- Konu Sahibi sekerliturti10
- #1
Merhaba, nasıl anlatacağımı bilemiyorum ağlamaktan yazamıyorum.
Deşifre etmemek için tam yazamıyorum. Ben üniversitede son sınıfım, o çalışıyor kendi ofisinde. Arada olan başka arkadaşlar aracılığıyla tanıştık ilk önce sosyal medyadan. Sonra buluştuk, ilk görüşte aşk gibi bir şeydi benim için, tanımadan etmeden. Gördüğüm an hissettim bi elektrik, onda da olduğunu hissetmiştim. O andan itibaren resmen sevgili “gibi” görüşmeye başladık. Haftada bir arardı, derken 3 günde 1e çıkmaya başladı. Hiçbir zaman sevgili modunda her gün araşıp mesajlaşmadık. Sevgili tribi denen olayı yaşamadık. Çünkü hiç ilişkisel boyutta ya da duygulardan konuşmuyorduk. Sadece yan yana iken her şey o kadar güzeldi ki, romantik bir ortam, hiç konuşmadan sarılıp yatmak.. Birini öpmeyi bu kadar istemek, hani hissedersiniz aranızdaki o elektriği, sevdiğin birisini öpmek bambaşkadır. Eleştirebilirsiniz, neden güvendiğim konusunda kızabilirsiniz. Hiçbir somut dayanağım yok, sadece aşık oldum ben, sadece hissettim aramızdaki elektriği, gece gündüz onu düşündüm. O kadar sempatik o kadar tatlı ki. İşi başından aşkın olan bi meslek grubunda çalışıyor. Ben gururluyum sözde, hiç aramam onu. Ayda yılda bir cesaretimi toplayıp aradığımda da meşgul olurdu, nedense hiç şüphelenmezdim. Zaten şüphelensem de bir şey sormaya hakkım yok, “sevgili” olmadık hiç, duygulardan ilişkilerden konuşmadık. Açık ilişki gibi olduğu için cazip geldi ona belki de.
Ve onu yakalamam.. Telefonunu unuttu, şeytan dürttü işte keşke hiç görmeseydim, bakmamam lazımdı ama baktım. Bir kız buna yalvarıyor ayrılmayalım diye, kendisi de iplemiyor kızı. Kız üst üste bir çok mesaj yazmış ayrılmamak için, benimki de istememiş kızı. Beynimden vurulmuşa döndüm. Daha fazla bakamadım, telefonu almaya geldiginde de hiç bozuntuya vermedim, belli etmedim karıştırdığımı. Düşünmekten ağlamaktan kafayı yedim nolur bana bi akıl verin. Bir şey desem, telini karıştıran kişi olarak suçluyum, azıcık bi şansımız varsa bile kaybetmiş olucam tümden. Bi yandan da düşünüyorum ki adama şerefsiz diye sövmeden önce, kendisi bana hiçbir vaatte bulunmadı. Hiçbir zaman “sevgilim yok” demedi. Biz sadece “takıldık” 3-4 ay. Zaten çekici yanı da buydu belki, sürekli rahatsız eden trip yapan bi kız yok, haftada 1 arasa bile her aradığında oradaydım onun için. Bir defa bile sormamıştım niye aramıyorsun diye. Taaa ki geçen haftalara kadar. Geçen haftalarda ilk defa kızdım ona, aramadı diye. Sevgili tribi yapmıştım ve bana hemen açıklama yapmıştı. Ben de sevinmiştim sevgili oluyoruz diye. Anlamıyorum ki değer vermeyen bir adam gecenin 12sinde üşenmeden neden beni görmeye gelir, neden bana söz verdi diye 5 dk bile olsa görmek için uğrar, neden romantik romantik oturur zamanını ayırıp. Hala onu çok seviyorum. Mantıklı bir açıklama arıyorum. Beni aldattın desem bile, “sen benim sevgilim değilsin ki” dese haklı. Sözle bir şey ifade edilmedi, hep duygular ve bakışmalar. Napıcam ben, düşünmekten duramıyorum ağlamaktan başka bir şey yapamıyorum.
Bazı arkadaşların sözleri üzerine ekliyorum, aldatılan ben değil o kız diye kabul ediyorum ancak kandırılan kişi ikimiziz. Aldatılanın kim olduğu benim acımı değiştirmiyor, duygu ve düşüncelerimi değiştirmiyor. Burada yazdığım şeyleri ve çaresizce yardım istememi değiştirmiyor. Sadece olayın ismi değişmiş oluyor..
Lütfen yazmadan gitmeyin, bir cümle bile olsa duymaya çok ihtiyacım var, kafamı toparlayamıyorum mantığımla hareket edemiyorum.
