Ağlasa da bırakın gidin

umut_sahili

umut_sahili

Guru
Kayıtlı Üye
22 Mayıs 2013
277
281
303
Antalya
Merhabalar başlıktaki gibi sorunum çocukların okula alıştırılmasında uygulanan yöntem, ağlata ağlata çocukları okula alıştırmaya çalışmak ki bana göre Bi yöntem degil saçmalık. Anlamıyorum nasıl oluyor da pedagog lar, psikologlar çocuklarınızı ağlarken kesinlikle bırakıp gitmeyin nasıl sa susuyor siz yokken diyen kişilere, kulak asmayın diye bas bas bağırıp yayın yapıyorken.,onca makale ve video varken halen bu davranış sergilenebiliyor okullarda. Çocuk siz bırakıp gidince susuyor ama alıştığı için değil duygularını bastırıyor ve hergün ağlıyor gitmicem okula diye çünkü siz onu yakınlık kuramadığı yabancı gördüğü bir ortama bırakıp çıkıyorsunuz. Bu uygulama yüzünden çocuklarda okul fobisi oluşuyor ve olan bizim çocuklarımıza oluyor. Üstelik anneler babalar bunun doğru bişey olduğuna inandırılıyor.Hangi arkadaşımla konuşsam ağlasa da bırakıyorum, gitmek istemiyor ama zorla götürüyorum diyor ben gerçekten çok üzülüyorum çocukların bu haline. Sizler ne düşünüyorsunuz bu konuda?
 
ahhhh ahhhh su an bu konu beni mahfediyor...

bende iki piskologla görüstüm bu konuda. ikiside birak diyor. o agladiginda icim parcalaniyor giderken.

ama kücülk bizde yasadik, güclendik ne diyim artik
 
umut_sahili .!.:
Neden okul sadece zorlanmayan çocuklar için mi var?
Genişletmek için tıkla...
Okulun 4. Haftası o sınıflarda onlarca çocuk daha var. 4 haftada hallolmuyorsa çocuğunuz yaşı tutsada hazır değildir. Dilekçe vererek yada doktor raporuyla alt seviyeye indireceksiniz.
 
Pedagog değilim ama çocuğun her ağlamasında yanına koşan, sırtını sıvazlayıp kucaklaşan anne ve babayla büyümesinin onun bireysel gelişiminden, kendi kendine problem çözme yeteneğinden ve cesaretinden çalacağını düşünüyorum.

Baya oluyor, 5izleri olan bi aile var yabancı, realty showları var. Kızlardan ikisi üst sınıfa geçecek, üçü aynı sınıfa devam. Bebekliklerinden beri hiç ayrılmamışlar ve henüz 2 buçuk yaşlarındalar. Annesi ve babası karar veriyor, iki kızları kapasite olarak önden giderken, salt duygusal olarak hırpalanmasınlar(!) diye diğer 3 kardeş ve alıştıkları düzenden ayrılmalı mı diye düşünüp. Tabi eğitimciler de destek. Ayrılmalarının onların faydasına olacağı kararı çıkıyor.

Çocukları sabah bırakmaya gelince anne, öğretmenleri iki kızın elinden tutup ayrı sınıfa doğru götürürken, duygularını en belli etmeyen, sert karakter dedikleri kızları bile çırpınarak ağlıyor. Anneleri gülümsüyor, el sallıyor "Şimdi dönüp gitmezsem, olmaz" diyor ve gidiyor. Çocuklar gün içinde yeni sınıf ve arkadaşlarına öğretmenlerinin de ilgi ve desteğiyle, oyunlarla adapte olmaya başlıyor. İkinci gün ise sorun yaşamıyorlar.

