• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

ailem atandıktan sonra da yanımda yaşamak istiyor

30 küsür yaşındayım hanımefendi
yaptığınız yorum insanların birey olmasını destekleyen bir yorum değil
öğretmen maaşıyla nasıl düzen kursun demişsiniz, kuran bir sürü insan var. kuruluyor yani
maddi sıkıntı çektiği noktada dilerseniz maddi destek olursunuz bi eft yapmaya bakar
mülteci sorunu güvenlik bilmem ne demişsiniz
yolda kendi halinde giderken kılıçla öldürülen kadın var bu ülkede
bindiği dolmuşta tecavüze uğrayıp öldürülen kızımız vardı
güvenlik çok geniş çaplı bi konu, sizinle yaşarkende dışarıda başına bu tarz korkunç olaylar gelebilir
doğurdunuz büyüttünüz diye evlatlarınız tapulu malınız olmuyor
hayatın bi noktasında elbette kendi hayatına gidecektir, ailelere düşen saygı duymaktır
gerektiği noktalarda maddi manevi destek sunmaktır ve bi sebeple yuvadan uçma kararı almış evlada
olur da bi gün dönmek istersen aile evinin kapısı sana daima açık demektir
siz yorumunuzda bu aile için haksız mı demişsiniz
haksızlar tabi
kızın tercihlerini bile kendisinin yapmasına izin vermeyen baskıcı bi aile var
erkek evladı serbest bırakan ama kız evlada baskı yapan bi aile var
dibine kadar haksız
ha sizde bu kafada iseniz konuşmaya değmez zaten anlaşamayız sizinle
30 kusur yasindasiniz ne guzel, keske okudugunuzu anlama yetinizde yasiniz gibi gelisseymis. Hatta sirf sizin gibi anlama yetisi gelismemis kisiler okursa diye ilk paragrafimda bu kizin ozelinde ve diger genclerimiz genelinde ekonomik ozgurlugunu elde eden bireylerin yalniz yasamak konusunda hakli olduklarini yazdim.

Sonraki cumlelerim uyenin ailesiyle empati kurmakti, niye boyle yapiyorlar, niye boyle dusunuyorlar bunu uyeye anlatabilmekti.

Ha kendi cocugumu da ister fanusta buyuturum, ister denizasiri gönderir orda buyuturum, cocuklarimi ornek vermekteki amacim, "anne oldugum icin, ailenizin kaygilarini anliyorum" demek icindi.

Ama iste anlayana, her neyse.
 
Sırf evde aileden biriyle yaşıyor diye başına birşey gelmeyecek mi? Dışarı çıktığında yine yalnız olacaklar.siz de süpermen değilsiniz ki.
Ay tabiki gelebilir Ferhans, ustte sino'ya da yazdim. Ben ailenin neden cocuklarini göndermek istemedigini anladigimi belirttim. Kizcagiz henuz 22 yasinda ergenlikten yeni cikmis, belki hala cikamamis... ailesiyle bosu bosuna dovusmesin diye empati kurmasini istedim, ailesini empati kurmadan nasil ikna edebilir ki?
 
Ay tabiki gelebilir Ferhans, ustte sino'ya da yazdim. Ben ailenin neden cocuklarini göndermek istemedigini anladigimi belirttim. Kizcagiz henuz 22 yasinda ergenlikten yeni cikmis, belki hala cikamamis... ailesiyle bosu bosuna dovusmesin diye empati kurmasini istedim, ailesini empati kurmadan nasil ikna edebilir ki?
Sadece empati kurmasını sağlamaya çalışmamışsınız ki ke di kızlarıma da öyle yapmak istiyorum demişsiniz.
 
30 kusur yasindasiniz ne guzel, keske okudugunuzu anlama yetinizde yasiniz gibi gelisseymis. Hatta sirf sizin gibi anlama yetisi gelismemis kisiler okursa diye ilk paragrafimda bu kizin ozelinde ve diger genclerimiz genelinde ekonomik ozgurlugunu elde eden bireylerin yalniz yasamak konusunda hakli olduklarini yazdim.

Sonraki cumlelerim uyenin ailesiyle empati kurmakti, niye boyle yapiyorlar, niye boyle dusunuyorlar bunu uyeye anlatabilmekti.

