ay kızlar dün başımıza gelen olayı anlatayım. allah tüm gençlere akıl fikir versin..
nişanlımın teyze kızı evden kaçmış. sabah ofise giderken kocaya kaçmış gibi anlattı nişanlım. öğleden sonra haber gelmiş. sabiha gökçene gelmiş uçakla. oraya git bak demişler. nişanlım da gelmiş de kimbilir nereye gitmiş ben nasıl bulayım demiş. akabinde anadolu yakasında bir çocuk büroya getirildiği haberi gelince, beni, kayınvalidemi aldı. birlikte gittik. ne olup bittiğini anlayabilmek için önce kayınvalidemi ve nişanlımı ayrı bir yerde tutarak ben görüştüm kızla. 18ini doldurmasına 1 ay var. kendi isteğiyle evden kaçmış. şiddet görüyormuş, eve dönmek istemiyormuş. savcı da yurda yerleştirilmesi talimatı vermiş. kız ısrarla ben sizinle gelmiycem, eve dönmiycem, yurda gidicem deyip durdu. polisler de bir an önce götürüp teslim etmeye meraklı. bir yandan ben bir yandan nişanlım tartışmaya başladık polislerle. düşünsenize sizin kızınız, yeğeniniz olsa ikna edip eve götürmeye çalışmaz mısınız? sonuçta yurtların ortamı belli. zor zahmet "1 ay sonra istediğin hayatı yaşarsın, istiyorsan istediğin yere gidersin, ama bu 1 ayı yurtta geçirmen seni şimdikinden beter duruma sokar" diyerek ikna ettim kızı. tekrar savcı arandı, ek ifadeler alındı falan derken aldık kızı geldik eve. dün geceyi face ten tanıştığı, yalnızca adını bildiği bir erkeğin evinde geçirmiş. ne yaşandı muamma. evinde kaldığı çocukla ilgili nerdeyse hiçbirşey bilmiyor, bildiklerinin de gerçek olup olmadığı tartışılır. kaynımla birlikte sohbet ortamında baya bir sorguya çektik çaktırmadan. çelişkiler var, ikna olmadık. kızın boynunda morluklar var. ama birşey yaşamadık diyor. önceki erkek arkadaşlarından tutun, pastanede el ele tutuşup, öpüştüklerine kadar döküldü kız sorguda. pastane ortamında daha ileri gidemediklerini söyledi 17 yaşında, doğduğu küçücük ilçeden hiç çıkmamış olan kız. sevgililer de faceten, yanlış telefon aramalarından vs vs. bulunmuş.şaştık kaldık, afalladık, ama işin içinden çıkamadık. ailesi de yolda şu anda, 1-2 saate kadar istanbulda olurlar. geldiklerinde kıyamet kopacak tabi.
benden 11 yaş küçük. onun yaşındaki halimi düşündüm. ben de bir ilçedeydim. deli çağımızdı. türlü delilikler yaptım. sevgililerim oldu. ama çok masumdu hepsi. üstelik benimde internetim vardı. mirc, isq ile chat yapardık o zamanlar. aradan geçen 11 yılda ne kadar çok şey değişmiş. gençler ne kadar yozlaşmış, asileşmiş, aileye karşı tahammülsüz olmuşlar. ailemde ne baskı vardı, ne şiddet. istediğim gibi sokağa çıkar, kafeye gider, eve geliş saatimi kendim belirlerdim ama beni ya da ailemi zora sokacak hiçbir yere gitmedim, okul ve dersane arkadaşlarım dışında, ipsiz sapsız kimseyle arkadaşlık etmedim. arada 11 yıl varken ben anlayamıyorsam bu durumu, 50 yaşın üstündeki anne babası nasıl anlayabilir. allahım ıslah etsin hepsini. rabbim kardeşlerimizi, evlatlarımızı doğru yoldan ayırmasın ve kötülerle karşılaştırmasın. başka da diyecek bir şey bulamıyorum..