- 6 Ağustos 2014
- 17.656
- 31.608
- 598
(Uzun bir yazi)
Evlilik.
26 yasinda birisi ev kurmak isteyebilir,esi olsun isteyebilir, sevdigi ve seveni olsun isteyebilir. Bunlari gercekten anlayabilirim.
Ancak anlayamiyorum evlilik insanin hedefi olmamali. Olamaz.. evlenince hersey bitecek mi?
Hedeflerimiz daima kendimiz gelistirebilecegimiz seyler olmali diye düşünüyorum.
Hatri sayilir bir üniversiteden mezun. Ancak calismayi hic bir zaman istemedi. Buna ragmen gecici gorevlerde bulundu ama kadro icin asla asilmadim nasilsa evlenecegim evlenince de calismam modunda idi.
3 yil oldu üniversiteyi bitirdi. Nisandan ayrildi. Bir yil oldu neredeyse.. hala kendini toparlamadi üzerine bizim de hayatimizda sürekli engeller cikariyor.
Tanisarak değil görücü usulü istiyor. Evden çıkmıyor ciksa da herkesin suratina somurtup duruyor.
Bir ise girsin bir hayat kursun diye herkes ugrasiyor.
Sonra bize kızıyor benim hayatimi sürekli yönlendimeye çalışıyorsunuz diye..
Gece sinirlendim.
Sabah patladim.
Uzun zamandir beraber uyumuyorduk hava sartlari sebebiyle odaya gecmek durumunda kaldim.
Nisanlimla telefonda konusmam gereken acil bir durum oldu. Iki dakika konusacaktik sadece. Odadan çıkmadım. Nisanlim da hatta ablan rahatsiz olmasin. Kulaklik varsa takta ben sana anlatayim sende mesajla cevaplarini ver dedi. (Birlikte bir seminer hazirlamistik ayrintilarini halletmemiz gerekiyordu.)Kendiminki bozulmus ondan istedim. Vermem bana lazim konusmayin da dedi ama o kadar kötü davrandi ki. Sanki herkes onun mutsuzlugu icin ugrasiyormus gibi.. sanki o hep fedakarlik yapmis ama ona rağmen mutsuz oluyormus kimse onu onemsemiyormis gibi davraniyor.. halbuki hepimizin hayatina ipotek koydu farkinda bile degil...
Sürekli harekete gecmeyi mutlulugu evlenmeye baglamis. Küçük kardesimiz var ona o kadar kötü davraniyor ki.. öfkeni kontrol et kim sana ne yapıyor dedim. Sesimi yükseltince evlensem gecer dedi güya gülerek.. sen daha böyle düşün cok gecer cok dedi.... evlenince ne olacak hedefin ne kalacak dedim..
Çocuğum olsun diye bekleyecegim dedi. Allah korusun olmazsa ne olacak yine herkese herseyi zehir mi edeceksin dedim. Benim cocugum olmadan seninki olamaz mi diyeceksin, olursa da yüzüne bakmam kötü davranirim mi diyeceksin dedim. (su an ben nisanliyim ve nisanlima -arkadasi olmasina ragmen- kötü davraniyor. Evlilikle ilgili hic bir hazırlık yapmıyoruz. Asla ceyiz bile almiyorum sirf uzulmesin diye..)
Sustu bir sey demedi ama gercekten sinirliyim.
Annemle kavga ediyor mesela defoluo gidebilsem su evden diyip duruyor.
Bense gercekten cok ofkeleniyorum.
Nisanlandiginda sürekli mesajlasiyordu bize cok kotu davraniyordu. nisanlisi ve ailesi cok kotu birisi çıktı. Iki ay bile olmadan bitti. Ama ben ona ragmen özel bir andir deyip konusurlarken hassas davraniyordum girip cikmiyordum odasina..
o ise bana tersini yapıyor. Tamam kac yillik iliski rahatiz telefonda konusurken is bile yaparım ama ablam özel olarak rahatsiz etmek icin girer çıkar odaya su isi yap der. Ne bileyim ya ben çıldırmak uzereyim.
Bi evlensin kurtulalim demek çözüm degil. Terapiye git dedim gitmiyor.
Calis diyoruz calismiyor. Gez dolas diyorum yapmıyor.
Mesela birlikte bir yere ciksak güzel bi tepsi görsem bile alamiyorum onunla birlikteyken.. (ceyiz olmasin ev icin alirken bile kendi evimize alamadiktan sonra bile deyio ofkesini baska sekilde cikariyor.)
Ki onun ceyizinde herseyi herseyi var. Ve ben calisirken almistim ona.
Benimse bir cöpüm bile yok. Icimde kaliyor o kadar hersey.. anneme kizdim arkasina ablami aldiginda bende herseyi sorun yapayim o zaman dedim. Bana hic ceyiz almadiniz nisanliligimin tadini bile alamiyorum deyip çıkmayım odadan yapmayım evde is dedim. Aramızda iki yas var. Dünyalar kadar değil ki. Bu neyin tribi neyin takintisi neyin derdi..
Insan illa ki sevilmek ister bu bir ihtiyac ama bunu bu sekilde yaparak hem kendine hem bize zarar veriyor.