İzlerken düşündüm, ben olsam dönüp gidemezdim sanırım dedim (Oğlum iki yaşında). Sonra oğlumun ota moka ağladığını düşündüm. Bunun mimarının ben olduğumu fark ettim. Her ağladığında sırtını sıvazlatmaya alışan çocuk, hayatının her aşamasında bunu isteyecek ve ağlamaları-nazları-uyum süreçleri artarak zorluğunu katlayacak. Ne kadar kararlı davranış, o kadar çabuk sonuç. Anneleri kızlarla sohbet ede ede gazlarını aldı zaten evde "Okul nasıldı, sevdiniz mi yeni sınıfınızı, anlıyorum yeni şeylere alışmak biraz zor gibi gelir ama güzeldir de" vb. diye diye.

Fazla pamuklara sarmalamak, hayatın gerçekliğinden koparır çocuğu; hiç gerek yok.
Bir ağlar iki ağlar, annesi destek olur açıklar filan o kadar.
Alışma süreci uzuyorsa da çocuğunuzu ona göre uzman tavsiyesiyle alır mısınız ne yaparsınız orası sizin inisiyatifinizde.
Ama annenin ardını dönüp gitmesi gerekiyor bazen.
 
Sudakiiz .!.:
Okulun 4. Haftası o sınıflarda onlarca çocuk daha var. 4 haftada hallolmuyorsa çocuğunuz yaşı tutsada hazır değildir. Dilekçe vererek yada doktor raporuyla alt seviyeye indireceksiniz.
Genişletmek için tıkla...
Benim oğlum bu yaklaşım yüzünden şuan okula gitmek istemiyor halen 1.5 sene önce gittiği okulda ki korkusunu atamadı şuan yeni başlıcaz biz bu hafta uyum haftamızdı
 
umut_sahili .!.:
Lisans maliye mezunuyum ve şuan açıköğretim çocuk gelişimi okuyorum
Genişletmek için tıkla...
Çok güzel ama bu durumu anlamamaniz doğal anne olarak uzuluyorsunuz.Ama pedogoglar bunun egitimini boşuna almamışlar.Bu durumun bence si sencesi yok.Pedagoglar tüm cocuklar için bunu söylemiyor.Özel durumlar haricinde bende bu konuda eğitim alan kişilerin dinlenmesi taraftarıyım.
 
umut_sahili .!.:
Benim oğlum bu yaklaşım yüzünden şuan okula gitmek istemiyor halen 1.5 sene önce gittiği okulda ki korkusunu atamadı şuan yeni başlıcaz biz bu hafta uyum haftamızdı
Genişletmek için tıkla...
Bu sene anasinifina gidecek çocuğun 1,5 yıl önce okulda işi ne? Kresmiydi? Hoşunuza gitmeyebilir ama yaklaşım budur. Pembe hayalleri değil gerçekleri yazdım.
 
umut_sahili .!.:
Merhabalar başlıktaki gibi sorunum çocukların okula alıştırılmasında uygulanan yöntem, ağlata ağlata çocukları okula alıştırmaya çalışmak ki bana göre Bi yöntem degil saçmalık. Anlamıyorum nasıl oluyor da pedagog lar, psikologlar çocuklarınızı ağlarken kesinlikle bırakıp gitmeyin nasıl sa susuyor siz yokken diyen kişilere, kulak asmayın diye bas bas bağırıp yayın yapıyorken.,onca makale ve video varken halen bu davranış sergilenebiliyor okullarda. Çocuk siz bırakıp gidince susuyor ama alıştığı için değil duygularını bastırıyor ve hergün ağlıyor gitmicem okula diye çünkü siz onu yakınlık kuramadığı yabancı gördüğü bir ortama bırakıp çıkıyorsunuz. Bu uygulama yüzünden çocuklarda okul fobisi oluşuyor ve olan bizim çocuklarımıza oluyor. Üstelik anneler babalar bunun doğru bişey olduğuna inandırılıyor.Hangi arkadaşımla konuşsam ağlasa da bırakıyorum, gitmek istemiyor ama zorla götürüyorum diyor ben gerçekten çok üzülüyorum çocukların bu haline. Sizler ne düşünüyorsunuz bu konuda?
Genişletmek için tıkla...
Herkes yapıyor diye genellememelisiniz . Bende çocuk gelişimi okuyorum.
Okula başlamadan önce çocuğun anlayacağı şekilde okula gitmesi gerektiği aile tarafından anlatılır.
Okul başladığında aile zamanında çocuğu okuldan alacağı ile ile güven oluşturmazsa çocuk zaten terk edilmiş hissine kapılır.
Bunun için kimin ne söylediğinden çok ailenin okulla ilgili çocuğa verdiği izlenim, güven ve alıştırma çabalarının nasıl olduğu daha önemli.
Bazı çocuklar ailesine nazı geçtiğinden bilerek ağlıyor.
Sonuçta anaokulunda da bir program var ve her şey akışa göre yapılıyor.
Evde istediği zaman oyun oynayıp, tv izleyen ve istediği zaman yemek yiyen bir çocuk başlarda elbette zorlanır.
Aile ve öğretmen iş birliği şart.
 
