- 25 Temmuz 2014
- 462
- 183
- 83
- Konu Sahibi unutursamfisilda
- #1
Merhaba herkese. Bu saatte kaç kişi görür kaç kişi yazar bilmiyorum ama sabaha kadar sabaha kadar bir karar vermek için gelecek yorumları okumaya ihtiyacım var.
1 bucuk senelik bir ilişkim vardı. Sevgilimin beni aldattigini öğrendim. Tek gecelik ilişkiler, birden fazla kez, çok fazla yalan ve arkamdan cevrilmis çok iş var. Ogrendigimde ben de çok çirkin bir şey yapıp kendisini sosyal medyada ifşa ettim, babasını ve annesini aradim söyledim, bilgisayarını kirdim, bana gönderdiği özel görüntüleri yayinladim. Kısacası gurur duymadigim çok şey yaptım o anki kızgınlık ve şaşkınlıkla. Alti ustu sevgiliymissiniz diyenler olacaktir. Haklisiniz. Herkes siz kesin evlenirsiniz deyince, kendisi çok fazla gelecek planı yapınca zamanla manipule olmuşum sanırım. Büyük beklentilere gitmişim. Keşke o ana gidip sadece dönüp gidebilseydim diyorum. Daha önce bir ilişkim oldu onda da aldatildim, hiçbir şey demeden çekip gitmiştim çok zor olmuştu unutmak 2 senede unutmuştum, ve ondan sonra kendime söz vermiştim bir daha biri benim arkamdan iş çevirirse icime atıp kendimi hasta etmeyecegim dışa vuracagim diye, galiba bunun etkisiyle oldu ama gurur duymuyorum ve hiçbir şeyi hafifletmedi. Sonrasında çok saçma sapan bir hal aldık. O ilişkinin kıymetini beni kaybedince anladığını söyledi, ben aldatilmayi affedemem bunu kendime yapamam biz güzeldik neden buna ihtiyaç duydun deyip durdum ama kopamadik. Ben tamam beraber olalım dediğimde de ama nasıl olacak sosyal çevremiz kalmadı aileler çok kötü(benim ailem de olanlardan sonra kendisini asla istemiyor, bir de ilk zamanlarda dava açacağım falan diye tehdit etmisligi vardı ki o yüzden hiç istemiyorlar haklı olarak) vs deyip durdu. Yani ben zaten darmadagin oldum bir de onun gelgitleri, gidememesi, denemek için gel dediğimde tam gelememesi, her şey çok karıştı. Edilebilecek bütün hakaretleri ettik galiba birbirimize. Bir ay önce oldu bütün bunlar ve bizim bu süreçte bahsettigim tarzda gitgelli saçma bir iletisimimiz oldu. Tamamen bitirmeyi çok denedim. Beni bir daha rahatsız etmeni istemiyorum dediğim halde cevap hakkı doguran mesajlar ve mailler atarak sürekli konusmaya teşvik etti beni. Bir ara hiç konuşmadık 10 gün falan, başlarda çok iyiydim ama sonra özlediğimi fark ettim(salak gibi). Arayinca dayanamadim actim tekrar konustuk. Kaybetmekten korkuyorum sanırım bunu söylerken kendimi aciz ve güçsüz hissetsem de. En son dün bulundugum şehre gelmeye karar verdi tamam dedim, bugün seni aldatilmayi affedecek kadar sevmiyorum üzgünüm diye bir mesaj atıp tamamen bitirmek istedim ve başarılar diledim kendisine, arayıp benim ne kadar bencil ve kötü bir insan oldugumdan, beni tanıdığı için ne kadar mutsuz oldugundan bahsederken dayanamayip ağladım ve özür diledim, kendimden tiksiniyorum, yarın lütfen gel dedim, görüşelim dedim, bitmesin dedim, kendimden su an cok tiksiniyorum. Çok saçma bir haldeyim. Gelsin diye yalvardim resmen. Ama gorusmek