• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Ailem gidince üzülüyorum.

Elmaemma

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
5 Mart 2017
1.786
1.988
133
Evlendiğimizden beri benim ailemle çok içli dışlıyız. Kardeşimle eşim çok yakınlar. Kardeşim çok seviyor eşimi. Abi abi diye peşinden düşmüyor istiyor ki hep bir arada olalım.
Ve bir türlü ayrı kalamadık ailemden.
Yani nasıl desem... 1 hafta görüşmedik mesela. Bir geliyorlar en az 3-4 gün kalıyorlar. Haliyle ben alışıyorum varlıklarına ve gittikleri zaman boşluğa düşüyorum. Sonra dayanamayıp 3-4 gün sonra biz gidiyoruz kalıyoruz falan.
Ailemi çok seviyorum özellikle çocuk olduktan sonra daha çok bağlılık oluştu. Annemle babam torundan ayrı kalmaya dayanamıyorlar günde en az 1-2 defa görüntülü arayıp görmek istiyorlar.
Eşim bu durumu problem etmiyor ama ben problem etmeye başladım çünkü bu hiç normal değil.
Kendi evimi yeterince benimseyemiyorum çünkü.
Tam bir düzen oturtuyorum hop annemler geliyor yine salıveriyorum kendimi çünkü annem herşeye yetişiyor yemektir temizliktir fırsat vermiyor bana... Rahata alışıyorum anlayacağınız.
Yalnız kalınca da boşluğa düşüyorum kendime gelmem 1 günümü alıyor 1 gün üzgün üzgün tembel tembel dolanıyorum evde.
Bu olmamalı.
Şimdi diyeceksiniz ki mesafe koy ama asla kırmak istemiyorum. Birden mesafe koyarsam alınırlar.
Nasıl olacak bu iş? :(
 
Yani bunun tek çözümü az görüşmek.
Birden pat diye mesafe koyamazsınız ama siz gelip gitmeyi azaltırsanız onlar da azaltır belki.
Rahatlığa alışma konusuna da katılıyorum.
Kuzenim 2 yıl önce evlendi annesinin evinden çıkmıyor.
Yalnız tuhaf olan kocası ayrı takılıyor bizim ki ayrı.
Bebeğin tüm sorumluluğu kuzenimin anne babası üzerinde.
Ev arkadaşı gibi bile değiller haftada bir kaç gün kendi evine gidiyor birbirlerinin yüzünü haftada bir iki gün ancak görüyorlar.
Kimse de yahu bu nasıl evlilik demiyor.
Eşinizin bu görüşme sıklığını dert etmemesi , bu konuda size uyum sağlaması , beraber olmanız güzel birşey.
 
Evleneli ne kadar oldu ?

Sizin hiç aile hayatınız olmadi sanirim. Keşke biraz sınır çizseydiniz. Ben bu kadar görüşülmesini, anne babanın eve karışmasını doğru bulmuyorum.
2 yıl olmak üzere.
Bir dönem epey ayrı kaldık ankaradaydık evliliğin ilk yılı. 1 yıl içinde sadece bir kez misafir oldular evime. Sonra memlekete geri taşındık ailemin yardımı çok oldu hatta onlar taşıdılar diyebilirim. Yaklaşık 7-8 ay oldu memlekete taşınalı ve o zamandan beri çok içli dışlıyız
 
Söz konusu erkek ailesi olsaydı, buralar kaynardı da kadının ailesi olunca hep bir Şirine tutumlar...

Ben evlilik sonrası aileler ile ilişkilerin bu sıklıkta olmasını normal bulmuyorum.
Siz bile garipsemişsiniz artık...
yavaş yavaş azaltın. Onlar geldiğinde 2. Gün bir işimiz vardı diye bir şey uydurun, 2 gün kalsınlar, siz kalmaya gitmeyin, her hafta 3-4 gün görüşecek kadar özlemek normal değil zaten, zamanla alışırsınız.
 
Söz konusu erkek ailesi olsaydı, buralar kaynardı da kadının ailesi olunca hep bir Şirine tutumlar...

Ben evlilik sonrası aileler ile ilişkilerin bu sıklıkta olmasını normal bulmuyorum.
Siz bile garipsemişsiniz artık...
yavaş yavaş azaltın. Onlar geldiğinde 2. Gün bir işimiz vardı diye bir şey uydurun, 2 gün kalsınlar, siz kalmaya gitmeyin, her hafta 3-4 gün görüşecek kadar özlemek normal değil zaten, zamanla alışırsınız.
Aramıyorum ki zaten. Onlar cok arıyor bir açmazsam iki açmazsam akşam eşimi arıyorlar illa görüşüyoruz. Kardeşim de bu konuda hiç yardımcı olmuyor en büyük sıkıntı kardeşim aslında. Mesela son gelişlerinden bir gün önce 'ya ben dayanamıyorum x abiyi yeğenimi özledim gidecem ben' diye tutturuyor.
Annem yok mok diyor o da mesafe koymaya çalışıyor ama kardeşim çok ısrarcı. Annem de zor dayanıyor zaten en son kardeşimin ısrarına dayanamıyor ve geliyorlar birkaç gün sonra.
Kardeşimi nasıl frenleyebilirim? :(
 
Esimin ailesi bu sekilde olsun istemem. Kv de olsa kendi annen de olsa sana evini yuvani benimsetmeyecek raddede olmamali bazi seyler... Cunku annelere firsat verirsen gercekten sana da kendi evlerine de yetisirler ve sonuc olarak bu sekilde olur.

