ailemle ilgili tum sorunlarim

seleksiyonnn .!.:

birkaç gündür tuhaf konularına rastlıyorum regliden tamamen kurtulmak istemek , kusarak zayıflamak , vs. piskoloğa ihtiyacın olduğunun sende farkındasın ki kesinliklede pskolojik yardım almanın gerekli olduğunu düşünüyorum senin yaşadıkların ergenlikle blue çağıyla alakası yok bende 22 yaşındayım bu dönemden geçtim ne arkadaşlarım ne çevremde senin düşüncelerin gibi düşünen birine rastlamadım ailenlede kendi kendine bir problem yokken bunları yaratıyorsun bence biran önce destek al

Genişletmek için tıkla...

Hazal .!.:

herkesin böyle bir dönemi olabilir gittikçe yalnızlaşmak.. Tamamen psikolojik sizi çok iyi anlıyorum kardeşiniz falan var mı

Genişletmek için tıkla...

Margarikotin .!.:

Bu konuların üstünte fazla durmaman senin için daha iyi olur.
Bu saatten sonra annen ile babanın veya çevrendekilerin ,sana karşı olan davranışlarını değiştiremezsin.Çok zor ..

Sen en iyisi yoluna bak, babanın eline bakmaktansa gir bir işe çalış.
Şimdi iş yok diye de isyan etme sakın =)
İş yok diye birşey yok , işi beğenmeyen insan çok .. =)

Genişletmek için tıkla...

muserliebrar .!.:

Kendimi ailem e uygun degilmisim gibi hissediyorum yasimdan mi bilmiyorum yada kurallarindan cok kuralcilar daraliyorum ama bu evde yasadikca kurakkara uymam gerek biliyorum sonucda hala babamin verdigi harcliga bakiyorum ..
Aramizda onlarla bi mesafe var gibi hic bi zaman en yakinimmislar gibi hissetmiyorum gercek hayatta kimseyi oyle hissetmiyorum en yakinlarim hep sanal da..
Annem le anne kiz gibi degiliz sariliz operim felan ama hersey bu degil iste ilgisi yok yada var ben mi hissetmiyorum bilmiyorum ilgi derken kizsal seylerimle hic ilgilenmedi suana kadar ama onun yardimina ihtoyacimda var ama gidip onunla konusamam ben .. boyle

Genişletmek için tıkla...

SarahKerrigan .!.:

Evet çoğunlukla genelde aile içi ilişkiler hep böyle oluyor. Ben rahmetli annemle aynen sizin söylediğiniz gibiydim. Gerçi işin içine yaş farkı ve onun yaşadıkları da ekleniyor. Biz o yüzden iki arkadaş gibi değil daima anne-kız olduk. Ona konularımı hiç açamazdım, çünkü çoğunlukla beni azarlardı :)) (korkuyordu herhalde benim için, yanlış birşey söylerim de dhaa çok yöneltirim diye olabilir) Benim arkadaşım annesiyle çok iyiydi, düşünün o dönemler liseye gidiyoruz yaşımız da küçük ama o annesine erkek arkadaşlarını anlatıabiliyordu. Ama annesiyle onun yaş farklı çok değildi, annesi ona erkek arkadaşı olduğu için asla "cıs! kötü! ayrıl ondan!" yaklaşımlarında bulunmuyordu. Benim anacığım yapamazdı ama ne diyelim :)) vardır bir mantıklı açıklaması, psikolojisi, nasıl anlatacağını bilememesi...vs Yaşım ilerlediğinde onu anlayabildim ama ben kendi çocuğuma nasıl davranırım onu bilemem.

Anneciğiniz değişmez, onu öyle kabul edin ve anlayın. Siz de yine kendinizden büyük ama konuşabileceğiniz, güvenebileceğiniz birileriyle dertleşebilirsiniz. Bizim şans kaderimiz de annelerden yana böyleymiş :))


Kural konusunda da kesinlikle çok olgunca birşey yazmışsınız - o evde oturduğunuz müddetçe, o evin ekmeğini yediğiniz müddetçe kurallar hep olacak. Olması gereken bu. İsyan etmeyin. Eminim kendi çocuklarınıza da çok olmasa bile biraz daha hafif olsa da kuralcı yaklaşırdınız.

