Herkese Merhaba,
2 gündür bu başlığa bakıp duruyorum. En sonunda üye olup aranıza katılmaya ve birşeyler yazmaya karar verdim. Pskolojim okadar bozuk ve kendimi bazen okadar yanlız hissediyorumki. Yaşım 21 boyum 1.75 kilom 150 + (Bu akşam bu başlıkta yazılanlarla birbirinizi motive etmenizi görerek gaza geldim ve tartıya çıktım. En fazla 150 kg tartma özelliği olan ve gayet iyi çalışan bir tartı ben üstüne çıkınca error verdi. Yani 150 den fazlayım demek oluyor.) Tombulkelebekim isimli kullanıcının imzasında 132 kg ile diyete başladığını gördüm. Sanırım bu başlıkta benim kilomda olan kimse yok. :) Kendimi bildim bileli şişman bir insanım. Bir dönem akupunktura başvurdum ozamanlar 90 kg civarıydım ve 20 kg vermiştim. Daha sonra bunu yarıda bırakmak zorunda kaldım ve kat ve kat fazlasıyla geri aldım. Şimdiye kadar aklın nerdeydi diyebilirsiniz. İnanın nasıl bu kiloya geldiğimi bilmiyorum. Kendimi okadar soyutladımki herşeyden okulumu bıraktım 11 ay boyunca evden dışarıya çıkmadım. Çıkmak istemedim. Aileme çevreme bırakış sebeplerimi çok farklı şekilde sıraladım. Kendimide bu şekilde kandırdım. Yolda yürürken insanların asalak bakışları, küçük çocukların gözlerini açarak öcü görmüş gibi bakmaları, erkeklerin yanımdan geçerken alaylı konuşmaları, biraz uzağımda olan birilerinin birbirlerini dürtükleyerek gülüşmeleri, benden yaşça büyük olan insanların bana abla hatta bazen teyze demeleri okadar yıprattıki beni. Apartmandaki komşuların 10-11 yaşlarındaki çocukları bana teyze diyorlar. Benim yaşım daha 21 düşünebiliyormusunuz. Yaklaşık 6 ay önce bir arkadaşımla başka bir arkadaşımızı ziyarete gitmiştik. Evlerinde temizlik vardı ve temizlik işiyle ilgilenen kadının 5 yaşındaki çocuğu yanımda olan arkadaşıma benim için annen mi? diye sordu. Bahsettiğim arkadaşımda benden 8 yaş büyük. O an neler hissettiğimi düşünebiliyormusunuz? Bir kuaföre gidip en basitinden bir kaş aldırmaya, makyaj malzemesi almaya utanıyorum. Ne işine yarıycakki bakışlarını hissediyorum.
Bundan 1.5 sene önce biriyle tanıştım. 5 ay boyunca konuştuk arkadaş olarak. Daha sonra birbirimizden hoşlanmaya başladık ve sevgili olduk. Hala beraberiz. Hiç bir zaman kilolarımı umursamadı. Halada umursamıyor. Beni çok seviyor biliyorum hissettiriyor çünkü. Bende onu çok seviyorum. İleride evlenmeyi ciddi bir şekilde düşünüyoruz. Beni ailesiyle tanıştırmak istedi bir çok kere. Ben kabul etmedim utanırım bahaneleriyle. Ama sebebini sizlerin tahmin etmesi hiçte zor değil. :)
Neyse dahada uzatmak istemiyorum. Kısacası zayıflamak istiyorum ve motive olmaya fazlasıyla ihtiyacım var. Benide aranıza alırmısınız? :78:
ne demek canim hos geldin sende aramiza









