- 19 Haziran 2015
- 2.014
- 3.012
- 133
- 38
- Konu Sahibi Melisagun08
-
- #1
Bugun mutlumuyum dersem degilim ama çocuklugumda çok huzurlu geçmedi ama tabi çocuklugundada özledigim seyler varKüçüklüğüme dönmeyi o kadar istiyorumki mutluymuşum meğer ..
Her yaz köye gitme hayaliyle yasardım.kardeşimle tvde atari oynardık.mario nun ejderhayı gecip prensesi kurtarmasıydı tek derdimiz..
Annemi severdim ,anlaşırdım,küçüktüm çünkü yaptığı her şey doğruydu benim küçük aklım için..
O küçük çocuk odası,dağınık çalışma masası,renkli kalemlerimiz,duvara astığımız sacma sapan resimler,beyaz kocaman resim dosyam ,okul dönüşü acıkıp hemen masaya oturmamız,sonra kanal d de sevimli kahramanlar çizgi filmi izleme, akrabalarla daha iydi aramız, ananemin odasındaki öten saat, ananenin kocaman ve aşırı sert yastığı,dedenin sigara kokusu,akşama kadar sokakta oynamalar,çamurdanpasta yapımı..
Herseyi cok özlüyorum.
Şimdi öğretmenim işsizim ve ne de evlenebildim..
Param olmadığı için hayalimde yok artık .bi yerden başlamak lazım ya hani o başı hiç bulamadım.
Yaş 28. Mutsuzum her ne kadar belli etmesemde,hayırlısı deyip iç çeksemde mutsuzum.
Sağlığım ve ailemin sağlığı iyi olsunda Allah başka dert vermesin derim hep..
Yalnız bazen öyle tıkanıyorki içim..gözyaşıma engel olamıyorum.
Tüm çocukluk arkadaşlarım evli ,kendi evlerinde kendilerine ait olan bir dünyada yaşıyorlar. Aileleri de cok iyi,hepsi annesiyle arkadaş gibi cok heveslenirim..Ben annemle hiç anlaşamıyırum.Sürekli sen ne bilirsin,ne yaşadın da gördün,ne derdin var,sana hayat laylamlom der..
Bilmez içimdekileri anlatsam dinlemez ,arkadaşlarımla bi evde yasıyorum ailemden uzakta.
Tek bildiği şey bul bi doktor evlen..sevmesende evlen sonra seversin der
.Allah akıl versin diyip gülüyorum sinirden
Evlenen arkadaşlarımın işi de var ,coluk cocuk uğraşları cok..Artık coğuyla görüşmüyorum.Çünkü bağımız koptu.Onlar eşleriyle falan hep yada evlenen çiftlerle..
Yalnızlık zaten zor birde anlayışsızlık cok kötü..
Cocukluğumu cok özlüyorum,ne başkatdı hayatın anlamı benim için.Ne hayallaerim vardı.Hiç böyle ummamıştım.
Aile cok önemli,ne derdimi dinlediler ne yanımda oldular,iş bul evlen.bişey olamadın ,adam olamadın diyip başkalarını örnek göstermelerinden bıktım.
Ben büyüdüm ve kirlendi dünya gercekten..ne zormuş yaşamak..
Hem yalnız hem aşağılanmak hem parasız hem sevgisiz..o kadar zor ki..
Yazdım işte niye bilmiyorum içim sıkıldı daraldım ve ağladım.
Biliyorumki yalnız değilim var halimden anlayan..
Küçük değilimki ağlayınca geçmiyor,söylenenleri de unutmuyorum artık..
Ah küçüklük nerdesin..çok yalnızım be cocuk, gel de o gür saçlarını öreyim belki dağılır kafam..
OfffKüçüklüğüme dönmeyi o kadar istiyorumki mutluymuşum meğer ..
Her yaz köye gitme hayaliyle yasardım.kardeşimle tvde atari oynardık.mario nun ejderhayı gecip prensesi kurtarmasıydı tek derdimiz..
Annemi severdim ,anlaşırdım,küçüktüm çünkü yaptığı her şey doğruydu benim küçük aklım için..
O küçük çocuk odası,dağınık çalışma masası,renkli kalemlerimiz,duvara astığımız sacma sapan resimler,beyaz kocaman resim dosyam ,okul dönüşü acıkıp hemen masaya oturmamız,sonra kanal d de sevimli kahramanlar çizgi filmi izleme, akrabalarla daha iydi aramız, ananemin odasındaki öten saat, ananenin kocaman ve aşırı sert yastığı,dedenin sigara kokusu,akşama kadar sokakta oynamalar,çamurdanpasta yapımı..
Herseyi cok özlüyorum.
Şimdi öğretmenim işsizim ve ne de evlenebildim..
Param olmadığı için hayalimde yok artık .bi yerden başlamak lazım ya hani o başı hiç bulamadım.
Yaş 28. Mutsuzum her ne kadar belli etmesemde,hayırlısı deyip iç çeksemde mutsuzum.
Sağlığım ve ailemin sağlığı iyi olsunda Allah başka dert vermesin derim hep..
Yalnız bazen öyle tıkanıyorki içim..gözyaşıma engel olamıyorum.
