- 24 Mayıs 2013
- 976
- 1
-
- Konu Sahibi redhotchilipepper
- #1
Burada birçok kişi çalıştığı için eşinden yardım istediğini ve az yardım ettiklerinden yakınmış.
Ben o arkadaşları AZ aldıkları yardımdan dolayı bile ÇOK kıskandım
Evlendiğimizde başka şehirden geldiğim için ilk başta iş bulamadım.Bütün evin işlerini yapmanın yanında evin alışverişi ve eşimin banka işleri bile bana bakıyordu.
Şu anda 5 aydır çalışıyorum ve tam anlamıyla canım çıkıyor.
Eşim eve geliyor ve ayaklarını uzatıp kanepesinde uzanıyor. Bense yemek hazırlamakla meşgul oluyorum.Kalkıp bir su bile doldurmadan sofraya oturuyor ve yemek bittikten sonra da tabağını bile kaldırmadan kalkıp tekrar o değerli kanepesine ve TV'sine dönüyor.Ben bulaşıkları hallettikten sonra haftada 6 gün çalıştığım için yetiştiremedeğim diğer ev işlerine bakıyorum.Yani oturduğum en az 21:30-22:00 oluyor. O saatten sonra bi de çerez kola gibi isteklerde bulunuyor. Üstüne üstlük izlemek istediğim hiçbirşeyi de izletmiyor.Hep kendi maçları ve sevdiği programlar.Onu da geçtim dönüp benimle konuşmuyor bile..Ev alışverişi yapmazsam dolap bomboş oluyor onu da hala benden bekliyor.Kendi kıyafetlerini kuru temizlemeye vermekten bile aciz...
İlk başlarda çok mücadele ettim çok ağladım çok kavga ettim.Ama mücadele etmekten yoruldum onu değiştiremeyeceğim kesinlikle bu bir gerçek hiçbir erkek değişmez! Ama evliliğimi de bitirmek istemem çünkü bu kadar şeye rağmen kocamı çok seviyorum.O da beni çok seviyor bunu biliyorum ama beni küçücükte olsa düşünmüyor.
Sizce ne yapabilirim bana fikir verin lütfen(
Ama genelde maalesef eşlerimizi bize karşı böyle duyarsız ve bencil yapan şey eşlerimizin aileleri... Erkek çocuk diye küçücük yaşta önüne yemeğini taşıyan annelere sesleniyorum : çocuğunuzun eşine karşı bencil ve duyarsız birisi olmasını istemiyorsanız o şekilde alıştırmayın ve gelecekteki gelininize bir iyilik yapmış olun:)
Burada birçok kişi çalıştığı için eşinden yardım istediğini ve az yardım ettiklerinden yakınmış.
Ben o arkadaşları AZ aldıkları yardımdan dolayı bile ÇOK kıskandım
Evlendiğimizde başka şehirden geldiğim için ilk başta iş bulamadım.Bütün evin işlerini yapmanın yanında evin alışverişi ve eşimin banka işleri bile bana bakıyordu.
Şu anda 5 aydır çalışıyorum ve tam anlamıyla canım çıkıyor.
Eşim eve geliyor ve ayaklarını uzatıp kanepesinde uzanıyor. Bense yemek hazırlamakla meşgul oluyorum.Kalkıp bir su bile doldurmadan sofraya oturuyor ve yemek bittikten sonra da tabağını bile kaldırmadan kalkıp tekrar o değerli kanepesine ve TV'sine dönüyor.Ben bulaşıkları hallettikten sonra haftada 6 gün çalıştığım için yetiştiremedeğim diğer ev işlerine bakıyorum.Yani oturduğum en az 21:30-22:00 oluyor. O saatten sonra bi de çerez kola gibi isteklerde bulunuyor. Üstüne üstlük izlemek istediğim hiçbirşeyi de izletmiyor.Hep kendi maçları ve sevdiği programlar.Onu da geçtim dönüp benimle konuşmuyor bile..Ev alışverişi yapmazsam dolap bomboş oluyor onu da hala benden bekliyor.Kendi kıyafetlerini kuru temizlemeye vermekten bile aciz...
