Karışık yazmışım Şubat ayında düğün tarihi seçildi. Benim 38 hafta olacağım güne karar verdiler ve bana fikrimi sormadan beni dahil edip şehir dışı yolculuk ve kalma planı yaptılar. Ben de o durumda yolculuk yapamayacağımı ve evde rahat olamayacağımı (misafir gelen giden telaş malum düğün evi) söyleyip yaşadığım ülkeye geri döndüm.Şubat ayında 38 haftalık hamileyken şimdi nasıl doğuma 3 gün var. Düğün hangi tarihte oldu
Aynı şeyi eşimin ailesi yapsa görümcemin düğünü ertelemesini beklemezdim orda eş ailesi vs farklı dinamikler olabilir ama bu öz ve öz kendi kardeş ve anne baba olunca seni de düşünmelerini bekliyorsun. Bir de olayın iç yüzünü biliyorum. O yüzden affedemiyorum. Karakterler de değişmiyor eşim kırgın davetiye atılmadığı için dediğim halde annem de geçen gün telefona gelip bizimle konuşmadı biz de ona kırılırız o zaman diyor. Babamın aradığı saat gece 1. Hep bir inatlaşma hiç bir durup düşünme durumları yok. Buraya gelirlerse de sorun çıkaracaklarını düşünüyorum.Ne tuhaf aileler var ya. Şu dönemde sizi böyle üzmeleri çok tuhaf. Aynı şeyi eşinin ailesi yapsa 20 gün sonra ağırlamayı kabul eder miydin? Ona göre düşünüp kabul edip yada etmemek sana kalmış
Siz şımartılmak istediniz ama onlar aksine çok kırıcı davrandılar. Orta yolu bulmadınız ikiniz de. Şimdi ortada soruna neden olmuş bie hamilelik var. Dolayısıyla cuşkuyla kutlanmıyor.Emin ve ısrarcı değildim sadece böyle bir ihtimalin varlığını yok saymadım bilmiyorum çocuğunuz var mı ama hamileliğin son zamanları yaşadığım ağrıları size tarif dahi edemem o kusmalı dönem bile hafif kalıyor sürekli bir rahatsızlık. Herkes zaten keyfindeydi olan bana oldu benim kırıldığım nokta da bu bir de beni bu duruma zorunda bırakıp etrafa karşı kendilerini aklamış oldular ‘kendisi gitti’ diye. Hala da kendilerinde sorun görmedikleri için artık görüşmeyi düşünmüyorum çünkü bu ömür boyu unutamayacağım bir kırgınlık bıraktı. Bencilliklerine bir seviyede tahammül edebilirim ama artık çocuğumu da etkiliyor ve ben müsaade ettikçe bir adım öteye geçiyor. Herkes kendi hayatında mutlu olsun. Benim bildiğim anne babalık bu değil maalesef çocuk görme bahanesiyle gelip evde gerginlik yaratacaklar, istekleri bitmeyecek bir de anneliğime yorum yapacaklar. Bu zamana kadar bir şekilde hallettik devamını da hallederiz inşallah.
Ben coşkuyla bekliyorum bebeğimin gelişini ona sahip olmak için 9 ay denedim 9 aydır da karnımda taşıyorum toplam 1 buçuk yıldır bugünlerin hayalini kuruyorum. En ufak kanamada sancıda bir şey mi oldu diye ben düşündüm, üzüldüm. O zamanlarda da en büyük desteği sağolsun eşim verdi. Arkadaşlarıyla halısahaya bile gitmedi düşerim sakatlanırım sana yardım edemem diye bunu ben söylemeden yaptı. Ailemin yokluğunu hissettirmedi ama ailem hiç bir şey olmamış gibi davranıyor. Teşekkür ediyorum.Siz şımartılmak istediniz ama onlar aksine çok kırıcı davrandılar. Orta yolu bulmadınız ikiniz de. Şimdi ortada soruna neden olmuş bie hamilelik var. Dolayısıyla cuşkuyla kutlanmıyor.
Şu an 20 gün sonra onlqrı istememekte çok haklısınız. Aynen düşğndüğünüz gibi 20 günde hayatınız bir düzene oturacak ve onlqrın gelişi bu düzeni bozacak. Ya net tarih verin gelip 3-5 gün kalıp bebeği-sizi görüp dönsünler yq da 3 aylık olunca gelin diyin. Çünkü bebek büyüdükçe düzen kaçacak. 3-4 aylıkken evde birilerinin olması sizin için rqhatlatıcı olabilir.
Sağlıkla kucağınıza alın.