Ha kendi cocugumu da ister fanusta buyuturum, ister denizasiri gönderir orda buyuturum, cocuklarimi ornek vermekteki amacim, "anne oldugum icin, ailenizin kaygilarini anliyorum" demek icindi.

Ama iste anlayana, her neyse.
hakaretler için mesajı raporladım Mune Mune
 
Artık lise tercihleri yaptığınız dönemdeki küçük kız yok, 22 yaşında kadınsınız. Tehdit diyince daha ciddi bir şey zannettim. Sanki manipülasyon yaparak ikna etmeye çalışıyor gibi. Şu anda sessiz kalın derslerinize odaklanın sadece. Son anda resti çekersiniz.
 
Sadece empati kurmasını sağlamaya çalışmamışsınız ki ke di kızlarıma da öyle yapmak istiyorum demişsiniz.
Ee? Empati kurmasini saglamak istemekle kendi kizlarima bu ulke bu guvenlik kriziyle devam ederse aynisini yaparim demek arasinda nasil bir baglantisizlik ya da farklilik gordunuz?


Egri oturup dogru konusalim, en bastan yazdigim gibi konu sahibi uyenin kizginligini anladigimi en bastan belirttim, bunu okudugunuzu dusunuyorum ki ayni seyi su an 2 yasinda olan buyuk kizimda isteyecek. Eger ulke bu guvenlik krizini cozerse kizim istedigi her yerde calissin pesinden gelmem, pesine dusmem. Cunku tabiki karakteri gelissin, ayaklarinin ustunde duran guclu bir kadin olsun isterim. Bu ideal olan, yani benim mesajimda bu alt metni gorememek cok ilginc yahu...

Ama gercek hayat boyle degil... ve su an iki minik kizim var iken yeni lohusaliktan cikmisken bakis acim asiri korumaci mi evet? Ben korumaci degilim, en normali benim fikrim demedim ki? Cocuklarim tapulu malim da degil, ama ebeveyn olarak kaygili olmak kadar dogal bisey yok. Normal degil ama dogal.

Ulke duzelmezse ben kizlarimin pesinden giderim, baskasi gitmez keyfi bilir.
 
Artık lise tercihleri yaptığınız dönemdeki küçük kız yok, 22 yaşında kadınsınız. Tehdit diyince daha ciddi bir şey zannettim. Sanki manipülasyon yaparak ikna etmeye çalışıyor gibi. Şu anda sessiz kalın derslerinize odaklanın sadece. Son anda resti çekersiniz.
yani anlattıklarım gibi. Ortaokulu bitirince de liseye göndermeyiz okutmayız diyerek zorla kapandım. Ünide de aynı şehirde olmazsak gidemezsin deyip kendiler yazdılar. Yani hep bir baskı var aslında sevgi ortamı yok evde. Sevdiklerinden gelmek isteseler yine o kadar zoruma gitmez ki, onlar bana güvenmiyor kafa yapıları böyle. Evde sürekli masraflardan şikayet var. Babam sürekli telefon faturamı bile başıma kalkıyor. Annem de gelirsek masrafın olmaz diyor ama muhtemelen burdan bir arkadaşın da yazdığı gibi belki de paramı onlara vermemi istiyorlar beklenti içindeler. Çünkü ünide kredi aldım evde harcamama bile laf ettiler hepsini onlara verdim. Gönlümce hiçbir karar alamadım ki. Onların gözünde benim kısıtlanmamın sönük kalmamın hiçbir önemi yok ki böyle kendilerini tatmin ediyorlar. Dün annem parkta bir çocuk görmüş annesi bezini değiştirmiş ve çocuğa çöpe atmasını söylemiş. Annem diyor ki çocuğu kendi haline bırakmış ne aileler var diyip bir sürü kınadı. Halbuki bana o kadar sıradışı gelmedi. O çocuk kendi işini kendi görmeyi eninde sonunda öğrenmeyecek mi? Ailesi de bunu öğretmeye çalışıyor muhtemelen. Ailesini aşağılayacak bir durum göremedim yani. her şekilde baskılarını hissediyorum kafesin içinde gibiyim. Bu şekilde korumaktan çok beni psikolojik olarak çöküşe sürüklüyorlar
Ve evet kestirip atmak benim için çok zor olacak çünkü öyle manipüle ediyorlar ki kendimi sorgulayacak duruma geliyorum günlerim zehir oluyor. Üniversitede en ufak bir ağzımı açsam günlerce burnumdan geliyordu ortaya haklarını koyuyorlar beni tamamen siliyorlardı evde
 
