- 25 Ekim 2017
- 18
- 3
- 1
- 25
- Konu Sahibi neptunnnn1
- #1
Annem babam ve abim en değer verdiklerim en sevdiklerim onlarsiz yaşayamam ama onlar bensiz çok güzel yasayabiliyolar bi kuzenime gidiyorum kalmaya asla ne ararlar ne sorarlar eve geldiğimde heh sen geldin gene evin huzuru bozuldu derler ben öğrenci olmaya çalışan lise mezunu biriyim üniversiteye girmeye çalışıyorum hem de hafta sonları çalışıyorum ayakta bekliyorum bilmem kaç saat sırf aileme yük olmayayim babamdan para istemeyim diye ama onların bana verdiği değer o kadar az ki veya hiç yokki ben onların gözünden bi damla yaş Aksın içim sizlar veya yüzlerinden anlarım bişi olmus noldu diye araştırırm ama onlar ben geldigimden beri Ağlıyorum babam yüzünden onlarsa o kadar mutlular ki kimse neden beni sevmiyor ben kendimden başka herkesi düşünüyorum ne dershane ne kurs hiçbir şeye gitmiyorum kendi kendime calismaya çalışıyorum çalıştığım için çok yoruluyorum hafta ici kütüphaneye gitmeye dermanim kalmıyor ders falan calisamiyorum sırf para kazanicam diye bır yilim belki de yıllarım gidicek lise mezunu olarak kalıcam neden ya neden bana değer vermiyolar bana asla kızım demezler gittiğim yerlerde benden yaşca büyük içten ablalar oluyo benim sevimli bi yüzüm var seviyolar beni sarılıyor falan annem bana böyle sarilmiyo diye gözlerim doluyor da caktirmama çalışıyorum bana heralde hayatım boyunca ne babam ne annem ne de abim sarilmadi opmedi bi arkadaşım var babasiyla sevgili gibiler birbirlerine aşıklar resmen nasıl bır sevgidir bu o kadar kiskaniyorum ki benim hayallerimi gelecegimi her şeyimi benden çalıyolar farkında değiller sevgiye o kadar açım ki dışarı karşı çok mutlu çok pozitif gösteririm kendimi belli etmem ama o kadar doldum ki anlatcak hiç kimsem yok anlatsam da boşver dicek insanlar var etrafimda ölmek istiyorum ben neden yaşıyorum ki allahım nolur al canımı benimle asla gurur duymazlar abim uni de mimarlık okuyo herkes sanki tek çocugu var diye biliyolar babam tüm varını yoğunu abime harcıyor 15 bin liralık dershanelere gitti tamam çok güzel bi yer kazandı ama ben uni ye gitsem bile sıkıntıya girerim heralde aileme yük olmayayim diye çünkü babam her zaman yok der yok para yok annem de öyle annem de çalışıyo abime hep verir bana asla vermez beni sevmiyolar ki çünkü hiçbir değerim yok gözlerinde biliyorum bunu artık daha iyi biliyorum ben onların yüzü asık olsa içim yanıyor ya anlıyorum illa çok kötü evlat mi olmak lazım ozaman mi kıymetli olcam ben bilmiyorum devamli bi işe girdim kasiyer yanında posetcilik yapmaya sırf evde durmayim parami kazanayim gideyim bu evden diye sabah 9 akşam 11 calistriyolardi ben çok zorlaniyodum wma asla çıkmayı dusunmuyodum babam çıkardı geldi ise bırak çalışma sen dedi çıktım bende ama olmuyor işte benim yapim mi diyim ya ne arkadaşlarım var her gün kahvaltilar ne giyinmeler ne makyaj malzemeleri kullaniyolar ben para istesem 5 lira 10 lira veriyo bu devirde neye yetiyo o yüzden ne çevrem var ne arkadaşım var ne giyenebiliyorum ne mutlu olabiliyorum
