Aile ol(a)mamak...

justholdmetight .!.:

Aileme o kadar öfke duyuyorum ki bazen kendimi hiç sevilmemiş, itilmiş gibi hissediyorum bu ailenin dışına. Yeri geldi çok iyi bir anne baba profili çizdiler evet hatta şaşırtacak kadar çevremi ama...

Nedense hiç sarmaş dolaş, sıcak aile tablosunu çizemedik ve ömrüm azar yemekle, kaygıyla, panikle geçti onların yanındayken. Bir insan babası evden gittiğinde rahatlar mı, ben rahatlıyordum valla. Mutlu oluyordum. Her şey kendi istedikleri gibi olsun istediler ben de aksine dikkafalıyım, özgürlüğüme düşkünüm, olmadı işte hep gerilim yaşadım o evde.

En çarpıcı örneği şudur herhalde üniversite kazandım hem de iyi bir dereceyle yüksek puanlı okullar arasında ama kendi istediğim şehri ve üniversiteyi yazdım. Bana bunun için bu ailenin bir bireyi değilsin, s.ktir git vs. gibi laflar etti babam... Üniversitenin adını duysanız şok olursunuz, millet oğlum/kızım abuksubuk bir üniversitede okusa da hava atsam diye bakar benimkiler beni evlatlıktan reddetmişti sırf [COLOR="#000000"[COLOR="#FF0000"]]istediklerini yazmadım[/COLOR][/COLOR] diye. Annem aylarca yüzüme bakmadı.

Sevdiğim adamı daha tanımadan reddettiler. Ne zaman para mevzusu oldu ben mecbur muyum lafı döndü ve bu laf -o kadar iyi biliyorum ki- sırf ağlayıp üzülmem için oldu. Çünkü önce süründürüp sonra lütfeder gibi sundular parayı da başka şeyleri de.

Hep kendi paranı kazan istemezsen bir daha görüşmeyiz dedi babam. En ufak şeyde evlatlıktan reddetti, affetti, tekrar reddetti. Defol git bu evin bir bireyi değilsin dedi (Ha diceksiniz ki bunu dedirtecek ne yapmıştın şehir dışına kongreye [COLOR="#000000"[COLOR="#FF0000"]]gittim[/COLOR][/COLOR] eğitimle ilgili, ne kadar def edilecek bir durum değil mi?) Şimdi konuşmuyoruz bile, konuşmak için bir sebebim yok. Evine gitsem bana ilk girdiğimde yapacağı şey hoşgeldin değil eleştiri olur buna eminim ya giyimim ya saçım başım, adım gibi eminim...

Unutamıyorum bunları ve bunun gibi şeyleri. Benim sülalemle zaten yok denecek kadar az bir yakınlığım var, çekirdek ailemle de böyle kopuğum. Peki ben hiç bilemeyecek miyim sıcak bir aile olmak nedir? Bazı yönlerim eksik kalmış gibi hissediyorum bu hayatta sanki bu yüzden her şeyi tadamamış gibi...

Bu ve bunun gibi şizofrenik tepkileri benden çok şey koparmış mıdır dersiniz? Bir gün ben de aile sıcaklığını hisseder miyim?olabilir miyim İyi bir anne ? Varsa benim gibi aileden yoksun dertleşelim

Genişletmek için tıkla...

efsal .!.:

Sence iyi bir aile olmak için evlatlarının her istediğini yapmak mı gerekiyor?
'Balta gibi hep bana hep bana deme keser gibi ol bir sana bir bana'.

Genişletmek için tıkla...

masumyuzluce .!.:

al bendende o kadar...

birde ben varım hem aileden hem cevreden yoksun olan...

bir saygınlık kazanamadık... insan yerine konulamadık bir türlü

Genişletmek için tıkla...

justholdmetight .!.:

Senin ailenle neden aran bozuk ki?

Genişletmek için tıkla...

Tandoorii .!.:

Bazı anne ve babalar cocuklarını takdir etmeyı onları sımartmak ,
Hakaret ve eleştirmeyi de akıl vermek olarak görürler..
Bende de var birtane ..
Asla takdir göremedim 25 yıldır,
Asla hayrlı bir evlat sozu cıkmadı o ağızdan,
Asla destek olmadı bir el..