Ne kadar iyi insanlar olursa olsun siz once cekirdek aile olmalisiniz. Ve mesela bana da ablam kalmaya gelir, giderken hic uzulmem veya ben onlara giderim donerken evime geliyorum diye sevinirim. Sizin sık sık gorme imkaniniz olmasina ragmen arkalarindan uzulmeniz de biraz degisik mesela. Ama bu konuyu sorgulamaniz, degistirmek istediginizi gosteriyor. Mesafe koyun demiyorum. Bosuna tatsizlik olmasina gerek yok ama cekirdek ailenize konsantre olabilirsiniz. Daha basbasa planlar yapabilirsiniz. En azindan siz o tarafa daha nadir gidebilirsiniz. Bu bir suc degil yani =) biz esimin ailesiyle ayni sokakta oturuyoruz ve bu kadar gorusmuyoruz. Arada kavga gurultu de yok. Sadece bu kadar gorusulmuyor hayatin karmaşasinda, ugraslarin arasinda...
 
Aramıyorum ki zaten. Onlar cok arıyor bir açmazsam iki açmazsam akşam eşimi arıyorlar illa görüşüyoruz. Kardeşim de bu konuda hiç yardımcı olmuyor en büyük sıkıntı kardeşim aslında. Mesela son gelişlerinden bir gün önce 'ya ben dayanamıyorum x abiyi yeğenimi özledim gidecem ben' diye tutturuyor.
Annem yok mok diyor o da mesafe koymaya çalışıyor ama kardeşim çok ısrarcı. Annem de zor dayanıyor zaten en son kardeşimin ısrarına dayanamıyor ve geliyorlar birkaç gün sonra.
Kardeşimi nasıl frenleyebilirim? :KK43:

Kaç yaşında bu kardeş anne-babanızı da yonetiyor?
Annenizle konuşun. Yanlış anlayacağını dusunmuyorum.

Artık çocuğum da büyüyor, biraz daha evi çekip çevirebiliyor olmam gerek. Sizleri çok seviyorum ama bu şekilde evi benimseyemiyorum.
Sıkıştıkça yanımdasınız, yine olursunuz biliyorum ama artık kendi başımın çaresine bakmayı da yavaş yavaş öğrenmem lazım.
Çocuğuma yeterli bir anne olmak istiyorum.
Çocuğun da bir rutini olsun istiyorum.
Başımın üstünde yeriniz var ama kalmalı misafirlikleri biraz azaltsak? Ben sizi gönlümce ağırlasam?
Deseniz çok mu alınırlar?
 
Evlendiğimizden beri benim ailemle çok içli dışlıyız. Kardeşimle eşim çok yakınlar. Kardeşim çok seviyor eşimi. Abi abi diye peşinden düşmüyor istiyor ki hep bir arada olalım.
Ve bir türlü ayrı kalamadık ailemden.
Yani nasıl desem... 1 hafta görüşmedik mesela. Bir geliyorlar en az 3-4 gün kalıyorlar. Haliyle ben alışıyorum varlıklarına ve gittikleri zaman boşluğa düşüyorum. Sonra dayanamayıp 3-4 gün sonra biz gidiyoruz kalıyoruz falan.
Ailemi çok seviyorum özellikle çocuk olduktan sonra daha çok bağlılık oluştu. Annemle babam torundan ayrı kalmaya dayanamıyorlar günde en az 1-2 defa görüntülü arayıp görmek istiyorlar.
Eşim bu durumu problem etmiyor ama ben problem etmeye başladım çünkü bu hiç normal değil.
Kendi evimi yeterince benimseyemiyorum çünkü.
Tam bir düzen oturtuyorum hop annemler geliyor yine salıveriyorum kendimi çünkü annem herşeye yetişiyor yemektir temizliktir fırsat vermiyor bana... Rahata alışıyorum anlayacağınız.
Yalnız kalınca da boşluğa düşüyorum kendime gelmem 1 günümü alıyor 1 gün üzgün üzgün tembel tembel dolanıyorum evde.
Bu olmamalı.
Şimdi diyeceksiniz ki mesafe koy ama asla kırmak istemiyorum. Birden mesafe koyarsam alınırlar.
Nasıl olacak bu iş? :KK43:
Esiniz nasil bu durumdan rahatsiz olmamis merak ettim dogrusi
 
Kardesin kac yasinda? Biraz kucuk sanki? Cunku 16 17 yasinda olsa oturup konusup anlatabilirdiniz durumu...
 
