Herkese merhaba
Esimle birbirimize cok asik olarak evlendik.
Ona o kadar cok guvendim ki.
Tanistik, birbirimizi anladik, 8ayda sozlendik, 2ay sonra nisanlandik ve 3,5 ay sonra sahane 2 dugunle evlendik
Oturacagimiz sehirde normal bir salon dugunu, esimin ailesinin memleketinde yemekli orkestrali palyacolu bir dugun yaptik. Burdakini benim ailem ordakini biz odedik.
Evimizin tum mobilyalarini kendimiz aldik.
Mutfak ve yatak odamin perdelerini annem aldi.
Halilarimizi kendimiz.
Dugun setimi kendimiz.
Igneden iplige hicbir konuda maddi desteklerini almadik.
Agizlari cok dualidir. Kimseye kotuluk yapamazlar derdim. Cok severdim.
Yurt disinda calistim. Donusumde herbirine ayri hediyelerle geldim. Aileme neyse 2.aileme de onu aldim asla ayirmadim.
Esim kizardi yeter artik her seferinde ne gerek var diye.
Ablasinin esiyle problemleri vardi. Cocuklar mahsundu. Kiyamazdim. Ben de bolluk icinde buyumedim ama mutlu bir ailem vardi. Onlar da mutlu olsun istedim
2saat mesafedeler sik sik gorusuyoruz demedim her ay sonu solugu orda aldik. Esim evlenmeden once bayramdan bayrama gidermis halbuki.
Yetmedi. Benim onlari ailem gibi gormem, yeri geldiginde kendime almayip gorumcemin cocuklarina almam, her gidisimizde gezdirilen olmak yerine gezdiren olmam...
Bir tesekkur beklemedim aylarca hatta yil oldu.
Ne zaman ki Zeynep hep veren taraf olmaktan cikip ufacik birsey istedi, ic yuzler ortaya cikti.
Agzindan kotu soz cikamaz, bagirmayi bile bilmez dedigim annemden beddua duydum.
Kalp kirmayi beceremez dedigim babam sirtini cevirip vedalasmadan gitti evimizden.
Kendi cocugum gibi ilgilendigim yegenim hediyelerime burun kivirir oldu.
Hele gorumcem. En temiz kalplileri odur derdim meger mutfak kapisi her kapandiginda kazan bizim icin kayniyormus.
Ne yuzlerini goresim ne ellerini opesim kaldi.
Seviyor muyum?
Hani insan ne kadar fena olursa olsun evladina kiyamaz sirt ceviremez ya.
Oyle bir sevgi var icimde.
Cok kirginim.
Esim etrafimda dondukce gozleri kaliyormus meger. Gec ogrendim.
Annem uyarirdi. Hemen herkese guveniyorsun mesafeni yavas yavas azalt acele etme derdi.
Onlar artik ailem derdim baska sey demezdim.
Lohusaligimda annemi evimden gonderdiler. O zaman anladim.
Anladim ki cahillik basa belaymis.
Her agzi duali olan kalp kirmaz zannetmemek lazimmis.
Bazen en alasini onlar kirarmis.
Simdi ben bayramda nasil gideyim. Nasil opeyim ellerini. Nasil guleyim yuzlerine.
Baktikca annemi gonderisleri gelir aklima.
Baktikca oglumun bebek mevlidini kavga cikarip bogazima dizisleri gelir...
Baktikca kenarinda yuzlerce altini dururken taktiklari 2 tel gibi bilezik gelir.
Ogullarini aglatmalari, beni aglatmalari gelir...
