Kendi ailesiyle gorusmeme karari onu baglar, siz buna üzülmeyin...bazı insanlar yalnizligi tercih eder, süt olayi yersiz olmuş. Oldugu gibi kabul etmeyi deneyin. Mesafeli olup kendi hayatınıza odaklaninMerhabalar . fikirlerinizi almak istiyorum lütfen benim tüm geçmişimi ve kalbimin içini bilmeden kırıcı yorumlar yapmayın bana karşı . aylardır kafamdan atamadığım size göre belki küçük bir sorun ama geçmişte yaşadıklarımdan herhalde büyüttüğüm bir konu var. çünkü benim gibi olan bir aile yok etrafımda .. aile içi iletişimsizlik canıma tak etti..
problemi anatmadan önce ailem hakkında kısaca bilgi vereyim annem hemşire emeklisi hayatı çalışmak olan bir kadın emekli olduğu halde çalışmaya devam etti ama şimdi iş bulamadığı için evde halen de iş arar bulsa çalışacak.. tek yani yalnız başına yaşıyor 62 yaşında.. ve 25 yıl oldu babamla boşanalı.. annem babamla hiç bir diyolag kurmadı boşandıktan sonra hiç konuşmadılar.. bir abim var annem abimle de görüşmez.. abim anneme çok kötü davranırdı.. bu arada annem sadece babam ve abimle değil ayrıca kendi babası olan yani dedemle de ve erkek kardeşi yani dayımla da görüşmez... görüşmediği ayrıca bir kız kardeşi yani teyzem de var.. diyeceksiniz ki annen kimle görüşüyor ? memlekette yaşayan iki teyzem var onlarla konuşuyor sadece o da telefonla arıyorlar yani ayda yılda bir annemi ziyarete gelirler.. annemin çevresinde eski iş arkadaşları var ama onlar da bir yere kadar tabii. bir de ben varım annemle görüşen ama inanın benim de sabrım kalmıyor anneme karşı maalesef bazenannemin bu yalnızlığına artık üzülsem mi yoksa anneme kızsam mı bilemedim... anneye öf bile denilmez biliyorum.. niye annene kızacaksın diyeceksiniz ama annem hiç kendinde hata aramaz.. yani anneme diyorum ki dedemi en azından bayramlarda ara desem de aramaz dedemi.. uzun hikayeler bunlar tabii.. ne olacak bizim bu ailemizin hali diye soruyorum... kalabalık aile değil ama bir çekirdek ailem bile yok diye üzülüyorum.. bazen kendimi yalnız kimsesiz hissediyorum... çok şükür hayattalar diyorum ... ama uzakta ve ileşimsiz bir şekilde yaşamak da çok zor devamlı acaba bu aile bir araya nasıl gelir ... babamla ve annemle nasıl anlaşabilirim diye düşünüyorum... anneme bazen üzülüyorum çünkü mesela bu bayramda ailesinden hiç kimseyi göremedi.. sen niye gitmedin anneni ziyarete derseniz bekar olanlar belki anlamaz ama evli olanlar beni anlar belki benim eşim bayramda çalışıyor işi dolayısı ile bayramdan sonra gidebileceğiz annemin yanına...
gelelim asıl sorunuma annemle anlaşmak istiyorum ama nasıl bilmiyorum.. beni bazen aşağılıyor ve ben de alınıyorum artık..