Ev geçindirmek nedemek insan hep yalnız kaldığında anlıyor. Anne-baba evi gibi kurallarla dolu olmasa da eviniz, hep onlarla olduğunuz zamanlara geri dönmek istiyorsunuz... Ben öyle olmuştum.

Genişletmek için tıkla...

SizBiz .!.:

ergenlik çağına giriş döneminde olan bir genç kızsın canım..hormonların farklı çalıştığı için duygularında olumsuz glişmeler yaşaman normal...sakın zannetme ki bu sadece sende olan bir durum..birçok gençte hatta zamanında bizlerde de olan psikolojik bir durum..bende annemle babamla hatta etrafımdaki insanlarla anlaşamadığımı beni anlamadıklarını düşünür,kendimi çok yalnız hissederdim.. ablamda ergenlik döneminde çok sinirliydi ve sürekli beni kimse sevmiyor derdi..
bazı bu durumu ağır bazıları ise hafif atlatır..ailenin sana tavırlarında aslında olumsuz olan bir şey yoktur ama ergenlik maalesef böyle duyguları var gibi gösteren bir şey.
Allah yardımcın olsun canım benim,sıkıntılarını mutlaka ailenle paylaşmalısın..

Genişletmek için tıkla...

sibelizim .!.:

ayrıca konuşamıyorsanız bunun çok güzel bir yolu var mektup yazın ciddiyim annenize babanıza yazın yatak odalarına bırakın .

Genişletmek için tıkla...

muserliebrar .!.:

Paylasamiyorum bana cok uzak geliyolar... tesekkur ederim

Genişletmek için tıkla...

SarahKerrigan .!.:

Canım bazı anne-babalar öyledir. Yani sonuçta hepimiz insanız ve kusurlarımız var. Aciziz, yardıma muhtacız, hatalar yapıyoruz. İnsanız çünkü...

Genellikle çocuklarına nasıl yaklaşabileceğini bilmeyen anne-babalar uzak duruyor. Ya meselelerde çok azarlar gibi davranıyorlar, ya da sessiz kalıyorlar. En azından böyle bir çoğu iyi niyetlidir asla kötü değillerdir. Ben şimdi kendi çocuğum olsa ve ergenlikte sorunları olsa belki doğru yaklaşamam. O'nun o davranışları, edindiği sıkıntılar bana saçma gelir objektif bakamam, belki de azarlarım kim bilir...
15 yaşımda ben farklı mıydım? hep böyle hayatı çözmüş gibi davranıyordum, sorunların en büyüğünü ben yaşıyormuşum gibi davranıyordum, beni birtek arkadaşlarım anlayabilirdi onlarda benimle yaşıtlardı.... Babama zaten birşey anlatmazdım ama anneme de asla. Çünkü olumsuz yaklaşırdı. Birgün anneme dedim ki "anne ben çok çirkinim hiç erkek arkadaşım yok, yaşıtlarımın var" hiiiiiii ben ne demişim, beni bir azarladııııııııııııııı "napacaksın erkek arkadaşı, ne yapacakısn ki onunla, elini mi tutacaksıııın, senin ne işine arkadaşş, sakın duymayayııııııııııııııııııııımmmm...." (ne kadar kötü duruyor değil mi söyledikleri?) .............. yıllar sonra anladım ki, kadıncağız aslında paneye kapılmış birden, kızı büyümüş, homonları erkek arkadaş demelere yönlendirmiş, şimdi napacak nasıl anlatacak bana doğruları, beni bir batağa saplanmadan nasıl yetiştirecek :))) asla kınamadım bu tavrı sonra, yetiştiği çevreyi tanıdım, çok kötüymüş. Sapık sapık eski kafalı adamlar mahallede dolaşırmış. Kötü zaman yaşamışlar...

