Akran Zorbalığı

Çocukları serbest bıraksanız her şeyi yoluna koyarlar.
Kesinlikle öyle ama 11 yaşına kadar çözüm odaklı olamıyorlar ve yaşadıkları olumsuzlukla başa çıkamıyorlar. Ayrıca her şeyi görerek öğreniyorlar. 6 yaşında aileden destek almayı öğrenirse 16 yaşında daha beterlerini yaşadığında da ailesine sığınabileceğini bilerek yaklaşır olaylara.
 
Yorumlardan ve konunuzdan okuduğum kadarıyla siz elinizden geleni yapmış ve yapmaya devam eden bir annesiniz.
Cocugum olduktan sonra kres, oyun grubu, park gibi ortamlarda ister istemez hasir neşir oldum. Emin olarak söyleyeceğim bir sey var ki kötü çocuk diye bir sey varmış. Bu oyuncak vermemesi, salincak sırası vermemesi degil. Bildigin dumduz kotu. Konuyu dağıtmamak adına çok uzun uzun örnek vermek istemiyorum ama bile isteye çocuğunuza kötülük yapmaya çalışan o çocuğa pekala cok iyi cevap vermişsiniz, hic üzülmedim. Eğer çocuğunuz kendisini koruyamıyorsa; sizin karsi tarafın ailesiyle konuşmanız ise yaramıyorsa, rehberlik cozum bulmuyorsa sizin çocuğunuz o psikolojik şiddeti çekmek zorunda değil. Değiştirin okulunu. Bu sure zarfında da pekala cevabını da verin çocuğa. Bu alin cocugu yerden yere vurun tabii ki degil ama biraz haddini bilmeyi de öğrensin. Ancak siz de çocuğunuza kendisini korumayı öğretin.
Akran zorbalığı aldi başınıza gidiyor. Yas siniri gun geçtikçe düşüyor. Gunumuzde prenses ve prens yetiştirdiğini düşünen bircok aile yüzünden disiplin ve sevgi içerisinde, doğruyu, yanlışı, yapması ve yapmaması öğretilen cocuklar zarar görüyor.
 
Son düzenleme:
Anne olmadan önce okusaydım ne kadar da abartıyor diye düşünürdüm ama maalesef böyle durumlarla çok sık karşılaşmaya başladık. Hatta birebir aynı şeyleri yaşadık. Bir sınıfa düşmesinler diye çok dua ettim. Düşselerdi okulu değiştirmeyi düşünüyordum. Siz de düşünün bence. Ya da önce rehber öğretmenle görüşün. Bir arkadaşım o şekilde çözüme ulaşmıştı.
 
Teşekkür ediyorum. Çok güzel bir tavsiye. Deneyeceğim
 
Teşekkür ediyorum. Çok güzel bir tavsiye. Deneyeceğim
Ben kesinlikle işe yarar diyorum sonra başka çocuğa tebelleş olur mu bilmem ama sizinkini garanti salar. Bir gelir söyler iki gelir söyler baktı işe yaramıyo vazgeçer. Birde kızınıza kanki olmayı öğretin kendi çocukluk anılarınızı anlatın bol bol kaynaştırırken. Mesela bi olay anlatın biz küçükken diye başlayan aynı o kızın yaptığına benzer konu olsun birbirimizi kollardık diyin. Zaten kıza ikisi bir olup biz arkadaşız seni dinlemicez dediler mi olay kapanır.
Çocukluk anılarıma gittim o arkadaşlarımla hala kardeş gibiyiz 20senedir arkadaşız, bir kez bile zorbalık özgüven sorunu yaşamadım, şimdi kızım var ve bu süreçler benide çok korkutuyor bu yüzden kankalığın gücüne inanıyorum
Siz ortamı kurun gerisini çocuklara bırakın
 
Okulla sürekli iletişim halindeyim. Beklentim diğer çocuğu dışarıda bırakmaları değil. Hatta çözüm olacaksa aynı sıraya oturtmalarını, etkinliklerde aynı gruba almalarını dahi desteklerim. Her türlü çözüme okeyim ama bir aksiyon almadılar.

Biraz gözlemleseler çocuktaki garipliği çözerler. Çünkü çocuk bulunduğumuz çevredeki aileler tarafından da rahatsız edici görülüyor. Parkta başka bir annenin çocuk hakkında habis ruhlu, eğlenen, mutlu çocuk görünce hemen rahatsızlık veriyor dediğine bizzat şahit oldum. Okulda da piyango kızıma vurdu.
 
Hadi inşallah. Umut oldunuz bana.
 
Bu yoruma inanasım gelmiyor gerçekten. Daha fazla ne kadar kendi çocuğunuzu düşüneceksiniz ? Siz böyle yaptıkça zorbalıklar artacak emin olun. Herkesin aynı şartlarda doğmadığını aynı evlerde yaşamadığını ne güzel unutuyorsunuz ? Bu söylediklerimi bir anne ve bir öğretmen olarak yazıyorum. Hadi o çocuk peki sizin yaptığınız ne ?
 