Ama aile işte napıcaksınız..
Hayal ettiğiniz o huzurlu,birbirleri için herşeyi yapıcak mutlu aileyi umarım siz kendi evlatlarınızla kurar ve yaşatırsınız.

Genişletmek için tıkla...

nurlum .!.:

Anne- baba olmanın gereklerinden biride şartlar , durumlar ne olursa olsun çocuğuna sevgisinin asla değîşmeyeceğini , eksilmeyeceğini hissettirmektir. Koşulsuz sevginin varlığını tattırabilmektir.

Hatalar , tartışmalar , anlaşmazlıklar her zaman olur fakat özellîkle belirtmiyorum size kullanılan kelimeler hiç bir ebeveyne yakışmıyor. Sırf istediklerini yapmadığınız için mi ?
Eksik parçalar varmı acaba sizin farkına varmadığınız ?
İnanasım gelmiyor , çocuk evden nasıl kovulur ? Sinirle desem , yine de bekar bir kız çocuğu aklım almıyor .

Peki siz biraz onların suyuna gitmeye çalışsanız . Acaba çok sert mi çıkışıyorsunuz ? Mazeret değil biliyorum .
Göstermelik te olsa bazen dediklerini yapsanız belki bişeyler düzelir aranızda , ki umarım düzelir .

Yoklukları çok acı umarım en kısa zaman da birbirinizin değerini anlarsınız .

Genişletmek için tıkla...

Ceylinimdeceylinim .!.:

Babam hiçbir zaman giydiklerime karışmadı belki ama asla sevgisini göstermedi .
Neler yaşadım babam yüzünden .
Annemde, bende .
Zehir etti hayatı bize .
Hala da devam .
Tartışırken dediği tek şey cebinden paranı eksik etmedim, her dediğin oldu ne istiyorsun daha ?

Genişletmek için tıkla...

diyabul .!.:

yalnız değilsin hiç bir zaman aile olamadık . aile olan insanları da çok kısaknıyorum

Genişletmek için tıkla...

justholdmetight .!.:

Koşullu sevgiye bile razıydım ben ya ama bilmiyorum ki aile olmanın sıcaklığı nasıldır...
Üniversite konusunda mesela yemin ediyorum bir eksiklik yok ben zaten 5 yıldır o okul ve o bölüm diyordum onlar da bunu biliyorlardı derecem beklenenden yüksek geldiği için heyecana kapıldılar, kendi istediği olmadı diye bizi hiçe saydın, ezdin geçtin, gönlümüzü kırdın, erkek arkadaşın var ona mı gidiyorsun vs. başta trip yapıldı ben vazgeçmedim inadımdan sonrasında pes etti s.ktir git dedi affedersiniz.

Çalıştım göstermelik sevgiler yaşadık bazen bazen de cidden duvarlar kalkanlar kalktı sarılıp ağladık ama bana karşı bir öfkesi var nedir bilemiyorum, onun kontrolünde onun istediği gibi biri olmadığım için sanırım...

Genişletmek için tıkla...

justholdmetight .!.:

Aileme o kadar öfke duyuyorum ki bazen kendimi hiç sevilmemiş, itilmiş gibi hissediyorum bu ailenin dışına. Yeri geldi çok iyi bir anne baba profili çizdiler evet hatta şaşırtacak kadar çevremi ama...

Nedense hiç sarmaş dolaş, sıcak aile tablosunu çizemedik ve ömrüm azar yemekle, kaygıyla, panikle geçti onların yanındayken. Bir insan babası evden gittiğinde rahatlar mı, ben rahatlıyordum valla. Mutlu oluyordum. Her şey kendi istedikleri gibi olsun istediler ben de aksine dikkafalıyım, özgürlüğüme düşkünüm, olmadı işte hep gerilim yaşadım o evde.

En çarpıcı örneği şudur herhalde üniversite kazandım hem de iyi bir dereceyle yüksek puanlı okullar arasında ama kendi istediğim şehri ve üniversiteyi yazdım. Bana bunun için bu ailenin bir bireyi değilsin, s.ktir git vs. gibi laflar etti babam... Üniversitenin adını duysanız şok olursunuz, millet oğlum/kızım abuksubuk bir üniversitede okusa da hava atsam diye bakar benimkiler beni evlatlıktan reddetmişti sırf istediklerini yazmadım diye. Annem aylarca yüzüme bakmadı.

