Ailemden nefret ediyorum

Verda_xxx

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
19 Mart 2019
36
17
3
23
Ailemden artık nefret ediyorum..Hergün her Allahın günü tartışıyoruz ve annem en ufak şeye bile deli gibi bağırıyor, küfür ediyor. E sonucunda bende bağırıp küfür ediyorum ama o yaptığı için yapıyorum. Bir gün anlayışlı ve sakin davranayım dedim yine saçma sapan nedenlerden deli gibi bağırıp küfretti. Zaten psikolojik olarak iyi değilim birde eve geliyorum ve iyice kötü oluyorum. İntihara meyilli hissediyorum artık. Bana destek veren kimse yok. Bizzat annemin bana keşke ölseydin dediğini biliyorum (ciddi olarak dedi). Babam deseniz oda tam gerikafalı, Yurtdışında okuma hayalim vardı bana bir kız yurtdışına çıkamaz dedi Her zaman burda durucaksın senin bacaklarını kırarım bile demişti bana. Erkek kardeşimle konuşur ve onunla gezer genelde. Babamdan çok korkuyorum çünkü koydumu oturtan bir insan ona karşı sesimi çıkartamıyorum. Şu aralar bana karşı iyi davranıyor babam ama bazende çok saçma şeylere bağırıp sinirleniyor. Kısacası kendi paramı kazanıp yurtdışında okumak istiyorum Üniversiteyi, yada üniversiteyi 1-2 yıl okuyup onun verdiği fırsatlarla yurtdışına çıkmak istiyorum.(Yurtdışında staj veren üniversiteler) Fakat parayı nerden kazanabilirim bilmiyorum baba parasıyla okumayacağım artık çünkü o zamam babama bağlı oluyorum oda beni istediği okula koyuyor, benim istediğim okulu yeri falan asla kabul etmez. 16 yaşında olduğum içinde kendi paramı kazanamam ne yapıcağımı hiç bilmiyorum keşke onlar bana anlayışlı davransalar inanın bende davranırım.
 
Daha yaşın 16 ergenlikten kaynaklı annende anlayışlı biri değilmiş biraz sabret okulunu bitir anneler babalar korumacı annene karşı biraz sakin olmayı dene annen kızıp sinirlenince karşılık verme üstüne düşen görevi yap git odana dersini çalış iyi bir üniversite kazan böyle annene karşı gelerek sorun çözülmez baktın sinirli ortamdan uzaklaş seni sakin görürse zaten kendi yaptığı hatayı anlar
 
E bu kadar baskıcı bir baba varken yurtdışı olmasa da en azından şehir dışında okuma hayali kurman daha mantıklı.
İleride çıkarsın yurtdışına.
 
bugünler geçecek herşey çok daha iyi olacak bugünlerini düşündüğünde sende kendini yargılayacak yanlışlarını bulacaksın
inan bana annen senden daha fazla acı çekiyor
 
bu durumda yapabileceğin en iyi şey sakin olmak derslerine çok çalışıp iyi bir üniversitede iyi bir bölüm kazanıp okumak. annene karşı da sakin ol karşılık verme arkadaşların dediği gibi kendi üstüne düşeni yapıp dersine çalış. şu zamanlarda çalışsan da çok para kazanamazsın ve yorulduğun için derslerine gerekli önemi veremezsin. bazı anne babalar korumayı bağırmakla karıştırıyor ne yazık ki.
 
Aileni biliyorsun , içinde bir sürü isteğin var . Bence yurt dışı yerine burada güzelce okulunu oku. Hırs yap kendine bu olumsuzlukları.
Yazın da çalışmayı dene . Basit bir iş olsa bile yap..
Sonra aradan 10 yıl kadar zaman geçecek bir bakacaksın dünyanın bir ucundasın...

Ayakların üzerinde durman için bunlar yeterli mi?
 
Dövüyor derken eskiden vurdukları oluyordu ama hayır hiç öyle morartacak gibi dövmediler tabiki
 
Sene 2010.

Annemle çok ateşli bir kavganın ortasındayım. Cak cak konuşup duruyor, lafı kadının ağzına tıkıyorum. Sus diyor, susar mıyım? Hayır, ben haklıyım kendimce (annem %100 haklıydı) susmuyorum. Kadının nasıl sabrını zorladıysam, "Allah o çeneyi kırsın," diye beddua edip, sonra tövbeestağfurullah, dedi.

