İlk iki yıl bizim için maddi açıdan zor geçti. Değil tüp bebek normal yoldan bile bebek düşünemiyorduk o süreçte. Farklı problemlerimiz de vardı. Ardından maddi olarak toparlandık, yaşım 43'e yaklaştı. Normal yoldan denemeye başladık. 1 yıl denedik, olmadı. Çok umutlandığım fakat yanıldığım anlar oldu. Çevremdeki her kadının hamile kaldığı haberini duymaya başladım. Bir yandan sevindirici, bir yandan da üzücüydü. Ve neticede bir yılın ardından da tam 44'e girmek üzereyken Bahçeci'nin kapısındaydık. Bu arada ara ara yaptırdığım hormon tahlillerimde de sorun yoktu. Adetim de maşallah, çok olur, uzun sürer, hiç gecikmez. Hiçbir şekilde kendimi ne fiziksel ne de duygusal olarak 44 hissetmiyordum.Teşekkür ederim canım güzel sözlerin tatlı yaklaşımın için. Tüp bebeğe karşı değilim sadece içimde normal yoldan gebe kalacakmışım inancı var neden bilmiyorum, beni bu düşünceye iten şey ne hiç bilmiyorum. Ama böyle hissediyorum. Tabiki olmazsa bir süreden sınra tüp deneyeceğiz. Tüp fikrini bir süre ertelememin bir nedeni de urfada imkanların meredeyse sıfır olmasından dolayı İstanbula gidip gelmek o kadar yorucu ki. Uçak saatleri uymuyor otobüs tam bir rezillik. 36 saat yollardaydım. Aret hocada 15 dk kaldım. Tüm bu yorgunluğa değer mi tabiki de değer, herşeye hem de. Ama çok zor inan. Orada yaklaşık 20 gün kalmak, maddi manevi çok zor bir süreç. zorluk değil tüp fikrini ertelememin asıl nedeni, dediğim gibi daha 7 ay oldu evleneli. Bir kaç ay daha denemek istiyorum.
ever canım tam da hislerime tercüman oldun. Ben de 42 yaşımda evlendim. Biraz geç kaldım evet ama ailemi eşimi istediğim konusunda ancak ikna edebildim. Çok zor günler geçirdik o dönem. Çok şükür bitti ve evlendik. Gerçi annem hala konuşmuyor benimle o da ayrı bir yara benim kalbimde. Ben evlenmeden önce zaten doktora gidiyordum ve sürekli bir an önce evlenmemi söylüyordu. Evliliğim kınusunda ailemi ikna edemeyeceğimi düşündüğüm için yumurtalarımı dondurmaya karar verdim. O arada babamdan izin çıktı ve herşeye rağmen evlendik. annemin bana hala kırgın olması beni kahrediyor, bazen içşmden diyorum ki hamile kalsam bile anneme müjde vermeyeceğim kiOk, en doğru karar içinden gelen karar. Ben de 40 yaşımın sonlarına doğru evlendim. İlk iki yıl bizim için maddi açıdan zor geçti. Değil tüp bebek normal yoldan bile bebek düşünemiyorduk o süreçte. Farklı problemlerimiz de vardı. Ardından maddi olarak toparlandık, yaşım 43'e yaklaştı. Normal yoldan denemeye başladık. 1 yıl denedik, olmadı. Çok umutlandığım fakat yanıldığım anlar oldu. Çevremdeki her kadının hamile kaldığı haberini duymaya başladım. Bir yandan sevindirici, bir yandan da üzücüydü. Ve neticede bir yılın ardından da tam 44'e girmek üzereyken Bahçeci'nin kapısındaydık. Bu arada ara ara yaptırdığım hormon tahlillerimde de sorun yoktu. Adetim de maşallah, çok olur, uzun sürer, hiç gecikmez. Hiçbir şekilde kendimi ne fiziksel ne de duygusal olarak 44 hissetmiyordum.
İlk tedavimde sadece 3 yumurtamın çıkması beni şaşırttı. Ardından 5. güne gitmemeleri üzdü. Onun ardından tüplerimde sorun olduğunu öğrenmem umudumu sarstı. Yaklaşık 1 aydır kendimi umutsuz, amaçsız ve işin aslı kötü hissediyorum. Her ne kadar iyi hissetmeye çalışsam da içim karanlık şu aralar. Demek ki yaşlıymışım demeye başladım. Geç kaldım diye düşündüm. Keşke daha önce gitseydim diyorum. Kendimi çocuksuz bir hayata alıştırmaya çalışıyorum bir yandan. Kimseye belli etmiyorum ama içim pek karışık şu aralar.
