- Konu Sahibi OmurlukDegilSeyirlikOldu
- #1
Merhaba Arkadaşlar;
2 buçuk senelik evliliğim 14 şubatta tek celsede bitti..
Başıma bir felaket gelmiş gibi hissediyorum..Sanki bir rüyadayım (yada bir kabus) birgün uyanıcam ve herşey kaldığı yerden devam edecek..
Yatağımda açıcam gözümü yanımda o olacak yine koştur koştur işe gidicem falan..Hayır..Bunlar bir daha asla yaşanmayacak..Çünkü EVLİLİĞİM BİTTİ..
İnanamadığım yüzüme tokat gibi vuran gerçek bu işte..O akşam bir karar aldık evet anlaşamıyorduk maddi anlamda çok zor günler yaşıyorduk..Yine de hangi psikolojiyle hangi bunalımla aldım o kararı bilmiyorum..Sonra herşey tepetaklak oldu..1 hafta baba evinde geçti her günü ve gecesi azap gibi 1 hafta sonra onu aradım yapamadığımı söyledim.Bana söylemediğini bırakmadı..Yakında evi de boşaltıyorum dedi..Ben olduğum yere çöktüm kaldım ve babam senin eşyaların o evdeyken nasıl boşaltıyormuş dedi ve gittik apar topar kırmızı kurdelelerle o eve giren eşyalarımı koltuk örtülerinin içine sararak çıkardık
çok çok acıı..
Her bitti dediğimde en başa döndüm..Günler geçmek bilmedi nefes alamıyordum hala alamıyorum..Bana yapmadığı,söylemediği kalmadı ama onu hala çok seviyorum..Çünkü kocamdı ya..Güvendiğim sonsuza kadar diyerek hayatımı kendimi paylaştığım adamdı o..Bu kadar şerefsiz olamazdı..1+1 ev tuttu kendine bizim eşyalarımızla yeni bir hayat kurdu..1 gecede 3 bara gidiyor şimdi sırf ben göreyim diye de face ten paylaşıyor..Ben ise her nefes alamayışımda ona sığındım...Ya mesaj çektim ya aradım.Her seferinde bir öncekinden daha kırıcı cevaplar aldım..
"Seni sevmiyorum,seni istemiyorum,evliliğimiz gençlik hatasıydı..Bana yetemedin..Çık artık hayatımdan..Daha fazla yüzsüzleşme..Biraz gururlu ol..İstenmediğini bile bile neden arıyorsun..Boşandıktan sonra hayatıma kaç kişi girdi sayamadım..!Daha neler neler..En ağırıma giden de boşanmadan önce eve konuşmak için gittiğimde eniştemi arayıp "gelin D.. buradan alın" demesi.Ben kimim ya gelin bunu burdan alın der gibi eniştemi arıyorsun..Yıkım üstüne yıkım
şimdi dersiniz ki sen ne yaptın da bu adam sana böyle davranıyor..Hiçbirşey..Sevdim sadece sevdim..Tamam benimde hatalarım oldu kabul ediyorum ama bu kadarını hangi kadın hakeder arkadaşlar Sevdiğim için gözünde "küçüldüm.." Evliliğimi kurtarmaya çalıştığım için "gurursuz.." oldum..Ve ben hala ondan nefret edemiyorum.Anlık nefret oluyo ama sonra güzel günler aklıma gelince yine ilk günkü gibi yanmaya başlıyor içim..Yazdıkça aklıma geliyor..Mahkemeye gelmiyorum diye mesaj atmıştım "ister gel ister gelme sen benim için Allah katında bitmişsin kağıt üstünde bitmesen ne olur.." dedi bunu söyledikten sonra mahkemeye gidip hakimin sorusuna zorla evet dedim
Her seferinde bir darbe daha,bir darbe daha..Hissizleştim artık sanırım..Herkes çok güçlü olduğumu söylüyor..Haklılar sanırım hala nefes alabiliyorum..Evet sadece o yok bu dünyada evet o bulunmaz hint kumaşı değil evet bana değer vermiyor,beni sevmiyor,istemiyor..Lanet olsun ki ben bunları bile bile yanıyorum..Canı cehenneme diyemiyorum..Hiçbir yolu yok tekrar bir araya gelmemizin aşılamaz duvarlar ördü aramıza ve ben duvarlar altında hergün eziliyorum..Onu bir daha hiç göremeyeceğim,sesini duyamayacağım,aynı gece beraber uyuyup aynı sabaha beraber uyanamayacağız..O kadar acı ki..Kalbimin atışı bile değişiyo bunları yazarken..Geçer mi..Geçecek mi bilmiyorum..Geçmeli bitmeli çünkü bu acıyla yaşanmaz..yaşayamıyorum..