en son yaşadığımız bir kaç olaydan bir örnek vermek istiyorum.. mesela en son eşimle annemi ziyarete gittiğimizde eşim kahve yapmamı istedi bu arada eşim hep sütlü kahve içer yani 3 yıldır evliyiz neredeyse hergün sütlü kahve yaparım içer.. annemde 1hafta kalmıştık ki bir kaç gün yine sütlü kahvesini yaptım eşimin. bu arada annem de şekersiz sade kahve içer...neyse mutfağa giderken anneme sordum kahve yapıcam sen de içer misin diye sordum annem dedi ki yok ben sabah kahvemi içtim başka içmem.. tamam dedim ısrar etmedim çünkü annem fazla kahve içince gece uyuyamadığından şikayet eder. sonra mutfakta annemin bakır cezvesinde sütlü kahve yaptım yine.. kahveyi fincana koyarken fark ettim ki süt çökelek gibi olmuş.. annem de o sırada yanımda duyunca yok dedi o süt bozuk değildir sen yapamamışsındır.. anne dedim bu sütü ben aldım açalı 2 gün oldu belki o yüzden bozuldu ve 2 gün önce de bununla sütlü kahve yaptım ama böyle olmadı dedim... yok dedi annem yine bakır cezvede yaptığın için olmadı dedim ki 2 gün önce de bakır cezve kullandım... ama annem sanki benimle inatlaşıyormuş gibi hissettim maalesef çelikte yapsan olmazdı dedi bana ve çıkardı çelik cezveyi.. sütü koyup kaynatmaya başladı... ben de tamam anne yeter gerek yok ben bu sütü içmem başka sütle yapacağım dedim yeni süt açtım onunla yaptım..annem de kendine o bozuk dediğim sütle sütlü kahve yaptı yani normalde sade kahve içen kadın nasıl oldu da sütlü kahve içer diye şaşırdım ben.. ve bana dedi ki - bak sen yapamadın ben yaptım- dedi.. bu lafı bana çok dokundu...beni aşağılar gibi hissettim maalesef.. yani bir de yaptığı o kahveyi içti.. anneme alındım çok çünkü ben ona kahve içer misin diye sormuştum başta içmem dedi ve 10 dk sonra elinde nispet yapar gibi sütlü kahvesiyle salona geçişi sanki ben onun kızı değil de nispet yaptığı komşusu gibi hissettim kendimi... çok üzüldüm ve hala unutamıyorum bu son olaylardan biri ve artık annemin evine gitmek dahi istemiyorum... lütfen bu konuda kırıcı olmadan haksızsam bile ne yapabilirim tavsiye rica ediyorum...uzun oldu lütfen hakkınızı helal edin şimdiden tavsiyeleriniz için çok.
Teşekkür ederim tavsiyelerinizi yapmaya çalışacağım sagolunKendi ailesiyle gorusmeme karari onu baglar, siz buna üzülmeyin...bazı insanlar yalnizligi tercih eder, süt olayi yersiz olmuş. Oldugu gibi kabul etmeyi deneyin. Mesafeli olup kendi hayatınıza odaklanin
fazla abartmışsınızMerhabalar . fikirlerinizi almak istiyorum lütfen benim tüm geçmişimi ve kalbimin içini bilmeden kırıcı yorumlar yapmayın bana karşı . aylardır kafamdan atamadığım size göre belki küçük bir sorun ama geçmişte yaşadıklarımdan herhalde büyüttüğüm bir konu var. çünkü benim gibi olan bir aile yok etrafımda .. aile içi iletişimsizlik canıma tak etti..
problemi anatmadan önce ailem hakkında kısaca bilgi vereyim annem hemşire emeklisi hayatı çalışmak olan bir kadın emekli olduğu halde çalışmaya devam etti ama şimdi iş bulamadığı için evde halen de iş arar bulsa çalışacak.. tek yani yalnız başına yaşıyor 62 yaşında.. ve 25 yıl oldu babamla boşanalı.. annem babamla hiç bir diyolag kurmadı boşandıktan sonra hiç konuşmadılar.. bir abim var annem abimle de görüşmez.. abim anneme çok kötü davranırdı.. bu arada annem sadece babam ve abimle değil ayrıca kendi babası olan yani dedemle de ve erkek kardeşi yani dayımla da görüşmez... görüşmediği ayrıca bir kız kardeşi yani teyzem de var.. diyeceksiniz ki annen kimle görüşüyor ? memlekette yaşayan iki teyzem var onlarla konuşuyor sadece o da telefonla arıyorlar yani ayda yılda bir annemi ziyarete gelirler.. annemin çevresinde eski iş arkadaşları var ama onlar da bir yere kadar tabii. bir de ben varım annemle görüşen ama inanın benim de sabrım kalmıyor anneme karşı maalesef bazenannemin bu yalnızlığına artık üzülsem mi yoksa anneme kızsam mı bilemedim... anneye öf bile denilmez biliyorum.. niye annene kızacaksın diyeceksiniz ama annem hiç kendinde hata aramaz.. yani anneme diyorum ki dedemi en azından bayramlarda ara desem de aramaz dedemi.. uzun hikayeler bunlar tabii.. ne olacak bizim bu ailemizin hali diye soruyorum... kalabalık aile değil ama bir çekirdek ailem bile yok diye üzülüyorum.. bazen kendimi yalnız kimsesiz hissediyorum... çok şükür hayattalar diyorum ... ama uzakta ve ileşimsiz bir şekilde yaşamak da çok zor devamlı acaba bu aile bir araya nasıl gelir ... babamla ve annemle nasıl anlaşabilirim diye düşünüyorum... anneme bazen üzülüyorum çünkü mesela bu bayramda ailesinden hiç kimseyi göremedi.. sen niye gitmedin anneni ziyarete derseniz bekar olanlar belki anlamaz ama evli olanlar beni anlar belki benim eşim bayramda çalışıyor işi dolayısı ile bayramdan sonra gidebileceğiz annemin yanına...