Ebeveynlerimiz keşke ben hatalıydım affet beni demeyi bilse bence biz çocuklar her zaman onları affetmeye hazırız.Emin ve ısrarcı değildim sadece böyle bir ihtimalin varlığını yok saymadım bilmiyorum çocuğunuz var mı ama hamileliğin son zamanları yaşadığım ağrıları size tarif dahi edemem o kusmalı dönem bile hafif kalıyor sürekli bir rahatsızlık. Herkes zaten keyfindeydi olan bana oldu benim kırıldığım nokta da bu bir de beni bu duruma zorunda bırakıp etrafa karşı kendilerini aklamış oldular ‘kendisi gitti’ diye. Hala da kendilerinde sorun görmedikleri için artık görüşmeyi düşünmüyorum çünkü bu ömür boyu unutamayacağım bir kırgınlık bıraktı. Bencilliklerine bir seviyede tahammül edebilirim ama artık çocuğumu da etkiliyor ve ben müsaade ettikçe bir adım öteye geçiyor. Herkes kendi hayatında mutlu olsun. Benim bildiğim anne babalık bu değil maalesef çocuk görme bahanesiyle gelip evde gerginlik yaratacaklar, istekleri bitmeyecek bir de anneliğime yorum yapacaklar. Bu zamana kadar bir şekilde hallettik devamını da hallederiz inşallah.
Hatırladım konunuzu. Ben olsam istemezdim gelmelerini. Hem size yaşattıkları yüzünden hemde insan lohusalık döneminde ekstra hassas oluyo. Bana mesela kızkardeşimin iyi niyetle yaptığı bazı şeyler bile batmıştı.Üstelik çok rahat bi lohusalık geçirmiştim. Sizin zaten halihazırda sorunlarınız var bu dönemde daha da artabilir. Eşiniz size yeterince yardımcı oluyo anladığım kadarıyla. Süreci onunla devam ettirmeniz ruh sağlığınız açısından daha iyi olur bence.Merhaba özet geçmek gerekirse eski konuları hatırlayanlar da çıkacaktır bu konum biraz iç dökme minvalinde olacak. Ailemle sorunların başlangıcı Şubat ayında kız kardeşimin benim ilk kez doğum yapacağım tarihten 15gün öncesine düğün tarihi almasıyla başladı. Bu esnada ben onlardan destek almak için Aralık ayında Türkiye’ye gidip hastaneden doğum paketi satın almıştım (yurtdışında yaşıyorum) kendileri de o tarihlerde düğün yapmayı planladıklarıyla ilgili en ufak bir şey paylaşmadılar. Şubat ayına geldiğimizde olaylar patlak verdi 38 haftalık halimle benim fikrimi sormadan düğün sürecine dahil etme kararı aldılar 3 saatlik yola götürerek ki bilen bilir o aşamada bel ağrıları dayanılmaz oluyor. Katılmayı reddettiğimde kardeşim yanımda kimsenin kalmasına dahil tahammül edemedi bana komşu kadını layık gördü. Annem ve babam büyük olarak ona akıl vermediler süreci yönetemediler bu arada planını önceden yapıp bildirmiş olmasına rağmen suçlu ben oldum. ‘Gelmeseydin’ ‘bebeğin beşiği için evde yer yok’ ‘3 çeşit peynir alıyorum yediğin önünde yemediğin arkanda’ tarzı cümleler de duydum. Bu şekilde gösterdiler hamilelik döneminde ebeveynliklerini. Ben de eşimle konuşarak yaşadığım ülkeye geri dönme kararı aldım bu süreçte çok masrafım oldu. Eşimden binlerce kez Allah razı olsun ev işleri için yardımcı tuttu her randevuya ve gebe okuluna benimle geldi. Şimdi ise doğumuma 3 gün var bu arada ben zaten aileme kırgın ve kızgınım ama onlar da büyüklük bizde kalsın demediler annem şu zamana kadar 1 defa aramadı. Ben aradığımda dalga geçer gibi 36 haftada ne zaman geleceksin sağlık ocağından ebe seni soruyor dedi. Bu arada düğün davetiyesi de göndermediler ne bana ne eşime ve eşim de bu duruma bozuldu açıkça istenmediğini düşündü. Dün akşam ise arayıp doğumdan 20 gün sonra gelmek istiyoruz dediler ben de size kırgınlığım geçmedi dedim babam dalga geçer gibi biz sana kırgın değiliz dedi. Bilmiyorum ben mi fazla alınganım ama bana ayıp eden defalarca bu duruma düşüren sizken bütün olumsuzlukları biz yaşayıp siz gayet güzel eğlencenizi yapıp beni soranlara da kendisi geri döndü derken kırılmış olmamanız tabi doğal. Tarih seçimi için de erkek tarafını sorumlu gösterdiler ama akrabalardan duyduğuma göre damadın aramızda yaşanan sorunlardan bile haberi yok. Gelip burada 20gün sonra tam alıştığım sırada bana yardımcı olacaklarını da düşünmüyorum ben çocuk derdindeyken gezmek isterler oram buram ağrıyor diye yardımcı olmaktan kaçarlar. Doğuma 3 gün kala akıllarına gelen torun sevgisi de samimi gelmiyor ama yine huzurum kaçıyor. Bütün bu olaylar yüzünden hamileliğim stres ve uykusuzlukla geçti yine tüm gece uyuyamadım düşünmekten. Umarım verdiğim kararlardan ilerde pişman olmam. Çok unuttuğum ayrıntılar da var konu içerisinde ama bu yalnız bırakılışın ağırlığını unutup affedemiyorum beklentimi azaltmaya çalışsam da.