yani anlattıklarım gibi. Ortaokulu bitirince de liseye göndermeyiz okutmayız diyerek zorla kapandım. Ünide de aynı şehirde olmazsak gidemezsin deyip kendiler yazdılar. Yani hep bir baskı var aslında sevgi ortamı yok evde. Sevdiklerinden gelmek isteseler yine o kadar zoruma gitmez ki, onlar bana güvenmiyor kafa yapıları böyle. Evde sürekli masraflardan şikayet var. Babam sürekli telefon faturamı bile başıma kalkıyor. Annem de gelirsek masrafın olmaz diyor ama muhtemelen burdan bir arkadaşın da yazdığı gibi belki de paramı onlara vermemi istiyorlar beklenti içindeler. Çünkü ünide kredi aldım evde harcamama bile laf ettiler hepsini onlara verdim. Gönlümce hiçbir karar alamadım ki. Onların gözünde benim kısıtlanmamın sönük kalmamın hiçbir önemi yok ki böyle kendilerini tatmin ediyorlar. Dün annem parkta bir çocuk görmüş annesi bezini değiştirmiş ve çocuğa çöpe atmasını söylemiş. Annem diyor ki çocuğu kendi haline bırakmış ne aileler var diyip bir sürü kınadı. Halbuki bana o kadar sıradışı gelmedi. O çocuk kendi işini kendi görmeyi eninde sonunda öğrenmeyecek mi? Ailesi de bunu öğretmeye çalışıyor muhtemelen. Ailesini aşağılayacak bir durum göremedim yani. her şekilde baskılarını hissediyorum kafesin içinde gibiyim. Bu şekilde korumaktan çok beni psikolojik olarak çöküşe sürüklüyorlar
Ve evet kestirip atmak benim için çok zor olacak çünkü öyle manipüle ediyorlar ki kendimi sorgulayacak duruma geliyorum günlerim zehir oluyor. Üniversitede en ufak bir ağzımı açsam günlerce burnumdan geliyordu ortaya haklarını koyuyorlar beni tamamen siliyorlardı evde
Bu evde masrafların çoğu da kardeşimden çıkıyor üstelik. 25 bin veriyorlar dershanesine sürekli onu da başa kalkıyorlar. Ben onun yüzünden kendi başıma evde çalışıyorum. Hiçbir masrafım yok olmadı da. Neden atanınca da beni sömürmek istiyorlar anlamıyorum ki. Bütün giderler kardeşimden kaynaklı. Ve kız çocuklarını dışarı göndermeyen takip eden başını zorla kapattıran aile erkek çocuğunun sevgilisini uluorta anlatmasından gurur duyuyor. Pazardan eşya seçer gibi kafalarından kız seçiyorlar falan. Erkek kardeşim dayımla klübe gidecekti annem de gülerek takılıyor buna. Ben dedim ben niye gidemiyorum benim neyim eksik mesela ki gitmek de istemem. daha azına da razıyım en azından dışarı çıkmama laf etmeseler bu şeylere maruz kalmak bende şok etkisi yaratıyor. Daha sonra neyi başıma kalkacaklarını da biliyorum biz depremde evimizi kaybedince ve orada durumlar da iyi olmayınca babamın çalıştığı yere taşındık ve aylık 10 bin ödüyoruz kiraya. Buraya geldiğimiz için ders çalışma internet sorunlarım halloldu. Ama atanıp da gelmelerini istemezsem bunu başıma kalkacaklar senin için bunları bunları yaptık sen atanınca ilk iş bizi siliyorsun diye. Şimdi bile öyle. Çocuklarına bakmayı yük olarak görüyorlar. Beni anlayacaklarını düşünmüyorum. O yüzden atandıktan sonra çatışsam da bu kendi fikrim için olacağı için sonuna kadar peşinden gideceğim. Yani inşallah
 