Anlatmaya çalıştığım şeyi özetlemişsiniz. Evet kötü çocuk var. Belki mizacı belki yetiştirildiği çevre buna neden ama var. Olan da bizim düzgün insanlar olsun diye cabaladığımız evlatlara oluyor
 
Çok yakından tanıdığım biri ve benim de küçüklüğümden beri tanıdığım biri devamlı aynı insanlar ve ortamlarda olmamıza rağmen sadece kafayı bana takmıştı. Kimsenin benimle iyi olmasıni istemiyor. Devamlı fitne ve fesat karistiriyordu sebepsizce. Yaşı 40 oldu hala aynı gülüyorum ama gerçekten iğrenç bir durum. 7'sinde neyse 7'inde de o oluyor.
 
Ben kızıma kim ona nasıl davranıyosa o şekil karşılık vermesini öğrettim. Biz güzel yetiştiriyoruz ama karşıda ki kibarlıktan iyilikten anlamıyo. Gerçekten felaket çocukların olduğu döneme denk geldik. Şuandan ortaokul lise çağını düşünüyorum.
 
Ya bide her çocuğun illa ailesinden yada travmasından kaynaklıda değil bizim bi komşumuz var o kadar düzgün insanlar ki karı koca öğretmen çok uzun zamandır tanıştığınız görüştüğümüz insanlar kızlarıda aynı böyle benzer bi model yani çocuk fesat olur mu gerçekten öyle ve 3 yaşından beri öyle şuan 9-10 yaşlarında biraz kendide zorbalandıda öyle sakinleşti bi tık. Annesi çok üzülüyodu (neler neler yaptı denedi anlatamam)ve final halasına çekmiş demek ki dedi halası böyleymiş mesela (yetiştirirken hala ile büyümedi) yani gen denen huy denen gerçekte var bence. Yoksa nasıl çeşit çeşit insan olacaktık ki
 
Hocam eleştirmek yerine bir eğitimci olarak önerilerinizi paylaşsanız biz de faydalansak. Evet karşıdaki küçük bir çocuk ama zorbaladığı da olumlu, olumsuz gelişmeye açık küçük başka bir çocuk.

Ne yapmamızı bekliyorsunuz tam olarak. Öğretmenle, rehberlik servisiyle defalarca görüştüm. Ya ilgilenmediler ya da aileye söylediler aile oralı olmadı. Ne demişler, nush ile uslanmayanı etmeli tekdir, tekdir ile uslanmayanın hakkı kötektir. Okula nush ile yaklaştım, tekdir de verdim bir kötek kaldı. Bu noktadan sonra alıp elime maşayı öğretmenden girip müdürden mi çıkayım.

Ayrıca herkesin aynı şartlarda doğmadığına gelince hocam. İnsana zorla, bakamayacaklarsa doğurmasınlar dedirtiyorsunuz.
 
Bu açıdan bakmamıştım. Haklısınız.
 
Teşekkür ederim. Araştıracağım
 
Çok kıymetli bir bilgi. Teşekkür ediyorum
 
Sizin yaptıklarınızı eleştirmedim. Hatta dikkat ederseniz yorumlarınızı beğenmiştim. Elinizden geleni yapmışsınız süreci güzel yönetmişsiniz. Bir süreç yaşıyorsunuz bu şekilde devam ediniz. Çocuğunuz diğer çocuğunun yanlış yaptığının farkında ve siz de farkındasınız. Şu durum için yeterli bence. Çocuğa sana ne demeniz bile yerinde olmuş. Okul değişikliği yapmanızı tavsiye etmem. Çünkü çocuğunuz insanları ve hayatı böyle tanıyacak. Evet bir anne olarak çocuğumuz böyle çocuklarla karşılaşınca çok üzülüyoruz hak veriyorum. 3 yaşında okula giden oğlum var. Geçen arkadaşı boynunu tırmalamış. Bir anne olarak çok üzücü. Öğretmeniyle konuştum. O da durumun kabul edilemez olduğunu söyledi. Çocuk oğlumdan özür dilemiş. Sarılmışlar. Ben çocuğumun zarar gördüğünün farkındayım. İletişimimiz var benden gizlemedi. Ona bu durumu öğretmenine anlatacağımı, arkadaşının yaptığının çok yanlış olduğunu, kendisini koruması gerektiğini öve öğretmenine anlatması gerektiğini anlattım. Bu kadar.
İstediğiniz kadar bakamayacaklarsa doğurmasınlar diyin. Bazen ben de diyorum ama bunun bir karşılığı yok.
Alıp duvara fırlatmalık lafı asla kabul edebileceğim bir laf değil.
 
Önce okulu Milli Eğitime şikayet edip sonra da çocuğumu almayı düşünüyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…