Acnmay seviyor muyuz???

zaten gerçekten zor durumda olan,çaresiz olan biri asla
böyle ortalara çıkıp çaresizim,param yok vs..vs..
ağlayıp sızlayıp kendini acındırmaz
 
Eleştiye açık olmamakla alakalı bir durum...
Kişilik ve yetiştiriliş tarzı diye düşünüyorum.
İnsanlar dertlerini söyledikleri zaman hemen yandaş arıyorlar,eleştirilmek değil...
Evet KK'dada bazen böyle. Halbuki insan buradan çok güzel dersler ve yorumlar çıkarabilir.
Tanımadığın insanlar, tecrübeli insanlar,veya daha önca anlatılanları yaşamış insanlar yorum yapıyorlar objektif olarak. Sanal bir dünyada bile eleştiyi kabul edemeyen insan gerçek hayatta bilmem ki ne kadar başarılı olabilir?
 
başıma ne gelirse gelsin saatlerce kimseye gözyaşı dökemem ben.
en patlama noktasındayken anca içimdekileri dökerim en yakınlarıma ve 15 dk sonra hiçbirşey yokmuş gibi davranırım artık.
sonuçta kimse benim nazımla oynamak zorunda değil.
herkesin kendine göre dertleri var.
diye düşünürüm..

aynı şekilde çok çaresiz olmayanların haricindekilere de acıyamam.
mesela;
kocasından dayak yiyen, manevi şiddet gören ya da kocası kumarda paraları yediği için evinde aç oturan kadına acıyamam ben.
sevgilisinin kıskançlık krizleri yüzünden eve hapsedilmiş kıza da acıyamam.
anca kızarım, sinirlerinirim.
çünkü bunlar acizlik bana göre.
acizlik benim acıma kriterlerimin çok dışında kalıyor.
 
hala daha bence çok iyi düşünüyorsun ama şu gerçekki o insanlar sen sivri dillisin diye deil onun gibi olaya bakmadığını düşündükleri için karşı saldırıya geçiyorlar.

evet. iyi niyetli düşünüyorum. bazen kendimede kızıyorum. ama düşüncem bu. onu yazmasam o yazıdaki, ben olmamki,başkası olur.
sadece eleştirirken yada hatayı söylerken ki,üslupta önemli diyorum. insanları rencide etmeden konuşabilmek yada yazabilmek.
işte bunuda kaldıramıyorlarsa, saldırıyorlarsa,işte o zaman hatalılar. işte o zaman eleştiriye açık değiller....
 

ama songülcüm bu gerçek hayatta mümkün katılıyorum...
öyle bir dostum varki bazen sadece susar, sessizliği paylaşırız...
konuşmak ağır gelir bize söze ne hacet deriz...
ama burada bu ne kadar mümkün....
sadece yazının geçerli olduğu bir paylaşım alanında..
biri bir derdim var topiğine neden yazar akıl almak değilse derdi...
neden yorumlarınızı bekliyorum der...
ben öyle yazdım haa bana sakın cevap yazmayın desin...
 
şimdi efendim doğru dersiniz,güzel dersiniz de
bu vah vah duymayı isteyen insan zaten o an , o sorunun içinde kendine acıyan insandır
şimdi halihazırda tam da kendine acıyorken.tüm başka duygulara kapalıyken birinin çıkıp
bak bi de şöyle bi şey var demesinden rahatsız olur
çünkü henüz kendine acıma işini tamamlamamıştır.belki de hiç tamamlamayacaktır
hani kimine güçlü insan deriz ya.kendine acımayı bilmeyen insan güçlüdür aslında
bugün ne olduysa kendimden çok örnek verdim ama türk filmi tadında bi yaşanmışlığım var
ne aileme ne arkadaşlarıma yaşadığım hiç bi şeyi olduğu gibi anlatmadım
hep süzdüm,eledim üstte kalanlar onların bilmesi gerekenlerdi
neden
çünkü anlatırsam bana acımalardan korktum
ben kendime acımıyorken bi başkası bana acıyamazdı
işin özü bu.kendine zalim olmak...
 