Sevdiğim adamı daha tanımadan reddettiler. Ne zaman para mevzusu oldu ben mecbur muyum lafı döndü ve bu laf -o kadar iyi biliyorum ki- sırf ağlayıp üzülmem için oldu. Çünkü önce süründürüp sonra lütfeder gibi sundular parayı da başka şeyleri de.

Hep kendi paranı kazan istemezsen bir daha görüşmeyiz dedi babam. En ufak şeyde evlatlıktan reddetti, affetti, tekrar reddetti. Defol git bu evin bir bireyi değilsin dedi (Ha diceksiniz ki bunu dedirtecek ne yapmıştın şehir dışına kongreye gittim eğitimle ilgili, ne kadar def edilecek bir durum değil mi?) Şimdi konuşmuyoruz bile, konuşmak için bir sebebim yok. Evine gitsem bana ilk girdiğimde yapacağı şey hoşgeldin değil eleştiri olur buna eminim ya giyimim ya saçım başım, adım gibi eminim...

Unutamıyorum bunları ve bunun gibi şeyleri. Benim sülalemle zaten yok denecek kadar az bir yakınlığım var, çekirdek ailemle de böyle kopuğum. Peki ben hiç bilemeyecek miyim sıcak bir aile olmak nedir? Bazı yönlerim eksik kalmış gibi hissediyorum bu hayatta sanki bu yüzden her şeyi tadamamış gibi...

Bu ve bunun gibi şizofrenik tepkileri benden çok şey koparmış mıdır dersiniz? Bir gün ben de aile sıcaklığını hisseder miyim? İyi bir anne olabilir miyim? Varsa benim gibi aileden yoksun dertleşelim

Genişletmek için tıkla...

zeytinagaci .!.:

Kıyısından köşesinden benim aileme benzettim.
Hiç şöyle mutlu mesut bir ev hayatımız olmadı.
Babam annemi ve ailesini hep küçük görür, kendi ailesini annemden bizden önde tutardı.
Hep elalem ne der derdi vardı.
Bu yüzden hep başarılı ve örnek olmak zorundaydım. bunun gerilimini yaşardım.
Bir şey mi istiyorum süründürürler hevesim kaçtığında tamam derlerdi.
Dövmediler sövmediler ama benim de bir birey olduğumu hiç anlayamadılar.
Kendi malları gibi bir kukla gibi gördüler. Hiçbir kararımı tek başıma almama izin vermediler.
Özellikle babam... annem öyle değildir.
Ben de üniversite sınavında çok yüksek bir puan almıştım.
İstediğim şehri yazdırmadı mesela. Onun istediği yeri yazdım. Kötü mü oldu, hayır ama kendi hayallerim içimde kaldı.
Sonra kpss ye girdim.
Puanım iyiydi ama atanıp atanmayacağım muallaktı.
Babam (beni hayatım boyunca para verip dersaneye göndermedi zaten) ilk girişinde kazanırsan kazanırsın yoksa girersin bir dersaneye, özel okula vs. çalışırsın dedi. Ben kazanamadı dedirtmem dedi.
Onun için 2. alımlarda çok daha güzel bir yere gidebilecek olmama rağmen, beklemedim ve tercih dışı atanmayı da seçip doğuya gittim.
Sen kendin için oku meslek sahibi ol dedi, atandıktan sonra evlendim diye onlara destek olmadığım için hala tavırlı bana.
Halbuki onlara 1 tl masraf ettirmedim evlenirken.
Hem eşim hayatta kendim özgür irademle yaptığım tek seçimdir.
Ondan da vazgeçmemi istedi. Yıllarca bekledi, baskı da yaptı ama vazgeçmedim.
Sürekli başkalarıyla kıyaslıyor beni bıktım artık.
X in kızı yüksek mühendisle nişanlanmış ben ......... bir adam bulmuşum.
paramı ona yediriyormuşum vs.
şimdi ailem yanımda, kendi yiyecek ihtiyaçları dışında bir masraf ettirmiyorum ama eminim yine yaranamıyorum.
senin de dediğin gibi, sabah günaydın diyorum suç oluyor. selamın aleyküm diyecekmişim ona. demeyeceksem hiç bişey demeyecekmişim.
vs. vs.
daha söylenecek çok şey var ama konunu sabote ettim senin de.
ben artık takmamaya çalışıyorum.
çünkü bu kadar her şeyin altında bişey arayan babama laf söz anlatamıyorum.
he diyor geçiyorum. eşime söz verdim kimse için kendimi üzmeyeceğime.
eşimle yaşadığım huzurun yüzde birini 21 sene ailemle oturduğum dönemde yaşamadım.
hep mutsuzdular.