Sen tamam de geç, atama olduktan sonraki meseleler bunlar. Apart kiralarsın ya da babanın tayin isteyemeyeceği yerlere gidersin. Bu kadar sıkıp sıkıştırdılarsa yalnız çok bocalarsın
bocalamaya razıyım en sonunda bu evden gitmeyecek miyim? Onlar evden ayrılmanın tek şartını evlilik olarak görüyorlar. Evlenen kız evden ayrılır sadece. Onun dışında ailesi hep peşindedir. Dışardan görseniz ne kadar elit insanlar dersiniz sizi anlar sohbeti iyidir. Ama içerisi o kadar kötü ki
 
Net olun şimdiden alıştırsınlar kendilerini. Merak etmeyin önce duygusala bağlarlar ancak elbet kabul edip alışacaklar. Siz çocuk değilsiniz sonuçta aileyle yaşamak sorumluluk almana büyük engel oluyor. Benim çok şükür annem kısıtlamaz, arkadaş gibiyizdir ama aşırı rahatlık var üzerimde oysa ki üniversite de zorluklarla tek başıma başa çıkmayı öğrenmiştim o zaman korkunda kalmıyor. O yüzden çok düşünmeyin :)
böyle olan arkadaşlarıma imreniyorum, asla sönük değiller ben ise bir karar alacağım zaman alışkanlık olarak ailemin gözünün içine bakıyorum. çünkü kafamı eze eze öyle yetiştirdiler. Bu döngüden çıkmam lazım zamanı geldiğinde çünkü çok yorucu bir şey kendini bir birey olarak görememek
 
Direkt catismayin şimdiden, ama alttan alta kararınızı belli edin. Mesela uzak bir şehri yazacağım deyin, ataninca kendime 1+1 ev tutucam istediğim gibi doseyecegim deyin, yaz tatillerinde yanınıza gelirim vs vs. Ama her yanınıza gelmeyi ima ettiklerinde öyle biseyin olmayacağını belli edin. Vakti geldiğinde de bi zahmet manipüle olmayın koca kadınsınız, yemeğini yapacak kimse olmayacaklarla falan kandirtmayin kendinizi yani. Ayrıca bi ana baba çocuk yaptıysa o çocuğa bakıp okutmak ZORUNDALAR. Analık babalık hakkı böyle bişey değil, yeri geldi mi hakkinizi helal etmiyo musunuz siz bilirsiniz deyip geçmeyi bilin.
artık ima ediyorum ya geçen gün kestirip attım mesela alttan alta söylemeye çalıştıklarında her seferinde bunu vurguluyorum. Ama vazgeçmiyorlar. O zaman çok sorun yaşayacağım bu konuda baya tartışmalar olacaktır ama şimdinin işi değil galiba düşünerek bir yere varılmıyor 😐 çocuğa bakıp okutmak zorunda görmüyorlar ki hep onların yaptıkları iyilikler yüzünden onlara tapmamı bekliyorlar, hep bir karşılık bekliyorlar benden kukla gibi davranmamı istiyorlar, bu zamana kadar oldu ama bundan sonrasında olmamalı bu yaşıma kadar ne yaşadığımdan hiçbir şey anlamadım ki hep yönetmeye çalıştılar. Mesela öğretmen olarak atanacağım ya bundan bile çekincelerim var ben kendi başıma bir sınıfı yönetebilir miyim. Bu zamana kadar hep yönetildim kendime güvenim bile yok
 
