Yoğun stres durumlarında, vücut direnci düşüyor, eğer bir iltihaplanma durumu varsa, stres anındaki yoğun kan akışı ile ya vücudun başka yerlerine taşınıyor, ya da kanda kalıyor. Kullandığımız antibiyotikler ne kadar geniş spektrumlu olursa olsun, her yere ulaşamıyor. Ayrıca stres, iltihaba neden olan mikroorganizmaların güçlenip direnç kazanmasına da sebep oluyor çünkü vücut asidik bir ortama dönüşüyor. Bir süre sonra, vücut iltihabı kendi parçası olarak kabul edip savaşmamaya başlıyor. Aldığımız ilaçlarla elde edilen tedavi de geçici oluyor çünkü, vücut kendini tamir etmek adına iltihap oluşumunu artıracak ortam yaratıyor.
97' den beri ama özellikle evlenip çalışmayı bıraktıktan sonra, devlet, özel, üniversite... gezmediğim hastane kalmadı desem yeridir. Kanserinden tut, FMF, tüberküloz, kalp- damara kadar bir dolu şeye bakıldı. Her gittiğim doktorda verdiğim kanı toplasam 5 kişinin hayatını kurtarırdım. Sadece 2 yıl önceki son girişimimde bir kerede 14 tüp kan vererek kendi rekorumu kırdım. Sonuç? Hiç bir şey. İltihapla stres arasındaki bağlantıyı da yine kendim, internetten, sağlık personeli arkadaşların kitaplarından, en çok ta eşimin hayvan sağlığı kitaplarından çıkardım. Geçmişimi düşününce, benim normal gördüğüm pek çok şeyin aslında travma olduğunu, bunların da yoğun stres ve strese bağlı hastalıkları tetiklediğini farkettim. 17 yıl, iltihapla yaşamak için çok uzun bir süre. Sadece bebek anlamında değil pek çok konuda yaşam kalitemi düşüren bir olgu. O yüzden çözmek zorunda hissediyorum kendimi.