aslında bu yaptıklarımızı yaşam felsefesi haline getirmek lazım , çünkü diyet yaparken bazı alışkanlıklar kazanıyoruz, sonra kilolar gidiyo fıstık gibiyiz,
bi şekilde bi yerlerde normalde yediğimizden farklı şeyler yemek zorunda kalıyoruz, tatlı, hamur işi vs. bakıyoruz aaa kilo almıyorumm, bi iki ay böyle, sonra ay canım şişkinlik herhalde su topladım tartı bi iniyo bi çıkıyo, sporda yavaş yavaş yalan oluyo nasıl olsa kilo almmıyoruz ya, hoop alışıyoruz, az yiyorum sanıp, sinsi sinsi kilo alıyorruz, helede çok yiyipo hala aynı kalanları gördükçe teselli bulup yok csanım bu şişklik geçici aman beş kilomu veremiycem derken bi bakmışsın tıkanıp kalıyorsun
ben yazın fabrikada denetimler geçiriyorum bazı denetçiler bayan oluyo tabi onlar sürekli seyahat falan derken ev hayatları yok gibi, ne spora zaman ne bişey, bizim gibi yani, bu yaz iki denetçi geldi ayrı zamanlarda ikiside bayandı, baktım 56 kilotaş çatlasın biride artık 48 falan sanırım çubuk kraker misali, 2,3 gün öğlen yemeklerini beraber yedik, diyet yapan ben çorbada alıyorum yemek de tabiki bi dilim ekmek de,
o çıbık gibi kadın bi çorba aldı yanına az yoğurt ne ekmek ne bişey
tabi diğer denetçide 1 ay önce gelen aynı şekilde davranıyordu , anladımki bu iş 6 ay bi sene değil ömürlük, çünkü yazdan buraya 6 ay geçti ben o zaman 65dim şimdi şişkinlik diye diye olmuşum 68
etrafınızdan aman boşver diyenleri dinlemeyin, çünkü kıyafet giyerken üzülen sizlersiniz, özellikle ben dolabımda bi sürü güzel kıyafetim var, 2,3 tanesinden başkasını içim rahat giyemiyorum bunalıma giriyorum,
düğünlere felan gitmek istemiyorum
artık yeter
eşimide dinlemiycem yürüycem banane kıskanırsa kıskansın bana bi keresinde 70 kiloluk karısın diye şaka yapmıştı her şakanın altında bi gerçek yatar
maden öyle bende yürürüm o sinir olsun