Açılışa çiçek göndermeli mi?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Siz bence ikinizde kaostan mutsuzluktan beslenen iki insansınız .
Mesela artık bu kayınla ilgili bir konu olduğu zaman sizinle paylaşmamayi denese eşiniz . Sizde bu aileyden komple bir kopsaniz. Cidden bu kadar hayatsiz misiniz ? Hayalleriniz , hedefleriniz yok mu ? Bence siz eş olarak bir ortak hedef koyun. İnanın çok büyük şeyler yaşadım eş ailesiyle . Aştık ama artık . Onları düşünecek vaktim enerjim yok .

Boşanmamayi sectiyseniz açıkça diyeceksiniz ki bana o adamla ilgili soru sorma bilgi verme. Asla bir kuruş parayla ortaklık kuramazsin ama kardeşine çiçek gondermissin banane beni ilgilendirmez . Beni dahil etme diyeceksiniz. Bu aileyi bir zihninizden silin . Ne bileyim meditasyon falan yapın mesela . Siz eşinizle kendinizi niye tek bir kişi gibi sanıyorsunuz ki ? Uzulecekse o üzülsün bir şeyleri aşmayı denesin biraz sorumluluk alsın . Herkes ayrı bir bireydir farkına varın . Ve inanın ki hayat gidiyor . Hayat bu verdiginiz kavgaya değmez . Bir insan kavga veriyorsa bunun bir değeri bir anlamı olmalı . Yetmişe girdiniz dönüp baktiginizda gurur duyacağınız , mutlu olacağınız anlar olmalı . Sizin hayatınızın temeli ise kayniniz çok yazık , acınası ve komik bir taraftan
 
Gitmeyecekti zaten ama çiçek de göndermedi. Bakalım bizi neler bekliyor devamında.
Valla sevindim çok iyi olmuş ... herkesin ederine göre muamale 😉 yap,et,üz,kır ama elalem ne der ayağına mesajla çağır... Bi kere birinci dereceden yakını mesajla çağırmak çok ayıp...
 
Diğer konularınızı bilmiyorum ama bir kazık yemişsiniz sanırım
Böyle kazık yiyip yiyip iyi olmaya çalışan insanları anlamıyorum. Ve nedense duruşsuz geliyor bana güvenemiyorum.
Nedense böyle adamlar eşlerine karşı bu derece anlayışlı değildir.
Bunun temelinde küçükken aile tarafından kardeşine karşı idareli ol diyerek büyütülmeye bağlıyorum ben. Çirkef kardeşi olanlar genelde bu şekilde oluyor. Çocukken aman sorun çıkmasın diye fedakarlık yaptıkları için büyüyünce de iş hayatından tut her yerde hakkini aramak için bile sesini çıkarmıyorlar.
 
Herkese merhaba,
Konularımdan bıktınız biliyorum ama ne kadar linç yesem de yorumları dikkate alarak hareket etmeye çalışıyorum artık. Bugün ise eşimin sormak istediği şey için konu açıyorum. Çünkü tarafsız bir bakış açısına ihtiyacı var ve bu noktada ben objektif olamıyorum maalesef.

Artık bu isimleri kullanmak bile istemiyorum çünkü ben de bıktım ama konu yine eşimin kardeşiyle ilgili. Çoğunuz beni biliyorsunuz zaten bir kazık yeme meselemiz vardı. Eşimin kardeşi o dükkanı sonunda sattı. Sonra bizden gizleyerek aldığı arabayı da sattı ve diğer ortakla yeni bir yer açıyorlar. Yarın da açılış var. Tabi biz kendisiyle aylardır hiç karşılaşmıyoruz. En son eşim araba meselesini öğrendiğinde arayıp nasıl aldın vs sordu, kendisi çirkinleşince eşim de konuyu kapattı ve üzerinden 4 ay geçti hiç iletişimleri olmadı. Benimle zaten hiçbir zaman iletişimi olmadı çünkü hakkımızı aramak için eşimi benim zorladığımın farkındaydı. Ortamlarda karşılaşsak bile yüzüme bakmazdı.

Yarın açılış olacağını biz uzun zamandır biliyoruz çünkü sürekli eşimin kuzenleri falan paylaşıyor. Kendisi de durumunda paylaşıyormuş eşim görüyor ama ben numarasını falan sildiğim için görmüyorum. Neredeyse 2 haftadır biliyoruz bu mevzuyu ama tabi bize kimse bir şey demedi. Bugün eşime ve bana aynı anda mesaj attı. Yarın açılış var müsaitseniz beklerim yazmış. Muhtemelen kv zorladı haber ver diye çünkü çok belli zoraki davet ettiği. Neyse bu da umrumda değil. Çünkü ben geri yazmadım, gitmeyeceğim de.

