ben 5 yıllık evliyim ve 1 yaşında oğlum var. eşim dalgıç, bu yaz antalyaya çalışmaya gitti 1 ay kaldı. gönderirken benim sıkıntılarım başladı zaten önceden aklıma gelir hep olucaklar. eşim gittikten 10 gün sonra oğlumla bende gittim yanına 1 buçuk hafta beraber kaldık. soğumalar hissettim bana karşı, eleştiriler başladı, benden sıkılmalar.. kalacak yer sıkıntısından dönmek zorunda kaldım istanbula oğlumda küçük tüm düzeni bozuldu. ben döndükten sonra kuşkular yedi bitirdi içimi. tamamiyle emindim bi haltlar yediğini hissediyodum. eşim geldi ama aklı hala orada. birtürlü adapte olamıyor benim yanıma. dayanamıyorum tabi kuşku beni öldürüyor. geçen hafta eşimin yakın bi arkadaşını sıkıştırdım, sonunda döküldü bana. kuşkuların yersiz değil japon bi kızla beraber olmuş dedi. beynimden vuruldum. dünyam başıma yıkıldı. sorumsuz duyarsız bir adam zaten, her kötü anında destek oldum, maddi olarak bile ben yetişmeye çalışıyoken herşeye birde üstüne bunu bana nasıl yapar.. çok seviyodum büyük aşkla evlendik sevişerek denir ya.. öğrendiğim gece bağırdım çağırdım ve bittiğini söyledim oğlunu bir daha ona göstermiyeceğimide. ertesi gün arkadaşı beni aradı ve sakın ayrılma seni kaybediceğinden çok korkuyo, ben zaten tam anlamamışım kız meselesini dedi. arkasından itiraf etmesi için sıkıştırdığımda ben kimseyle yatmadımdan başka hiçbirşey çıkmıyor azından. şimdi annemde kalıyorum ve oğlunu bir kez bile sormadı. dava açıp boşanıcam, hala neden diyorum. güçlü olmak lazım çalışıp oğluma bakıcam, ama içim çoooook acıyo...