Bu yöntem asla doğru olamaz. Olan şey anne babasına olan güvenini yitirmek, kimseye güvenemeyeceğini öğrenmek ve hayatta kalmak adına ortama alışmak. Sonrasında gelsin davranış bozuklukları, ergenlikte aileyle çatışma, duygusal travma ve bağlanma sorunlu bireyler. Yetişkinlerde anksiyete, depresyon vb yaygınlığı. Çocukların büyük kısmı (kızlarda daha çok) ayrılık kaygısı daha az yaşıyor veya kolay atlatıyor diye bu yöntem yaygın bence.
Ben özellikle yavaş ayrılma, çocuk alışana kadar beraber gitme istemiştim başlamadan herşeye tamam diyorlar sonrası bu işte
Dünyadan habersiz çevremdeki tüm arkadaşlarımın çocukları 1-2 yaşında gitti diye ben de veririm sanmıştım çocuk yaparken. Ama hayat böyle işte. Parasız kalırım, arabamı satarım, kariyerim biter bir yolunu bulur çözerim ama çocuğa bunu yapamam. Maalesef çoğunluk verdiği için bize bir senin çocuğun mu kıymetli muamelesi yapılıyor ve iş hayatına verdiğin araya "işi önemseyen çocuğunu kreşe verir çalışırdı" diye keyfi gözüyle bakılıyor. Evde çocuk bakmak için kalmam gerkeceğini öngöremedim ama şimdi gerekn buysa kalacağım.