Merhaba hanımlar,
Bu ilk gönderim olacak, bu ara aklımı pek toparlayamadım. İçinde bulunduğum durum sizden birilerinin de başına gelmiştir belki diyerek, en azından içimi dökmek istedim.
Hayatım pek istediğim gibi gitmiyor bu aralar, doktora yapıyorum, 24 yaşındayım, hem okulda durumlar istediğim gibi değil, hem de kadro bulamadım daha. Sınavlara hazırlanıyorum. Fakat bu ara kafam fena halde dağıldı. Gönül meselesi...
Biri var efendi, esprili, düzgün. Ama hem akraba, hem arada 11-12 yaş var hem de farklı şehirlerdeyiz. Polis kendisi şark görevinde. Daha önceden de dikkatimi çekerdi de ama hiç ciddi ciddi düşünmemiştim. En son bir aile yemeğinde karşılaştık yine, annesi babası bana karşı çok sıcak davranır normal de de ama o gün biraz daha farklıydı sanki annesiyle yemekte yan yana oturduk kendi eliyle besledi resmen. Yemek bitiminde de bizi eve onlar bıraktı yine annesi arabada elimi tutup oturdu öyle. Onunla da muhabbetimiz oldu ama her zaman ki kadar çünkü ben kendisine maalesef Abi diyorum. Etrafımda benden büyüklerde abi diyince ben söylemezsem garip kacacakmış gibi hissediyorum. Her söylediğimde de bir pişmanlık, çünkü doğru kişi O gibi hissediyorum...
Yemeğin üstünden 22 gün geçti fakat ben hala garip hissediyorum, facebook ta resimlerine bakıp bakıp duruyorum. Kalkıp sınavlara hazırlanmam gerekiyor bu kadar sene emek verdim bir kadro bulmam gerekiyor fakat ben aklımı toparlayamıyorum. Duygularımdan emin değilim ama onu tanımak ta istiyorum. Ama hayatında biri var mı yok mu onu bile bilmiyorum. Hem de akraba olunca korkuyorum, olmaz yarın laf söz olur diye.
Kısacası ne göze alabiliyorum, ne gözümü alabiliyorum durumu. Cesaretim de yok. Sadece dua edebiliyorum. Hayırlısı olsun diye.
Sizce bir şey yapmalı mıyım, ne yapmalıyım? Karşı taraftan bu yanda bir ışık görmeden bir şey yapmamalı mıyım? Bir şey yapsam bile görüşmek gibi bir ihtimalde yok farklı şehirlerdeyiz. Anca bayram seyranda ailesinin yanına geliyor.
Bir de bu konuyu onu bir daha görene kadar kapatmak var, fakat korkuyorum yine evlilik çağında ve ailesi evlendirmek istiyor, bir gün öyle bir haber alırsam diye korkuyorum.
İçimden geldiği gibi yazdım, cevap yazar görüşlerinizi bildirirseniz çok sevinirim.
Bu ilk gönderim olacak, bu ara aklımı pek toparlayamadım. İçinde bulunduğum durum sizden birilerinin de başına gelmiştir belki diyerek, en azından içimi dökmek istedim.
Hayatım pek istediğim gibi gitmiyor bu aralar, doktora yapıyorum, 24 yaşındayım, hem okulda durumlar istediğim gibi değil, hem de kadro bulamadım daha. Sınavlara hazırlanıyorum. Fakat bu ara kafam fena halde dağıldı. Gönül meselesi...
Biri var efendi, esprili, düzgün. Ama hem akraba, hem arada 11-12 yaş var hem de farklı şehirlerdeyiz. Polis kendisi şark görevinde. Daha önceden de dikkatimi çekerdi de ama hiç ciddi ciddi düşünmemiştim. En son bir aile yemeğinde karşılaştık yine, annesi babası bana karşı çok sıcak davranır normal de de ama o gün biraz daha farklıydı sanki annesiyle yemekte yan yana oturduk kendi eliyle besledi resmen. Yemek bitiminde de bizi eve onlar bıraktı yine annesi arabada elimi tutup oturdu öyle. Onunla da muhabbetimiz oldu ama her zaman ki kadar çünkü ben kendisine maalesef Abi diyorum. Etrafımda benden büyüklerde abi diyince ben söylemezsem garip kacacakmış gibi hissediyorum. Her söylediğimde de bir pişmanlık, çünkü doğru kişi O gibi hissediyorum...
Yemeğin üstünden 22 gün geçti fakat ben hala garip hissediyorum, facebook ta resimlerine bakıp bakıp duruyorum. Kalkıp sınavlara hazırlanmam gerekiyor bu kadar sene emek verdim bir kadro bulmam gerekiyor fakat ben aklımı toparlayamıyorum. Duygularımdan emin değilim ama onu tanımak ta istiyorum. Ama hayatında biri var mı yok mu onu bile bilmiyorum. Hem de akraba olunca korkuyorum, olmaz yarın laf söz olur diye.
Kısacası ne göze alabiliyorum, ne gözümü alabiliyorum durumu. Cesaretim de yok. Sadece dua edebiliyorum. Hayırlısı olsun diye.
Sizce bir şey yapmalı mıyım, ne yapmalıyım? Karşı taraftan bu yanda bir ışık görmeden bir şey yapmamalı mıyım? Bir şey yapsam bile görüşmek gibi bir ihtimalde yok farklı şehirlerdeyiz. Anca bayram seyranda ailesinin yanına geliyor.
Bir de bu konuyu onu bir daha görene kadar kapatmak var, fakat korkuyorum yine evlilik çağında ve ailesi evlendirmek istiyor, bir gün öyle bir haber alırsam diye korkuyorum.
İçimden geldiği gibi yazdım, cevap yazar görüşlerinizi bildirirseniz çok sevinirim.
bi an önce hayatına odaklan işini bulduktan sonra hala onu istemeye devam edersen açılırsın kocaman adammış dalga gececk hali yok ya 
doktoraya kadar cıkmıssın bundan sonrasını da yapabilirsin ve yapmalısın 