İlk başlarda çok mücadele ettim çok ağladım çok kavga ettim.Ama mücadele etmekten yoruldum onu değiştiremeyeceğim kesinlikle bu bir gerçek hiçbir erkek değişmez! Ama evliliğimi de bitirmek istemem çünkü bu kadar şeye rağmen kocamı çok seviyorum.O da beni çok seviyor bunu biliyorum ama beni küçücükte olsa düşünmüyor.
Sizce ne yapabilirim bana fikir verin lütfen(
Ama genelde maalesef eşlerimizi bize karşı böyle duyarsız ve bencil yapan şey eşlerimizin aileleri... Erkek çocuk diye küçücük yaşta önüne yemeğini taşıyan annelere sesleniyorum : çocuğunuzun eşine karşı bencil ve duyarsız birisi olmasını istemiyorsanız o şekilde alıştırmayın ve gelecekteki gelininize bir iyilik yapmış olun:)
benim hayat felsefeme göre işaretlediğim yerler çelişik saçma anlamsız,sevdiğin insana karşı bu kadar kayıtsız olamazsın, üzülürsün o çırpınıyosa, TV başında oturamazsın, sen bu ilişkiye sevgi diyosan benim sana hiçbi tavsiyem olamaz değiştiremicemi anladım diyosun zaten kocanı sev onu besle koru yaşat
İnanın ben de yapmadan bekledim rica ettim kavga ettim ama sanırım zor bir erkekle evlenmişim ya da ben beceriksizim:) ama bi de bende bir kötü huy var bir iş beklerse bana çok kötü sıkıntı veriyor ütülerim haftasında ütülenmeli,kirli sepetim dolu olmamalı,evde eksik birsey olmamalı vs.. Biraz rahat olabilsem belki azıcık yontarım ama bekleyen bir işi kafamdan atamıyorum:)
Burada birçok kişi çalıştığı için eşinden yardım istediğini ve az yardım ettiklerinden yakınmış.
Ben o arkadaşları AZ aldıkları yardımdan dolayı bile ÇOK kıskandım
Evlendiğimizde başka şehirden geldiğim için ilk başta iş bulamadım.Bütün evin işlerini yapmanın yanında evin alışverişi ve eşimin banka işleri bile bana bakıyordu.
Şu anda 5 aydır çalışıyorum ve tam anlamıyla canım çıkıyor.
Eşim eve geliyor ve ayaklarını uzatıp kanepesinde uzanıyor. Bense yemek hazırlamakla meşgul oluyorum.Kalkıp bir su bile doldurmadan sofraya oturuyor ve yemek bittikten sonra da tabağını bile kaldırmadan kalkıp tekrar o değerli kanepesine ve TV'sine dönüyor.Ben bulaşıkları hallettikten sonra haftada 6 gün çalıştığım için yetiştiremedeğim diğer ev işlerine bakıyorum.Yani oturduğum en az 21:30-22:00 oluyor. O saatten sonra bi de çerez kola gibi isteklerde bulunuyor. Üstüne üstlük izlemek istediğim hiçbirşeyi de izletmiyor.Hep kendi maçları ve sevdiği programlar.Onu da geçtim dönüp benimle konuşmuyor bile..Ev alışverişi yapmazsam dolap bomboş oluyor onu da hala benden bekliyor.Kendi kıyafetlerini kuru temizlemeye vermekten bile aciz...
İlk başlarda çok mücadele ettim çok ağladım çok kavga ettim.Ama mücadele etmekten yoruldum onu değiştiremeyeceğim kesinlikle bu bir gerçek hiçbir erkek değişmez! Ama evliliğimi de bitirmek istemem çünkü bu kadar şeye rağmen kocamı çok seviyorum.O da beni çok seviyor bunu biliyorum ama beni küçücükte olsa düşünmüyor.
Sizce ne yapabilirim bana fikir verin lütfen(
Ama genelde maalesef eşlerimizi bize karşı böyle duyarsız ve bencil yapan şey eşlerimizin aileleri... Erkek çocuk diye küçücük yaşta önüne yemeğini taşıyan annelere sesleniyorum : çocuğunuzun eşine karşı bencil ve duyarsız birisi olmasını istemiyorsanız o şekilde alıştırmayın ve gelecekteki gelininize bir iyilik yapmış olun:)