Eşime gelince bu defa hiçbir şekilde yorum yapmadım etkilemek istemedim. Kendisi de gitmeyeceğini söyledi. Yarım ağız davet etmiş annemin söylettiği belli diyor o da. Daha sonra gün içinde eşim bana şöyle bir mesaj attı.

“Ben gercekten salak oldugumun o kadar farkindayim ki sahte bir mesaj beni ikna etmiyor gercekci olalim gitmiycem de ama en nefret ettigim huyum kotuluk dusunemiyorum ve bundan nefret ediyorum. Insanin bir durusu bir agirligi olmali ama ben yine de vicdan yapip acaba cicek gondermeli miyim diye dusunucek kadar salagim ve bundan inan ki nefret ediyorum. Gercekten bunlar beni cok yipratti bu aptalliktan kurtulmak istiyorum ve bidahaki ay bireysel terapiye ben de baslayacagim gercekten artik cok yoruldum. Normalde bilirsin konusmaktan aciz ben konusmaya calisiyorum duymaktan kactigim seylerle yuzlesmeye calisiyorum istedigini soyleyebilirsin beni kirabilirsin ama benim ogrenmem gereken seylerle yuzlesmem lazim ve bu benim icin bir adim. Başarmak istiyorum”.

Onu anlamaya çalışıyorum. Çünkü bence mesele sadece kardeşi ya da anne babası değil. Tüm akrabaları çevresi orda olacak bir tek eşim olmayacak. Herkes gitmediği için eşimi suçlayacak ve kendisi bununla başa çıkamayacağı için en azından çiçek göndereyim diye düşünüyor. Bu benim fikrim. Bu arada istese de gidemez zaten çalışıyor ama çiçek göndermek istemesi bundan dolayı olabilir.

Bana soruyor ne yapayım diye. Ben yorum yapmak istemiyorum. Kendini nasıl iyi hissedeceksen öyle yap dedim. Çünkü kendisini çok fazla dışlanmış hissediyor ve çiçek göndermezse daha da kötü hissedecek bence. Bu bana da yansıyor o kendini dışlanmış hissettiği için ben de üzülüyorum. İçten içe çiçek göndermesini de istemiyorum çünkü eşime çok haksızlık ettiler. Artık eşim de bir tavır sergilesin, onlar da bir şeyleri telafi etmeye çalışsınlar istiyorum ama bunların hiçbirini ona söylemedim.

sizce ne yapmalı? Bıktınız biliyorum ama gerçekten objektif yorumlara çok ihtiyacım var. Bir şeyleri düzeltmeye çalışıyoruz, böyle dışarıdan gelen sorunlarla daha fazla moralimiz bozulsun istemiyorum. Yorumlarınıza göre ben de tarafsız olmaya çalışacağım. Eşime yardımcı olmaya çalışacağım.
Ciddi misiniz? Kazık yemelere doymayip bir de çiçek göndermek başka bir kişilik sorunu.....
Bu kadar asagilanip yok sayılan eşim" nalet olsun içimdeki insan sevgisine "
Çok iyi ve duygusalım diye çiçek gindermek istese yemin ederim artık ona bskisim değişir,sevgim saygım yok olur.Cunku anlarım ki bu adamın hayatta bir dik duruşu yok,fırsat bulursa beni de ayaklar altına alıp cignetir.Kisilik sahibi karakterli adamlar bir daha selam vermez,mevzu para değil verilmeyen değer,ve kazıklanacak kadar önemsiz görmeleri......
 
Herkese merhaba,
Konularımdan bıktınız biliyorum ama ne kadar linç yesem de yorumları dikkate alarak hareket etmeye çalışıyorum artık. Bugün ise eşimin sormak istediği şey için konu açıyorum. Çünkü tarafsız bir bakış açısına ihtiyacı var ve bu noktada ben objektif olamıyorum maalesef.

Artık bu isimleri kullanmak bile istemiyorum çünkü ben de bıktım ama konu yine eşimin kardeşiyle ilgili. Çoğunuz beni biliyorsunuz zaten bir kazık yeme meselemiz vardı. Eşimin kardeşi o dükkanı sonunda sattı. Sonra bizden gizleyerek aldığı arabayı da sattı ve diğer ortakla yeni bir yer açıyorlar. Yarın da açılış var. Tabi biz kendisiyle aylardır hiç karşılaşmıyoruz. En son eşim araba meselesini öğrendiğinde arayıp nasıl aldın vs sordu, kendisi çirkinleşince eşim de konuyu kapattı ve üzerinden 4 ay geçti hiç iletişimleri olmadı. Benimle zaten hiçbir zaman iletişimi olmadı çünkü hakkımızı aramak için eşimi benim zorladığımın farkındaydı. Ortamlarda karşılaşsak bile yüzüme bakmazdı.

