- 14 Nisan 2012
- 11.496
- 21.253
- 398
Merhabalar.
Eski konularımı bilenler az çok benim ve abimin eşinin sürtüşmelerini bilirler.
Biz 1 sene kadar evvel çok büyük bir kavga yaşadık. Sebebi de tamamen onun büyütmesiydi(kendisi de bunu kabullendi)
Bana hiç bir şey demeden , ki defalarca sordum . iyi misin ? diye , direkt abimi arayıp bana karşı doldurmuştu.
Bende o günden sonra hiç bir şekilde ne onunla ne abimle asla konuşmadım. Kendileri hep bir adım atmak istedi ama ben kabullenemedim . çünkü gerçekten gelinimizi çok çok seviyordum. Her zaman kendime ne alırsam ona da alıyordum. Hepsi helali hoş olsun.
Gel gelelim 2 hafta evvele . Ben normalde onlar geldiğinde ya dışarı çıkıyordum ya da yanlarında oturmuyordum.
Onlar da genelde yeğenimi bize yolluyorlardı .( bu süre zarfında Allah var yeğenimi sürekli yolladı bizden ayrı kalmasın diye)
Neyse o gün geldiklerinde artık annem ve babamında ısrar etmesiyle ben yanlarında oturdum. Kendisi de benle konuşmak istedi ve birden gelip sarıldı ve ağladı . işte Kajmery bir daha öyle bir hatam olmayacak vs diye.
Yapı gereği çabuk unutan biriyim. Eskisi kadar bir kırgınlığım kalmadı .
inşallah bu sıralar nişanım olacak ve kendisi bana her konuda eşlik etmek istiyor.
Elbiseden tutun da nişan masama , ikramlarıma kadar.
Mesafeyi korumaya çalışıyorum ama bu pek mümkünde durmuyor.
Siz yerimde olsanız nasıl davranırdınız ?
Yeminler etti kötü bir niyetle asla yapmadım diye.. Bir anlık gaflet olduğunu söylüyor.
Ama ben o zamandan sonra gerçekten uzun zaman kendime gelemedim. Aile arasında böyle şeyler normal mi?
Eski konularımı bilenler az çok benim ve abimin eşinin sürtüşmelerini bilirler.
Biz 1 sene kadar evvel çok büyük bir kavga yaşadık. Sebebi de tamamen onun büyütmesiydi(kendisi de bunu kabullendi)
Bana hiç bir şey demeden , ki defalarca sordum . iyi misin ? diye , direkt abimi arayıp bana karşı doldurmuştu.
Bende o günden sonra hiç bir şekilde ne onunla ne abimle asla konuşmadım. Kendileri hep bir adım atmak istedi ama ben kabullenemedim . çünkü gerçekten gelinimizi çok çok seviyordum. Her zaman kendime ne alırsam ona da alıyordum. Hepsi helali hoş olsun.
Gel gelelim 2 hafta evvele . Ben normalde onlar geldiğinde ya dışarı çıkıyordum ya da yanlarında oturmuyordum.
Onlar da genelde yeğenimi bize yolluyorlardı .( bu süre zarfında Allah var yeğenimi sürekli yolladı bizden ayrı kalmasın diye)
Neyse o gün geldiklerinde artık annem ve babamında ısrar etmesiyle ben yanlarında oturdum. Kendisi de benle konuşmak istedi ve birden gelip sarıldı ve ağladı . işte Kajmery bir daha öyle bir hatam olmayacak vs diye.
Yapı gereği çabuk unutan biriyim. Eskisi kadar bir kırgınlığım kalmadı .
inşallah bu sıralar nişanım olacak ve kendisi bana her konuda eşlik etmek istiyor.
Elbiseden tutun da nişan masama , ikramlarıma kadar.
Mesafeyi korumaya çalışıyorum ama bu pek mümkünde durmuyor.
Siz yerimde olsanız nasıl davranırdınız ?
Yeminler etti kötü bir niyetle asla yapmadım diye.. Bir anlık gaflet olduğunu söylüyor.
Ama ben o zamandan sonra gerçekten uzun zaman kendime gelemedim. Aile arasında böyle şeyler normal mi?