Evlendiğimizden beri benim ailemle çok içli dışlıyız. Kardeşimle eşim çok yakınlar. Kardeşim çok seviyor eşimi. Abi abi diye peşinden düşmüyor istiyor ki hep bir arada olalım.
Ve bir türlü ayrı kalamadık ailemden.
Yani nasıl desem... 1 hafta görüşmedik mesela. Bir geliyorlar en az 3-4 gün kalıyorlar. Haliyle ben alışıyorum varlıklarına ve gittikleri zaman boşluğa düşüyorum. Sonra dayanamayıp 3-4 gün sonra biz gidiyoruz kalıyoruz falan.
Ailemi çok seviyorum özellikle çocuk olduktan sonra daha çok bağlılık oluştu. Annemle babam torundan ayrı kalmaya dayanamıyorlar günde en az 1-2 defa görüntülü arayıp görmek istiyorlar.
Eşim bu durumu problem etmiyor ama ben problem etmeye başladım çünkü bu hiç normal değil.
Kendi evimi yeterince benimseyemiyorum çünkü.
Tam bir düzen oturtuyorum hop annemler geliyor yine salıveriyorum kendimi çünkü annem herşeye yetişiyor yemektir temizliktir fırsat vermiyor bana... Rahata alışıyorum anlayacağınız.
Yalnız kalınca da boşluğa düşüyorum kendime gelmem 1 günümü alıyor 1 gün üzgün üzgün tembel tembel dolanıyorum evde.
Bu olmamalı.
Şimdi diyeceksiniz ki mesafe koy ama asla kırmak istemiyorum. Birden mesafe koyarsam alınırlar.
Nasıl olacak bu iş? :KK43:
Ay sü an çok ozendim
 
Kaç yaşında bu kardeş anne-babanızı da yonetiyor?
Annenizle konuşun. Yanlış anlayacağını dusunmuyorum.

Artık çocuğum da büyüyor, biraz daha evi çekip çevirebiliyor olmam gerek. Sizleri çok seviyorum ama bu şekilde evi benimseyemiyorum.
Sıkıştıkça yanımdasınız, yine olursunuz biliyorum ama artık kendi başımın çaresine bakmayı da yavaş yavaş öğrenmem lazım.
Çocuğuma yeterli bir anne olmak istiyorum.
Çocuğun da bir rutini olsun istiyorum.
Başımın üstünde yeriniz var ama kalmalı misafirlikleri biraz azaltsak? Ben sizi gönlümce ağırlasam?
Deseniz çok mu alınırlar?
Bence alınırlar. Zaten kendileri de mesafe koyma yönünde çabalıyorlar. Kardeşim aşırı diretiyor gidelim diye.
18 yaşında. Eşimle aralarından su sızmıyor diyebilirim. Biz sevgiliyken de böyle yakınlardı nişanlıyken de. O zamanlar da da devamlı istiyordu ki eşim bize gelsin otursun. 2 güne bir eşim geliyordu oturuyorduk. :deli:
Babamla da çok iyi anlaşıyorlar.
Hatta bazen kavga ediyoruz kardeşimi kumam gibi hissediyorum benden daha yakınlar gibi. Ama ne diyebilirim ki kardeşim işte. Bana da çok düşkün ve çocuk daha yani genç ergen.
 
Öyle kv zor bulunu ama yinede eşit davranmak lazım.
İste annesi gelip evi cekip ceviriyormus haliyle alisiyor. Kayinvalideler de tatli dilli, hos sohbet ve islere yardimci olsa kimse neden geldiniz demez. Esit davranmak sacma bence artik mottom ne kadar ekmek o kadar kofte :D
 
Esiniz nasil bu durumdan rahatsiz olmamis merak ettim dogrusi
Eşimin hiçbir zaman böyle bir ailesi olmamış. Baba yokla var arası. Anne ilgisiz. 16 yaşında evden kovulmuş ve irtibat neredeyse kesilmiş gibi. Ara ara anneyle görüşmüşler sadece.
Biz tanıştığımızda abisiyle yaşıyordu.
Ve benim babam çok sıcak karşıladı. (ilk başta sorunlar oldu tabii istememeler hatta kavga ettiler annemle ama tanıdıkça bağlandılar)
Babamı gerçekten babası gibi görüyor ailemi çok benimsedi. Arada bazı sorunlar anlaşmazlıklar çıksa bile etkilemedi.
Yani kısaca eşim ailemi gerçekten benimsedi.
Biz daha sevgiliyken ailecek ona sürpriz doğum günü partisi yapmıştık. Donakalmıştı çünkü ilk defa yaşamış.
O zamanlardan beri çok iyi ailemle.
 
Back
X