Yanlış anlatmışim pardon. Bakıcıya bırakıp ise gitsem iki saat uyku ile anksiyeteye bağlı yapamam ama işten ayrılsam evet yaparım, o zaman da yardımcı ile yapabilirim, çünkü ciddi anlamda uzun süreli uykusuzluk oluyor geceleri ve bu dönemsel degil. Gündüzleri yardımcı düşünürüm. Teşekkür ederimÜcretsiz izne ayrılınca ise gitmenize gerek yok ki? Kendi evinizde oturup çocuklarınıza bakarsınız.
çok baskı altında yetişmişsiniz, 40 yaşına gelmiş evli 2 çocuklu çalışan kadın babasının korkusuna kendi evinde yaşayamıyor. Kim ne derse desin, köle misiniz siz?Höt diyemiyor musunuz? Kendi hayatınız neden sizin elinizde değil? Kendi kararlarınızı hala neden veremeyip bir de çocukları korkunç dede, manipülatif anneanne, sinir krizleri geçiren çok afedersiniz ama psikolojik problemli anne ile aynı eve tıktınız? Madem ücretsiz izne çıkabiliyorsunuz sonra da başka yerde yaşamaya gideceksiniz gidin eşinizin yanına o şehire görev bitene kadar boş yere ayrı kalmayın lojmanda kiralık eşyalık dairede pansiyonda vs kalırsınız.İyi günde kötü günde evlenmediniz mi? Çocukları yaparken ya da evlenirken planlamadınız mı? Zaten sonra sehir değiştirecekmişsiniz. Neyin baskısı bu anlamıyorum kusura bakmayın yazık o çocuklara.29 ay ve 7 aylık.22 ay araları.Baskı altında olmasam tabiki birini tutarım parayla, ben de işe giderim ya da kendim bakarım ücretsiz izne çıkıp. Ama annemler çok karşı çıktı. Annem, ben senin için şehir dışından buraya yerleştim, sen isten ayrılırsan ne anlamı var falan diyor. Hem babam hastalık geçirdi.velevki ayrıldım, Allah korusun babamın hastalığı tekrarladı, şimdi diyecekler boza evine çıktı, anlaşamadı, bak böyle böyle oldu. Ben bu takıntılarla yapamam. Mecbur beklicem. Eşimin görevi geçici. Geldiğinde başka şehirde calisicaz
İşte elimde diil. He diyince yenemiyorum bu olumsuzluklari. Çocuklar anlamıyor çünkü yanlarında ağlamıyorum dahi. Babamla da uzun süredir doğru düzgün muhabbet etmiyorum. Odama çekiliyorum çocuklarla.esim şehir merkezinde değil..kırsal bir ilçede.cocuklar için doğru dürüst oyun alanı yok. Merkeze çok fazla uzaklık. Bundan ötürü gitmedik. Nerdeyse bir yıl daha dayanicazçok baskı altında yetişmişsiniz, 40 yaşına gelmiş evli 2 çocuklu çalışan kadın babasının korkusuna kendi evinde yaşayamıyor. Kim ne derse desin, köle misiniz siz?Höt diyemiyor musunuz? Kendi hayatınız neden sizin elinizde değil? Kendi kararlarınızı hala neden veremeyip bir de çocukları korkunç dede, manipülatif anneanne, sinir krizleri geçiren çok afedersiniz ama psikolojik problemli anne ile aynı eve tıktınız? Madem ücretsiz izne çıkabiliyorsunuz sonra da başka yerde yaşamaya gideceksiniz gidin eşinizin yanına o şehire görev bitene kadar boş yere ayrı kalmayın lojmanda kiralık eşyalık dairede pansiyonda vs kalırsınız.İyi günde kötü günde evlenmediniz mi? Çocukları yaparken ya da evlenirken planlamadınız mı? Zaten sonra sehir değiştirecekmişsiniz. Neyin baskısı bu anlamıyorum kusura bakmayın yazık o çocuklara.
