hıh öğle yemeğimizi de yedik. geldim ben de tekrar aranıza.
yemekte
1 kase cacık (nane, azcık zeytinyağı biraz da sirke katılmış)
domates biber kavurma
peynir, zeytin, domates
2 üçgen dilim karpuz
bide ekmeğin köşesi
akşam neden canım sıkıldı anlatayım, bir de siz yorumlayın..
dün ofisteyken nişanlım akşama yürüyüşe çıkalım mı demişti. ben de eveeett diyince pek bi sevinerek akşam yürüyüşe çıkmaya karar vermişti.. ofisten çıkınca evlere dağıldık üstümüzü değişmek üzere. annem onlardaydı. üstümü değiştirip ben de gittim. çay içiyorlardı. oturdum bi çay da ben içtim. görümcem burda, tatil için. onun oğlanlarla tepindik falan. neyse çıktık ikimiz. oturduğumuz yerde öyle rahat yrüyüş yapacak bir yer yok. cadde üzerinde kaldırımdan falan başladık yürümeye. yan yanayız, elimde su şişesi. 50 mt falan anca yürüdük. başladı söylenmeye. adamların yanından geçerken dikkat etmiyormuşum, adamlara yol vermiyormuşum, başını belaya sokacakmışım .... bıt bıt bıt... ben de ben ne yapıyorum, dümdüz yürüyorum, yanımdan adam geçtiğinin bile farkında değilim dedim. gerçekten de öyle yolda yürürken mağazalar dışında pek sağa sola bakınmam. baktım ters döndürdü kendini hiçbirşey söylemeden aldı başını geri gitti. bi müddet baktım arkasından. baktım gidiyor tepkisiz. ben de kaldığım yerden yürüyüşüme devam ettim. toplamda 45-50 dk kadar yürüdüm ve eve döndüm.
arkadaşlar 29 yaşındayım, avukatım, hayatımın tamamı şehirde geçti, hep kalabalık ortamlardaydım. ne bir gün birine çarptım, ne bir gün tacize uğradım. 9-10 yaşlarımdan beri hemen hemen hep yalnız çıktım dışarı, annem babam dolaşmadı yanımda peşimde. bu adam beni 7 yıldır tanıyor. 7 yıldır anamdan babamdan çok vakit geçirdim onunla. bu ilk değil ne zaman dışarı çıksak adamların üstüne üstüne gidiyorsun diye azarlar çocuk gibi. yanımdan geçen adamla aramda en az 20 30 cm mesafe olduğu halde. ayrıca asıl kızdığım şey, iş için it gibi koştururum, arabam yok. kendisi arabasıya gezerken ben belediye otobüsü tramvay vs. adamlarla resmen iç içe gidip gelmek zorunda kalırım, hiçbirşey olmaz; sokakta yürürken kıyamet koparır.. anlamadım gitti..
haa sonuçta nooldu.... hiçbir adamın üstüne çıkmadan, çarpmadan, değmeden


yürüyüşümü tamamladım, evime geldim. kendisi geri dönüp esnafla pinekledi, sonra da kahveye gidip okey oynadı.. bu işten hiç de zararı çıktığımı düşünmüyorum. bu akşam gene çıkıcam yürümeye... zatı muhterem nişanlıma da söyler miyim, ya da o da gelir mi bilmiyorum.. asıl düşündüğüm ise şimdi böyle iyi o kapris ben inat evlere dağılıyoruz, sabah olunca da unutuyoruz, daha doğrusu o unutuyor, ben de unutmuş gibi yapıyorum. ya evlenince nasıl olacak?? zaman zaman bundan korkuyorum işte..
bu arada sabah birlikte çıktık, beni ofise bıraktı, kendi bi yerlere gitti, geldi, yemek yedik, sohbet ettik, sabahtan beri de hiçbir sıkıntı yok aramızda.. hani öle yok sen nereye gittin, naaptın vs demez hayatta.. ben de girmedim hiç mevzuya