istemiyorum. Neden öyle yaptığımı bile bilmiyorum. Bana hakaretler ederken kendimi çok güçsüz ve ona bağımlı hissettim ve bundan cikacak enerjiyi içimde bulamadım. Alışkanlıklar, anılar, bir de karşındakini değerli ve karakterli gördüğünde, öyle düşündüğün anlarda arkandan iş cevirdigini kabul edemediginde unutulmasi çok zor şeyler oluyor. Benimle tatildeyken beni aldatacagi yeri ayarlamis, benim onu cektigim fotograflarla match sitesinde profil acmis. Gücüm yok bir tabutun içinde gibiyim, ışık var goruyorum, yerimden kalksam hayat var, ama ben tanıdık diye, güvenli diye ölür gibi yapmayı tercih ediyorum. Sevilmemis olmak duygusu çok kötü. Bunu kabul etmekte çok zorlanıyorum. Neden bilmiyorum. Beni sevdiginden emin olsam daha kolay giderdim heralde. Değersiz olduğuma inandiriliyorum. Önceden kendimi güçlü diye tanımlardim. Şimdi kendimle ilgili soyleyecegim ilk şey ne kadar hassas olduğum. Yarın gidip görüşmeli miyim? Bitirmem gerekiyor evet ama nasıl? Bitirebilecek miyim? Bitmesi gerçekten gerekiyor mu, düzelmez mi, burdan toparlanmaz mi? Onun dediği gibi kaliteli bir ilişki mi olur hakikaten bundan sonra? Kimi kandırıyorum? Daha önceki ilişkimde tamamen unuttuktan sonra tek umrumda olan kendimi ne kadar alcalttigimdi. İlişki, beni sevmemesi, aldatmasi zerre umrumda degildi artık da insanın kendine nasıl davrandığı hiç çıkmıyor aklından. Bunda da aynı şekilde hissedeceğim günler geldiğinde, kendimle nasıl baş edeceğim? Çok düşürdüm kendimi. Burdan nasıl toparlayacagm?
Yazmak biraz iyi geldi. Konuyu sadece uyelerin gormesini istiyorum bu mümkün mü? Herkese şimdiden testeşekkür
1 bucuk senelik bir ilişkim vardı. Sevgilimin beni aldattigini öğrendim. Tek gecelik ilişkiler, birden fazla kez, çok fazla yalan ve arkamdan cevrilmis çok iş var. Ogrendigimde ben de çok çirkin bir şey yapıp kendisini sosyal medyada ifşa ettim, babasını ve annesini aradim söyledim, bilgisayarını kirdim, bana gönderdiği özel görüntüleri yayinladim. Kısacası gurur duymadigim çok şey yaptım o anki kızgınlık ve şaşkınlıkla. Alti ustu sevgiliymissiniz diyenler olacaktir. Haklisiniz. Herkes siz kesin evlenirsiniz deyince, kendisi çok fazla gelecek planı yapınca zamanla manipule olmuşum sanırım. Büyük beklentilere gitmişim. Keşke o ana gidip sadece dönüp gidebilseydim diyorum. Daha önce bir ilişkim oldu onda da aldatildim, hiçbir şey demeden çekip gitmiştim çok zor olmuştu unutmak 2 senede unutmuştum, ve ondan sonra kendime söz vermiştim bir daha biri benim arkamdan iş çevirirse icime atıp kendimi hasta etmeyecegim dışa vuracagim diye, galiba bunun etkisiyle oldu ama gurur duymuyorum ve hiçbir şeyi hafifletmedi. Sonrasında çok saçma sapan bir hal aldık. O ilişkinin kıymetini beni kaybedince anladığını söyledi, ben aldatilmayi affedemem bunu kendime yapamam biz güzeldik neden buna ihtiyaç duydun deyip durdum ama kopamadik. Ben tamam beraber olalım dediğimde de ama nasıl olacak sosyal çevremiz kalmadı aileler çok kötü(benim ailem de olanlardan sonra kendisini