şimdi herkes demiş ya mesele hormonel diye gönül rahatlığıyla buna inanabilirsin. Mesela en basitinden regl dönemine giriş zamanları, Allahımmm bütün dünya üstüme geliyor, karamsar filmler, müzikler, ölmek istemeler, ağlama nöbetleri, kimse beni anlamıyor diyorum. sonra o dönme bir bitiyor sanki hiç yaşanmamış gibi, o ben değilmişim gibi :)))))

Genişletmek için tıkla...

muserliebrar .!.:

Ama ben annemle boyle olmak istemiyorum 15 yasindayim ona ihtiyacim var cogu konuda.. mesela buraya actigim bazi konukari onla konusabikirdim ama olmuyo iste

Genişletmek için tıkla...

SarahKerrigan .!.:

Ahh canım benimmmm, ben de hiç ister miydim ki annemle öyle olmak... olmayınca olmuyor her insan dayanamıyor işte o şekilde yaklaşamıyor.

Şimdi anacığım hayatta değil. Ben büyüdüm, ve şimdi karşılıklı kimbilir iki olgun insan ne güzel şeyler paylaşırdık anlatırdık birbirimize..
Anacığım aslında öyle o yaşlarımda benimle konuşmazdı ve azarlardı, inan bunu kötü biri olduğundan değil, nasıl yaklaşırsa doğru olabilir, bunu göremediği ve korktuğu içindir.

Ben anacğımı 19'umda kaybettim. Daha ergenlikten yeni çıkmıştım. Sonuçta birsürü de hayat boyu pişmanlıklar yaşadığım, hatalar yaptım.

Anneciğin objektif yaklaşamaz canım. O sana zarar gelmesini istemediği için hiç istemediği davranışlara sürükler kendini. Azarlar, eve kapatmak ister..vb ama içi kan ağlar.

En iyisi aileden olmayan ama abla gibi yaklaşabilecek bir büyüğe danışman. Vardır ki çevrende öyle tatlı, kıymetli insanlar. İlk fırsatta ispiyonlamayacak birileri... En basitinden burada yazıyorsun işte negüzel. Yazışıyoruz sen 15'sin ben 35... ne güzel sohbet ediyoruz. İnternet ne güzel birşey yarabbiiiimmm :))))

Genişletmek için tıkla...

muserliebrar .!.:

Cok deger versigim hocam var iste... o da sanirim 35 yasinda :)) suana kadar hic biseyimi anlatmadi aileme ankatmak istedi ama ben hayir dedigimde sustu ariycakti falan.. ama guvenimi kaybetmek istemedi ama onunlada sadece yazisa biliyoruz o avrupa ben asya kitasindayim 8 sene sonra ilk defa bu sene dertlersen bunaldigimdan bihun okla gitmedim eski okukuma gidicem dedim beni oraya biraktilar bende ordan bi arkadasla ciktim hocamin yanina gittim.. hala o gunu unutmam o hocaya sarildigim an tum dertleri unutmustum .. ama onuda her zaman mesgul edemem yazarak kendi ailesi ve cocuklari var . . Sizede cok tesekkur ederim.. :)))

Genişletmek için tıkla...

SarahKerrigan .!.:

Rica ederim canım. ^o^ Evet tabi insanın gönlü o kişiyi de çok meşgul etmek istemiyor. O da iyi bir insanmış :) arada yine yazışırsınız. Zaten bir süre sonra artık insan kendi çözüm üretmeye başlıyor, İnsanlardan sürekli bize yardım etmesini bekleyemiyoruz tabi. Herkes problem yaşıyor, bir sürü dert var. Sonra bir bakmışsın aslında seni senden başka anlayan zaten yok. Meselelri kendin çözmeye başlamışsın.

Zaten internet bize birsürü sorulamıza cevap bulabileceğimiz olanak sağlamış. Seneler geçip gittikçe insan geriye bakıp aslında sorunlarının çok da büyük olmadığını anlayıveriyor...

Genişletmek için tıkla...