herhalde hayatımın en kötü günleri.ağlamaktan gözümde yaş kalmadı arkadaşlar ya
(( sorunum erkek arkadaşımla ayrılmam. beni bir türlü affetmiyor. sabahlara kadar yalvardım. hem de en sevinçli olduğumu sandığım şu günlerde. ikimiz de öğretmen olmak istiyoruz ama ben bölüm olarak ondan daha şanslıyım ve puanımız aynı olmasına rağmen ben atandım o atanamadı. ama şöyle birşey var ki beni kursta kimseye belli etmedi. ondan ilk hoşlanan bendim ama belli etmedim hatta konuşmazdım bile. mail adresini verdi birgün ve msnden sabaha kadar konuştuk. benm derse geldiğim ilk gün herşeyime dikkat etmiş ne içtiğimi bile biliyordu. ben de bana ilgili olduğunu anlayınca karşılık verdim çünkü zaten hoşlanıyordum. kafeye gidip bişeyler yerdik içerdik akşama kadar ama bigün bana ciddi düşünmediğini söyledi. şok oldum. ben yanlış anladım o zaman dedim ama konuşmalarımız kesilmedi. bi arkadaş gibi oldu bi erkek arkadaş.anlaşamıyoruz ki biz dediği de oldu benimle evlenmeyi hiç düşündün mü diye de sordu. hep böyle bir karmaşa halinde olduk. çooooook sevdim ama bu hareketlerinden dolayı sıkıldım ondan. kurs bitip memleketine dönünce ben hiç aramadım. o da bir iki hafta bekledi ve gerçekten aramayabiliomuşsun dedi. çıkmak istediğini söyledi ben hayır dedim. günlerce ikna etmeye çalıştı ama ben her mesajına cevap verdim istemediğimi söyledim. ağlamaya bile başladı. sonra tekrar görüştük barıştık. ama ben onun memleketini yazmadım. bundan sonra tekrar aramız açıldı. bir küs bir barışık dewam ettik. ben geçenlerde kıskançlığından bıktığım için hakaret ettim şu an pişmanım ama özür diledim
((( affetmiyor ben napabilirim. burda tek başıma kaldım yapayalnız. mesajlarıma bile cevap vermiyor..