Ama bu dönemin de geçici olduğunu biliyorum. Sadece geçici bir ufak bunalımdayım o kadar. Bu sürece de ihtiyacım var. Zamanı geldiğinde geçecek, ben tekrar eski iyi ruh halime geri döneceğim. Uzun oldu biraz, içimi döktüm sanırım. Ama şu anda hissettiğim geç mi kaldım paniği gerçek değil, olması gereken zamanda oldu. Gitmem gereken zamanda gittim tüp bebek merkezine. Yani sen de gitmen gerekirse eğer doğru zamanı bilirsin. İnşallah gerek kalmaz, o ayrı.
Üzüldüm gerçekten, umarım en kısa zamanda annenle barışırsınız. İnandığın ve düşündüğün şey olacaktır, hislerimize göre yaşamayı seçtik biz. Hislerimiz doğru yolu ve zamanı gösterecek. Buna inanıyorum. Buradan hamile haberini vereceğine de annenle barışacağına da inanıyorum. Bu topikte yazan çok kişi bebeğini kucağına almış. İnanmışlar, olmuş. Bize yol gösterdiler, teşekkür ediyorum onlara da, sevgilerimi gönderiyorum.ever canım tam da hislerime tercüman oldun. Ben de 42 yaşımda evlendim. Biraz geç kaldım evet ama ailemi eşimi istediğim konusunda ancak ikna edebildim. Çok zor günler geçirdik o dönem. Çok şükür bitti ve evlendik. Gerçi annem hala konuşmuyor benimle o da ayrı bir yara benim kalbimde. Ben evlenmeden önce zaten doktora gidiyordum ve sürekli bir an önce evlenmemi söylüyordu. Evliliğim kınusunda ailemi ikna edemeyeceğimi düşündüğüm için yumurtalarımı dondurmaya karar verdim. O arada babamdan izin çıktı ve herşeye rağmen evlendik. annemin bana hala kırgın olması beni kahrediyor, bazen içşmden diyorum ki hamile kalsam bile anneme müjde vermeyeceğim kibelki de bu yüzden kendimi hazır hissedemiyorum tüp bebeğe yada bebeğe.Annem beni affedene kadar zaman kazanmak istiyorum belki. Tam olarak bilemiyorum.herkes bir şeyler yaşıyor işte. Benim hikayem de bu.allah evliliğimi geç ve güç olsa da yazmış demekki. Belkide çocuğum da geç ve güç te olsa bize gelecek. Öyle düşünüyorum.
Canım ben de 5 ay sonra 41 olucam. 9 aylık evliyim. Amh 1.09 olmasına rağmen doktor rezervin çok düşük dedi. Zaten geç evlendiğim yetmezmiş gibi bir de çocuk konusunda işi zamana bırakmak istemedik. Arabamı sattım. Ve parası tüp bebek uğruna bitti. Elde var sıfır. Şimdi nihahtan gelen takılarla tedaviye devam ediyorum. Sözde birikimimizle ev alıp kiradan kurtulacaktık. Ama çocuk olmadan da önümüzü göremiyoruz. Gerekirse eldeki oarayı sıfırlatana kadar edavite devam diyorum. Çünkü çocuk olmayınca birikimin de evin de paranın da anlamı yok. O yüzden rabbimden istemeye gücümüz yettiğince devam edelim kızlar.Teşekkür ederim canım güzel sözlerin tatlı yaklaşımın için. Tüp bebeğe karşı değilim sadece içimde normal yoldan gebe kalacakmışım inancı var neden bilmiyorum, beni bu düşünceye iten şey ne hiç bilmiyorum. Ama böyle hissediyorum. Tabiki olmazsa bir süreden sınra tüp deneyeceğiz. Tüp fikrini bir süre ertelememin bir nedeni de urfada imkanların meredeyse sıfır olmasından dolayı İstanbula gidip gelmek o kadar yorucu ki. Uçak saatleri uymuyor otobüs tam bir rezillik. 36 saat yollardaydım. Aret hocada 15 dk kaldım. Tüm bu yorgunluğa değer mi tabiki de değer, herşeye hem de. Ama çok zor inan. Orada yaklaşık 20 gün kalmak, maddi manevi çok zor bir süreç. zorluk değil tüp fikrini ertelememin asıl nedeni, dediğim gibi daha 7 ay oldu evleneli. Bir kaç ay daha denemek istiyorum.
