Bakın ben evsiz demedim. Ailenin evi de bizim sayılır doğru. Ama ailenin nasıl olduğu belliyse dediğiniz gibi, ben artık şu yaşa geldim kendi istediğim gibi yaşayacağım ama yine de burda yaşayacağım demek olmuyor. Onu diyorum. Doğup büyüdüğü evde doğup büyüdüğü aileyle onları olduğu gibi kabullenerek yasarsan evindir diğer türlüsü eğreti duruyor işte . Konu sahibine de öyle gelmiş ki tasinsam mi diye düşünüyor.Ben açıkçası sizin gibi düşünmüyorum . ‘Aile’ adı üstünde , ‘onların’ evi dediğiniz , belki de konu sahibinin doğup büyüdüğü ev . Ve insanlar ailelerini seçemedikleri için o zaman evsiz mi olmuş oluyor konu sahibi ? Hiç birşeye hakkı yok ise ... 31 yaşına gelmiş bir kadının gezmesine vs. Karışılması tuhaf geliyor .. belki de benim ailem böyle olmadığı için bana tuhaf geliyor .
Ha ama şurda katılıyorum size , başka seçenek yoksa yani bu insanlar değişmez tabii ki , o zaman ayrı eve çıkıp kendi hayatını kurması gerek konu sahibinin , tabi bu durumda bazı şeylerden de vazgeçmesi...
Kira değil kendi evimiz zatenBen anormal demedim aslında. Başta da dediğim gibi belli bir yaştan sonra o ev sizin değil ailenizin evi gibi geliyor. Özellikle evden birkaç yıl uzaklastiysaniz. Kirayı falan da onlar oduyorsa kurallara uyulmali.
Babamın ihtiyacı Yok ama ben faturaları ödüyorum yine de ödemesem niye ödemedin demezler amaAyrı eve çıkmana engel olmazlar mı?
Yani bana göre 31 yaşında da olsan 45 yaşında da olsan eve geç kaldığında merak eder aile. Sen ne kadar büyüdüm desen de onlar için hala çocuksun.
Arkadaşlarla kafeye gidicem demek yerine saat 10da gelirim gecikirsem mesaj atarım falan desen?
Eve maddi katkıda bulunuyor musun peki?
Bakın orası sizin eviniz değil derken istediğiniz hayatı yasayacaginiz eviniz değil demek istedim. Cümle kisaligindan yanlış anlaşıldı. Çoğu aile çocuğum artık çalışıyor yaşı da şu oldu eve istediği zaman gelsin istemediği soruya cevap vermesin, sınırlıyken ona laf demeyim demiyor işte.Kira değil kendi evimiz zaten
Babamın maddi anlamda bana ihtiyacı yok.ama ben faturaları ödüyorum yine de.
Para vs değil sorunumuz.zaten ihtiyaçları yok.benim onlara ihtiyacım var maddi olarak.
Sonuçta tek çocuğum.onların olan şeylerde benim de hakkım var.yasal olarak da böyle.
Normal değil dediniz bende anormal olarak algıladım.sizde evli misiniz bilmiyorum bekar olsaydımız belki ailenizle yaşayacaktınız.bu biraz maddiyata bakıyor.birde benim harcamalarım çok fazla.yani geçinemem gibi geliyor ondan korkuyorum.
Kira değil kendi evimiz zaten
Babamın maddi anlamda bana ihtiyacı yok.ama ben faturaları ödüyorum yine de.
Para vs değil sorunumuz.zaten ihtiyaçları yok.benim onlara ihtiyacım var maddi olarak.
Sonuçta tek çocuğum.onların olan şeylerde benim de hakkım var.yasal olarak da böyle.
Normal değil dediniz bende anormal olarak algıladım.sizde evli misiniz bilmiyorum bekar olsaydımız belki ailenizle yaşayacaktınız.bu biraz maddiyata bakıyor.birde benim harcamalarım çok fazla.yani geçinemem gibi geliyor ondan korkuyorum.
