Günaydın canlarım
yağmurlu bir İstanbul sabahına uyanmayla başladı günüm her İstanbul yaşayanı gibi, yatağın içinde şekerleme yapmaya fırsat bulamadan kalkmak zorundaydım güç bela kalktım, artık bir klasik haline gelmiş banyoda ki rutin işlerimi de halledip dolabımdan aceleyle seçtiğim birkaç kıyafeti de giyip attım kendimi dışarı. Yağmur önce kendini hoş hissettirdi daha sonra şiddetini göstermeye başladı, kendi kendime Ada bugün iyiki şu botlarını giymekten son anda vazgeçmedin, akıllı kızsın vesselam seviyorum seni :kedi: diye ruhumu şımartma görevini de tamamladıktan sonra yine her zamanki yerimdeyim. Ofisteyim şu an….kısa bir mola….nişanlım aradı,onunla konuşuyorum ( 09:40)
5 dakikalık moladan sonra yine buradayım, sevgilim dün gece gittiği için işe şu anda evde, bir an onu nasıl kıskandığımı hissettim, yağmur var havada ve o evde uyuyacak. En çok keyif aldığım şeylerden biridir yağmurlu havalarda bir battaniyeye sarınıp uyumak. Biraz melankoliğim sanırım bilemedim ama bu böyle. Hiç ama hiç çalışasım yok, bazen diyorum evde mi olsaydım, çalışmak mecburiyetinde olmayıp evinde istediği zaman kendine bir fincan kahve yapıp,bir battaniyenin altına kıvrılıp,eline de en sevdiği romanlardan birini alıp okuyabilecek kadar şanslı olsaydım.Bu durum bir süre sonra sıkılmama sebep olurmuydu onu da pek bilemiyorum.Aslında öğretmenlik yaptığım yıllardan hatırlıyorum,hem çalışan hem evde olmak en iyisi galiba öğlen 12:30 dan sonrası istediğim her şeyi yapmam için benim olan zamandı,sanırım ben çalışmak istemiyor değil bu işimde çalışmak istemiyorum.
Bu kadar cümleyi sıralamamın sebebi klasik bir nasılsın sözcüğü oldu. Kendime sordum nasılsın bugün diye ve neler hissettiğim, nasıl olduğum ardı ardına kelimelere döküldü ben de size yazdım. Hepsi bu :)
Yeniden günaydın, gününüz güzel geçsin emi zemuszemus