Tüm çocukluk arkadaşlarım evli ,kendi evlerinde kendilerine ait olan bir dünyada yaşıyorlar. Aileleri de cok iyi,hepsi annesiyle arkadaş gibi cok heveslenirim..Ben annemle hiç anlaşamıyırum.Sürekli sen ne bilirsin,ne yaşadın da gördün,ne derdin var,sana hayat laylamlom der..
Bilmez içimdekileri anlatsam dinlemez ,arkadaşlarımla bi evde yasıyorum ailemden uzakta.
Tek bildiği şey bul bi doktor evlen..sevmesende evlen sonra seversin der
.Allah akıl versin diyip gülüyorum sinirden
Evlenen arkadaşlarımın işi de var ,coluk cocuk uğraşları cok..Artık coğuyla görüşmüyorum.Çünkü bağımız koptu.Onlar eşleriyle falan hep yada evlenen çiftlerle..
Yalnızlık zaten zor birde anlayışsızlık cok kötü..
Cocukluğumu cok özlüyorum,ne başkatdı hayatın anlamı benim için.Ne hayallaerim vardı.Hiç böyle ummamıştım.
Aile cok önemli,ne derdimi dinlediler ne yanımda oldular,iş bul evlen.bişey olamadın ,adam olamadın diyip başkalarını örnek göstermelerinden bıktım.
Ben büyüdüm ve kirlendi dünya gercekten..ne zormuş yaşamak..
Hem yalnız hem aşağılanmak hem parasız hem sevgisiz..o kadar zor ki..
Yazdım işte niye bilmiyorum içim sıkıldı daraldım ve ağladım.
Biliyorumki yalnız değilim var halimden anlayan..
Küçük değilimki ağlayınca geçmiyor,söylenenleri de unutmuyorum artık..
Ah küçüklük nerdesin..çok yalnızım be cocuk, gel de o gür saçlarını öreyim belki dağılır kafam..
Küçüklüğüme dönmeyi o kadar istiyorumki mutluymuşum meğer ..
Her yaz köye gitme hayaliyle yasardım.kardeşimle tvde atari oynardık.mario nun ejderhayı gecip prensesi kurtarmasıydı tek derdimiz..
Annemi severdim ,anlaşırdım,küçüktüm çünkü yaptığı her şey doğruydu benim küçük aklım için..
O küçük çocuk odası,dağınık çalışma masası,renkli kalemlerimiz,duvara astığımız sacma sapan resimler,beyaz kocaman resim dosyam ,okul dönüşü acıkıp hemen masaya oturmamız,sonra kanal d de sevimli kahramanlar çizgi filmi izleme, akrabalarla daha iydi aramız, ananemin odasındaki öten saat, ananenin kocaman ve aşırı sert yastığı,dedenin sigara kokusu,akşama kadar sokakta oynamalar,çamurdanpasta yapımı..
Herseyi cok özlüyorum.
Şimdi öğretmenim işsizim ve ne de evlenebildim..
Param olmadığı için hayalimde yok artık .bi yerden başlamak lazım ya hani o başı hiç bulamadım.
Yaş 28. Mutsuzum her ne kadar belli etmesemde,hayırlısı deyip iç çeksemde mutsuzum.
Sağlığım ve ailemin sağlığı iyi olsunda Allah başka dert vermesin derim hep..
Yalnız bazen öyle tıkanıyorki içim..gözyaşıma engel olamıyorum.
Tüm çocukluk arkadaşlarım evli ,kendi evlerinde kendilerine ait olan bir dünyada yaşıyorlar. Aileleri de cok iyi,hepsi annesiyle arkadaş gibi cok heveslenirim..Ben annemle hiç anlaşamıyırum.Sürekli sen ne bilirsin,ne yaşadın da gördün,ne derdin var,sana hayat laylamlom der..
Bilmez içimdekileri anlatsam dinlemez ,arkadaşlarımla bi evde yasıyorum ailemden uzakta.
Tek bildiği şey bul bi doktor evlen..sevmesende evlen sonra seversin der
.Allah akıl versin diyip gülüyorum sinirden
Evlenen arkadaşlarımın işi de var ,coluk cocuk uğraşları cok..Artık coğuyla görüşmüyorum.Çünkü bağımız koptu.Onlar eşleriyle falan hep yada evlenen çiftlerle..
Yalnızlık zaten zor birde anlayışsızlık cok kötü..
Cocukluğumu cok özlüyorum,ne başkatdı hayatın anlamı benim için.Ne hayallaerim vardı.Hiç böyle ummamıştım.
Aile cok önemli,ne derdimi dinlediler ne yanımda oldular,iş bul evlen.bişey olamadın ,adam olamadın diyip başkalarını örnek göstermelerinden bıktım.
Ben büyüdüm ve kirlendi dünya gercekten..ne zormuş yaşamak..
Hem yalnız hem aşağılanmak hem parasız hem sevgisiz..o kadar zor ki..
Yazdım işte niye bilmiyorum içim sıkıldı daraldım ve ağladım.
Biliyorumki yalnız değilim var halimden anlayan..
Küçük değilimki ağlayınca geçmiyor,söylenenleri de unutmuyorum artık..
Ah küçüklük nerdesin..çok yalnızım be cocuk, gel de o gür saçlarını öreyim belki dağılır kafam..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?