- 24 Mayıs 2016
- 750
- 1.483
- 113
Arkadaşlar evleneli tam bir sene oluyor. Biz üç kardeşiz en büyükleri benim. Evlenmeden önce evde babam ve ben çalışıyorduk ve evin sorumluluğu bendeydi. Babamın işleri bozuk esnaf adam yazın işler olur kışları fazla iş olmaz. Ortanca kardesşim üniversite okuyor. En küçüğü aşırı azimli liseye hazırlanıyor.
Annem ev hanım kendinden çok bizi düşünür. Ben 17 yaşımdan beri çalıştım hep eve destek oldum. Babam bunun rahatlığıyla biraz salmıştı kendini. Bana güveniyordu çünkü iyi kazanıyordum ve sürekli eksikleri kapatıyordum. Ben hala çalışıyorum bu arada maddi durumuz iyi şükür. Dün akşam çarşıya çıktım. Bayağı bir alışveriş yaptım. Eve geldim annemi aradım. Ama öğrendim ki babamın arabası bozulmuş zaten sürekli arıza cıkarır. Araba olmazsa babam işe de gidemez. Ekmek teknesi o çünkü. Ne kadar masraf çıkardı dedim. Şu kadar dedi. Benim bayramlık aldığım kıyafetlerle hemen hemen aynı fiyat.
Yaa o kadar kötü oldum ki anlatamam. Zaten destek oluyorum olmaya çalışıyorum ama içim içimi yiyor dün gece uyuyamadım. Ben bu kadar rahatken onlar sıkıntı çekiyorlar. Keşke evlenmeseydim bile diyorum. Çünkü geçende babam aradı dedi ki sen evlendin ben aşırı zorlanıyorum. Yetişmiyor mu dedim yetişiyor şükür dedi konuyu değiştirdi. Annemden öğrendim ki küçük kardeşim evin en küçüğü olduğu için babaannem dedem ben hep eline para sıkıstırırız ve kirli çıkıdır. 2 günlüğüne 200 lira istemiş araba tamir parası vermemiş. Zor durumdaymış o yüzden istemiş vermeyince gururu kırılmış mahcup olmuş.
Şuanda aşırı vicdan azabı çekiyorum. Ve bu dün geceden beridir benim yakamı bırakmıyor sürekli aklım onlarda keşke diyorum emekli olmadan evlenmeseydim. O kıyafetleri almasaydım. sadece içimi dökmek istedim.
Annem ev hanım kendinden çok bizi düşünür. Ben 17 yaşımdan beri çalıştım hep eve destek oldum. Babam bunun rahatlığıyla biraz salmıştı kendini. Bana güveniyordu çünkü iyi kazanıyordum ve sürekli eksikleri kapatıyordum. Ben hala çalışıyorum bu arada maddi durumuz iyi şükür. Dün akşam çarşıya çıktım. Bayağı bir alışveriş yaptım. Eve geldim annemi aradım. Ama öğrendim ki babamın arabası bozulmuş zaten sürekli arıza cıkarır. Araba olmazsa babam işe de gidemez. Ekmek teknesi o çünkü. Ne kadar masraf çıkardı dedim. Şu kadar dedi. Benim bayramlık aldığım kıyafetlerle hemen hemen aynı fiyat.
Yaa o kadar kötü oldum ki anlatamam. Zaten destek oluyorum olmaya çalışıyorum ama içim içimi yiyor dün gece uyuyamadım. Ben bu kadar rahatken onlar sıkıntı çekiyorlar. Keşke evlenmeseydim bile diyorum. Çünkü geçende babam aradı dedi ki sen evlendin ben aşırı zorlanıyorum. Yetişmiyor mu dedim yetişiyor şükür dedi konuyu değiştirdi. Annemden öğrendim ki küçük kardeşim evin en küçüğü olduğu için babaannem dedem ben hep eline para sıkıstırırız ve kirli çıkıdır. 2 günlüğüne 200 lira istemiş araba tamir parası vermemiş. Zor durumdaymış o yüzden istemiş vermeyince gururu kırılmış mahcup olmuş.
Şuanda aşırı vicdan azabı çekiyorum. Ve bu dün geceden beridir benim yakamı bırakmıyor sürekli aklım onlarda keşke diyorum emekli olmadan evlenmeseydim. O kıyafetleri almasaydım. sadece içimi dökmek istedim.
