Merhabalar. Uzun uzun konunun içeriğini anlatmadan kısaca bahsedeyim. Ailemle görüştüğümüzde ailemin konuşmalarında eşimin hoşuna gitmeyen birtakım söylemler oldu. Sohbetin içinde . Patavatsızlık gibi diyeyim. Ama kesinlikle kötü niyetle değil. Ailem eşimi de evladı görüyor, konuşmalarında laçkalaşıyorlar ama ne olursa olsun o onların oğlu değil sonuçta sözlerini seçerek konuşmalılar . Eşim bazı noktalarda alınıyor yüzü düşüyor içine atıyor. Anneme "eşime neden öyle dedin" diye sorduğumda aaa onda alıncak ne var biz aileyiz anası babayız gibi bir tavır sergiliyorlar. Sonra Abim ve oğlu da geldi. Oğlu Eşimin çekmecesinden özel yapım kalemini aldı. Kağıt karalamaya başladı. Kitaplarını, defterlerini karıştırdı. Eşim de sinirlendi ama birşey demedi. Sonradan bana "fazla rahat davranıyorlar . Seninn hatırına Kalemi almadım elinden ama çocuğa karıştırmasalar çekmeceyi sorsalar" dedi. Abime "çocuğa dikkat et abi her yeri karıştırmasın dedim. "Aaa kardeşimin evi canım yabancının mı ? Kardeşimin evinde de mi hazır olda durcak çocuk? " diye tepki gösterdi. Ben kardeşiyim ama eşim değil. Bunu ısrarla anlamıyorlar. ailem sonuçta eşime sen haklısın demedim. Onun yerine "onlar ailemiz seni oğlu olarak gördüğü için her şeyi konuluyorlar. " falan dedim. "Haklısın yaptıkları yanlış" Demeli miyim bilmiyorum. Dememe sebebim ise şu 10 yıllık evli kuzenim haksız da olsalar asla anne babana laf söyletme dedi. Haklı mı sizce ?Bu denge nasıl sağlanır ?