Not: ceyiz meselesi öylesine bir örnek sadece..
Evlilik.
26 yasinda birisi ev kurmak isteyebilir,esi olsun isteyebilir, sevdigi ve seveni olsun isteyebilir. Bunlari gercekten anlayabilirim.
Ancak anlayamiyorum evlilik insanin hedefi olmamali. Olamaz.. evlenince hersey bitecek mi?
Hedeflerimiz daima kendimiz gelistirebilecegimiz seyler olmali diye düşünüyorum.
Hatri sayilir bir üniversiteden mezun. Ancak calismayi hic bir zaman istemedi. Buna ragmen gecici gorevlerde bulundu ama kadro icin asla asilmadim nasilsa evlenecegim evlenince de calismam modunda idi.
3 yil oldu üniversiteyi bitirdi. Nisandan ayrildi. Bir yil oldu neredeyse.. hala kendini toparlamadi üzerine bizim de hayatimizda sürekli engeller cikariyor.
Tanisarak değil görücü usulü istiyor. Evden çıkmıyor ciksa da herkesin suratina somurtup duruyor.
Bir ise girsin bir hayat kursun diye herkes ugrasiyor.
Sonra bize kızıyor benim hayatimi sürekli yönlendimeye çalışıyorsunuz diye..
Gece sinirlendim.
Sabah patladim.
Uzun zamandir beraber uyumuyorduk hava sartlari sebebiyle odaya gecmek durumunda kaldim.
Nisanlimla telefonda konusmam gereken acil bir durum oldu. Iki dakika konusacaktik sadece. Odadan çıkmadım. Nisanlim da hatta ablan rahatsiz olmasin. Kulaklik varsa takta ben sana anlatayim sende mesajla cevaplarini ver dedi. (Birlikte bir seminer hazirlamistik ayrintilarini halletmemiz gerekiyordu.)Kendiminki bozulmus ondan istedim. Vermem bana lazim konusmayin da dedi ama o kadar kötü davrandi ki. Sanki herkes onun mutsuzlugu icin ugrasiyormus gibi.. sanki o hep fedakarlik yapmis ama ona rağmen mutsuz oluyormus kimse onu onemsemiyormis gibi davraniyor.. halbuki hepimizin hayatina ipotek koydu farkinda bile degil...
Sürekli harekete gecmeyi mutlulugu evlenmeye baglamis. Küçük kardesimiz var ona o kadar kötü davraniyor ki.. öfkeni kontrol et kim sana ne yapıyor dedim. Sesimi yükseltince evlensem gecer dedi güya gülerek.. sen daha böyle düşün cok gecer cok dedi.... evlenince ne olacak hedefin ne kalacak dedim..
Çocuğum olsun diye bekleyecegim dedi. Allah korusun olmazsa ne olacak yine herkese herseyi zehir mi edeceksin dedim. Benim cocugum olmadan seninki olamaz mi diyeceksin, olursa da yüzüne bakmam kötü davranirim mi diyeceksin dedim. (su an ben nisanliyim ve nisanlima -arkadasi olmasina ragmen- kötü davraniyor. Evlilikle ilgili hic bir hazırlık yapmıyoruz. Asla ceyiz bile almiyorum sirf uzulmesin diye..)
Sustu bir sey demedi ama gercekten sinirliyim.
Annemle kavga ediyor mesela defoluo gidebilsem su evden diyip duruyor.
Bense gercekten cok ofkeleniyorum.
Nisanlandiginda sürekli mesajlasiyordu bize cok kotu davraniyordu. nisanlisi ve ailesi cok kotu birisi çıktı. Iki ay bile olmadan bitti. Ama ben ona ragmen özel bir andir deyip konusurlarken hassas davraniyordum girip cikmiyordum odasina..
o ise bana tersini yapıyor. Tamam kac yillik iliski rahatiz telefonda konusurken is bile yaparım ama ablam özel olarak rahatsiz etmek icin girer çıkar odaya su isi yap der. Ne bileyim ya ben çıldırmak uzereyim.
Bi evlensin kurtulalim demek çözüm degil. Terapiye git dedim gitmiyor.
Calis diyoruz calismiyor. Gez dolas diyorum yapmıyor.
Mesela birlikte bir yere ciksak güzel bi tepsi görsem bile alamiyorum onunla birlikteyken.. (ceyiz olmasin ev icin alirken bile kendi evimize alamadiktan sonra bile deyio ofkesini baska sekilde cikariyor.)
Ki onun ceyizinde herseyi herseyi var. Ve ben calisirken almistim ona.
Benimse bir cöpüm bile yok. Icimde kaliyor o kadar hersey.. anneme kizdim arkasina ablami aldiginda bende herseyi sorun yapayim o zaman dedim. Bana hic ceyiz almadiniz nisanliligimin tadini bile alamiyorum deyip çıkmayım odadan yapmayım evde is dedim. Aramızda iki yas var. Dünyalar kadar değil ki. Bu neyin tribi neyin takintisi neyin derdi..
Insan illa ki sevilmek ister bu bir ihtiyac ama bunu bu sekilde yaparak hem kendine hem bize zarar veriyor.
Not: ceyiz meselesi öylesine bir örnek sadece..
Son düzenleme:
