Acnmay seviyor muyuz???

ben bunun yazışarak mümkün olduğuna inamıyorum...
hem yazışarak, hem hiç tanımadığımız insanlara...zor dilarem...
Zoru başarmaya çalışırım bir süre ne yapayım:sm_confused:
Bir de söz uçar yazı kalır.Ben bir edebiyatçı olarak yazının gücüne epey bi inanırım,belki de biz de buradan az buçuk yardım edebiliriz diye düşünüyorum :uhm:
 

ben anneliği geç keşfettim.bi 6 yıl kaybım var benim
sandım ki odur doğrusu
önden yürüyüp dikenleri,çakılları,taşları gözüme ilişen herşeyi kaldırdım
kızım rahat yürüsün diye
ama değilmiş anladım.hep diyorum ya sana.benimki deneme yanılma usulü diye...
bu tez ne kadar işlevsel,kendime bakınca da cevher insanın içinde diyorum
çünkü benim de taşlarım temizlendi uzun yıllar
bi gün bi kayaya çarptım ehlilleştim.çünkü içimdeydi cevher
 

bunu doğrulamayan bir sürü örnek gördüm ben...
bir sürü farklı insanda...
en küçük bir itiraza tahammülü olmayanları çok gördüm...
o yüzden genelleme yapabildim ya zaten kendimce...
yoksa ben çok yumuşacığım demiyorum...
sert girdiklerim olmuştur...ama kasıt yoktur...mizacımla ilgili, ya da ona o an kendini gördüğü yerle ilgili duyduğum öfkeyle ilgili...
yoksa yüzünü görmediğim birinin neyine sertlik yapayım...
ukalalıpa gelince...o nerden baktığınla ilgili bence...
kkda kimseyi ukala bulmuyorum ben mesela...ukalalıkla özgüven arasında ince bir çizgi vardır...korumak da zordur anlamak da bence...
 
evet en ufacık itiraza tahammülü olmayan gerçekten çok,
kendi savunduğunun aksini okumaya tahammülü olmayan da çok,
ya yazacaksın,olumlu ve olumsuz düşüncelere saygılı olacaksın,
ya da yazmayacaksın...
burada kimse kimseyi avutamaz,o zaman sürekli
savunduğumuz dürüstlük nerede kalıyor...
ben dinlemeyi,benim doğrularıma göre
fikir vermeyi severim,arkadaşlarım da bilirler bu huyumu,
bana anlatırlar,haksızmıyım derler,
haksızsa ,detaylı bir şekilde anlatırım,doğruyu ya da
mantıklı olanı görsün diye,
gördüğü zaman,hiç böyle düşünmemiştim der ve sonrasında teşekkür ederler bana...
bazen de ters düşeriz,sırf onları pof poflamadığım için...
ama ben bir kulun bir kula acımasına tahammül edemiyorum...
bence kimse acınacak durumda değil,
eğer acınacak durumda ise de mutlaka ve mutlaka
tek sorumlusu kendisidir diye düşünüyorum...
sevgiler...
 

ah be cinsim...
ben de anneme bakıyorum bu tezini doğrular gibi...
kendisine hiç benzemeyen bir kız yetiştirdi o...
hem de nasıl profesyonelce...19 yaşında anne olmuş birine göre hem de...tabiki cevher insanın içinde...görmek istersen...
ve sen kullanamasan bile o cevherşi hayatında, kullandırdıkların faydalandırdıkların sapasağlam oluyor...
 

aplamın yazısınıa bizden imza....
 
öyleleri var. tahammülsüzler dolu.
ona bende tepkiliyim. yumuşak olmadığını biliyorum.
bende öyleyim. .çabuk öfkelenirim.
sert yazarım. ama asla karşımdakini aşağılamam.
yapıyla ilgili bu.
haa,kkda ukalalar var betty,ben görüyorum.
görmek için ormanın içinde durmamak lazım. çünkü sadece yanındaki,ağaçları görürsün. bütünü değil.bir dağa çıkmak gerekir bütün ormanı görmek için.
 
Son düzenleyen: Moderatör:

Zaten ben seni hic öyle yimisak yimisak düsünemiyorum betis...

Fakat su var...ben seni biliyorum..senin uslubun sertde olsa samimidir ictendir..icinde art niyet yoktur..
Lakin yeni üye veya seni tanimayan bir üye bunu bilemezki betisim...

Bence buda önemli..birazda kisiye göre yorum yapmak lazim.
Benim actigim bir konuya hadi be sende...ne halt yedin sen öyle gülsüm cok hatalisin desen ...ben kizarmiyim..sinirlenirmiyim...??

Hayir kesinlikle..cünkü senin uslubunu biliyor ve senin samimiyetine inaniyorum...ama yeni biri bunu bilemez...ve böyle yazdigin vakit tepki verebilir...ona saldirdigni düsünebilir..

Bilmem anlatabildimmibenneyaptımki
 

ah cinsim ahhh,
aynen bende öyleyim kızıma karşı...
elimde değil ama,yapmayacağım diyorum ama
hep kaldırıyorum yoluna çıkan engelleri,
ama artık hayatla mücadele etmesini,kendini korumasını öğreniyor yavaş yavaş...
ama kızıma herzaman söylediğim tek şey,
hayatın boyunca dimdik ol,ne kadar zor durumda olursan ol,
hiçbir zaman onurunu,gururunu ayaklar altına aldırma...
kimseye acıma,acınacak hale de gelme..
ezik,büzük olan insanların kendine güveni sıfır bence...
 


birisi bir konu açıyor, diyor ki işte ben şöyleyim, ben böyleyim, başkaları bana şöylesin diyor, böylesin diyor, ama ben aptal değilim, tamam şöyle şöyle olduğumu kabul ediyorum ama aslında şundan...
şimdii bir dakika...
sen zaten bir şeyin sende olduğunu kabul ediyorsan başkalarına da onu onaylama hakkını veriyorsun...
kendimle ilgili ciddi bir konuda asla olumsuz tek kelime ettirmem... eksik olabilirim, sen şurada eksiksin denebilir ama ben de şunu diyebilirim zaten başıma gelende o eksikliği farketmem için, ben bunun üstesinden gelebilirim.. çünkü zaten eksikliklerimizi tamamlamak için yaşıyoruz, kendimizi bütünlüğe ulaştırmak için..
o halde amaç üstesinden gelmek olmalı öncelikle eksikliğimize takılmak değil...
yok bir insan kendine en acımasızca eleştirileri kendisi yapıyorsa ben aptalım diyorsa bende ona yok ben öyle düşünmüyorum demem... çünkü amaç zaten onay almak... ben ona onayı vererek onu rahatlatmam... düşünce aslında devam ediyor yerinde ... hala değersiz olduğuna inanıyor... ben ona evet aptal olabilirsin dediğimde hemen savunmaya geçecektir ama şunu da düşünecektir bana neden böyle dedi... düşünmeyebilir ama kimse üzülmesin diye onay cümleleri çıkmaz beim ağzımdan, yazımdan...
ben kabahatli olmam kendine yakıştırdığını onayladım diye bundan sen mesulsün...
 
Son düzenleme:
ben yine de hala bunun üsluptan bağımsız olduğunu düşünüyorum...
daha doğrusu konuyu açarken düşündüğüm şey bu değildi...
anlatmaya çalıştığım bu değildi...
ben bir kişiye kendi durumuyla ilgili inandığımı söylediğimde biri bana sert ukala derken, diğeri ne akıllı dobra kadın be diyor mu diyor...
o zmaan bu benle değil karşıdakinin bakışıyla alakalı...ki konum da bu değil diyorum ya...
 
bir şeyi anlayabilmek.
ben aptalım derken,aslında hatalarını saflığını,kolay inandığını anlatmak istediğini algılayabilmek.
ben aptalım derken ,zeka geriliğim var demediğini anlayabilmek.
neyse,yazacak daha çok şey var...
ama olmuyor. bende anlatamıyorum belki. cevap hakkı doğmazsa yazmam artık bu konuya.
herkese iyi forumlar.
 
ne güzel bir konu olmuş... yeni farkettim...

acınmayı ben de hiç sevmiyorum... daha lise yıllarında ailemden ayrıldım yatılı okumak üzere... sonra üniversite ve iş hayatı... bu süreçte ne yaşadım ; neyle yüzleştim ; hangi derdi nasıl aştım ailem bilmedi... yanımda olmadıkları için mi ; hayır ... sadece kızlarının tek başında ayakta durduklarını bilsinler ; içleri rahat etsin diye ...

en çok canım yandığı zamanlarda annemi aradım ; ama ağlayıp derdimi anlatmak için değil... ona acımı belli etmemek üzere sesime güç katmak için aradım... çok olmuştur telefonu kapatıp ağladığım... ama sonra da silip o yaşları yoluma devam ettiğim...

sürekli dert yanan insanları anlayamıyorum... bir de sürekli aynı şeyden dert yananları hiç anlayamıyorum... demek ki yol almak istemiyor o insan ; seviyor derdini ve o dertle yaşamayı... vardı böyle bir arkadaşım... destek oldum ; moral de verdim akıl da verdim... yardım etmeye çalıştım... sonra baktım ki verebileceğim akıllar ; sunabileceğim çözümler bitmiş artık... o zaman anladım ki o seviyor böyle yaşamayı ...