O akşam, yurda bıraktı annem beni. Herkes bir bakıyor, çok güzel gelmişim gözlerine o akşam iltifat ediyorlar. Annem bıraktı eve gitti. Kırk dakika geçmiş aradan, annem eve girmiş üstünü çıkaracak telefonu çalıyor, "Öncelikle sakin olun, kızınız merdivenlerden düştü," Hastaneye gidiyoruz, mr, röntgen, dikiş derken doktor geçiyor karşımıza çenede üç kırık var diyor. Sonra büyük bir fakülteye gidiyoruz. Profesörler inceliyor, yüz kemikleri ve iki çene kemiği olmak üzere 6 kırık, dişler paramparça.

Bana göre nazara geldim. Anneme göre içten etmediği bedduası tuttu.

Bunlar bir kenara, henüz yaşın çok genç. İleride neler olacağını bilemeyiz. Bilinçli bir ailen yok belli. Fakat şuan böyle düşünüyorlar diye ileride de böyle olacak değil. Aileni senin ağzından okuduk, seni ailenin ağzından okuma şansımız yok. Bu tavırları neden bilmiyoruz. Haklılar mı, olsalar bile bu tavırları sergilemeleri yanlış. Nasıl bir ergenlik geçirdiğini bilmiyorum ama şu zaman ki ergenlik dönemlerinden benim bile ödüm kopuyor. 10 sene sonra dönüp bugünlere baktığın zaman, ailenin kendine göre bugün haklı bulduğun birçok şeyde haklı olduğunu görebilirsin.

Bazen anneme, "Anne nasıl katlanmışsın o ergenlik hallerime, benim bile düşündüğüm zaman kendimi sevesim kaçıyor," diyorum.
 
Kesinlikle yurt dısında okumanı tavsiye ederım. Part time olarak çalışıp para kazanabilirsin. Aynı zamanda ingilizceni de geliştir. Sana istersen nasıl geliştirebileceğine dair tiyo verebilirim. Magazalarda kitapçılarda fastfood satan yerlerde part time çalışabilirsin. Bu sekılde biraz para biriktir. Ama bu para sana yetmeyecektir. En azından güven verir mutlu eder. Yurt dısından okullar gelip fuarlara katılıyor bunları takip et. Work and travela da basvurabilirsin
 
Ailemden artık nefret ediyorum..Hergün her Allahın günü tartışıyoruz ve annem en ufak şeye bile deli gibi bağırıyor, küfür ediyor. E sonucunda bende bağırıp küfür ediyorum ama o yaptığı için yapıyorum. Bir gün anlayışlı ve sakin davranayım dedim yine saçma sapan nedenlerden deli gibi bağırıp küfretti. Zaten psikolojik olarak iyi değilim birde eve geliyorum ve iyice kötü oluyorum. İntihara meyilli hissediyorum artık. Bana destek veren kimse yok. Bizzat annemin bana keşke ölseydin dediğini biliyorum (ciddi olarak dedi). Babam deseniz oda tam gerikafalı, Yurtdışında okuma hayalim vardı bana bir kız yurtdışına çıkamaz dedi Her zaman burda durucaksın senin bacaklarını kırarım bile demişti bana. Erkek kardeşimle konuşur ve onunla gezer genelde. Babamdan çok korkuyorum çünkü koydumu oturtan bir insan ona karşı sesimi çıkartamıyorum. Şu aralar bana karşı iyi davranıyor babam ama bazende çok saçma şeylere bağırıp sinirleniyor. Kısacası kendi paramı kazanıp yurtdışında okumak istiyorum Üniversiteyi, yada üniversiteyi 1-2 yıl okuyup onun verdiği fırsatlarla yurtdışına çıkmak istiyorum.(Yurtdışında staj veren üniversiteler) Fakat parayı nerden kazanabilirim bilmiyorum baba parasıyla okumayacağım artık çünkü o zamam babama bağlı oluyorum oda beni istediği okula koyuyor, benim istediğim okulu yeri falan asla kabul etmez. 16 yaşında olduğum içinde kendi paramı kazanamam ne yapıcağımı hiç bilmiyorum keşke onlar bana anlayışlı davransalar inanın bende davranırım.
Benim annemde böyle birisi. Bana karşı keşke doğarken ölseymişsin dediği bile oldu. Babam bana gibi değil pasif biri ama inan o da berbat biri çünkü annem ne derse onu yapıyor. Hayat her zaman senin hayatın olacak. Hayatına hep negatif etkiler yapmalarını engelle. Zor biliyorum ama ekonomik özgürlüğümüz herşeyimiz neredeyse bir kadın için.
 