Deşifre etmemek için tam yazamıyorum. Ben üniversitede son sınıfım, o çalışıyor kendi ofisinde. Arada olan başka arkadaşlar aracılığıyla tanıştık ilk önce sosyal medyadan. Sonra buluştuk, ilk görüşte aşk gibi bir şeydi benim için, tanımadan etmeden. Gördüğüm an hissettim bi elektrik, onda da olduğunu hissetmiştim. O andan itibaren resmen sevgili “gibi” görüşmeye başladık. Haftada bir arardı, derken 3 günde 1e çıkmaya başladı. Hiçbir zaman sevgili modunda her gün araşıp mesajlaşmadık. Sevgili tribi denen olayı yaşamadık. Çünkü hiç ilişkisel boyutta ya da duygulardan konuşmuyorduk. Sadece yan yana iken her şey o kadar güzeldi ki, romantik bir ortam, hiç konuşmadan sarılıp yatmak.. Birini öpmeyi bu kadar istemek, hani hissedersiniz aranızdaki o elektriği, sevdiğin birisini öpmek bambaşkadır. Eleştirebilirsiniz, neden güvendiğim konusunda kızabilirsiniz. Hiçbir somut dayanağım yok, sadece aşık oldum ben, sadece hissettim aramızdaki elektriği, gece gündüz onu düşündüm. O kadar sempatik o kadar tatlı ki. İşi başından aşkın olan bi meslek grubunda çalışıyor. Ben gururluyum sözde, hiç aramam onu. Ayda yılda bir cesaretimi toplayıp aradığımda da meşgul olurdu, nedense hiç şüphelenmezdim. Zaten şüphelensem de bir şey sormaya hakkım yok, “sevgili” olmadık hiç, duygulardan ilişkilerden konuşmadık. Açık ilişki gibi olduğu için cazip geldi ona belki de.
Ve onu yakalamam.. Telefonunu unuttu, şeytan dürttü işte keşke hiç görmeseydim, bakmamam lazımdı ama baktım. Bir kız buna yalvarıyor ayrılmayalım diye, kendisi de iplemiyor kızı. Kız üst üste bir çok mesaj yazmış ayrılmamak için, benimki de istememiş kızı. Beynimden vurulmuşa döndüm. Daha fazla bakamadım, telefonu almaya geldiginde de hiç bozuntuya vermedim, belli etmedim karıştırdığımı. Düşünmekten ağlamaktan kafayı yedim nolur bana bi akıl verin. Bir şey desem, telini karıştıran kişi olarak suçluyum, azıcık bi şansımız varsa bile kaybetmiş olucam tümden. Bi yandan da düşünüyorum ki adama şerefsiz diye sövmeden önce, kendisi bana hiçbir vaatte bulunmadı. Hiçbir zaman “sevgilim yok” demedi. Biz sadece “takıldık” 3-4 ay. Zaten çekici yanı da buydu belki, sürekli rahatsız eden trip yapan bi kız yok, haftada 1 arasa bile her aradığında oradaydım onun için. Bir defa bile sormamıştım niye aramıyorsun diye. Taaa ki geçen haftalara kadar. Geçen haftalarda ilk defa kızdım ona, aramadı diye. Sevgili tribi yapmıştım ve bana hemen açıklama yapmıştı. Ben de sevinmiştim sevgili oluyoruz diye. Anlamıyorum ki değer vermeyen bir adam gecenin 12sinde üşenmeden neden beni görmeye gelir, neden bana söz verdi diye 5 dk bile olsa görmek için uğrar, neden romantik romantik oturur zamanını ayırıp. Hala onu çok seviyorum. Mantıklı bir açıklama arıyorum. Beni aldattın desem bile, “sen benim sevgilim değilsin ki” dese haklı. Sözle bir şey ifade edilmedi, hep duygular ve bakışmalar. Napıcam ben, düşünmekten duramıyorum ağlamaktan başka bir şey yapamıyorum.
Bazı arkadaşların sözleri üzerine ekliyorum, aldatılan ben değil o kız diye kabul ediyorum ancak kandırılan kişi ikimiziz. Aldatılanın kim olduğu benim acımı değiştirmiyor, duygu ve düşüncelerimi değiştirmiyor. Burada yazdığım şeyleri ve çaresizce yardım istememi değiştirmiyor. Sadece olayın ismi değişmiş oluyor..
Lütfen yazmadan gitmeyin, bir cümle bile olsa duymaya çok ihtiyacım var, kafamı toparlayamıyorum mantığımla hareket edemiyorum.
Son düzenleme:
ve şunu anlamadım arkadaşlarınız bilmiyor muydu onun sevgilisi olduğunu.ne kadar zornolursa olsun arkadaşım kop bu adamdan.yani ben çok sevsem de bir hatasından dolayı 2yıldan fazla ilişkimden vazgeçtim sen 3 4 ayı daha kolay atlatırsın. Ben olsam o adamın telefonundan numarayı alıp o kızla konuşurdum çünkü o kız bilmiyor bu durumu ve hala ağlıyormuş bak arkasından. Ben de o adamı bırakır birndaha görüşmezdim. Umarım kırmamışımdır seni ama senin iyiliğin için söyledim. Ayrıca yaşanmamış olan pişmanlık aslında.. Deme :) siz yaşamışsınız yaşayacağınızı illa ki "çıkma teklifi" etmesi gerekmiyor :) kendine çok cici bak :)
