• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Alışılmıştan kopmak !...

  • Konu Sahibi Konu Sahibi EU3
  • Başlangıç Tarihi Başlangıç Tarihi
E

EU3

Ziyaretçi
  • Konu Sahibi Konu Sahibi EU3
  • #1
alıştığınız bir insandan, bir yerden kopmak o kadar zor ve acı verici ki...sizce?
 
  • Konu Sahibi Konu Sahibi EU3
  • #2
alışmak sevmekten daha zor geliyor...
alışmak bir yara,,,bağrımda kanıyor....
 
  • Konu Sahibi Konu Sahibi EU3
  • #6
sen yoksun kollarım boşluğu sarıyor...
alıştım sevgilim alıştım sana....

zaman herşeyin ilacı..
zamanla bir bakıyorsun vazgeçemeyeceğin alışkanlıkların
senin için hiçbirşey ifade etmiyor...gülüp geçiyorsun
yaşanılanlardan ders çıkarıyorsun...
 
  • Konu Sahibi Konu Sahibi EU3
  • #7
bence de zordur alışkanlıklardan vazgeçmek
bu alışkanlık kişi olur,yer olur,yemek içmek dahi olur.
ama imkansız değildir...
 
  • Konu Sahibi Konu Sahibi EU3
  • #8
AlıŞkanlıklardan vazgeÇerken yenı alıŞkanlıklar ortaya Çıkıyor.
Bu yenı alıŞkanlıkların hayatımıza gırmesıne ızın verırsek kolay atlatılır.
 
  • Konu Sahibi Konu Sahibi EU3
  • #9
gün gelecek yeni alışkanlığın da eskiyecek ve bir yenisi başlayacak.. bu böyle bir döngü olduğundan çok takılmaya gerek yok.. ama bazen alışkanlık filan hepsi geçer gider de tek bi minicik şey kalıverir insanın içinde.. zaten kötü olan odur, alışkanlık diil..
 
Zaman en iyi ilaç diyoruz amaa....
Seneler sonra geriye dönüp baktığımızda o alıştığının yerinin dolmamış olduğunu hissetmek yada hayallerde bitirmemek en fazla canını acıtan.....
 
Evet zaman en büyük ilaç ancak... Bazen kapanıp giden bir kapının ardından o kadar bakıyoruz ki.. "Ben buraya bu duruma o kadar alışmıştım ki" diyoruz ki yeni açılan kapıları biraz geç görüyoruz. Hayat zaten bana kalırsa kavuşma ve ayrılıklardan ibaret düşünsene 8 yıl aynı arkadaşlarla ilköğretimde okuyorsun tam alıştım derken ayrılıyorsun. Sonra 3-4 yıl lisede aynı okula alışıyosun pat herşey değişiyor. Sonra üniversite, sonra meslek hayatı... Hayatta hiçbirşeye çok alışmamak lazım bence.
 
ya ben geçmişi çok hatırlayan bi insanım
nefret ediyorum bu huyumdan:umursamaz:
 
Bana da koyar ama sonradan bı rahatlama kafamın bos olması benı ıyı hıssettırıyor.Insan sureklı evdeyse ve bır ısı mesgalesı yoksa zor ama kafanı baska seylere yonlendırmek coookk ıyı gelıyor.
 
geçmişi sürekli hatırlıyorum bugunlerde ve bana cok acı veriyor
4 yıl öncesini hatırlıyorum , cok acı çekiyorum
 
Ben pek zorlanmıyorum..ınsanın doğasından geliyor değişim,bu sebeple ne kadar yeniliklere açık olursak o kadar iyi..Geçmişe ağlayıp geleceği heba edemem..
 
Giderim alışığım gitmelere
Direndi bu can ne bitmelere
Giderim alışığım gitmelere
Gerek yok isyan etmelere...:gitme:



Zor ama imkansız değil..:1closedeyes:
 
ınsan her gün gittiği bakkaldaki çırağa bile alışıyor ne enteresandırki hayat; benim dediklerin bir gün elinden kayıp gidiyor o zaman işte yokluğuyla mücadele etmeye başlıyosun evet çok zor kabullenemiyosun önceleri ama başka çaren yoksa giden gitmişse sana kalanla yetinmek zorunda kalabiliyosun ama hiç kimse vazgeçilmez değildir tabiii bizde giden gider kalan kalır ama asıl zor olan o yokluk aşamasını atlatabilmekte ağlayabilirsin belki hayattan eskisi gibi zevkte alamayabilirsin hatta aldığın nefes bile batabilir ama mutlaka ve mutlaka geçerrrrrrrrrrrrrr sadece geçmesine izin vermek lazımmmmm he bide atalarımızın çivi çıkar pası kalır sözünüde unutmayalımmmmm oda ayrı bi derttt
 
sevmem alışkanlıklarımı değiştirmeyi,misal iş yerinde bindiğim bir servisten başka bir servise geçeceğimi öğrenince bile moralim bozulur,yeni güzergah,yeni insanlar... bu basit bir örnek tabi,iş ortamı,şehir gibi şeyler daha zor olur.
 
bana çooooook koyuyor arkadaslar ya bu konuda fazla hassasım ben :sinifsinif: 3 sene bi nişanlılık dönemi geçirdim ve 3 yıl içinde acı tatlı ne varsa paylaştık bir bedende iki can olduk... beraber çeyiz alıyorduk ki artık kıskanclıklarına dayanamadiğim için ayrıldım bir de şiddet görmeye başlamıstım.. öncesinde yoktu ama son senemizde kıskanclıklarını kendi bile kontrol edemez oldu.. sevgim aşkım hepsi bitti de.. alıskanlıklarımdan kurtulmam aylarımı aldı...:sinifsinif: sabah uyandiğimda türk kahvemi yapip önüme getirmesi, her işimi onun halletmesi, her yere beraber gitmemiz, sabahlara dek süren tatlı sohbetlerimiz, etrafımızdakı herkes bize yapısık ikiz derdi hiç ayrılmazdık, çok zor çok can yakıcı oldu alışkanlıklarımdan kurtulmam.. şuan çok güzel giden bir ilişkim var ama ilk basta çok zorlandım hep eski nişanlımın adıyla hitap ederdim ona yanlıslıkla :kedi: kahve yapmayı bilmiyor oluşu, onun gibi konuskan olmayışı, onun gibi üstüme titremiyor oluşu hep koyuyordu ama şimdi anlıyorum ki teraziye koyunca başka şeyler ağir basıyor... eski nişanlımla çook güzel şeyler paylaştık çok iyiydi üstüme titrerdi ama hastalık derecesinde kıskanıp boğardı beni sevgisiyle... ama şuan huzurluyum sevgilim olgun ve yerine göre kıskanıp yerine göre beni özgür bırakıyor.. zor oldu alıskanlıklarımdan sıyrılıp yeni bi sayfa açmak ama açtım işte.. :teselli: şimdi çook güzel ve yepyeni alışkanlıklar biriktiriyorum sevgilimle ve sarıyorum tek tek kanayan yerlerimi :teselli: benim en büyük hatam şuanki sevgilimde eski nişanlımın kıskanç olmayan versiyonunu bulacağimi sanmamdı.. ama herkes tek ve biriciktir değil mi.. herkes farklıdır. dediğim gibi şimdi önümdeki tertemiz yolda tertemiz alışkanlıklar biriktiriyorum.. sevgilerle...
 
Back
X