çökmeyin, annenizi olduğu gibi kabul edin, onunla savaşmayı bırakıp sakince artık yalnız yaşamak istediğinizi söyleyin ve hemen bu gece internetten ev bakmaya başlayın. Bir hafta içinde bulur, 3 günde de taşınırsınız, evinizde yalnız geçireceğiniz ilk gece öyle rahat bir nefes alacaksınız ki, bundan sonraki tacizler genellikle telefondan olacak, ahizeyi uzakta tutup sakince konuşursunuz, size konuşmalar sinek vızıldısı gibi gelir,
zaten ayrı eve çıkmak için geç kalmışsınız, çıkacak duruma gelir gelmez onlara uzun uzun anlatıp neden yalnız yaşamanız gerektiğini anlatmış ve onları şimdiye kadar ikna etmiş olmalıydınız, benimkiler daha 24 yaşındayken ankaradan taşınacağımda bana 3 tane ev bulmuşlar, artık bu evde yapamazsın demişlerdi, ben de zorla taşınmayıp önce para biriktireceğim demiştim ve düzenli gelirim olur olmaz üç sokak yukarılarına taşınmıştım, öyle mutluydum ki. eşimle de o evdeyken tanıştım.
Erkek arkadaşınızdan tabii ki vazgeçmeyeceksiniz, bir ayrılık olacaksa aileler yüzünden olmamalı, en azından sizin aileniz yüzünden olmamalı. Evlenecekseniz de aileniz desteklemese de size düşen tüm düğün masraflarını kendiniz karşılayın. Bunlar olurken karşı taraf size bir laf söyleyemez, oğulları için yaptığınız mücadeleye şapka çıkarırlar. Onlardan anneniz adına özür dilersiniz ama annenizi de olur olmaz kötülemeyin onlara karşı. Evleneceğiniz aileye vereceğiniz cevap öfke değil, üzüntü olmalı. Bunlar benim fikirlerim, umarım işinize yarar
son not; çıkacağınız ev annenizin zırt pırt geleceği bir ev olmasın, şehrin en uzak yakasında falan olsun