2 buçuk senelik evliliğim 14 şubatta tek celsede bitti..
Başıma bir felaket gelmiş gibi hissediyorum..Sanki bir rüyadayım (yada bir kabus) birgün uyanıcam ve herşey kaldığı yerden devam edecek..
Yatağımda açıcam gözümü yanımda o olacak yine koştur koştur işe gidicem falan..Hayır..Bunlar bir daha asla yaşanmayacak..Çünkü EVLİLİĞİM BİTTİ..
İnanamadığım yüzüme tokat gibi vuran gerçek bu işte..O akşam bir karar aldık evet anlaşamıyorduk maddi anlamda çok zor günler yaşıyorduk..Yine de hangi psikolojiyle hangi bunalımla aldım o kararı bilmiyorum..Sonra herşey tepetaklak oldu..1 hafta baba evinde geçti her günü ve gecesi azap gibi 1 hafta sonra onu aradım yapamadığımı söyledim.Bana söylemediğini bırakmadı..Yakında evi de boşaltıyorum dedi..Ben olduğum yere çöktüm kaldım ve babam senin eşyaların o evdeyken nasıl boşaltıyormuş dedi ve gittik apar topar kırmızı kurdelelerle o eve giren eşyalarımı koltuk örtülerinin içine sararak çıkardık
çok çok acıı..Her bitti dediğimde en başa döndüm..Günler geçmek bilmedi nefes alamıyordum hala alamıyorum..Bana yapmadığı,söylemediği kalmadı ama onu hala çok seviyorum..Çünkü kocamdı ya..Güvendiğim sonsuza kadar diyerek hayatımı kendimi paylaştığım adamdı o..Bu kadar şerefsiz olamazdı..1+1 ev tuttu kendine bizim eşyalarımızla yeni bir hayat kurdu..1 gecede 3 bara gidiyor şimdi sırf ben göreyim diye de face ten paylaşıyor..Ben ise her nefes alamayışımda ona sığındım...Ya mesaj çektim ya aradım.Her seferinde bir öncekinden daha kırıcı cevaplar aldım..
"Seni sevmiyorum,seni istemiyorum,evliliğimiz gençlik hatasıydı..Bana yetemedin..Çık artık hayatımdan..Daha fazla yüzsüzleşme..Biraz gururlu ol..İstenmediğini bile bile neden arıyorsun..Boşandıktan sonra hayatıma kaç kişi girdi sayamadım..!Daha neler neler..En ağırıma giden de boşanmadan önce eve konuşmak için gittiğimde eniştemi arayıp "gelin D.. buradan alın" demesi.Ben kimim ya gelin bunu burdan alın der gibi eniştemi arıyorsun..Yıkım üstüne yıkım
şimdi dersiniz ki sen ne yaptın da bu adam sana böyle davranıyor..Hiçbirşey..Sevdim sadece sevdim..Tamam benimde hatalarım oldu kabul ediyorum ama bu kadarını hangi kadın hakeder arkadaşlar
Sevdiğim için gözünde "küçüldüm.." Evliliğimi kurtarmaya çalıştığım için "gurursuz.." oldum..Ve ben hala ondan nefret edemiyorum.Anlık nefret oluyo ama sonra güzel günler aklıma gelince yine ilk günkü gibi yanmaya başlıyor içim..Yazdıkça aklıma geliyor..Mahkemeye gelmiyorum diye mesaj atmıştım "ister gel ister gelme sen benim için Allah katında bitmişsin kağıt üstünde bitmesen ne olur.." dedi bunu söyledikten sonra mahkemeye gidip hakimin sorusuna zorla evet dedim Her seferinde bir darbe daha,bir darbe daha..Hissizleştim artık sanırım..Herkes çok güçlü olduğumu söylüyor..Haklılar sanırım hala nefes alabiliyorum..Evet sadece o yok bu dünyada evet o bulunmaz hint kumaşı değil evet bana değer vermiyor,beni sevmiyor,istemiyor..Lanet olsun ki ben bunları bile bile yanıyorum..Canı cehenneme diyemiyorum..Hiçbir yolu yok tekrar bir araya gelmemizin aşılamaz duvarlar ördü aramıza ve ben duvarlar altında hergün eziliyorum..Onu bir daha hiç göremeyeceğim,sesini duyamayacağım,aynı gece beraber uyuyup aynı sabaha beraber uyanamayacağız..O kadar acı ki..Kalbimin atışı bile değişiyo bunları yazarken..Geçer mi..Geçecek mi bilmiyorum..Geçmeli bitmeli çünkü bu acıyla yaşanmaz..yaşayamıyorum..
