Ailede engelli birey

hayattanbikmiskiz .!.:

Ben 19 yasinda üniversiteye gidiyorum. Pek sosyal çevresi olan biri değilim. Çocukluğumdan beri hep dışlandım. Kardeşim yürüme engelli 13 yaşında. Ailemde hep onun yanındaydı yani anlayacağıniz hep arka plana atıldım. Genelde dışarı çıkınca herkes bize bakıyor sanki Kardeşim bir suç işlemiş gibi ben bu bakışlardan dolayı anksiyete sahibi bir birey oldum artık dayanamıyorum. Kardeşimi seviyorum ama annem çok yoruluyor kendini sürekli hirpaliyor adeta kendini ona adamış. Banada surekli ilerde bana bisey olursa kardeşine bak diyor ama ben nasıl bakarım bilmiyorum çünkü Kardeşim tuvalet işini bile kendi yapamaz annem temizliyor ve bu benim canımı çok yakıyor annem çok yoruluyor ilerde baş başa kalırsak napicaz bilmiyorum artık yasama sevincim bile yok çok mutsuzum. Hiç bir zaman dışarı çıkmıyorum hep mutsuzum derdimi anlatacak kımsem yok. Eğer ilerde evlenirsem nasıl olacak bilmiyorum evlendiğim kişi kardeşimi ister mi hem niye istesin orasını da var ailem ölürse kardeşim benimle kalicak tabi kimin ölüceni allah bilir. Ama için içimi yiyor ders bile çalışasım gelmiyor eninde sonunda kardeşime bakicam calismiycam bile napicami nereye gidecegimi bilmiyorum ölmek istiyorum sürekli bu dertler beni çok yordu.

Genişletmek için tıkla...

hayattanbikmiskiz .!.:

Ben 19 yasinda üniversiteye gidiyorum. Pek sosyal çevresi olan biri değilim. Çocukluğumdan beri hep dışlandım. Kardeşim yürüme engelli 13 yaşında. Ailemde hep onun yanındaydı yani anlayacağıniz hep arka plana atıldım. Genelde dışarı çıkınca herkes bize bakıyor sanki Kardeşim bir suç işlemiş gibi ben bu bakışlardan dolayı anksiyete sahibi bir birey oldum artık dayanamıyorum. Kardeşimi seviyorum ama annem çok yoruluyor kendini sürekli hirpaliyor adeta kendini ona adamış. Banada surekli ilerde bana bisey olursa kardeşine bak diyor ama ben nasıl bakarım bilmiyorum çünkü Kardeşim tuvalet işini bile kendi yapamaz annem temizliyor ve bu benim canımı çok yakıyor annem çok yoruluyor ilerde baş başa kalırsak napicaz bilmiyorum artık yasama sevincim bile yok çok mutsuzum. Hiç bir zaman dışarı çıkmıyorum hep mutsuzum derdimi anlatacak kımsem yok. Eğer ilerde evlenirsem nasıl olacak bilmiyorum evlendiğim kişi kardeşimi ister mi hem niye istesin orasını da var ailem ölürse kardeşim benimle kalicak tabi kimin ölüceni allah bilir. Ama için içimi yiyor ders bile çalışasım gelmiyor eninde sonunda kardeşime bakicam calismiycam bile napicami nereye gidecegimi bilmiyorum ölmek istiyorum sürekli bu dertler beni çok yordu.

Genişletmek için tıkla...