GangstaWalk .!.:
Pedagog değilim ama çocuğun her ağlamasında yanına koşan, sırtını sıvazlayıp kucaklaşan anne ve babayla büyümesinin onun bireysel gelişiminden, kendi kendine problem çözme yeteneğinden ve cesaretinden çalacağını düşünüyorum.

Baya oluyor, 5izleri olan bi aile var yabancı, realty showları var. Kızlardan ikisi üst sınıfa geçecek, üçü aynı sınıfa devam. Bebekliklerinden beri hiç ayrılmamışlar ve henüz 2 buçuk yaşlarındalar. Annesi ve babası karar veriyor, iki kızları kapasite olarak önden giderken, salt duygusal olarak hırpalanmasınlar(!) diye diğer 3 kardeş ve alıştıkları düzenden ayrılmalı mı diye düşünüp. Tabi eğitimciler de destek. Ayrılmalarının onların faydasına olacağı kararı çıkıyor.

Çocukları sabah bırakmaya gelince anne, öğretmenleri iki kızın elinden tutup ayrı sınıfa doğru götürürken, duygularını en belli etmeyen, sert karakter dedikleri kızları bile çırpınarak ağlıyor. Anneleri gülümsüyor, el sallıyor "Şimdi dönüp gitmezsem, olmaz" diyor ve gidiyor. Çocuklar gün içinde yeni sınıf ve arkadaşlarına öğretmenlerinin de ilgi ve desteğiyle, oyunlarla adapte olmaya başlıyor. İkinci gün ise sorun yaşamıyorlar.

İzlerken düşündüm, ben olsam dönüp gidemezdim sanırım dedim (Oğlum iki yaşında). Sonra oğlumun ota moka ağladığını düşündüm. Bunun mimarının ben olduğumu fark ettim. Her ağladığında sırtını sıvazlatmaya alışan çocuk, hayatının her aşamasında bunu isteyecek ve ağlamaları-nazları-uyum süreçleri artarak zorluğunu katlayacak. Ne kadar kararlı davranış, o kadar çabuk sonuç. Anneleri kızlarla sohbet ede ede gazlarını aldı zaten evde "Okul nasıldı, sevdiniz mi yeni sınıfınızı, anlıyorum yeni şeylere alışmak biraz zor gibi gelir ama güzeldir de" vb. diye diye.

Fazla pamuklara sarmalamak, hayatın gerçekliğinden koparır çocuğu; hiç gerek yok.
Bir ağlar iki ağlar, annesi destek olur açıklar filan o kadar.
Alışma süreci uzuyorsa da çocuğunuzu ona göre uzman tavsiyesiyle alır mısınız ne yaparsınız orası sizin inisiyatifinizde.
Ama annenin ardını dönüp gitmesi gerekiyor bazen.
Genişletmek için tıkla...
Ben sadece okula ve arkadaşlarına uyum sağlayan kadar daha hassas davranılması gerektiğini düşünüyorum daha ilk günden kapıyı kapatıp anneyi dışarı çıkaran öğretmende gördüm, çocuk okula uyum sağlamıştır aradan epey zaman geçmiştir tabi o zaman daha katı olunabilir diye düşünüyorum
 