Hala düğün gününü söylememişsiniz. Düğün hangi gün olduKarışık yazmışım Şubat ayında düğün tarihi seçildi. Benim 38 hafta olacağım güne karar verdiler ve bana fikrimi sormadan beni dahil edip şehir dışı yolculuk ve kalma planı yaptılar. Ben de o durumda yolculuk yapamayacağımı ve evde rahat olamayacağımı (misafir gelen giden telaş malum düğün evi) söyleyip yaşadığım ülkeye geri döndüm.
Hala düğün gününü söylememişsiniz. Düğün hangi gün oldu
Danıştım tabi ki o zaman gel kızım tabi burda doktorlar daha iyi vs dendi sonra 180 derece dönüş.Siz tr de doğum paketi almadan önce bu insanlara fikir danıştınız mı?
20 Mayıs düğün oldu 2 Haziran doğum tarihimHala düğün gününü söylememişsiniz. Düğün hangi gün oldu
İyi de arada zaman varmış. Siz de sidik yarışına döndürmüşsünüz olayı. Zaten düğünde bebeğin kucağınızda olmasından sa karnınızda olması daha iyi. En kötü senaryoda erken olsa eşiniz yanınızda olacaktı. Boş yere atarlanmışsınız. Bende ailemi 20 gün sonra istemem doğumda isterim yanımda o konuda haklısınız20 Mayıs düğün oldu 2 Haziran doğum tarihim
Sidik yarışına döndüren ben değilim durumun farkında olan kardeşim ve ona ses etmeyen aile bireyleri. Şu anda da eşim yanımda ve konu düğünün yanlış planlanması değil öncelikler. Bir yere gitmek istiyorlarsa tatil için öncelik verdikleri diğer kızlarına gidebilirler buna sidik yarışı diyorsanız da diyebilirsiniz.İyi de arada zaman varmış. Siz de sidik yarışına döndürmüşsünüz olayı. Zaten düğünde bebeğin kucağınızda olmasından sa karnınızda olması daha iyi. En kötü senaryoda erken olsa eşiniz yanınızda olacaktı. Boş yere atarlanmışsınız. Bende ailemi 20 gün sonra istemem doğumda isterim yanımda o konuda haklısınız
Onların evinde sizin 1 beşiğinize yer yoksa sizin de evinizde 2 3 kişiye yer olmasın bir zahmetMerhaba özet geçmek gerekirse eski konuları hatırlayanlar da çıkacaktır bu konum biraz iç dökme minvalinde olacak. Ailemle sorunların başlangıcı Şubat ayında kız kardeşimin benim ilk kez doğum yapacağım tarihten 15gün öncesine düğün tarihi almasıyla başladı. Bu esnada ben onlardan destek almak için Aralık ayında Türkiye’ye gidip hastaneden doğum paketi satın almıştım (yurtdışında yaşıyorum) kendileri de o tarihlerde düğün yapmayı planladıklarıyla ilgili en ufak bir şey paylaşmadılar. Şubat ayına geldiğimizde olaylar patlak verdi 38 haftalık halimle benim fikrimi sormadan düğün sürecine dahil etme kararı aldılar 3 saatlik yola götürerek ki bilen bilir o aşamada bel ağrıları dayanılmaz oluyor. Katılmayı reddettiğimde kardeşim yanımda kimsenin kalmasına dahil tahammül edemedi bana komşu kadını layık gördü. Annem ve babam büyük olarak ona akıl vermediler süreci yönetemediler bu arada planını önceden yapıp bildirmiş olmasına rağmen suçlu ben oldum. ‘Gelmeseydin’ ‘bebeğin beşiği için evde yer yok’ ‘3 çeşit peynir alıyorum yediğin önünde yemediğin arkanda’ tarzı cümleler de duydum. Bu şekilde gösterdiler hamilelik döneminde ebeveynliklerini. Ben de eşimle konuşarak yaşadığım ülkeye geri dönme kararı aldım bu süreçte çok masrafım oldu. Eşimden binlerce kez Allah razı olsun ev işleri için yardımcı tuttu her randevuya ve gebe okuluna benimle geldi. Şimdi ise doğumuma 3 gün var bu arada ben zaten aileme kırgın ve kızgınım ama onlar da büyüklük bizde kalsın demediler annem şu zamana kadar 1 defa aramadı. Ben aradığımda dalga geçer gibi 36 haftada ne zaman geleceksin sağlık ocağından ebe seni soruyor dedi. Bu arada düğün davetiyesi de