öncelikle şuan bunlara kaygılanarak enerjini harcama
kendini tamamen kpssye ver
atama denen şey basit bişi değil atanamayan bi dünya insan var
atananların çoğunun gönlündeki şehirler gelmiyor zaten muhtemelen seni saçma sapan bi yere atarlar
mesleğinin ilk yılları zor geçer
yani bu işler öyle aa o şehir olmaz babanın işi yok orda ile yürümüyor :)
zaten sınavını kazan seni bi atasınlar önce , atandığın yer gelebilecekleri bi yer olmayacak muhtemelen
kendi ayrı düzenini kurma hayalin çok güzel, bu hayale tutun ancak bazen öyle saçma yerlere tayin çıkıyor ki
kalacak yer sıkıntısı sebebiyle hiç tanımadığın kişilerle lojmanda beraber yaşıyorsun falan
bunlar bu işin gerçekleri
öyle bizde gelecek demekle olmuyor belli ki aileninde haberi yok bu durumlardan
boşver he tamam de geç sen şimdilik
tayin çıktığı anda o şehri beğenmeyip gelmekten vazgeçtiklerini gözlerinle göreceksin
nefret ediyorum böyle artık okulunu bitirmiş mesleğini eline almış çocuklarına hala bebek muamelesi yapan ailelerden
yemekmiş bilmem neymiş bunların hiçbirisi dert değil
atanmış öğretmen maaşıyla da kendine çok güzel bi düzen kurarsın merak etme
asgari ücretle kuramazsın ama öğretmen maaşıyla ucu ucuna bile olsa kurarsın düzen için rahat olsun
kendine güven gereksiz yere laf dalaşına girip huzurunu bozma yeter
Bilmiyorum ki inşallah ücra bir köyde olurum ve gelmek istemezler. Ona rağmen gelmek isterlerse diye korkuyorum gözü kara hiçbir şeyden korkmuyorlar çünkü. Bu zamana kadar sürekli bir yerlere taşındık. annemler de her seferinde diyor zaten biz ömür boyu taşınacağız falan geçen gün de deyince neden öyle diyorsun ki anne neden bir düzen kurmayasınız artık dedim. Annem de her şeyden kendine bir mana çıkarma dedi ama bir türlü benim içimi rahatlatmıyorlar ki gelmek istiyorlar yani. seçeceğim şehirlere bile karışıyorlar annem memleketimizi ve etrafındaki şehirleri yazmamı istiyor zaten doğuluyuz ve o tarafları yazmam gerekecek ama en uzak yerleri de yazacağım o zaman sormadan
Küçük kardeşimin öğretmeni de sen ol diyorlardı. Gerçekten çevremde hiç bu kadar evladını sıkan aile görmedim. Atanan öğretmen arkadaşlarımın hep başka yerlere gittiğini gördüm bizimkiler daha kardeşin de senin öğrencin olur hayalindeler.
Bende böyle düşünüyorum ilk başta zor olsa da her şeye alışılıyor yemek yapmak da öyle çok zor bir şey değil vaktim elbette olur akşamları. Benim zoruma giden ailemin kafa yapısı ya bunlara maruz kalmamak için de kaçmak istiyorum aslında. Onlara göre kızın ailesinden ayrılmasının tek yolu evlenmesi.
Haklısınız şimdiden çatışma yaşasam bu sınav sürecimi de kötü etkiler en iyisi ertelemek. O zaman ben çalışıp ben kazandığıma göre söz sahibi de olurum yani
 
Bilmiyorum ki inşallah ücra bir köyde olurum ve gelmek istemezler. Ona rağmen gelmek isterlerse diye korkuyorum gözü kara hiçbir şeyden korkmuyorlar çünkü. Bu zamana kadar sürekli bir yerlere taşındık. annemler de her seferinde diyor zaten biz ömür boyu taşınacağız falan geçen gün de deyince neden öyle diyorsun ki anne neden bir düzen kurmayasınız artık dedim. Annem de her şeyden kendine bir mana çıkarma dedi ama bir türlü benim içimi rahatlatmıyorlar ki gelmek istiyorlar yani. seçeceğim şehirlere bile karışıyorlar annem memleketimizi ve etrafındaki şehirleri yazmamı istiyor zaten doğuluyuz ve o tarafları yazmam gerekecek ama en uzak yerleri de yazacağım o zaman sormadan
Küçük kardeşimin öğretmeni de sen ol diyorlardı. Gerçekten çevremde hiç bu kadar evladını sıkan aile görmedim. Atanan öğretmen arkadaşlarımın hep başka yerlere gittiğini gördüm bizimkiler daha kardeşin de senin öğrencin olur hayalindeler.
Bende böyle düşünüyorum ilk başta zor olsa da her şeye alışılıyor yemek yapmak da öyle çok zor bir şey değil vaktim elbette olur akşamları. Benim zoruma giden ailemin kafa yapısı ya bunlara maruz kalmamak için de kaçmak istiyorum aslında. Onlara göre kızın ailesinden ayrılmasının tek yolu evlenmesi.
Haklısınız şimdiden çatışma yaşasam bu sınav sürecimi de kötü etkiler en iyisi ertelemek. O zaman ben çalışıp ben kazandığıma göre söz sahibi de olurum yani
dediğim gibi ben olsam çatışmazdım şuan çünkü çatışmak bişi kazandırmayacak
sen önce bi atan da bakalım o da zor bişey
ağzı olan konuşuyor boşver yani
o gün geldiğinde kendi kararını verip ona göre bi düzen kurarsın
dip dibe olmayı matah bişey sanıyor bizim toplum
burda bile görebilirsin bu saçmalıkları, aman sen onlara benzeme
 