umut_sahili .!.:
Merhabalar başlıktaki gibi sorunum çocukların okula alıştırılmasında uygulanan yöntem, ağlata ağlata çocukları okula alıştırmaya çalışmak ki bana göre Bi yöntem degil saçmalık. Anlamıyorum nasıl oluyor da pedagog lar, psikologlar çocuklarınızı ağlarken kesinlikle bırakıp gitmeyin nasıl sa susuyor siz yokken diyen kişilere, kulak asmayın diye bas bas bağırıp yayın yapıyorken.,onca makale ve video varken halen bu davranış sergilenebiliyor okullarda. Çocuk siz bırakıp gidince susuyor ama alıştığı için değil duygularını bastırıyor ve hergün ağlıyor gitmicem okula diye çünkü siz onu yakınlık kuramadığı yabancı gördüğü bir ortama bırakıp çıkıyorsunuz. Bu uygulama yüzünden çocuklarda okul fobisi oluşuyor ve olan bizim çocuklarımıza oluyor. Üstelik anneler babalar bunun doğru bişey olduğuna inandırılıyor.Hangi arkadaşımla konuşsam ağlasa da bırakıyorum, gitmek istemiyor ama zorla götürüyorum diyor ben gerçekten çok üzülüyorum çocukların bu haline. Sizler ne düşünüyorsunuz bu konuda?
Genişletmek için tıkla...
Okul yaşamıni önceden aşılamak lazim masallah 4 tane yeğenim var okula baslayacak 2 si şuan severek gidiyor diğer ikiside bizde büyüyünce gidecegiz diye kendi kendine teskin ediyor
 
umut_sahili .!.:
Ben sadece okula ve arkadaşlarına uyum sağlayan kadar daha hassas davranılması gerektiğini düşünüyorum daha ilk günden kapıyı kapatıp anneyi dışarı çıkaran öğretmende gördüm, çocuk okula uyum sağlamıştır aradan epey zaman geçmiştir tabi o zaman daha katı olunabilir diye düşünüyorum
Genişletmek için tıkla...

Yo bunu ilk günden yapıyorlar, diğer türlü süreç uzuyor, zorlaşıyor. Siz ilk günler okulun yakınındaki kafede vb. bekleyip sohbet ede ede destek olursunuz. Sonra yavaş yavaş bu ayağınız da kesilir. Ama sınıfın o kapısı ilk günden kapanmazsa olmaz işte. Her alışmayan çocuğun annesiyle bir hafta iki hafta bu şekilde takılması diğer çocuklara da sorun olur. Tek düşünmeyin. Okula hevesli gelmiş bir çocuğu, annesiyle kucak kucağa derse alışmaya çalışan çocuk manzarası bile hevesinden caydırıp anne diye tutturmasına, sorgulamasına sebep olabilir. Ya da okul bu kadar fena mı ki annem beni hemen bırakamıyor şeklinde bile düşünebilir çocuk. Bu açıdan kararlı ve net duruş sergilemek, çocuğun aklında da netlik ve güven duygusunun çabuk sağlanmasına faydalı diye düşünüyorum. Öbür türlüsü hem sizin çocuğunuz hem de diğer çocuklar ve öğretmen için kaos.
 
umut_sahili .!.:
Evet kreşe gitmişti.
Genişletmek için tıkla...
Yazdiklariniza göre asıl uyum haftasını kacirmissiniz. Yapacak birşey yok. Sınıfa alinmaniz mümkün değil. Isyan çıkar o sınıfta. Çocuğunuza konuşup anlatmak dışında seçenek kalmamış.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
  • Kilitli
Elti savaşlarının arasında kaldık. Yardıma ihtiyacım var.
4 5 6
Yorumlar
117
Görüntüleme
14K
Sudakiiz
Sudakiiz
gecevekedicik
Saç Uzatma Yöntemleri Saçı hızlı uzatma günlüğü fotoğraflı
9 10 11
Yorumlar
212
Görüntüleme
140K
gecevekedicik
gecevekedicik
Elif
Çocuğu Anlamak/Said GEZER
Yorumlar
0
Görüntüleme
1K
Elif
Elif
Back
X