24 yaşındayım ergenliği kalmadı ki. Abime yardım etmiyorum o bana yardım ediyor. Ve sürekli beni elestiriyor. Bir insan birine iyiliğinden dolayı beyinsiz sen ne anlarsın demez.
Anlamaz ki. Ya psikoljik şiddet uygular ya fiziksel ya da o zaman annemlerin yanına dön der. Birkac kere diyecek oldum abi sen de sunu yap diye "Ben abiyim" dedi sertçe.
Konuşulmuyor ki keske konusulsa. Yapmıyor ben varken annemler de o yapmasın sen yap diyorlar bana. Geçimsiz olmak icin ortada iletisim olması gerekiyor benimle iletisim kurmuyor kimse ben kurmaya çalışınca da olumsuz geri dönüsler alıyorum. Hakaret,bağırma gibi. Küçüklükten gelen bir sindirilmişlik var üzerimde aileme karşı yani sesimi çıkartamıyorum. Annemi de azarlamadım hiç bu yaşıma kadar ama biraz kendini düsünmeli insan tanıdıklarımız var burada köylü pazarları kuruluyor hem hijnyenik hem lezzetli olduklarını söylüyor kendileri sırf iş olsun diye sadece salça değil meyve suları,menemenler,turşular, patlıcanlar,zeytinler,konserveler vs..çoğu da tüketilemediği için çöpe gidiyor