Aile mi Bu Şimdi?

vivelamour .!.:

Afedersiniz ama başlarım öyle anne babaya. Benim de babam bu gibi saçma sebeplerden ötürü nikahımda yoktu ama unurumda olmadı. Kendi utansın diye düşündüm. Annem de ikili oynadı ve ikisinden de soğudum. Şimdi görünürde iyiyiz zaten uzağa taşındım ayda yılda bir görüyoruz ama soğudum artık hele de annem annemmmm diyemiyorum içimden gelerek.

Ben sizin yerinizde olsam yüzlerine vurur o küfürleri de aynen iade eder çıkartırdım hayatımdan.

Genişletmek için tıkla...

damdan .!.:

ailenin bir derdi var

kimse durduk yerde bu şekilde davranmaz

onlara biri ya bir şey demiş ya para pul gidecek gibi bir durumdalar

yani insan kötü der vs de bunun bir dozu vardır

Genişletmek için tıkla...

selmanurnur .!.:

sana tavsiyem ailen ne kadar zor olsada nişanlın ne kadar iyi olsada ailenin açıklarını yaptıklarını nişanlına çok anlatma ...
çok örneğini görüyoruz evlendiken sonra değişenleri kavga öfke anında ailenin yaptıklarını başa kalkanları

Genişletmek için tıkla...

Kirpicik .!.:

Bence de ailenin bir derdi var canim ama sana onu soyleyemedikleri icin isi cirkinlige dokuyorlar. Bence bu dert para olabilir. Su an elinde ne var ne yok aliyorlar evlenince oyle olmayacak tabi. Bir de annen aciga vurmus zaten benim kizim damattan cok kazaniyor diyerek. Icleri gidiyor bence damatlarinin az kazanacak olmasina ve senin aldigin fazladan maasla ev gecindirecek olmana. Onlar icin makbul olani parani kullanmaya devam etmek hatta ustune mumkunse biraz da damattan almak ama su anki durumda bu pek mumkun gorunmuyor. Bence damadin bizzatihi kendisiyle de problemleri yok dedikleri gibi sevmislerdir de ama parasi yok iste... Bir de canim merak ediyorum da baban davetiye begenmeyip tekrar bastirttiginda sen neden mudahale edip mani olmadin?

Genişletmek için tıkla...

labfaresi .!.:

Canım çok sıkkın çok.. Uzun olabilir..

Nişanlımla tanıştığım ilk günden beri annem ve babam anlam veremediğim bir çok hareket yaptı. Annem sürekli benimle babam arasında ikili oynadı. Babam aramızı bozmak için elinden geleni yaptı. Anlatsam roman olur... Her seferinde babacım niye böyle yapıyorsun istemiyor musun diye sorduğumda "Yok biz nişanlını çok seviyoruz. O benim oğlum gibi" dedi durdu. Daha işin en başında içine sinmeyecekse olmasın dedim. Hep çok sevdiğini daha iyisini düşünemediğini söyledi durdu.

Nişanlım yetim bir çocuk, elinde avucunda çok fazla birşey yok. Ama zaten herşey benim istediğim ve hayal ettiğim gibi oluyor. Buna rağmen babam sürekli hayatında hiç elde edemediği şeyleri talep etti. İkinci bir düğün isterim diye tutturdu, basılan davetiyeleri beğenmedi yeniden davetiye bastırttı, nişanlım zor zahmet bir ev almış kendine şehir merkezinden biraz uzakta, sürekli oraya laf etti. Bir gün oraya gittik yolda sürekli söylendi, uzun yola çıktığımızı bilseydik azık alırdık diye. Eve geldik 98 m2 evi beğenmedi, kümes gibiymiş ne biçimmiş.

Nişandan sonra imam nikahınız kıyılsın diye tutturdu. Ben normalde evlilikten önce nikaha karşıyım ama ona bile müdahale etti. Ve biz de kendi aramızda konuşup tamam dedik kıyılsın. Nikahı kıyacak kişiyi nişanlım getirdi, zamanında babası vasiyet etmiş evlenirseniz o kıysın diye. Bu sefer de bizim istediğimiz hoca olmadı diye kavga çıkardı. Nikah kıyıldı, imamla kavga etti. O akşam sizin nikahınız olmadı diye üzerime yürüdü, dövmeye kalktı, küfürler etti. Günlerce konuşmadım. İmam, bir kaç gün sonra nişanlımı aradı, benim yanımdaydı o sırada, telefonda o kadar ağır konuştu ki, nişanlım kıpkırmızı oldu. Ben yerin dibine geçtim. Beni aşağılamak için mi çağırdınız oraya diye.. Haklıydı..

Sonra öğrendim ki, annem sürekli kaynanama benim kızım senin oğlundan çok kazanıyor diye laf söylüyormuş. Ev işinden anlamaz yemek yapmaz, oğlunuz yapacak artık temizlikçi mi tutar ne yapar diyormuş. Kaynanam bir gün sadece karşılık vermiş anneme, benim oğlumun da evi var arabası var elhamdülillah kimseye ihtiyacı yok diye, o gün eve gittiğimde annem ağlıyordu. Senin kaynanan bana böyle dedi beni ezmeye çalıştı sen hiç bişey yapma bizi aşağıla diye diye beynimi yedi.

Ben çalışmaya başladığımda babam o kadar yalvarmıştı ki bana ev yapalım diye, varımı yoğumu onların hayaline bağladım. Burayı anlatsam kitaplar dolusu hikaye çıkar. Elimde avucumda birşey kalmadı, aç gezdim, kimsesiz kaldım. Sesimi çıkarmadım sırf onların evi olsun diye. Beni burada yapayalnız bıraktılar. Senelerce hiç bilmediğim bir şehirde başıma neler geldi. Zerre kadar umurlarında olmadı. Bir gün bile arayıp da birşeye ihtiyacın var mı demediler. Senelerce burada yalnız yaşadım, yanıma bir kere ziyarete gelmediler. Nişanlımla ilk tanıştıklarında babam "ben ev istemedim, labfaresi ısrar etti hepimizi borca soktu, benim başıma bela açtı" demiş. Ben zaten onları yıllardır hiç takmıyormuşum, istemiyormuşum. O yüzden uzakta tek başıma yaşamışım. Arayıp telefonda ne olur bir hafta sonu yanıma gelin biletlerinizi ben alırım çok özledim diye ağladığım günleri ama eften püften sebepler bulup gelmediğini unuttu.

Zaten her kavgamızda annem sürekli arayı geren kişi oldu. Sürekli babamın sinirlerini kaşıdı. Her konuda yalan söyledi.

Dün telefonda annemle konuştum, babamla dışarıdalardı. Sonra telefonu kapatmayı unuttu. Bir anda benim hakkımda konuşmaya başladılar, ağlamaktan içim çıktı. Babam arkamdan olmadık küfürler etti. Nişanlıma bir sürü laf söyledi. Annem de haklısın ama evlat dedi. Babam kendi kendine bağırıp durdu düğünden sonra yüzüne bakmayacağım diye.

Ne yapacağımı şaşırdım artık, elim ayağım bağlandı. Kimsesiz kalmış gibi hissediyorum. Anne baba işte..

Çok kötüyüm...

Genişletmek için tıkla...