Öncelikle herkese merhabalar. Yıllardır okurum burayi ama üyelik hiç aklıma gelmemişti. Düşünmekten işin içinden cikamadigim için fikir almaya da ihtiyacim olduğu için sırf bu konu için üye olmak istedim. Ozellikle de evli bayanların fikirlerine ihtiyacim var. Konuya gireyim, ben 26 yaşındayım ve 18 yaşımdan beri birlikte olduğum bir erkek arkadaşım var, o da benden 2 yaş buyuk. Arada ayrılık vs olmadı, ilk ve tek sevgilim. 18 yaş kafasıyla suanki kafa bir olmuyor bilirsiniz ki. O yaşlarda hep gelecek hayali kursak da asıl mühim olan şeyleri düşünmedik hiç hep anı yaşadık. Taa ki okullarımız bitti askerlik iş güç her şey tamam e geriye bir tek evlenmek kalıyor. Bir de uzun süreli ilişki olunca etraftan da baskı çok oluyor:) neyi bekliyorsunuz diye.. Erkek arkadaşımla aramızda sevgi-saygi bağı var bu konuda sorun yok fakat aile meselesi çok ama çok kafamı kurcaliyor. Biz tavan tabana zıt ailelere sahibiz. Ama öyle böyle bir zıtlık değil siyahla beyaz gibi. Kısa özetleyeyim; benim ailem cok açık görüşlü çok rahat demokrat denebilecek türden, misal hiçbir giyimime olsun başka bir seyime olsun hiç karisilmadi şu zamana kadar (hatta fazla rahatlar diyebilirim:) ) aileme ilk alkol denedigim zaman söylemiştim mesela böyle şeyler abartmaya kacmadigi sürece bir sorun olmuyor.gibi gibi örnekleri çoğaltabilirim.. Gelelim erkek arkadaşımın ailesine. Aşırı ötesi muhafazakar bir ailesi var,erkek arkadaşıma küçüklüğünden beri ben kapalı gelin istiyorum ona göre dermiş hep annesi. Sülale yemeklerinde bile erkekler kadınlar ayrı oturur. Siyasi görüşlerimiz tavan tabana zıt oraya girmiyorum bile. (Ki benim ailem her ortamda siyaset yapan insanlar değiller hatta hiç yapmazlar. Sadece kendi aramizda, ama erkek arkadaşımin ailesi fanatikler. Futbol takımı tutar gibi her ortamda konuşuyorlarmis) ailesi beni en başından beri biliyor. Kapanmami istemişler o zamanlar küçüktüm çok ciddiye almiyordum böyle seyleri halbuki ne büyük hata aklım bir karış havadaymis diyorum geçmişi düşününce. Şuan böyle değil tabi erkek arkadaşım fikirlerimi çok net biliyor ve kimse için böyle bir şey yapmayacagimi da. Buna çok tepkili olduğumu da. Kendisi de bana hak veriyor ben öyle bir şey istemiyorum diyor. Ama gel gelelim ki annesi aşırı aşırı baskın bir insan. Her dediğini bir şekilde yaptiriyor, yaptiramiyorsa eğer trip atıyor, küsüyor vs. Kapalılık vs bu konuları çoktan aştık, kimse böyle bir şey isteyemez diyor. Ama şuan gündemimiz farklı. Annesi bizim alt katimizda oturun evlenince diyormuş. (Şimdi burada bir kısa parantez açıp size biraz annesinden bahsetmek istiyorum. Temizlik obsesyonu olan,dediği olana kadar pes etmeyen, evlatlarını asla bir birey olarak görmeyen sürekli hayatlarına müdahale eden, alıngan, sürekli ilgi bekleyen biri. Erkek arkadasim evin tek oğlu bir de ablası var. Ablası iyi bir kız ondan yana bir sıkıntı yok. Annesi oğluna takık ama maalesef. Takık dediğim düşkün olmanın ötesinde bir şey. Her an hep yanında olsun istiyor, hayatına her an müdahale halinde. Erkek arkadaşım annesine karşı pasif biraz. Bunları onunla konuştuğumda ilerde sıkıntı olmaz ben evlendiğimde karışmaz diyor. Ama bana hiç öyle gelmiyor nedense. Daha nişanlı değiliz bir şey değiliz hiçbir resmiyetimiz yok, annesi şimdiden bana karışmaya başladı gibi hissediyorum. Kuzenimin düğünü için uzun yere kadar elbise giymiştim sadece kollarım açikti. Fotoğraf paylaşmıştım orada görmüş, çok açık elbise demiş. İnanın hiç ama hiç açık değildi özellikle de kapalı aramıştım hatta. Her bayramını kandilini anneler gününü vs kutlarim hiç aksatmam. Geçen kadir gecesinde yazmadigim için bozulmuş erkek arkadaşıma söylemiş. O da kadir gecesi kandil değil ki vs diye gecistirmis. Biz şuan daha hiç içli dişli değiliz hiç bulusmalar vs yok resmiyet yok bir şey yok. Şimdiden ufak ufak bunlarin olması gelecek açısından beni çok korkutuyor. Ben çok serbest büyüdüm birinin bana karışma düşüncesi bile tüylerimi urpertiyor. Hadi esler birbiri hakkında kısmen söz hakkına sahiptir bunu anlarım ama bir 3.Kisinin bize müdahale etmesi düşüncesi beni mahvediyor. Şu zamana kadar erkek arkadaşımla kişisel hiçbir problemimiz olmadı birbirimizi seviyoruz zaten böylesine bir sevgi olmasaydi bu kadar zitliga bile gerek yok kalsın diyip ayrılık yasardim muhtemelen. Ama biz birbirimizin cocukluguyuz. Sadece ailevi olarak değil kisisel olwrak da çok zıddız. Ben eğlenmeyi seven neşeli pozitif biriyim erkek arkadaşım tam tersi ruhu 95 yaşında gibi. Çok konuşmaz eğlenmeyi bilmez pek, toplum icine girmeyi de sevmez. Bir evin içinde yasayip gitsek gıkı cikmaz. Ama bana olan sevgisinden eminim değer verdiğini hem hissettirir hem de dile getirir hiç gocunmaz. Ne yapacağımı bilmiyorum kafam çok karisik herkes bizim evlenmek için adım atmamizi bekliyor ama benim kafamda bin türlü tilki dönüyor. Kendimi ne onsuz dusunebiliyorum ne de evlenmek için hevesim kaldi. Bir yandan da dünyadaki en büyük istegim evladımın olması. Bir an gözümü karartıp evlen gitsin en büyük hayaline kavuşmak için çabala ailen olsun vs toz pembe düşünüyorum, bir yanım da saçmalama bu çok ciddi bir karar her şey içine sinmeden olur mu sonuçta bir ömür için söz veriyorsun diyorum.... Çok uzun yazdım sanırım vakit ayırıp okuyan herkese teşekkür ederim..