dediğim gibi ben olsam çatışmazdım şuan çünkü çatışmak bişi kazandırmayacak
sen önce bi atan da bakalım o da zor bişey
ağzı olan konuşuyor boşver yani
o gün geldiğinde kendi kararını verip ona göre bi düzen kurarsın
dip dibe olmayı matah bişey sanıyor bizim toplum
burda bile görebilirsin bu saçmalıkları, aman sen onlara benzeme
teşekkür ederim önerileriniz için, evet tabi ki daha zoru atanmak ama çalışmalarımı etkiliyordu bu sorun burdan fikir almam iyi oldu 🙂 evet farkettim ama çocuk eğer birlikte yaşamak istemiyorsa da buna saygı duyulmalı bir şeyler zorla yaptırılınca baskı ve soğuma oluşuyor aileler iyilik yaptıklarını zannediyorlar
 
Sen hele bir atan sonra istemiyorum der gidersin hatta ilk hittihim yerd eogretmen evi falan tut.gelemesinler sonrada haber vermeden eve cik. Ailenin toksik oldugu baya belli sen istedihin yerleri yaz atan .yemek yapmak bisey degil sogani kavur salcayi at icine ne koyarsan koy yemek oluyor .somirilere gelm3e.
 
22 yaşında üniversite mezunuyum. Öğretmen adayıyım kpss çalışıyorum. Bu zamana kadar hep ailemin yanındaydım üniversitede de zorla yanlarında okuttular. Yanlarındayken de iyi değilim sürekli kontrol altında evde sürekli şikayet edilen, sevgi olmayan bir ortamdayım. Atandıktan sonra evden ayrılıp uzakta mesleğimi devam ettirmek kendi başımın çaresine bakabilmek, kendi özgür kararlarımı alabilmek istiyorum. Ama annemler atandıktan sonra da gelmeyi düşünüyorlarmış yanıma. Bitmeyen güvensizlikleri var sürekli kafalarında senaryo oluştururlar. Dün anneme ben şurada yaşamak isterim dedim. Annem dedi ki orda babanın çalıştığı şirketin işi yok ki gelelim dedi. Bende dedim babamla ne alakası var ben atandıktan sonra kendi başıma yaşamak istiyorum dedim. Sonra annem tehdit eder gibi o zaman yemeğini yapacak kimse olmayacak tek başına evin masraflarını karşılayacaksın ama o zaman da anne yemeğimi yap falan demeyeceksin dedi. Biz birlikte gidersek paran cebine kalır dedi. Sanki tüm sorunum yemek ve masraflar. Atandıktan sonra yemek yapmayı kendi başıma da geliştiririm ki. Onlar güvensizliklerinden dolayı bunları bahane ediyorlar. Ve bana kesin o zaman annelik babalık haklarını öne sürüp manipüle ederek gelecekler diye korkudan canım sıkılıyor bu duruma. Ne yapmalıyım? Lütfen bana yardımcı olun. Tek istediğim ailemin benim ne karar alsam da destekçim olmaları. Ailemle bu konuyu şuan konuşsam eminim ki şuanda evde ders çalışmama müsaade ediyorlar, konuşursam evde bana daha kötü davranırlar psikolojimi kötü etkilerler diye korkuyorum, çıkmazdayım.
Siz bir ders çalışın atanın evinizi kurun onu o zaman düşünürsünüz büyükler genelde ilgi zamanlar öyle diyor ama sonra gelmek istemiyor herkesin kendi evi rahat bir de her ev ve her aile aynı değil bazen karşılıklı olarak beklentilerimizi karşılayamayabiliyoruz doğmamış çocuğa don biçmeyin kendinizi sınava kanalize edin
 