yargılayıcı ve dayatmacı bir ebeveyn olmayacağım ben. (inşallah)
Çocuklarım bana koşa koşa kendi istekleriyle gelmeliler. en iyi arkadaşları olmalıyım.
benimle stres değil sevinç yaşamalılar.
en önemlisi onların her ne kadar ben doğurup büyütmüş olsam da kendi iç dünyaları, değer yargıları, hayalleri ve seçimleri olduğunu unutmayıp onlara saygı duyabilmeliyim.
inşallah iyi bir anne olabilirim ileride.

Genişletmek için tıkla...

justholdmetight .!.:

Ne sabotesi ya daha uzun yazsan da okurdum canım hiç öyle düşünme aksine kendimi iyi hissettim benim gibi olanlar ve ayakta duranlar varmış diye tabi yaşadıklarına üzüldüm ama paylaşmana sevindim burada... Benimki kendi ailesine de değer vermez büyükannemi de azarlar hep ağlatır büyükbabam da sinir hastasıydı bu da o yolda galiba. Bana kaç sene önceki şeylerin lafını yapar o bayramda elimi öpmemiştin, o zaman şöyle demiştin falan falan. Keşke sen de inat etseymişsin benim gibi ha arada ne laflar yedim ama istediğim yerde okudum ben etrafa da şu üniversitede şunu okuyor diye hava atmış o zamanlar sonradan duydum bunları ben. İkiyüzlülük böyle bir şey işte... Eşini neden kabul etmedi sorsam? Çünkü aynı sıkıntı bizde de var benimkiler de etmiyor biz yine görüşüyoruz vazgeçmeyeceğiz dedik tabii ki ama bir duyulursa ne olurmuş aynı senin dediğin işte millet gelip kızın kısa giyiyor derse ne dermiş. Yahu be adam koskoca İzmirde millet benim eteğimin boyuna bakacak, aklında tutacak da ona yetiştirecek. Şimdiki eşimi de ondan istemiyor ya millet duyarsaymış dul bir adamla olduğumu, bir de öğretmen çevresinden benimki de öğretmen gelip yüzüne derselermiş. Yahu ne var ki öyle pisliği şeyi olan bir adam değil ne olur onla evli deseler, bıktım ya onu ve çevresini tatmin etmek istemiyorum siz nasıl ikna ettiniz

Genişletmek için tıkla...

zeytinagaci .!.:

Hehehehe :) benim babam yanımda şort giyen kız kuzenimle yolda gezdim diye kavga çıkartmıştı. Arkadaşları yolda görüp de senin kızın açık saçık kızlarla geziyor derlermiş
Valla babam sevgilimi öğrendiğikten sonra çok olaylar çıktı.
Üniversite terkti sevdiceğim, millete söylemeye utandı babam.
Yılmadım ısrarla bekledim. Gerçekten hayattaki tek isteğimdi. ve onu da kaybedersem, ailem benimle gurur duymuş ya da beni reddetmiş hiç önemi olmazdı.
En sonunda doğu görevindeyken emri vaki yaptım çünkü beklesem de değişen bir şey olmayacaktı.
ya istifa eder gelirim ya da evlenir tayin olurum dedim.
Annem sağolsun araya girdi bir şekilde yumuşattı babamı.

1 kişiyle evlenip anlaşamayıp ayrılmış olmak, 10 kişiyle yatıp kalkıp sonra hayatına bişey olmamış gibi devam etmekten 100 kat iyi bence.

Genişletmek için tıkla...