Yarın açılış olacağını biz uzun zamandır biliyoruz çünkü sürekli eşimin kuzenleri falan paylaşıyor. Kendisi de durumunda paylaşıyormuş eşim görüyor ama ben numarasını falan sildiğim için görmüyorum. Neredeyse 2 haftadır biliyoruz bu mevzuyu ama tabi bize kimse bir şey demedi. Bugün eşime ve bana aynı anda mesaj attı. Yarın açılış var müsaitseniz beklerim yazmış. Muhtemelen kv zorladı haber ver diye çünkü çok belli zoraki davet ettiği. Neyse bu da umrumda değil. Çünkü ben geri yazmadım, gitmeyeceğim de.

Eşime gelince bu defa hiçbir şekilde yorum yapmadım etkilemek istemedim. Kendisi de gitmeyeceğini söyledi. Yarım ağız davet etmiş annemin söylettiği belli diyor o da. Daha sonra gün içinde eşim bana şöyle bir mesaj attı.

“Ben gercekten salak oldugumun o kadar farkindayim ki sahte bir mesaj beni ikna etmiyor gercekci olalim gitmiycem de ama en nefret ettigim huyum kotuluk dusunemiyorum ve bundan nefret ediyorum. Insanin bir durusu bir agirligi olmali ama ben yine de vicdan yapip acaba cicek gondermeli miyim diye dusunucek kadar salagim ve bundan inan ki nefret ediyorum. Gercekten bunlar beni cok yipratti bu aptalliktan kurtulmak istiyorum ve bidahaki ay bireysel terapiye ben de baslayacagim gercekten artik cok yoruldum. Normalde bilirsin konusmaktan aciz ben konusmaya calisiyorum duymaktan kactigim seylerle yuzlesmeye calisiyorum istedigini soyleyebilirsin beni kirabilirsin ama benim ogrenmem gereken seylerle yuzlesmem lazim ve bu benim icin bir adim. Başarmak istiyorum”.

Onu anlamaya çalışıyorum. Çünkü bence mesele sadece kardeşi ya da anne babası değil. Tüm akrabaları çevresi orda olacak bir tek eşim olmayacak. Herkes gitmediği için eşimi suçlayacak ve kendisi bununla başa çıkamayacağı için en azından çiçek göndereyim diye düşünüyor. Bu benim fikrim. Bu arada istese de gidemez zaten çalışıyor ama çiçek göndermek istemesi bundan dolayı olabilir.

Bana soruyor ne yapayım diye. Ben yorum yapmak istemiyorum. Kendini nasıl iyi hissedeceksen öyle yap dedim. Çünkü kendisini çok fazla dışlanmış hissediyor ve çiçek göndermezse daha da kötü hissedecek bence. Bu bana da yansıyor o kendini dışlanmış hissettiği için ben de üzülüyorum. İçten içe çiçek göndermesini de istemiyorum çünkü eşime çok haksızlık ettiler. Artık eşim de bir tavır sergilesin, onlar da bir şeyleri telafi etmeye çalışsınlar istiyorum ama bunların hiçbirini ona söylemedim.

sizce ne yapmalı? Bıktınız biliyorum ama gerçekten objektif yorumlara çok ihtiyacım var. Bir şeyleri düzeltmeye çalışıyoruz, böyle dışarıdan gelen sorunlarla daha fazla moralimiz bozulsun istemiyorum. Yorumlarınıza göre ben de tarafsız olmaya çalışacağım. Eşime yardımcı olmaya çalışacağım.
Gidin bence az durun çıkın.
 
