- 27 Ocak 2020
- 2.081
- 3.747
- 63
- 22
- Konu Sahibi Portakalmarmelat
- #1
Kısa tutup yazmaya çalışacağım zira çok yoruldum herşeyden.
Baba tarafımdakilerle hiçbir zaman anlaşamadık , özellikle halam ve babannem ile.
Çocukluktan beri onların bitmek bilmeyen kavgalarından arsa meselelerinden aç gözlüklerini görerek büyüdüm.
Babannem erkek çocuklarını hiç sevmeyen daima tek kızına halama düşkün bir kadın. Bu yüzden ne babama ne amcama yardım etmiştir maddi konuda, daima halama yardım ederek araba ve ev sahibi yapmıştır.
Zihinsel engelli amcam ile babannemin bakımını babam ve annem yapar ama hala kızını el üstünde tutar kızı aşırı kıskançtır ve bizim bir evde yaşamamızı istemiyor , arazimizin olmasınıda istemiyor, bizim üzerimizde ne varsa kendisine istiyor daima düşman kesildi bize karşı. Zaten birsürü mahkemelik oldu hal mahkemeleri var anneme ve bizimle oturan teyzeme sürekli bir saldırı hakaret hali babam ve amcam hiç karışmıyor o yüzden halam annemleri korumasız gördüğü için sürekli saldırıyordu.
Bizim fındık tarlamızda arazimiz ve birde yaşadığımız 3 katlı binamız var ama tapuları babannemde olduğu için sorun oluyor. Kısaca satılırsa bize düşen ev ve fındık arazisi de satılır.
Ve bugünlerde halamla konuşup arazisini satmaya karar verdiğini öğrendik. Üzüldüm buradan taşınmak bilmiyorum hazır değilim herşeyimiz burada ama bi yandanda artık babannemi görmek istemiyorum çünkü bu kadar değer bilmeyen insanlarla birlikte olmak cidden yorucu. Babanneme kızı bakmaz ayda yılda sadece parasını istemek için gelir kocasıyla ama bunu bile bile kızım bakar bana herşeyimi ona vereceğim diye satmayı düşünüyor ama babannemi biz düşünmeyeceğiz artık madem kızı çok değerli alır yanına bakar tabi :) ben üzülürsem engelli olan amcama üzülürüm çünkü babannem çocuğunu önemseyen bakan biri değil halamda bakmayacağına göre muhtemelen bir bakım evine verirler.
Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum çok yorgunum düşünmekten yoruldum herşeyi , babamın aklındaki şeyide kestiremiyorum hiçbirşey anlatmıyor buda çok yoruyor hiç ağırlığını koyamadı bu zaman kadar hiçbirşeyde. Sanki herşey bitiyormuş gibi hissediyorum.
Baba tarafımdakilerle hiçbir zaman anlaşamadık , özellikle halam ve babannem ile.
Çocukluktan beri onların bitmek bilmeyen kavgalarından arsa meselelerinden aç gözlüklerini görerek büyüdüm.
Babannem erkek çocuklarını hiç sevmeyen daima tek kızına halama düşkün bir kadın. Bu yüzden ne babama ne amcama yardım etmiştir maddi konuda, daima halama yardım ederek araba ve ev sahibi yapmıştır.
Zihinsel engelli amcam ile babannemin bakımını babam ve annem yapar ama hala kızını el üstünde tutar kızı aşırı kıskançtır ve bizim bir evde yaşamamızı istemiyor , arazimizin olmasınıda istemiyor, bizim üzerimizde ne varsa kendisine istiyor daima düşman kesildi bize karşı. Zaten birsürü mahkemelik oldu hal mahkemeleri var anneme ve bizimle oturan teyzeme sürekli bir saldırı hakaret hali babam ve amcam hiç karışmıyor o yüzden halam annemleri korumasız gördüğü için sürekli saldırıyordu.
Bizim fındık tarlamızda arazimiz ve birde yaşadığımız 3 katlı binamız var ama tapuları babannemde olduğu için sorun oluyor. Kısaca satılırsa bize düşen ev ve fındık arazisi de satılır.
Ve bugünlerde halamla konuşup arazisini satmaya karar verdiğini öğrendik. Üzüldüm buradan taşınmak bilmiyorum hazır değilim herşeyimiz burada ama bi yandanda artık babannemi görmek istemiyorum çünkü bu kadar değer bilmeyen insanlarla birlikte olmak cidden yorucu. Babanneme kızı bakmaz ayda yılda sadece parasını istemek için gelir kocasıyla ama bunu bile bile kızım bakar bana herşeyimi ona vereceğim diye satmayı düşünüyor ama babannemi biz düşünmeyeceğiz artık madem kızı çok değerli alır yanına bakar tabi :) ben üzülürsem engelli olan amcama üzülürüm çünkü babannem çocuğunu önemseyen bakan biri değil halamda bakmayacağına göre muhtemelen bir bakım evine verirler.
Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum çok yorgunum düşünmekten yoruldum herşeyi , babamın aklındaki şeyide kestiremiyorum hiçbirşey anlatmıyor buda çok yoruyor hiç ağırlığını koyamadı bu zaman kadar hiçbirşeyde. Sanki herşey bitiyormuş gibi hissediyorum.