Buda cok önemli oki katiliyorum.kaydirigubbakcemile3

Bazi yorumlarda cidden dozun kactigini hepimiz görüyoruz...buraya derdini yazan insani dalgaya almakla...kücümsemekle...hatasini güzellikle degilde tokatlar gib bir sekilde yüzüne vurmaklada yararli olamayiz...

Dogruyu söylemenin en güzel yolu iylikledir...lakin bunu bile kaldirmayanlara zaten ne söylersen söyle....Mesaj yerine ulasmaz
 
ben kendime acımıyorken bi başkası bana acıyamazdı
işin özü bu.kendine zalim olmak...

Evet....Bu gercektende biraz yapi meselesi degilmi cinsim...ve anne baba evindeki tutum..

Cogunu sürekli her kavgadan dertden musibetten kurtaran Anne Baba bence uzun vaadeli
düsünürsek iylik yapmis olmuyor....benneyaptımki
 

derdim var topiğinde açılan konuların
hemen hemen hepsi destek beklemek amaçlı,
çünkü çoğunluk eşinin aile tarafıyla kötü olduğu için
bu tarz konularda destekleyen fazla oluyor,ama
arada desteklemeyen çıkınca da tartışma çıkıyor,
çünkü herkes bir değil,ne yaşam tarzı ,ne düşünce tarzı
ne de kişilik bakımından...
dolayısıyla karşıt göüşler her zaman olacaktır...
herkesin doğrusu ve yanlışı bir değil çünkü...
evet katılıyorum sana,tartışmalık konular zaten belli,
o kunuları açan kişi sadece içimdekileri anlatıp
rahatlamak istedim,yorum yazmazsanız sevinirim derse
olay bitmiştir zaten...
 

evet canım. bazen gözlemliyorum. bende sert söylerim bazı şeyleri.
ama kimseyi küçümsemem.
tepeden bakmam.
o tarz bakışları gördüm. maalesef var.
işte onlarda,biraz çıldırdıyor konu sahiplerini...
 

ben o kötü üsluptan bahsetmiyorum aslında...
gayet inanarak yazdığın, belki bu ona bir yol açar diyerek yazdığın yazıdan sonra aldığın tepkiden bahsediyorum...
ben de bazen hiç konuşmadan "dinlerim" sormam, akıl vermem, hatta yorum yapmam...sadece dinliyorum derim...onun buna ihtiyacı vardır o an anlarım...
ama burda dinleme şansım yok ki...konu açmış fikir istiyor...eğer ona onun istediğini söylemek zorunluluğu varsa bana ihtiyaç yoktur...
o kendi kendine acımaya, konuşmaya, ağlamaya devam edebilir...
seyirci şart değil ozaman...
 


oysa sen kendine acımıyorken bir başkası sana zaten acıyamazdı...
olayın özü bu ve korkmaya da gerek yok aslında sen dışında kimseden...
bütün herşey bilinçte...
acınması gereken bir durum olduğunu düşündürten şartlanmalarda...
acıyacak ya da acınacak hiç bir şey yok aslında...
olmayan bir şeye de "vah vah" demek anlamsız geliyor bana...
 
Evet....Bu gercektende biraz yapi meselesi degilmi cinsim...ve anne baba evindeki tutum..

Cogunu sürekli her kavgadan dertden musibetten kurtaran Anne Baba bence uzun vaadeli
düsünürsek iylik yapmis olmuyor....benneyaptımki

doğrusun sultanım yapı meselesi ama biraz da insanın kendini ehlilleştirmesiyle kazanılacak bi şey
bak o dediğini ben kızıma çok yaptım.
ondan önde yürüyüp yolda ayağına takılacak herşeyi temizledim
Allahtan bi müddet sonra farkettim yanlışımı
 
Önce konu açan arkadaşın ruh halini anlamaya çalışıp,sonra ona ters gelmeyecek ve onun zaten bozuk olan moralini daha da beter hale koymayacak yorum yapılmalı belki de
Gerekirse sonra yavaş yavaş gerçekler söylenir.Siz o an ne söylerseniz boş,o arkadaş önce bir omuz arıyor ağlayacak belki.Sonrasında ise sükunett sağlanınca yaptığı yanlışlar sorgulanır sırayla tarafımızdan CADIARZU.
 