Peki konuyu açma sebebim ne sizce? Son paragrafta ne yazmışım mesela? Diyorum ki ben tarafsız olamadığımı düşünerek size soruyorum, aldığım cevaplar doğrultusunda eşime yardımcı olmaya çalışacağım. Neden ortada bıraktığımı düşündünüz anlamadım. Ya da canınız laf sokmak istedi herhalde😊

Sizin ikinci paragrafta söylediğiniz tarzda bir şeyler söylemiştim zaten kendisine. Doğrusu ne diye sordu. Doğrusu göndermemek ama kendini gönderdiğinde daha iyi hissedeceksen gönder dedim. En sonunda göndermemeye karar verdi.
Çiçek gondermdiginize sevindim konu geçti ama..
Çok farklı bir örnekle durumunuzu anlatıyorum.. çift terapisinde bende hatalarımı anladım diye suçu üstünüze aldınız manipüle edilerek
Adam yine sizi dolandiran kardeşi için duygu sömürüsü yapıp ailesine karşı yine ele güne karşı destek görünmeye çalışıyor
Çok farklı örneğim: Arkadaşım onu ezen evini düşünmeyen sorumluluğu ona veren.. düşünün h.sonu adam çocuk sesine dayanamıyor diye adama hak veriyordu kişisel gelişim kitapları aldı kendini düzeltmek için suçu kendinde görüyordu.. meğer adam başka kadına ev açmış
Ben dedimki sen kişisel gelişim kitabı alınca zaten birşey söylemeyi bıraktım çünkü gerçekleri görmüyor kendini sucluyordu

Sizde eşinizin her seferinde sizi hiçe sayan ve dolandıran ailesine karşı attığı adımları görüp(dün doğumgünü bugün açılışa çiçek göndermek)hep kafayı yiyip konu açacaksınız değişmeyecek çünkü hala boşanma tehlikesi var deneme süresi diye net adım atmadı.İleride çiçek gönderdiğini başkasından öğrenirsiniz
 
Peki konuyu açma sebebim ne sizce? Son paragrafta ne yazmışım mesela? Diyorum ki ben tarafsız olamadığımı düşünerek size soruyorum, aldığım cevaplar doğrultusunda eşime yardımcı olmaya çalışacağım. Neden ortada bıraktığımı düşündünüz anlamadım. Ya da canınız laf sokmak istedi herhalde😊

Sizin ikinci paragrafta söylediğiniz tarzda bir şeyler söylemiştim zaten kendisine. Doğrusu ne diye sordu. Doğrusu göndermemek ama kendini gönderdiğinde daha iyi hissedeceksen gönder dedim. En sonunda göndermemeye karar verdi.u konu açılalı uzun zaman olmuş.
Bu konu açılalı uzun zaman olmuş ancak yeni gördüm.Ne yazıki eşiniz kötülük düşünemiyorum bahanesiyle hem kendine hem size çok zarar veriyor.Eşiniz bunca olandan sonra net bir duruş sergileyemiyorsa hala herkes orada olacak işte ayıp olur suçlanırım diyerek dolandırıcı abiye çiçek göndersem mi diyorsa yapacak birşey yoktur.Sizin için burada biz(kırk kat yabancı insanlar) üzülüyoruz ama eşiniz hala aile derdinde.O diygusal mesajda kanmayın manipüle ediliyorsunuz.Alin Hanım kendinize çok zarar veriyorsunuz.Umarım terapi süreci iyi gider.Ancak geçmişe sünger çekmek çok zordur hele sizin yaşadıklarınıza ve eşinizin tutumuna bakınca dahada zor olucaktır.Sizde bir insansınız ve bu hayata bir kere geliyorsunuz.Eğlenmek mutlu olmak sizinde hakkınız ama ne yazıkki siz hayatın güzelliklerini görmek yerine çilesini çekiyorsunuz.Evlilik bir insana mutluluk vermeli siz bu mutluluğu yaşayabildiğinize ya da terapi süreci sonrası yaşayabileceğinize
inanıyor musunuz.Yoksa ileride çocuğuma karşı vicdan azabım olmasın en azından yaptım diyebileyim demek için mi terapiye başlama kararı aldınız.
Bazen hayatta birşeyleri ne kadar zorlarsak zorlayalım olmaz tam aksine bu zorlama bir noktadan sonra artık bize bedenimize, psikolojimize zarar vermeye başlar.Yaşamımızda amaçlarımıza ulaşmak için azmetmeyi, çabalamayı bildiğimiz gibi bazende vazgeçmeyi bilmeliyiz.Vazgeçmek bazı durumlar için güçsüzlük göstergesi olabilir ancak bazı durumlar içinse çok güçlü olmanın göstergesidir.Çünkü vazgeçmek azmetmekten daha büyük güç daha çok kararlı olmayı gerektirir.Bunu lütfen aklınızda bulundurun.
Siz iyi olmalısınız ki çocuğunuzda iyi olabilsin.Lütfen artık sizi mutlu edecek adımları atmaya çalışın.Mutsuz anneler; mutlu ,umutlu çocuklar yetiştiremez.Artık mutlu olmaya çalışın.
 
Son düzenleme:
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X