canım benim öncelikle çok geçmiş olsun ve emin ol geçecek.zor bir süreç..benim halam da epilepsi hastasıydı.içimde hep bir sızıdır onun hastalığı ve ona yardım edememek.çok geç kalmıştık onun için.uzun zamandan berı nobet geçiriyormuş fakat kocası hiç ilgilenmemiş boşandıklarında babamın haberi olmuştu ama doktora götürdüğümüzde çok geç kalınmış durduramayız ama yavaşlatırız demişlerdi.öylece onun için hiç bir şey yapamamıştık.ama komşumuzun kızı da epilepsi oldu.tanısı konulduğunda 4 yaşındaydı.devlet hastanesinde bir nöröloga götürdüler ilaç tedavisine başladılar.ilaçlarını çok düzenli kullandı hergün aynı saatte saatini 1 dk.bile atlamadılar.ve şimdi kızımız 17 yaşında tanısı koyulduğundan beri bir kez nöbet geçirdi o da küçükken.geçenlerde aylık kontrolünde doktor hiçbir şeyi kalmadığını artık ilaçlarını kullanmamasını söylemiş yanı dıyecegım o ki evet çok yorulacaksın ama bu süreçte sana muhtaç.eger sureklı nöbet gecırmıyorsa yarım gun krese verebılıyorsan ver .şuan hastalıgından dolayı kendını ıfade edemediği için etrafa saldırıyordur emınım.birde kendın ıcın bır psıkologtan yardım al.cok ıyı gelecek çok rahatlayacaksın.tarafsız bir kişinin olaya bakması sana iyi gelecek.biz burda senın ıcın uzuluruz destek olmaya calısırız ama uzmanın ki başka.kendıne çok ıyı bak yuce rabbim sana ogluna ve ailene mutluluk sağlık ve huzur versin.................