- 28 Temmuz 2017
- 838
- 863
- 33
- Konu Sahibi thebutterflyeffect
-
- #1
Merhaba herkese,
Daha önce bu siteyi çok ziyaret etme fırsatı bulmuştum o yüzden bildiğim bir siteydi ve üye olmak istedim.İlk konumun böyle olmasını da istemezdim açıkçası ama birilerine derdimi açmaya ihtiyacım vardı sanırım.Uzun uzun anlatıp kafa yormak istemediğim için kısaca özet geçmek istiyorum.İlginiz için teşekkür ederim şimdiden.
22 yaşında üniversite öğrencisiyim.Babamın ilk eşinden olma,baba bir anne ayrı kardeşlerim var.Aslında bu zamana kadar ailemiz bizi birbirimizden ayırarak,ayrı annelere sahip oluşumuzdan ötürü bunu bir sorunmuş gibi lanse ederek yetiştirmedi.Yediğimiz içtiğimiz hiçbir zaman ayrı gitmedi tabiri caizse.Ancak ablamla sorunlar yaşıyorum.Kendimden hiç ayırt etmedim bu zamana kadar,onunda beni ayırt etmediğini düşünürdüm ki zamanla kendi annesinden etkilenerek beni kıskandığını,sevmediğini fark etmeye başladım.Arada bir gereksiz yere bağırdığına(bir şey yapmadığım halde),bazen anlattığım şeyleri kendi annesine yetiştirdiğine(eski eşte de iyi niyet görmediğim için biraz fazla rahatsız oluyorum),iyi niyetimi kullandığına,telefonda hiç görüşmediğimiz halde herhangi bir olay olduğunda sırf dedikodu almak için beni aradığına şahit oluyorum.Yani sanki kendi annesinden boşandıktan sonra evlenen babasını yeni ailesinden kıskanır gibi.Halbuki annem asla bizleri ayrı tutmamıştır.Zaten babamın eski eşi akli dengesi yerinde olan biri değil.Uzun uzun neler olup bittiğini yazmak istemiyorum yoksa işin içinden çıkamayız ama tek anlatmak istediğim şey şu; bazen düşünüyorum,yarın öbür gün bir şey olsa ilk ihtiyaç duyacağımız kişiler anne babadan sonra kardeşlerimiz,ama buna rağmen ablam bir türlü aramızı iyi tutmaya yanaşmıyor ve hayatımda iyi bir şey olduğunda kıskanır veya kötü bir şey der diye söylemeye bile çekinir oldum açıkçası.Babama olan bir saygım var bu yüzden kanlı bıçaklı küs değilim ablama tabiki ama onunla bir samimiyetim olduğunda da üzülen taraf ben oluyorum çünkü iyi niyetim suistimal ediliyor.Önümüzdeki günlerde nişanı var mesela,yaptığı bir patavatsızlık yüzünden o nişana gitmek bile istemiyorum ama aileyiz sonuçta,elim mahkum.Biraz içimi dökmek,biraz da ablama karşı nasıl davranmam gerektiği konusunda fikir almak istedim.Sorularınız olursa zaten cevaplamaya çalışacağım.Bu yazı bile uzun oldu gerçi ama ayrıntılarda boğulmamak için yüzeysel yazdım bazı şeyleri.Hepinize şimdiden teşekkür ederim.
Daha önce bu siteyi çok ziyaret etme fırsatı bulmuştum o yüzden bildiğim bir siteydi ve üye olmak istedim.İlk konumun böyle olmasını da istemezdim açıkçası ama birilerine derdimi açmaya ihtiyacım vardı sanırım.Uzun uzun anlatıp kafa yormak istemediğim için kısaca özet geçmek istiyorum.İlginiz için teşekkür ederim şimdiden.
22 yaşında üniversite öğrencisiyim.Babamın ilk eşinden olma,baba bir anne ayrı kardeşlerim var.Aslında bu zamana kadar ailemiz bizi birbirimizden ayırarak,ayrı annelere sahip oluşumuzdan ötürü bunu bir sorunmuş gibi lanse ederek yetiştirmedi.Yediğimiz içtiğimiz hiçbir zaman ayrı gitmedi tabiri caizse.Ancak ablamla sorunlar yaşıyorum.Kendimden hiç ayırt etmedim bu zamana kadar,onunda beni ayırt etmediğini düşünürdüm ki zamanla kendi annesinden etkilenerek beni kıskandığını,sevmediğini fark etmeye başladım.Arada bir gereksiz yere bağırdığına(bir şey yapmadığım halde),bazen anlattığım şeyleri kendi annesine yetiştirdiğine(eski eşte de iyi niyet görmediğim için biraz fazla rahatsız oluyorum),iyi niyetimi kullandığına,telefonda hiç görüşmediğimiz halde herhangi bir olay olduğunda sırf dedikodu almak için beni aradığına şahit oluyorum.Yani sanki kendi annesinden boşandıktan sonra evlenen babasını yeni ailesinden kıskanır gibi.Halbuki annem asla bizleri ayrı tutmamıştır.Zaten babamın eski eşi akli dengesi yerinde olan biri değil.Uzun uzun neler olup bittiğini yazmak istemiyorum yoksa işin içinden çıkamayız ama tek anlatmak istediğim şey şu; bazen düşünüyorum,yarın öbür gün bir şey olsa ilk ihtiyaç duyacağımız kişiler anne babadan sonra kardeşlerimiz,ama buna rağmen ablam bir türlü aramızı iyi tutmaya yanaşmıyor ve hayatımda iyi bir şey olduğunda kıskanır veya kötü bir şey der diye söylemeye bile çekinir oldum açıkçası.Babama olan bir saygım var bu yüzden kanlı bıçaklı küs değilim ablama tabiki ama onunla bir samimiyetim olduğunda da üzülen taraf ben oluyorum çünkü iyi niyetim suistimal ediliyor.Önümüzdeki günlerde nişanı var mesela,yaptığı bir patavatsızlık yüzünden o nişana gitmek bile istemiyorum ama aileyiz sonuçta,elim mahkum.Biraz içimi dökmek,biraz da ablama karşı nasıl davranmam gerektiği konusunda fikir almak istedim.Sorularınız olursa zaten cevaplamaya çalışacağım.Bu yazı bile uzun oldu gerçi ama ayrıntılarda boğulmamak için yüzeysel yazdım bazı şeyleri.Hepinize şimdiden teşekkür ederim.