zaten bu yapılmayan kızlar güçlü kadınlar olmuyor mu cinsim...
ben de öyle yapacam bebeğime...inşallah...benim taşlarımı kimse toplamadı...
sadece sen halledersin, halledemezsen gel fikrimizi söyleriz dediler...
kimse halledemezsen ben toplarım taşları demedi...
iyi ki de demedi...
 
benim gözlemim tepkiler ,üsluplarla, aynı orantılı.yani üslup ne kadar kötüyse tepkide o kadar şiddetleniyor maalesef.
son zamanlarda gördüğüm de bu.
eğer küçümseyerek ,karşındakini aşağılayarak fikrini yazarsan,o tepkiyi almanda normaldir.
tamam,eğer konu sahibi,ona ters yorum yapan ,ama üslubunuda kırmadan incitmeden yazan kişiiye giriyorsa,tamam haklısın yerden göğe.
ama konu sahibinin kişiliğine ,hakaret eder şekilde yazıyorsa, ne kadar haklı olsada,yanlış yapıyordur yorum yapan,bana göre...
ne kadar doğru düşünsede ne kadar haklı olsada.....
 

ben bunun yazışarak mümkün olduğuna inamıyorum...
hem yazışarak, hem hiç tanımadığımız insanlara...zor dilarem...
 
dün müydü bir konuya yazmıştım, anlamaya çalışmıyoruz diye
sanırım bu konudan üzerime alınmam gerekenler var
üstüme vazife miydi, değildi tabi
ama ben de tutamıyorum, takıldığım şeyleri yazıyorum
benim için yargılamadan sorgulamadan anlamak birinci öncelikte
sanırım işim gereği bu böyle, hatta buna mecburum diyebilirim
onun için yazıda sert duran eleştirel ifadeler bana bazen acımasız geliyor
evet bazen birinin sadece bizi dinlemesine anlamasına ihtiyaç duyarız
ama burayı gerçek hayat gibi görmemek gerekiyormuş, bunu anladım ben
sadece yazarak kendimizi ifade edemiyormuşuz maalesef
kendi adıma konuşursam derdimi zaten herkesle paylaşmam, paylaştığımda da
en azından olay sıcakken akıl verilmesini istemem
daha sakin düşünebilecek duruma gelince yakınlarımla enine boyuna konuşurum
tartar, ölçer, biçerim zaten
ama dediğim gibi bunun için biraz zaman gerekebilir her insana
 

Rahmetli annem yapmazdi....ayamiza takilanlari bazen bile bile yolda birakirdiki takilip kendi kendimize yolumuzu temizleyelim....

Helede kendi hatamizla düstügmüz vakit...hadi bakalim cikin simdi isin icinden derdi...uzaktan gözlemlerdi sadece...kalktigmizdada ....hayat böyle kizim düse kalka ögreneceksiniz...ben her zaman yaninizda olmicam...bana güvenerek ah anne vah anne diyerek yasayamazsiniz....basiniza ne gelirse gelsin...arkasinda duracak kadar delikanli olmalisiniz derdi.

Ne kadar dogru söylemis...meger o hep dogruyu söylermis...simdi o yok ve bunu daha cok anliyorum...cok kez düstüm cok kez ayagim takildi...ama ses etmedim hic...kalktim ve yoluma devam ettim.
 
dertleşmek isteyenin amacına bakmak lazım, akıl mı istiyo, napayım mı diyo, yoksa sadece dertleşmek mi istiyo ki dertleşmenin özünde akıl vermek ya da eleştirmek yoktur bence,
çocuk psikolojisi kitaplarında yazar ya
çocugun balığı ölmüştür ağlar sızlar, o benim en iyi arkadaşımdı der, sonra baba gelir ne var kızım bunda der, başka balık alırız
halbuki yapması gereken, evet haklısın kızım bende çok üzüldüm, balığı nereye gömelim, demektir.
garip bir örnek olmakla beraber , hassas zamanlarda içimizdeki çocuk depreşebiliyor.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…