Çok afedersiniz ama bu koşullarda neden çocuk yaptınız? Hadi bı tane yaptınız, ikinciye nasıl cesaret ettiniz?İşte elimde diil. He diyince yenemiyorum bu olumsuzluklari. Çocuklar anlamıyor çünkü yanlarında ağlamıyorum dahi. Babamla da uzun süredir doğru düzgün muhabbet etmiyorum. Odama çekiliyorum çocuklarla.esim şehir merkezinde değil..kırsal bir ilçede.cocuklar için doğru dürüst oyun alanı yok. Merkeze çok fazla uzaklık. Bundan ötürü gitmedik. Nerdeyse bir yıl daha dayanicaz
e burda da anneanneyle evde zaten gelişimleri açısından faydalı değil, zaten biri bebek. kırsalda kendi oyun alanınızı kurarsınız evde bağda bostanda artık nerde olursa.İşte elimde diil. He diyince yenemiyorum bu olumsuzluklari. Çocuklar anlamıyor çünkü yanlarında ağlamıyorum dahi. Babamla da uzun süredir doğru düzgün muhabbet etmiyorum. Odama çekiliyorum çocuklarla.esim şehir merkezinde değil..kırsal bir ilçede.cocuklar için doğru dürüst oyun alanı yok. Merkeze çok fazla uzaklık. Bundan ötürü gitmedik. Nerdeyse bir yıl daha dayanicaz
İlki geç oldu. Olmuyordu çocuğumuz ve eşimin görevi yoktu, hatta emekli olacaktı. Hic hesapta yokken, Emeklilik Bir anda uzadı ve üstüne Bir yasa çıkıp ikinci dgu görevi geldi.Çok afedersiniz ama bu koşullarda neden çocuk yaptınız? Hadi bı tane yaptınız, ikinciye nasıl cesaret ettiniz?
Eşiniz ne zaman dönecek görevdenİlki geç oldu. Olmuyordu çocuğumuz ve eşimin görevi yoktu, hatta emekli olacaktı. Hic hesapta yokken, Emeklilik Bir anda uzadı ve üstüne Bir yasa çıkıp ikinci dgu görevi geldi.
ya eşi göreve gitmiş değilEşiniz ne zaman dönecek görevden
Siz bir sebepten veya sebeplerden çok, dolmuşsunuz. O yüzden direk taşıyorsunuz ve kendinize zarar veriyorsunuz. Sinir krizleri bundan sanırım. İçinizden atmanız gereken şeyler var. Yorulmuşsunuz evet. Psikoterapi alın şaşılacak derecede farkındalık sağlıyoe ve insanı, güçlendiriyor. Gerekirse sonrasında psikiyatrist desteğiyle hafif bir ialç kullanabilirsiniz. Fiziksel patlamaları dindirmek için yardımcı olabilir. Güçlü olamayışınız şuan bilinçaltınızdaki belki de travmalardan boğulmuş haldesiniz. Ferahladığınızda hayatınız için daha sağlıklı kararlar alabileceksiniz ve bunlar size zor gelmeyecek o zaman. (benzer bir yoldan ben de geçtim) şifalar diliyorumSelam kızlar. Hayırlı ramazanlar.
Ya bu konuyu açsam mi diye çok düşündüm. Biliyorum piskyatriye gitmem gerekiyor ama şuan ağlıyorum. Yazmak istedim. Mesajınız iyi gelebilir diye. Üyeliğimi iptal edecektim ama yine de bı umut yazıyorum ya. Ya o kadar geniş ve detaylı konu ki. Çok kısa söylemeye calisicam. Ya ben çok hatalı, özgüvensiz, ise yaramaz biriyim, bunu tüm kalbimle söylüyorum ve çok çok eminim buna. Ama benim de bir canım var, az önce olan olayBbm kalemi yerine koymadım diye sinirlenip bağırdı. (Not yazmış kağıda, bu kaçıncı, aldığın şeyleri yerine koy tarzı) ya ben smdilik çocuklarımla ailemle yaşıyorum. Ya ben bilerek isteyerek yapmadım. Ama aklıma gelse de inadına yapmak istemezdim. Tartıyı da yerine düzgün koy dedi diye gizliden tartı aldım, odada kapıyı kitliyip tartıliyorum. Konu basit gelebilir ama ben kırk yaşıma merdiven dayadım. Hayatımın her alanında güçsüzum. Kendime güvenim yok ve ben bu saatten sonra kendimi kimsenin eğitmesini istemiyorum, buna müsade etmeyeceğim ama çok çok fazla gerginim. Sinirden yüzüme tokat atıyorum bazen. Dayanamıyorum. Gerçekten bilmiyorum. Nasıl sabredicem. Düzgünce konuşmakla olsa bu saate kadar olurdu. Ben bu saatten sonra iyilik için