Merhabalar,
Sizlere biraz uzun olacak ama hayat hikayemden bahsetmek istiyorum durumumu daha iyi anlayip ona göre yorum yapmanız icin, kucuk bir şehirde genel olarak mutlu bir ailede buyudum, memur cocuguydum hep universite okumayı bir gun ogretmen olmayı hayal ederdim, derslerinde cok basarılı utangac cekingen bir cocukluk yasadım, ve hayallerimi gerceklestirdim ilk sene universiteyi kazandim, guzel bir kızdım universitede hickimseleri begenip de kabul etmedim
bitirdigim ilk senede 21 yasında gencecik bir ogretmen olarak atandim istanbula, daha gorevime baslamamisken o yaz gorucu gelen bir aileyi kabul ettim ve 3 ay icinde evlendim, ask evliligi felan degildi benimkisi tamamen mantik evliligi
esimde cok iyi bir universiteden mezun muhendisti, ikimizde aynı sehirde dogup buyumustuk, yani ne oldugunu anlayamadıgım cok acele verilmiş bir evlilik kararıydı benimkisi, esimin aile yapısı bizimkinden cok farklıydı esim ailesine inanılmaz duskun hatta bagımlıdır tabi saf ben ilk basta herkesi kendim gibi zannettim dugunumuzde bir cop almadılar, esyalarimizi kendim aldim,hatta dugunde takılan altinları dahi kafalarına gore kesip de tutusturdular elime, en basından beri deger vermediler bana, benim iyi niyetli ailem hep el ustunde tuttu esimi, babam ....cim diye hitap ederdi esime ismiyle, kayınvalidem cok oyuncu bir insandır kayınpeder de asırı despot karısının ismini bile agzına almayan hep avrat diye cagıran, bir tesekkur etmeyi bilmeyen cok inatci herkeslerle kavgalı tuhaf bir insandır, ilk evlenirken aileye cok icim ısınmamıstı ama ne olucak ki onemli olan es bize etkileri olmaz diye dusunmustum
cooook yanılmısım malesef
2 sene kadar calıstıktan sonra esim yurtdısında calısmak istedi kariyerini artırmak ingilizcesini gelistirmek icin, ben de hemen kabul ettim ve isimden istifa edip yurtdısına onunla yerlestim sil bastan biir duzen kurdum, 3 yıl calısır doneriz ben yine atanırım sen de kariyer yapmıs olursun diye anlastik, ve ailemin tek kızı olmama ragmen o kadar iyi niyetli insanlarki anne ve babam hic seslerini cıkarmadılar bu duruma,
Tabi gidince problemler de basladı, esimin ailesi hep uzaktan da olsa esimi doldurdular bana ve aileme karsi, kayınpeder benim icin bosa onu istemiyorum dedi, gerizekalı dedi hakaretler etti, esim de onlar icin bir kac defa tokat attı bana ve tr ye gonderdi beni, ayrılıp isime donmeyi kafama koymustum ancak ailem elalem ne der korkusundan beni ikna ettiler birlesmeye,
Kayınpeder benden ozurdileyecek dedi tum hakaretleri eden kendisi olmasına ragmen, ettim ben de siz buyuksunuz dedim
((
Sonra tup bebekle bir bebek sahibi olduk, hemen arkasından da normal yolla bir tane daha, iki bebekle basedemeyince ailem geldi yanımıza 3 ay ellerinden geleni yaptılar, sonra da onun ailesi geldi guya bebeklerle ilgilenmeye, 3 ay tatil yaptılar, kayınvalidem kılını kıpırdatmadı oglu ısten gelecegi vakit ilgileniyor gibi yaptı hep, sabah aksam uyudu, kayınpeder de internet basından kalkmadi, ogluma hep durzu serefsiz diye hitap etti, en son trye birlikte donecektik, 2 cocukla ucakta yapamam diye onlarla donmek istemistim,
Donmemiz yaklasırken kavga cıktı bana anne ve babası yine demediklerini bırakmadılar, oglen cocukları uyutup bir oturup kola iciyordum yaninda bi iki biskuviyle, ben nasıl ona sormadan gecip oturup icermişim, baba sen kola icmezsin ki niye sorayım dedigimde soracaksın icmesem de mecbursun dedi, ayagımın altına alırım seni dedi, gerizekali mantık yok sende dedi, daha neler neler,,
ben de eşimi aradım isten geldi ogullarına bundan avrat olmaz bırak gitsin diyorlar, o da agzını acıp karısmayın benim aileme diyemedi, cok yoruldum cok hayattan, daha 28 yasındayım 48 gibi hissediyorum, bize cok yanlıs cocuk yetistiriyorsunuz diyorlar biz dovmuyormusuz hic cocugu agzına patlatacakmısız yaramazlık yapınca,
simdi ailemin yanındayım onlara hic gitmedim gitmeek de istemiyorum, mantıgım bosan isine don diyor, duygusal tarafım sabret 2 cocugun icin, ne yapmalı lutfen fikirleriniz cook kıymetli benim icin su an, vakit ayırıp yazın lutfenn
Ayrıca "elalem ne der" diye sizi dayak yediğiniz hor görüldüğünüz bir eve zorla gönderen ailenizin de niyetini üzgünüm ama sorgularım ben. Annelik babalık elalemi düşünmek midir evladını düşünmek midir? Elaleme göre yaşadığınız için şuan bu haldesiniz. 
Elbette üzerime vazife değil kimsenin yuvasını yıkmasını önermek ama Allah korusun başıma gelse ailemin evine gider, boşanma davasını açar, atanana kadar orda kalır mesleğime başlayınca da çocuklarımla yeni bir düzen kurardım diye düşünüyorum.