Amiiinn...Allah hayırlısını en hayırlı zamanda versin inşallah. Yuvalarımız şenlensin.
Kızlar aranızda kendimi en yakin buldugum kisi @denizkaplan.çünkü bende 40 yaşına bir ay kala doktora ilk kez gittigimde aslında iyiymişim..amh 0.90 dı onu begenmiyordu doktor.bir yil sonra 0.60 amh sonucu aldım inanamadım 1 yilda %30 düşer mi.bana doktorlar kime nereye gitsem hemen evlen demışlerdi 40 yaşımda keşke evlensem diye cok ah ettim.birde bir türlü çözemedigim bir iliskim vardı. Uzun yıllardır süren ondan ayrildım onunla madem olmayacak daha fazla bana ayakbağı olmasın diye.sevdigimden de ayrıldım bu yolda çocuk daha degerli .birde bizde iki arkadas yumurta dondurmaya calistik olmadı.ben bu nedenle hep tüp bebekten medet umar oldum o zamandan beri.bana da dogal yöntem o kadar uzak ki.hatta yumurta donasyonu düsunuyordum bir doktorun bana öylesine bunu söylemesi ile bugünlere gelmeyi embriyomun olacağını beklemiyordum.neyseki tüp deneyebildim.başkasının yumurtasını almaktan vazgectim.ilk tüp denememde doktor yumurtan var donasyon cok pahalı dedi 16.000 mis.henüz bu asamada değilsin dedi de rahatladım.simdi kötü haber su ki hamile kalan 42 yaşında da sık sık hamile kalabiliyor.bir arkadaşım 41.5 da evlendi 42.5 a kadar 2 veya 3 düşük gecirdi.megerse kan pıhtılaşması varmış.simdi bebegi var size anlatmıstım daha önce bu arkadaşımı.ama bızler dogal hamileligi yaşayamadık olsaydı hemen olurdu madem o arkadaşımın oluyordu benim neden olmuyor.o arkadaşın eşı de genç 8 yaş genç, kızdan.@denizkaplan yine sen iyi durumdayken evlenmişsin nasıl oldu da olmadı hayret.arabayı satmışsın helal olsun.bende bu konuda maddiyata önem vermiyorum.bunun için harcadığım paraya uzulmüyorum.ne için çalışıyorum hayalim icin hayalimde cocuk.burada okuduklarıma göre iyi bir doktor bulmak da önemli.Canım ben de 5 ay sonra 41 olucam. 9 aylık evliyim. Amh 1.09 olmasına rağmen doktor rezervin çok düşük dedi. Zaten geç evlendiğim yetmezmiş gibi bir de çocuk konusunda işi zamana bırakmak istemedik. Arabamı sattım. Ve parası tüp bebek uğruna bitti. Elde var sıfır. Şimdi nihahtan gelen takılarla tedaviye devam ediyorum. Sözde birikimimizle ev alıp kiradan kurtulacaktık. Ama çocuk olmadan da önümüzü göremiyoruz. Gerekirse eldeki oarayı sıfırlatana kadar edavite devam diyorum. Çünkü çocuk olmayınca birikimin de evin de paranın da anlamı yok. O yüzden rabbimden istemeye gücümüz yettiğince devam edelim kızlar.