Konuştum kaç kere konusu geçtiAilenizi karşınıza alıp konuştunuz mu hiç?
Deseniz evde çok uç isteklerim yok ama yine de rahat vermiyorsun anne bana. Ayrı eve çıkmayı düşünmeye başladım ama içime de sinmiyor biraz dikkat etsen gibisinden.
Çift olarak bile İstanbul’da geçinmek zorken tek başınıza kira falan çok zorlanırsınız .
Ailenizle konuşursanız belki gideceksiniz diye panik yapıp dikkat edebilir anneniz.
İşte siz okurken veya çalışırken de maddi baskı yoktu ama manevi baskı vardı hala da öyle devam ediyor. Onun için belli bir yaştan sonra orası sizin eviniz gibi olmuyor. Çünkü siz değişiyorsunuz ama aile değişmiyor. Ne yazık ki özellikle de kız çocuklarına karsi.Babamın ihtiyacı Yok ama ben faturaları ödüyorum yine de ödemesem niye ödemedin demezler ama
Maddi anlamda bana bir baskı yok.sadece manevi .sanmıyorum engel olmazlar ama memnun da olmazlar bu durumdan.merak ederler Yani sürekli.
Tabi haklısın.Keşke annem yaşasaydı da herşeyime karışsaydı kaybedince anlıyoruz onların kıymetini yaş kaç olursa olsun yinede anneye ihtiyaç duyuyoruz Rabbim annelerinizi başınızdan eksik etmesin buda benim düşüncem
Evet maalesefİşte siz okurken veya çalışırken de maddi baskı yoktu ama manevi baskı vardı hala da öyle devam ediyor. Onun için belli bir yaştan sonra orası sizin eviniz gibi olmuyor. Çünkü siz değişiyorsunuz ama aile değişmiyor. Ne yazık ki özellikle de kız çocuklarına karsi.
estağfurullah arkadaşım özür dileme ben sadece kendi düşüncemi yazdım ayrı eve çıkacaksanız da onları kırmadan çıkın benceTabi haklısın.
Ben de annemi çok seviyorum.
Ama bu konu sevgi konusu değil
Seni gücendirdiysem özür dilerim.
Evet onu düşünüyorum.ama adapte olmak zor geliyor bu yaştan sonra oraya.ben burayı çok seviyorum İstanbul’u özellikle.burda doğdum burda büyüdüm .oraya gidince mutsuz olurun gibi geliyor.çoğu arkadasım gitti ve çok yalnızlar orda gerçi benim yalnızlıktan sıkıntım yok alışkınım.ama aradıklarımı bulamadılar pek o yüzden biraz korkuyorum ama belli olmaz tabiHmm...
Bence adım adım harcamalarınızı kısarak başlayın işe,önce kendinizi biraz alıştırın.
Evet,şu an sahip olduklarınızın belki büyük çoğunluğuna sahip olmayacaksınız ama en azından akşam kafanız rahat olur.
Ayrıca yurt dışına yerleşmek gibi bir fikrim vardı demişsiniz,orada çalışma şansınız varsa bence bu konuda ısrarcı olun,çünkü yurt dışı gezilerim falan oluyor yazmışsınız.Bu fırsatı iyi değerlendirin,aileniz öyle ya da böyle alışır bir süre sonra,keşkeler içinizde kalmasın.
Evden ayrılmam lazım ama param yetmez gezemem. Ama bu evde de yaşayamam. Başka şehirde yaşayamam.... şöyle bakınca çıkar yol yok ki. Ya evden ayrılıp kafam rahat olsun deyip gezmeyi bırakacaksın. Ya da gezeyim deyip kendini bunaltacaksın. Başka seçenek göremiyorum benBen farklı bir şehir düşünemem burayı seviyorum.bütün çevrem işim burda ama ayrılmam laxım artık bu evden olmuyor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?