Ailemden artık nefret ediyorum..Hergün her Allahın günü tartışıyoruz ve annem en ufak şeye bile deli gibi bağırıyor, küfür ediyor. E sonucunda bende bağırıp küfür ediyorum ama o yaptığı için yapıyorum. Bir gün anlayışlı ve sakin davranayım dedim yine saçma sapan nedenlerden deli gibi bağırıp küfretti. Zaten psikolojik olarak iyi değilim birde eve geliyorum ve iyice kötü oluyorum. İntihara meyilli hissediyorum artık. Bana destek veren kimse yok. Bizzat annemin bana keşke ölseydin dediğini biliyorum (ciddi olarak dedi). Babam deseniz oda tam gerikafalı, Yurtdışında okuma hayalim vardı bana bir kız yurtdışına çıkamaz dedi Her zaman burda durucaksın senin bacaklarını kırarım bile demişti bana. Erkek kardeşimle konuşur ve onunla gezer genelde. Babamdan çok korkuyorum çünkü koydumu oturtan bir insan ona karşı sesimi çıkartamıyorum. Şu aralar bana karşı iyi davranıyor babam ama bazende çok saçma şeylere bağırıp sinirleniyor. Kısacası kendi paramı kazanıp yurtdışında okumak istiyorum Üniversiteyi, yada üniversiteyi 1-2 yıl okuyup onun verdiği fırsatlarla yurtdışına çıkmak istiyorum.(Yurtdışında staj veren üniversiteler) Fakat parayı nerden kazanabilirim bilmiyorum baba parasıyla okumayacağım artık çünkü o zamam babama bağlı oluyorum oda beni istediği okula koyuyor, benim istediğim okulu yeri falan asla kabul etmez. 16 yaşında olduğum içinde kendi paramı kazanamam ne yapıcağımı hiç bilmiyorum keşke onlar bana anlayışlı davransalar inanın bende davranırım.
Bunlar hep ergenlikten canım hepsi gececek sakin
 
Ergenliğin zor geçiyor bence senin bi kaç sene içinde fikirlerin değişir bence.çok normal bu davranışların bu yaşta ama ailen için öyle konuşma her zaman çoook iyi bir iş bulursun belki çok mükemmel bir hayat yaşarsın ama bi anne - baba asla bulamazsın.
 
Ailemden artık nefret ediyorum..Hergün her Allahın günü tartışıyoruz ve annem en ufak şeye bile deli gibi bağırıyor, küfür ediyor. E sonucunda bende bağırıp küfür ediyorum ama o yaptığı için yapıyorum. Bir gün anlayışlı ve sakin davranayım dedim yine saçma sapan nedenlerden deli gibi bağırıp küfretti. Zaten psikolojik olarak iyi değilim birde eve geliyorum ve iyice kötü oluyorum. İntihara meyilli hissediyorum artık. Bana destek veren kimse yok. Bizzat annemin bana keşke ölseydin dediğini biliyorum (ciddi olarak dedi). Babam deseniz oda tam gerikafalı, Yurtdışında okuma hayalim vardı bana bir kız yurtdışına çıkamaz dedi Her zaman burda durucaksın senin bacaklarını kırarım bile demişti bana. Erkek kardeşimle konuşur ve onunla gezer genelde. Babamdan çok korkuyorum çünkü koydumu oturtan bir insan ona karşı sesimi çıkartamıyorum. Şu aralar bana karşı iyi davranıyor babam ama bazende çok saçma şeylere bağırıp sinirleniyor. Kısacası kendi paramı kazanıp yurtdışında okumak istiyorum Üniversiteyi, yada üniversiteyi 1-2 yıl okuyup onun verdiği fırsatlarla yurtdışına çıkmak istiyorum.(Yurtdışında staj veren üniversiteler) Fakat parayı nerden kazanabilirim bilmiyorum baba parasıyla okumayacağım artık çünkü o zamam babama bağlı oluyorum oda beni istediği okula koyuyor, benim istediğim okulu yeri falan asla kabul etmez. 16 yaşında olduğum içinde kendi paramı kazanamam ne yapıcağımı hiç bilmiyorum keşke onlar bana anlayışlı davransalar inanın bende davranırım.
canim sen daha çok gençsin aile herşeydir. Bu yaslarda hepimiz farklı şekillerde benzer durumları yaşadık.
Canın yandığında ilk koşacağın insanlar onlar umarım daha anlayışlı olurlar sana karşı :)
 
Back
X