asla istemiyor, bir de ilk zamanlarda dava açacağım falan diye tehdit etmisligi vardı ki o yüzden hiç istemiyorlar haklı olarak) vs deyip durdu. Yani ben zaten darmadagin oldum bir de onun gelgitleri, gidememesi, denemek için gel dediğimde tam gelememesi, her şey çok karıştı. Edilebilecek bütün hakaretleri ettik galiba birbirimize. Bir ay önce oldu bütün bunlar ve bizim bu süreçte bahsettigim tarzda gitgelli saçma bir iletisimimiz oldu. Tamamen bitirmeyi çok denedim. Beni bir daha rahatsız etmeni istemiyorum dediğim halde cevap hakkı doguran mesajlar ve mailler atarak sürekli konusmaya teşvik etti beni. Bir ara hiç konuşmadık 10 gün falan, başlarda çok iyiydim ama sonra özlediğimi fark ettim(salak gibi). Arayinca dayanamadim actim tekrar konustuk. Kaybetmekten korkuyorum sanırım bunu söylerken kendimi aciz ve güçsüz hissetsem de. En son dün bulundugum şehre gelmeye karar verdi tamam dedim, bugün seni aldatilmayi affedecek kadar sevmiyorum üzgünüm diye bir mesaj atıp tamamen bitirmek istedim ve başarılar diledim kendisine, arayıp benim ne kadar bencil ve kötü bir insan oldugumdan, beni tanıdığı için ne kadar mutsuz oldugundan bahsederken dayanamayip ağladım ve özür diledim, kendimden tiksiniyorum, yarın lütfen gel dedim, görüşelim dedim, bitmesin dedim, kendimden su an cok tiksiniyorum. Çok saçma bir haldeyim. Gelsin diye yalvardim resmen. Ama gorusmek istemiyorum. Neden öyle yaptığımı bile bilmiyorum. Bana hakaretler ederken kendimi çok güçsüz ve ona bağımlı hissettim ve bundan cikacak enerjiyi içimde bulamadım. Alışkanlıklar, anılar, bir de karşındakini değerli ve karakterli gördüğünde, öyle düşündüğün anlarda arkandan iş cevirdigini kabul edemediginde unutulmasi çok zor şeyler oluyor. Benimle tatildeyken beni aldatacagi yeri ayarlamis, benim onu cektigim fotograflarla match sitesinde profil acmis. Gücüm yok bir tabutun içinde gibiyim, ışık var goruyorum, yerimden kalksam hayat var, ama ben tanıdık diye, güvenli diye ölür gibi yapmayı tercih ediyorum. Sevilmemis olmak duygusu çok kötü. Bunu kabul etmekte çok zorlanıyorum. Neden bilmiyorum. Beni sevdiginden emin olsam daha kolay giderdim heralde. Değersiz olduğuma inandiriliyorum. Önceden kendimi güçlü diye tanımlardim. Şimdi kendimle ilgili soyleyecegim ilk şey ne kadar hassas olduğum. Yarın gidip görüşmeli miyim? Bitirmem gerekiyor evet ama nasıl? Bitirebilecek miyim? Bitmesi gerçekten gerekiyor mu, düzelmez mi, burdan toparlanmaz mi? Onun dediği gibi kaliteli bir ilişki mi olur hakikaten bundan sonra? Kimi kandırıyorum? Daha önceki ilişkimde tamamen unuttuktan sonra tek umrumda olan kendimi ne kadar alcalttigimdi. İlişki, beni sevmemesi, aldatmasi zerre umrumda degildi artık da insanın kendine nasıl davrandığı hiç çıkmıyor aklından. Bunda da aynı şekilde hissedeceğim günler geldiğinde, kendimle nasıl baş edeceğim? Çok düşürdüm kendimi. Burdan nasıl toparlayacagm?
Yazmak biraz iyi geldi. Konuyu sadece uyelerin gormesini istiyorum bu mümkün mü? Herkese şimdiden testeşekkür