bile olsa en yakınım tarafindan bile yontulmak istemiyorum.tek isteğim sakin kalabilmek, çünkü baygınlık hali geliyor sabredemiyorum. Çok çok gerginim. Bu sadece bir örnek. Ya kağıda yazmisti. Anneme dedim böyle böyle ama ses cikarmicam dedim. Evet o senin baban dedi (eskiden sinir krizi geçirirdim) sustum, sinirimi göstermeyi bırakın, ağzımı açıp baba oraya yazmışsın, yok ben kalemi hatırlamıyorum vb hiç yorum yapmadım ama o ne yaptı. Az önce bağırdı. Kalem hala yerine konulmamis falan dedi. Korkudan gözlerimi kapadım, odaya gelir diye korktum. Ya beni seviyor biliyorum kızıyım, iyilik için ama ben dayanamıyorum dayanamıyorum
29 ay ve 7 aylık.22 ay araları.Baskı altında olmasam tabiki birini tutarım parayla, ben de işe giderim ya da kendim bakarım ücretsiz izne çıkıp. Ama annemler çok karşı çıktı. Annem, ben senin için şehir dışından buraya yerleştim, sen isten ayrılırsan ne anlamı var falan diyor. Hem babam hastalık geçirdi.velevki ayrıldım, Allah korusun babamın hastalığı tekrarladı, şimdi diyecekler boza evine çıktı, anlaşamadı, bak böyle böyle oldu. Ben bu takıntılarla yapamam. Mecbur beklicem. Eşimin görevi geçici. Geldiğinde başka şehirde calisicaz
Selam kızlar. Hayırlı ramazanlar.
Ya bu konuyu açsam mi diye çok düşündüm. Biliyorum piskyatriye gitmem gerekiyor ama şuan ağlıyorum. Yazmak istedim. Mesajınız iyi gelebilir diye. Üyeliğimi iptal edecektim ama yine de bı umut yazıyorum ya. Ya o kadar geniş ve detaylı konu ki. Çok kısa söylemeye calisicam. Ya ben çok hatalı, özgüvensiz, ise yaramaz biriyim, bunu tüm kalbimle söylüyorum ve çok çok eminim buna. Ama benim de bir canım var, az önce olan olayBbm kalemi yerine koymadım diye sinirlenip bağırdı. (Not yazmış kağıda, bu kaçıncı, aldığın şeyleri yerine koy tarzı) ya ben smdilik çocuklarımla ailemle yaşıyorum. Ya ben bilerek isteyerek yapmadım. Ama aklıma gelse de inadına yapmak istemezdim. Tartıyı da yerine düzgün koy dedi diye gizliden tartı aldım, odada kapıyı kitliyip tartıliyorum. Konu basit gelebilir ama ben kırk yaşıma merdiven dayadım. Hayatımın her alanında güçsüzum. Kendime güvenim yok ve ben bu saatten sonra kendimi kimsenin eğitmesini istemiyorum, buna müsade etmeyeceğim ama çok çok fazla gerginim. Sinirden yüzüme tokat atıyorum bazen. Dayanamıyorum. Gerçekten bilmiyorum. Nasıl sabredicem. Düzgünce konuşmakla olsa bu saate kadar olurdu. Ben bu saatten sonra iyilik için bile olsa en yakınım tarafindan bile yontulmak istemiyorum.tek isteğim sakin kalabilmek, çünkü baygınlık hali geliyor sabredemiyorum. Çok çok gerginim. Bu sadece bir örnek. Ya kağıda yazmisti. Anneme dedim böyle böyle ama ses cikarmicam dedim. Evet o senin baban dedi (eskiden sinir krizi geçirirdim) sustum, sinirimi göstermeyi bırakın, ağzımı açıp baba oraya yazmışsın, yok ben kalemi hatırlamıyorum vb hiç yorum yapmadım ama o ne yaptı. Az önce bağırdı. Kalem hala yerine konulmamis falan dedi. Korkudan gözlerimi kapadım, odaya gelir diye korktum. Ya beni seviyor biliyorum kızıyım, iyilik için ama ben dayanamıyorum dayanamıyorum
Yapamıyorum çünkü annemden yardım alıyorum. İkisi de küçük. Eşim görevde. Ücretsiz izne ayrılıp baksam, geceleri iki saat uyku ile ise gidemem çünkü anksiyete bağlı zorluk yaşıyorum.
ya eşi göreve gitmiş değil
eşi muhtemelen polis 2. şark çıkmış
"göreve gitti" diyor ki sanalım 2 ay 3 aylık geçici görev...
bunlar en az 1 yıldır bu haldeler ve daha 1 yıl daha böyle olacaklar...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?