gelelim asıl sorunuma annemle anlaşmak istiyorum ama nasıl bilmiyorum.. beni bazen aşağılıyor ve ben de alınıyorum artık..
en son yaşadığımız bir kaç olaydan bir örnek vermek istiyorum.. mesela en son eşimle annemi ziyarete gittiğimizde eşim kahve yapmamı istedi bu arada eşim hep sütlü kahve içer yani 3 yıldır evliyiz neredeyse hergün sütlü kahve yaparım içer.. annemde 1hafta kalmıştık ki bir kaç gün yine sütlü kahvesini yaptım eşimin. bu arada annem de şekersiz sade kahve içer...neyse mutfağa giderken anneme sordum kahve yapıcam sen de içer misin diye sordum annem dedi ki yok ben sabah kahvemi içtim başka içmem.. tamam dedim ısrar etmedim çünkü annem fazla kahve içince gece uyuyamadığından şikayet eder. sonra mutfakta annemin bakır cezvesinde sütlü kahve yaptım yine.. kahveyi fincana koyarken fark ettim ki süt çökelek gibi olmuş.. annem de o sırada yanımda duyunca yok dedi o süt bozuk değildir sen yapamamışsındır.. anne dedim bu sütü ben aldım açalı 2 gün oldu belki o yüzden bozuldu ve 2 gün önce de bununla sütlü kahve yaptım ama böyle olmadı dedim... yok dedi annem yine bakır cezvede yaptığın için olmadı dedim ki 2 gün önce de bakır cezve kullandım... ama annem sanki benimle inatlaşıyormuş gibi hissettim maalesef çelikte yapsan olmazdı dedi bana ve çıkardı çelik cezveyi.. sütü koyup kaynatmaya başladı... ben de tamam anne yeter gerek yok ben bu sütü içmem başka sütle yapacağım dedim yeni süt açtım onunla yaptım..annem de kendine o bozuk dediğim sütle sütlü kahve yaptı yani normalde sade kahve içen kadın nasıl oldu da sütlü kahve içer diye şaşırdım ben.. ve bana dedi ki - bak sen yapamadın ben yaptım- dedi.. bu lafı bana çok dokundu...beni aşağılar gibi hissettim maalesef.. yani bir de yaptığı o kahveyi içti.. anneme alındım çok çünkü ben ona kahve içer misin diye sormuştum başta içmem dedi ve 10 dk sonra elinde nispet yapar gibi sütlü kahvesiyle salona geçişi sanki ben onun kızı değil de nispet yaptığı komşusu gibi hissettim kendimi... çok üzüldüm ve hala unutamıyorum bu son olaylardan biri ve artık annemin evine gitmek dahi istemiyorum... lütfen bu konuda kırıcı olmadan haksızsam bile ne yapabilirim tavsiye rica ediyorum...uzun oldu lütfen hakkınızı helal edin şimdiden tavsiyeleriniz için çok.