göndermediler ne bana ne eşime ve eşim de bu duruma bozuldu açıkça istenmediğini düşündü. Dün akşam ise arayıp doğumdan 20 gün sonra gelmek istiyoruz dediler ben de size kırgınlığım geçmedi dedim babam dalga geçer gibi biz sana kırgın değiliz dedi. Bilmiyorum ben mi fazla alınganım ama bana ayıp eden defalarca bu duruma düşüren sizken bütün olumsuzlukları biz yaşayıp siz gayet güzel eğlencenizi yapıp beni soranlara da kendisi geri döndü derken kırılmış olmamanız tabi doğal. Tarih seçimi için de erkek tarafını sorumlu gösterdiler ama akrabalardan duyduğuma göre damadın aramızda yaşanan sorunlardan bile haberi yok. Gelip burada 20gün sonra tam alıştığım sırada bana yardımcı olacaklarını da düşünmüyorum ben çocuk derdindeyken gezmek isterler oram buram ağrıyor diye yardımcı olmaktan kaçarlar. Doğuma 3 gün kala akıllarına gelen torun sevgisi de samimi gelmiyor ama yine huzurum kaçıyor. Bütün bu olaylar yüzünden hamileliğim stres ve uykusuzlukla geçti yine tüm gece uyuyamadım düşünmekten. Umarım verdiğim kararlardan ilerde pişman olmam. Çok unuttuğum ayrıntılar da var konu içerisinde ama bu yalnız bırakılışın ağırlığını unutup affedemiyorum beklentimi azaltmaya çalışsam da.
Ne kadar güzel. Tam da olması gerektiği gibi, sorumluluğunu bilen bir adam. Bebek ikinizin bebeği. Sorumluluk, sevgi ikinize ait. Bence evde doğum yapmanız daha iyi olmuş çünkü bebeğim ilk 3-5 günü hayatlarımızın en güzel günleri. Evet çok zor oluyor doğum, yara, uykusuzluk, meme sıkıntısı falan ama duygusal olaral öyle güzel bir doyum ki, eşinizin bundan mahrum kalmadığına sevindim.Ben coşkuyla bekliyorum bebeğimin gelişini ona sahip olmak için 9 ay denedim 9 aydır da karnımda taşıyorum toplam 1 buçuk yıldır bugünlerin hayalini kuruyorum. En ufak kanamada sancıda bir şey mi oldu diye ben düşündüm, üzüldüm. O zamanlarda da en büyük desteği sağolsun eşim verdi. Arkadaşlarıyla halısahaya bile gitmedi düşerim sakatlanırım sana yardım edemem diye bunu ben söylemeden yaptı. Ailemin yokluğunu hissettirmedi ama ailem hiç bir şey olmamış gibi davranıyor. Teşekkür ediyorum.
Ben bazı ailelerin bazen istemeseler bile dürüst olmadıklarını gözlemledim. Bunu özellikle "sen doğur ben bakarım" şeklinde çok yapıyorlar, eşe dosta karşı torun bakmıyor gibi görünmek istemiyorlar ama işin içine girince de yapamıyorlar. En baştan "bakamam" dese ( ki bence haklı) anne baba da çaresini bulacak. Sizin durumunuzda da aslında istemeyip ister gibi görünmüş olabilirler mi acaba?Danıştım tabi ki o zaman gel kızım tabi burda doktorlar daha iyi vs dendi sonra 180 derece dönüş.
Olabilirler ama keşke dürüst olsalardı bir sürü sıkıntı stres yaşadım yani dürüst olmak ve bunları hamile kızına yaşatmak arasında seçim yapıldı. Kaç kere ülkeler arası seyahat etmek zorunda kaldım hamile halimle her gelişimde de onlara bir şeyler taşıdım. Doğum paketi param yandı uçak masrafı ayrıyetten bu maddi zarar manevi kısmına hiç girmiyorum günlerce uykusuzluk saatlerce ağlama bunun bebeğime etkisi ve yalnız kalma.Ben bazı ailelerin bazen istemeseler bile dürüst olmadıklarını gözlemledim. Bunu özellikle "sen doğur ben bakarım" şeklinde çok yapıyorlar, eşe dosta karşı torun bakmıyor gibi görünmek istemiyorlar ama işin içine girince de yapamıyorlar. En baştan "bakamam" dese ( ki bence haklı) anne baba da çaresini bulacak. Sizin durumunuzda da aslında istemeyip ister gibi görünmüş olabilirler mi acaba?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?