Tek öğretmenli bir yerde görev yapıyordum, lojmanı yoktu ve özel araçla gidilmesi gerekiyordu ve babam benimle gelmek zorunda kalmıştı, köyün şartları kötü olduğundan ve köy halkının yardım etmemesinden dolayı iyiki de gelmiş diyorum, o olmasaydı belki de bırakmak zorunda kalırdım, sonuç olarak atandığın yerin şartlarına göre değişir
 
yani anlattıklarım gibi. Ortaokulu bitirince de liseye göndermeyiz okutmayız diyerek zorla kapandım. Ünide de aynı şehirde olmazsak gidemezsin deyip kendiler yazdılar. Yani hep bir baskı var aslında sevgi ortamı yok evde. Sevdiklerinden gelmek isteseler yine o kadar zoruma gitmez ki, onlar bana güvenmiyor kafa yapıları böyle. Evde sürekli masraflardan şikayet var. Babam sürekli telefon faturamı bile başıma kalkıyor. Annem de gelirsek masrafın olmaz diyor ama muhtemelen burdan bir arkadaşın da yazdığı gibi belki de paramı onlara vermemi istiyorlar beklenti içindeler. Çünkü ünide kredi aldım evde harcamama bile laf ettiler hepsini onlara verdim. Gönlümce hiçbir karar alamadım ki. Onların gözünde benim kısıtlanmamın sönük kalmamın hiçbir önemi yok ki böyle kendilerini tatmin ediyorlar. Dün annem parkta bir çocuk görmüş annesi bezini değiştirmiş ve çocuğa çöpe atmasını söylemiş. Annem diyor ki çocuğu kendi haline bırakmış ne aileler var diyip bir sürü kınadı. Halbuki bana o kadar sıradışı gelmedi. O çocuk kendi işini kendi görmeyi eninde sonunda öğrenmeyecek mi? Ailesi de bunu öğretmeye çalışıyor muhtemelen. Ailesini aşağılayacak bir durum göremedim yani. her şekilde baskılarını hissediyorum kafesin içinde gibiyim. Bu şekilde korumaktan çok beni psikolojik olarak çöküşe sürüklüyorlar
Ve evet kestirip atmak benim için çok zor olacak çünkü öyle manipüle ediyorlar ki kendimi sorgulayacak duruma geliyorum günlerim zehir oluyor. Üniversitede en ufak bir ağzımı açsam günlerce burnumdan geliyordu ortaya haklarını koyuyorlar beni tamamen siliyorlardı evde
Kendi hayatınızı kurmak zorundasınız. İş sahibi olunca maddi bağımlılığınız da kalmayacak. Yerinizde olsam bana saygı duymayan insanlarla (ailem bile olsa) gerekirse görüşmezdim. Düşüncenize katılıyorum maddi beklentiler için gelmek istiyor olabilirler sevgiden olduğunu düşünmüyorum ben de. Biraz sert baskın karakterli olun. Siz bir şey söylediğinizde tavrınızın arkasında duracağınızı bilsin insanlar. Şu anlık biraz sessiz kalın sadece sınavınıza odaklanın dediğim gibi sınavdan sonra net konuşun. Ne derlerse desinler sakın geri adım atmayın.
 
Paranızla gözleri yok anladığım kadarı ile. Neden yanınıza gelmek istiyorlar anlamadim. Başka kardesler de varmış onları da surukleyecekler peşlerinden düzenleri de bozulacak. Gözlerinden sakınıp özlemden geliyorlar ondan desem ev sevgisiz diyorsunuz. . Nedenini sordunuz mu? Namuslarina zeval gelir tarzı bisey mi e kocama öğretmen hanımsiniz çocuk değilsiniz ki kaldırsın biri
 
Back
X