Merhabalar hanımlar,
Doğrudan konuya geçiyorum. Eğitim sistemimiz malum, küçük yaşlarımdan beridir sınava giriyorum. Kaç yaşıma geldim hala da girmeye devam ettim. Küçükken de aynı şeyler oluyordu ancak o zamanlar başarılıydım belki de o yüzden takmıyordum.
Üniversiteyle birlikte ruh sağlığım çöküşe geçti ve dolayısıyla da derslerim de. Senelerce kpss'ye girdim. Kazanamadım. Kazanamamam tamamen çalışmamam kaynaklıydı. Artık üzerimde bir bıkkınlık vardı ve stresliydim. En sonunda hallettim sayılır ama konumuz bu değil.
Bu sınav dönemlerinde hep annemi ve babamı arkadaşları aradı. Şans mı artık bilmiyorum hepsinin de çocukları, yeğenleri kpss'yi kazanıyor kat be kat yüksek alıyorlardı benden. Mesela sınav bir hafta önce oldu diyelim bir hafta boyunca her gün birileri arıyor, her akşam yemekte b l a s t şunun kızı vardı ya şu puanı almış, şu şuraya atanmış şu şunu yapmış diyorlardı. Kendimi hep onlarla kıyaslanıyormuş, sen neden yapamıyorsun diyorlarmış gibi hissediyordum. Gerçekten de öyle mi yoksa ben alınganlık mı yapıyorum? Artık sınavı kazanmak bile çözüm değil çünkü milletin çocuğu daha iyisini yapıyor gibi hissediyorum. Bundan önceki kpss'lerde atanamam stresinden ziyade yine başarısız olursam babam ne diyecek ailem ne laf edecek stresi yaşıyordum. Hayatım boyunca bu baskıyı hissettim ama detaya girip konuyu uzatmayayım. Sadece merak ettiğim sizde de sizin bir sınavınız olduğunda en az 7-8 kişi annenizi babanızı arayıp sınavınızı soruyor ve evde bir süre her akşam illa ki bu konu mu konuşuluyor? İçten içe onlara kırılıyorum. Bana açıkça kıyas yapmıyorlar ama ben başarısızken sürekli başkalarının ne yaptığının onlara söylenmesi ve onların da bana söylemesi gayet normal bir şey de ben mi abartıyorum?
Doğrudan konuya geçiyorum. Eğitim sistemimiz malum, küçük yaşlarımdan beridir sınava giriyorum. Kaç yaşıma geldim hala da girmeye devam ettim. Küçükken de aynı şeyler oluyordu ancak o zamanlar başarılıydım belki de o yüzden takmıyordum.
Üniversiteyle birlikte ruh sağlığım çöküşe geçti ve dolayısıyla da derslerim de. Senelerce kpss'ye girdim. Kazanamadım. Kazanamamam tamamen çalışmamam kaynaklıydı. Artık üzerimde bir bıkkınlık vardı ve stresliydim. En sonunda hallettim sayılır ama konumuz bu değil.
Bu sınav dönemlerinde hep annemi ve babamı arkadaşları aradı. Şans mı artık bilmiyorum hepsinin de çocukları, yeğenleri kpss'yi kazanıyor kat be kat yüksek alıyorlardı benden. Mesela sınav bir hafta önce oldu diyelim bir hafta boyunca her gün birileri arıyor, her akşam yemekte b l a s t şunun kızı vardı ya şu puanı almış, şu şuraya atanmış şu şunu yapmış diyorlardı. Kendimi hep onlarla kıyaslanıyormuş, sen neden yapamıyorsun diyorlarmış gibi hissediyordum. Gerçekten de öyle mi yoksa ben alınganlık mı yapıyorum? Artık sınavı kazanmak bile çözüm değil çünkü milletin çocuğu daha iyisini yapıyor gibi hissediyorum. Bundan önceki kpss'lerde atanamam stresinden ziyade yine başarısız olursam babam ne diyecek ailem ne laf edecek stresi yaşıyordum. Hayatım boyunca bu baskıyı hissettim ama detaya girip konuyu uzatmayayım. Sadece merak ettiğim sizde de sizin bir sınavınız olduğunda en az 7-8 kişi annenizi babanızı arayıp sınavınızı soruyor ve evde bir süre her akşam illa ki bu konu mu konuşuluyor? İçten içe onlara kırılıyorum. Bana açıkça kıyas yapmıyorlar ama ben başarısızken sürekli başkalarının ne yaptığının onlara söylenmesi ve onların da bana söylemesi gayet normal bir şey de ben mi abartıyorum?