önemli olan kendi gücüne inanmak ... o zaman zaten düşmeyi hiç kabul edemiyorsun ve düştüğün an silip üztünü başını hemen gülümsemek istiyorsun... ve ben evet bunun yetiştirilme ile ilgisi olduğunu da düşünüyorum... belki ben de ailemin yanında olsam evin küçük kızı olacaktım şu anda ... kendi hayatını bir başkasının eline bırakmaya çoktan razı ; beni sevin ; bana acıyın diyen biri olucaktım...
 
tam olarak neyi konuştuğumuzu anlamadım.azcık kafam karıştı benim
kk daki bana acı diyenler mi,sağımız solumuzdaki vah vah isteyenler mi
her ikisi de mi
sert,uygunsuz uslup mu
neyse ortaya karışık yapayım...

ne söylediğin değil nasıl söylediğin önemlidir.
okypete ye katılıyorum sonuç olarak

anlatılanlar insan gücünün ötesindeyse vah vah derim,üzülürüm
ancak yapılacak kıvılcım kadar bile bi çaba var ise ve sorun sahibi öylece duruyorsa sinirlenirim
dahil bile olmak istemem konuya
birden boşa yazdığı farkettim

yaa aslında herşey kişisel.olaylara bakışımızz,sorunu algılayışımız,çözümlerimiz
bireysel farklılıkları göz ardı ediyoruz
herkes bana benzesin benim gibi olsun istiyoruz
ne mümkün
insanın başkalarını bırakıp kendiyle uğraşması gerekiyor
neden böyle hissediyorum,bunu nasıl yapıyorum,niçin böyle düşünüyorum,daha başka ne yapmam lazım vs vs
bitmez ama kendini tamamlama yolunda kendiyle kavga etmesi gerekiyor
ortaya insanı çıkarmak için

 


hayatım zaten bakış açısı önemli olan...
birileri birilerine acıyarak bakarken,
diğerleri kızgınlıkla bakabilir...
herkes aynı düşüncede olamaz ki,
mesela dobra dobra doğru yazanlara bravo diyorum ya,
olması gerek budur,kişi karşındaymış gibi söylenebilecekler söylenmeli bence...
sadece ne kadar iyi niyetli desinler diye birilerine yaranmak adına
haklısın diyenler de zaten belli oluyor...
valla kim ne derse desin kendi düşüncelerimden,fikirlerimde hiçbir zaman vazgeçmedim,
beyazsa beyaz,siyahsa siyahtır benim için,
karşımdaki mutlu olsun diye beyaza da siyah diyemem ki,
o zaman nerede kaldı benim kişiliğim...
sevgiler...
 
Son düzenleme:

öyle konular var ki konu sahibinin açtığı başlıktan anlıyorum ne demek istediğini...
sizce ben haksız mıyım?, beter olsun kayınvalidem, vb...
hani sorun çözmek...
hani gerçekten yürekten üzülmek...
o zaman ne der konu açacak kişi, beni üzen bir durum var, üzülüyorum ama elimden de başka bir şey gelsin istiyorum, lütfen bana yol gösterin...
bazen kendimize çaresiz kalırız bu gayet insani...
bu insanı nasıl kırabiliriz ve ya nasıl onu aşağılayıcı bir yorum yapabiliriz Songülcüm...
uslup belli, tarz belli, elinden gelse problemini çözeyim istersin...
ama yok illa onay alacak çözüme değil probleme odaklanan insana onun dilinden konuşursun...
tüm derdi haklı olmak olan insana gel egonu şişireyim demem ben...
çünkü böyle bir şey yok...
 
hiç kimseye malesef duymak istediği şeyi söylememişimdir..söylememde.
benim fikrim ise önemli olan yorumumu yazarım.
hoşuna gider gitmez,bundan sonrası beni değil karşımdakini ilgilendiriyor malesefki..
gerçek hayatta nasılsak burdada öyle değilmiyiz?e daha ne?
eğer yanlış anlaşılma oldu isede biri ile aramda er yada geç mutlaka düzeltirim..düzelttik de nitekim..
konuya yorum yaparım yaşanılana,yazana..kişiye değil.o yüzden konuyu kimin açtığı da benim umurumda değil.
burda bu var.direk kişiye yorum algılanıyor..
 

kesinlikle bazı başlıkları görüp ; hiç bakmayayım bile diyebiliyor insan...
belli çünkü ne desen ona uymayacak...
 

kesinlikle haklısınız...
konu başlıktan belli ediyor kendini...
konu sahibinin çaresizliği,yazdığı yorumdan
anlaşılıyor,inanın öyleleri varki
rüyalarıma giriyor,başka nasıl bir çözüm üretebilirim diye,
ama bazılarına da gerçekten cevap bile yazmak gelmiyor içimden,
bence tavır göstermenin en güzeli yorumsuz kalmak...
 
ne söylediğin değil nasıl söylediğin önemlidir.
okypete ye katılıyorum sonuç olarak

Iste budur....alkisalkisalkis

Bazen ne kadar hakli olursan ol...söylediklerin ve uslubunla haksiz duruma düsersin..
Bence bu KKdada gecerli..

Ben inaniyorumki insanlarin yüzde 90 iylikle söylenmis bir söze duymak istedigi olmasada sert bir tepki vermez...ha ama yüzde 10 vardir istersen sözlerinden bal akit yinede nafile..

Onlar sadece evet evet evet sen haklisin sen haklisin sen haklisin demeni bekler...
Böylelerinede ya istedigni vereceksin yada yorum yapmayacaksin.....hem reelde hem sanalda
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…