ahahah duy da inanma.
bana bir teklifle geldi geçen gün hanım efendi.
birlikte şu an boş duran evimize gidelimmiş, orda o bana yemek yaparmış (duy da inanma) ben ders çalışırmışım o da spor yaparmış orda.
dedim yani burda da spor yapabilirsin? ayrıca yemekle aran yok ömrüm boyunca 1 kez yemek yaptığını görmedim orda da laf olsun diye 1 2 yapar sorumluluk olarak görüp sonra bana kinlenirsin istemem. hem bunu ben öğrenciyken denemiştik, çok yoğun bir dönemimde okulda yiyip eve geliyordum evdeyken çay kahve içiyordum o bardaklarıma bile takıyordu :) artık o derece.
bi de bana demez mi ama sen o zaman küçüktün şimdi büyüdün :) sanki benim bir yanlışım varmış gibi.
ben büyüdüm ama sen hala aynısın. sağol ama denenmişi denemem anca vakit kaybı olur. dedim çıktım işin içinden.
hayatında zorlanıyor, eskiden ben onu motive ederdim her şeye, hatta spor hareketlerini bile gösterirdim ihtiyacı olan şeyleri bilgisi olsun diye, yine benim motivasyonumla ayağa kalkmaya çalışıyor.
beni o kadar yıktıktan sonra, benim kendi kendime ayağa kalktığımı görüp benim yine etimden sütümden faydalanmaya çalışıyor.
yemezler. artık yemem. her koyun kendi bacağından asılacak bundan böyle. şimdiye kadar verdiğim emekler yeter de artar ona. en azından o sınavına çalışırken ona destek oldum moral verdim de işi var, o açıdan köstek olan bir ablası yoktu ona kendi yaptığı gibi. daha fazlasını istemesin benden yaptım da ne işe yaradı? hiç.
evlerden ırak. abla terörü resmen . kendi psikolojileri bozuk oldugu ıcın baskalarının psıkolojısını de bozuyor deli kadınlar 