Canım ... Doktor doğru söylemiş bence. Umut görmediği hastalara yanaşmazlar. Çünkü yapacakları başarı onların başarısı. Komşumun birinden duydum. Bir tanıdığı 52 yaşında ikiz tüp bebek doğurmuş. Allah verdi mi veriyor. Yumurta donasyonunu ben de düşünmedim değil ama hem caiz olmadığını öğrendim hem de daha menapoza bile girmemişken bu kadar çaresizcesine donasyon düşünmeyi gerektirecek ne var diyorum. kim olduğunu ne olduğunu bilmediğin bir kadının yumurtasından çıkacak çocuk olsa ne olur olmasa ne olur diyorum. Eşim de diyo ki madem donasyon düşüüyosun o zaman ben de o kadını bulup onunla evlenirim. Sen sadece taşıyıcı ol diyo :) Hatırlarsanız bir türk filmine bile konu olmuştu bu olay. Gökhan Güney'in bir filmiydi. Hamile kalamayan eşi donasyon yaptırıyordu da gökhan güney kadını bulup evleniyordu :) Şaka bir yana Allah hiçbir bayanı donasyon yaptırmaya mecbur kalacak kadar çaresiz bırakmasın. Canımız sağ olduğu sürece ve maddi imkan elverdiği sürece tedaviye devam. Tabii ki Allah'a dua ve sabır ile ...Kızlar aranızda kendimi en yakin buldugum kisi @denizkaplan.çünkü bende 40 yaşına bir ay kala doktora ilk kez gittigimde aslında iyiymişim..amh 0.90 dı onu begenmiyordu doktor.bir yil sonra 0.60 amh sonucu aldım inanamadım 1 yilda %30 düşer mi.bana doktorlar kime nereye gitsem hemen evlen demışlerdi 40 yaşımda keşke evlensem diye cok ah ettim.birde bir türlü çözemedigim bir iliskim vardı. Uzun yıllardır süren ondan ayrildım onunla madem olmayacak daha fazla bana ayakbağı olmasın diye.sevdigimden de ayrıldım bu yolda çocuk daha degerli .birde bizde iki arkadas yumurta dondurmaya calistik olmadı.ben bu nedenle hep tüp bebekten medet umar oldum o zamandan beri.bana da dogal yöntem o kadar uzak ki.hatta yumurta donasyonu düsunuyordum bir doktorun bana öylesine bunu söylemesi ile bugünlere gelmeyi embriyomun olacağını beklemiyordum.neyseki tüp deneyebildim.başkasının yumurtasını almaktan vazgectim.ilk tüp denememde doktor yumurtan var donasyon cok pahalı dedi 16.000 mis.henüz bu asamada değilsin dedi de rahatladım.simdi kötü haber su ki hamile kalan 42 yaşında da sık sık hamile kalabiliyor.bir arkadaşım 41.5 da evlendi 42.5 a kadar 2 veya 3 düşük gecirdi.megerse kan pıhtılaşması varmış.simdi bebegi var size anlatmıstım daha önce bu arkadaşımı.ama bızler dogal hamileligi yaşayamadık olsaydı hemen olurdu madem o arkadaşımın oluyordu benim neden olmuyor.o arkadaşın eşı de genç 8 yaş genç, kızdan.@denizkaplan yine sen iyi durumdayken evlenmişsin nasıl oldu da olmadı hayret.arabayı satmışsın helal olsun.bende bu konuda maddiyata önem vermiyorum.bunun için harcadığım paraya uzulmüyorum.ne için çalışıyorum hayalim icin hayalimde cocuk.burada okuduklarıma göre iyi bir doktor bulmak da önemli.
Su anda istanbuldayım 3 yumurta var.salı günü kontrol var.ilaçla basladık daha yavaş ilerliyor 1 gün geç gidiyor kuvvetli ignelere göre.eşimin ablasında kalıyorum neyse ki.
Haremiz bencede dogal yöntem olacaksa zaten olur.onu beklemedigin gibi doktor takibinde de düsün taşın aret bey baksa tabi daha iyi olur ben hep doktorumu gözüm arıyor.ve her isleme kendisi giriyor.mustafa bahcecinin kendisi öyle degil hasta onu göremiyor.bir yandan Haremiz cim cok da önemli degil. Aret beyin kafasında bir igne var sana onu verecek sayıya bakıyor zaten.yumurta sayın iyi çıkarsa 5-6 gibi o zaman aret bey tedavini iyi gecirecektir.uzakta olsanda olur.istda 15 gün kalman zorsa ilkini urfadan takipli yap stres olma.kızlar ben 43 yaş konusunda da olumsuzdum.oyle okumustum 43 de cok cok düşüyor hamile kalma oranı imkansıza yakın sanıyordum. poppy73 bence bu kısmı cok güzel özetledi bize.43 yaşım bosa gecti diye doktorlarla.43 44 45 46 da cocuk oldugunu yeni yeni çevremde dahil is arkadaslarımda ornek veriyorlarda inanmaya başladım.sunu da biliyorum tüp bebektede cok az insan hamile kalıyor bahceci dedim.orda da olmadı mı olmuyor.sonucta kızlar donasyon yaparım demekten vazgectim.esim kıziyor donasyon falan paraları havaya atmaktan.o kadar parayı kendi bebegime harcıyorum.erbil beyde saka bile yaptırmiyor.kendime kötünün iyisiyim degil mi dedim . Kötü olsan tedaviye almam dedi ve gayet ciddi bu konularda ve kötüyüm dedirtmiyor brova bence.
Seni çok iyi anlıyorum. Çocuğum olmazsa ileride nasıl bir amacım olabilir ki diye düşünüyorum. O yüzden birikimin de kime ne faydası olacak? Eşim geçenlerde bundan sonra iki kere daha deneriz, sonra çocuk defterini kapatırız dedi. Birşey demedim ama kocamaaaan bir tokat yemiş gibi oldum. Sonra da gizli gizli ağladım, ama nasıl ağlama. Ben hiç düşünmedim kaç kere deneriz, nereye kadar gideriz diye. Şimdiki tedaviye odaklanmalıyım, olmazsa o zaman düşünürüm. Ama öyle demesi bile beni derinden sarsmıştı.Canım ben de 5 ay sonra 41 olucam. 9 aylık evliyim. Amh 1.09 olmasına rağmen doktor rezervin çok düşük dedi. Zaten geç evlendiğim yetmezmiş gibi bir de çocuk konusunda işi zamana bırakmak istemedik. Arabamı sattım. Ve parası tüp bebek uğruna bitti. Elde var sıfır. Şimdi nihahtan gelen takılarla tedaviye devam ediyorum. Sözde birikimimizle ev alıp kiradan kurtulacaktık. Ama çocuk olmadan da önümüzü göremiyoruz. Gerekirse eldeki oarayı sıfırlatana kadar edavite devam diyorum. Çünkü çocuk olmayınca birikimin de evin de paranın da anlamı yok. O yüzden rabbimden istemeye gücümüz yettiğince devam edelim kızlar.
Bizim içten içe yaşadıklarımız, etrafımızda birer birer hamile kalanları gördükçe kendimizi kahretmemiz yetmezmiş gibi bir de korkutup bizi karamsarlığa sürükleyenler oluyor. Eşini kastetmiyorum tabiki, senin ne kadar çok üzüldüğünü ve bu yolda yıprandığını görüp sana üzüldüğü için böyle söylüyor belkide. benim eşim de beni rahatlatmak için sürekli, olacak biliyoruz ama bugün ama yarın biz Hare mize kavuşacağız, olmazsa da napalım, hayat devam edecek diyor. (Hep bir kızımız olsun istiyoruz adını da Hare koyacağız. tabi allah bize ne gönderirse sağlıklı, başımızın üstünde yeri var). denemeye devam. Adet olabildiğimiz sürece umut var. Umut hep olsun.Seni çok iyi anlıyorum. Çocuğum olmazsa ileride nasıl bir amacım olabilir ki diye düşünüyorum. O yüzden birikimin de kime ne faydası olacak? Eşim geçenlerde bundan sonra iki kere daha deneriz, sonra çocuk defterini kapatırız dedi. Birşey demedim ama kocamaaaan bir tokat yemiş gibi oldum. Sonra da gizli gizli ağladım, ama nasıl ağlama. Ben hiç düşünmedim kaç kere deneriz, nereye kadar gideriz diye. Şimdiki tedaviye odaklanmalıyım, olmazsa o zaman düşünürüm. Ama öyle demesi bile beni derinden sarsmıştı.
Canım o filmi izlemedim tabi ki olmasın.beceriksiz doktorlar onu da söylüyor donasyon diye.Canım ... Doktor doğru söylemiş bence. Umut görmediği hastalara yanaşmazlar. Çünkü yapacakları başarı onların başarısı. Komşumun birinden duydum. Bir tanıdığı 52 yaşında ikiz tüp bebek doğurmuş. Allah verdi mi veriyor. Yumurta donasyonunu ben de düşünmedim değil ama hem caiz olmadığını öğrendim hem de daha menapoza bile girmemişken bu kadar çaresizcesine donasyon düşünmeyi gerektirecek ne var diyorum. kim olduğunu ne olduğunu bilmediğin bir kadının yumurtasından çıkacak çocuk olsa ne olur olmasa ne olur diyorum. Eşim de diyo ki madem donasyon düşüüyosun o zaman ben de o kadını bulup onunla evlenirim. Sen sadece taşıyıcı ol diyo :) Hatırlarsanız bir türk filmine bile konu olmuştu bu olay. Gökhan Güney'in bir filmiydi. Hamile kalamayan eşi donasyon yaptırıyordu da gökhan güney kadını bulup evleniyordu :) Şaka bir yana Allah hiçbir bayanı donasyon yaptırmaya mecbur kalacak kadar çaresiz bırakmasın. Canımız sağ olduğu sürece ve maddi imkan elverdiği sürece tedaviye devam. Tabii ki Allah'a dua ve sabır ile ...
Seni çok iyi anlıyorum. Çocuğum olmazsa ileride nasıl bir amacım olabilir ki diye düşünüyorum. O yüzden birikimin de kime ne faydası olacak? Eşim geçenlerde bundan sonra iki kere daha deneriz, sonra çocuk defterini kapatırız dedi. Birşey demedim ama kocamaaaan bir tokat yemiş gibi oldum. Sonra da gizli gizli ağladım, ama nasıl ağlama. Ben hiç düşünmedim kaç kere deneriz, nereye kadar gideriz diye. Şimdiki tedaviye odaklanmalıyım, olmazsa o zaman düşünürüm. Ama öyle demesi bile beni derinden sarsmıştı.
Bize moral oldun.bende gecen anlattım ya burada.45 yaşında bir arkadasımız koruyucu aile olmus cocuk almis ve dogal hamile.buherkeze merhabalar arkadaşlar .....size de umut olsun diye dün arkadaşımdan aldığım bir haberi paylaşmak istiyorum sizinle bana da çok umut oldu tekrar dan ...44 yaşında tüp bebek ten tanıştığımız ve 5 yıldır tedavi gören bir arkadaşım 3 sewer aşılama ve 4 sefer de tüp bebek tedavisi gördü en son birlikte transferimiz yapılmıştı ve tutmamıştı yine onunda eşinin sperm ve kendi de yumurta rezervi nerdeyse sıfır dı yani benden çok daha kötü bir durumdaydı o dr artık uğraşma bırak yumurta donasyonuna gidin siz demişti....son kez denemek için dün tekrardan ege tüp bebeğe gidiyor kan alınıyor tahliller için tekrar ve öğleden sonra arıyorlar ve hamilelik gözüküyor kanda demişler inanamamış şaka mı bu kanlar karışmıştır demiş hatta ...ve gitmiş muayne olmuş hemen 1 aylık hamile imiş doğal yolla beni aradı hemen ağlıyor du çok kötü hala inanamıyor yani arkadaşlar allahtan umut kesilmez mucizeler bizi bekliyor hiç bir zaman nolur umudumuzu kaybetmiyelim bize yazıldı ise anne olmak nolursa olsun kaç yaşında olursak olalım olucak....buna inanın
Seninde evliliğin niye öyle karıştı annen konusuna üzüldüm.ne buldular cocukta böyle :) baban cok olumlu davranmıs ve doğru olanı yapmış.insallah annenle en kısa zamanda barışın.bende öyle senin durumdayım acil diyorlar.Daha turşumuzu mu kuracaklardı kızı verin gitsin.ben son yıllar evliliğe cok meraklıydım.çocuk icin evlenmeyi her ne koşulda one aldım.annemde mufettis mühendis çesitli hayalleri vardi.aaa sizi mi bekleyecegim o kariyerli kisiyi beklemekten sıkıldım.kariyerli kiside artik 2 cocuklu gobeklidir yani onu ne yapayim.beyaz atlı prensimi kendim yaratırım diyerek eşimde ısrar ettim.ki özel işi olmasindan baska diyecegi birsey de yok.çok da seviyorlar iyi ki de evlendik.Bizim içten içe yaşadıklarımız, etrafımızda birer birer hamile kalanları gördükçe kendimizi kahretmemiz yetmezmiş gibi bir de korkutup bizi karamsarlığa sürükleyenler oluyor. Eşini kastetmiyorum tabiki, senin ne kadar çok üzüldüğünü ve bu yolda yıprandığını görüp sana üzüldüğü için böyle söylüyor belkide. benim eşim de beni rahatlatmak için sürekli, olacak biliyoruz ama bugün ama yarın biz Hare mize kavuşacağız, olmazsa da napalım, hayat devam edecek diyor. (Hep bir kızımız olsun istiyoruz adını da Hare koyacağız. tabi allah bize ne gönderirse sağlıklı, başımızın üstünde yeri var). denemeye devam. Adet olabildiğimiz sürece umut var. Umut hep olsun.
Ben evlenmeden hemen önce menepozun eşiğinde olduğunu öğrenmiş ve durumu babamla paylaşmıştım.(babamla çok yakınızdır, annemdn daha fazla) O kadar çok üzüldü ki benimle beraber ağladı adamcağız. Şimdi de soruyor, birşey var mı, bir haber diye. üzülerek yok diyorum. bana arı sütü, bal, polen karışımları yapıp yolluyor napsın. Her duyduğu çareyi bana aktarıyor. Çok zor benim için de...Allah inşallah hepimizi sevindirsin ne diyeyim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?