all about me..ilişki,duygular ve hayat

Merhabalar,
Çoktandır bir forum arıordum yasadıklarımı anlatabileceğim umarı burası aradıgım platform olur..
Gerçekten bu ara çok bunladım, pek konusacak kimsem yok diyebilirim, benim mi tercihim yoksa hayat bana bunu mu sundu bilemiyorum ama yasadıkalrımı anlatamadan,birileriyle paylaşmadan da yapamıyorum. Değişik bir ihtiyac galiba..
Kendimden bahsedecek olursak 30 yaşını aşmış, bekar ve bu ara işsiz biriyim. Hayaller ver gerçekler sanırım bu sıralar birbirinden bayağı uzaklar..
Aslında beni mutsuz eden büyük problemler yok, çok sükür huzurluyum. Beni seven bir erkek arkadaşım var, işsizim ama bakmakla yükümlü olduğum kimse olmadıgından çok da sıkıntılı sayılmam. Ailem beni seviyor ve yanımdalar. detaylara girmezsek aslında gayet güzel gidiyor herşey.
Buz dağının görünmeyen kısımlaından bahsetmek istiyorum, kimseyle de konusamadıgım konular.
Annemle mesafeliyiz, abimle de öyle ve aslında erkek arkadaşımla da öyle ve hatta en yakın arkdaşımla da bu ara bayağı mesafeliyiz. Nasıl bu hale geldi..Ben de bilemiyorum ve tek bir nedene de bağlmaka istemiyorum. Annemle mesafeli olmamın sebebi erkek arkadaşımdan haberi olmadığı için devamlı yalan söylüyorum ve yalan söylememek için de uzak durmayı ve fazla konuşmamayı tercih ediyorum.
Yakın arkadaşımla neden mesafeliyim? 2-3 ay önce erkek arkdaşımla kavga ettim ve onunla dertleşirken hamile olduğunu öğrendi ve benimle paylaştı. Sonra da onun sevincine ortak olmadığım için hayal kırıklığına uğradığını söyledi ve mesafe koydu bana.
Erkek arkadaşımla neden mesafeliyim?aslında nerdeyse hergün beraberiz, onunla beraber olmak çoğu zaman terapi gibi geliyor bana ama dertlerim konusunda çok samimi olamıyorum. Zaten nasıl samimi olabilirim ki anneme yalan söyleyip duruyorum onu yüzünden, kız arkdaşımla aram bozuldu onun yüzünden.
Yaklaşık 4-5 aydır işsizim, geçenlerde iş görüşmesine gideceğimi söyledim,o da 'böyle iyiydin, relax' gibi bir cümle kurdu. Ona göre iyi görünüyorum işsiz anlaşılan ama aslında onun bu kadar ilgisiz kalmasından bile rahatsızım işsizliğime. İşsizlik maaşıyla yaşıyorum bu ara ve her an o da kesilecek. Her fırsatta 'benim param senin paran' diyor, yeri geliyor bana da harcıyor ama onsuz olan harcamalarımdan haberi yok. Ya da anneme yardım etmem gerektiğini düşünemiyor.
Canım sıkılıyor ve ben canımı sıkan herşeyden uzaklasıyorumö devamlı onunla vakit geçiriyorum. Nerdeyse 2günde bir yeşilköyden bostancıya motorla gidiyorum, boynumda boyun fıtığım var ve son zamanlarda hiç çekilmez bir hal aldı, çok canım acıyor. O bunun da çok farkında değil. Söylemiyor değilim, tabiki ağrım olduğunu söylüyorum ama o pek durumun ciddiyetinin farkında değil. Ben de durumun ciddiyetini anlatıp huzurumu kaçırmak istemiyorum zaten.

all you need is love .!.:

Merhabalar,
Çoktandır bir forum arıordum yasadıklarımı anlatabileceğim umarı burası aradıgım platform olur..
Gerçekten bu ara çok bunladım, pek konusacak kimsem yok diyebilirim, benim mi tercihim yoksa hayat bana bunu mu sundu bilemiyorum ama yasadıkalrımı anlatamadan,birileriyle paylaşmadan da yapamıyorum. Değişik bir ihtiyac galiba..
Kendimden bahsedecek olursak 30 yaşını aşmış, bekar ve bu ara işsiz biriyim. Hayaller ver gerçekler sanırım bu sıralar birbirinden bayağı uzaklar..
Aslında beni mutsuz eden büyük problemler yok, çok sükür huzurluyum. Beni seven bir erkek arkadaşım var, işsizim ama bakmakla yükümlü olduğum kimse olmadıgından çok da sıkıntılı sayılmam. Ailem beni seviyor ve yanımdalar. detaylara girmezsek aslında gayet güzel gidiyor herşey.
Buz dağının görünmeyen kısımlaından bahsetmek istiyorum, kimseyle de konusamadıgım konular.
Annemle mesafeliyiz, abimle de öyle ve aslında erkek arkadaşımla da öyle ve hatta en yakın arkdaşımla da bu ara bayağı mesafeliyiz. Nasıl bu hale geldi..Ben de bilemiyorum ve tek bir nedene de bağlmaka istemiyorum. Annemle mesafeli olmamın sebebi erkek arkadaşımdan haberi olmadığı için devamlı yalan söylüyorum ve yalan söylememek için de uzak durmayı ve fazla konuşmamayı tercih ediyorum.
Yakın arkadaşımla neden mesafeliyim? 2-3 ay önce erkek arkdaşımla kavga ettim ve onunla dertleşirken hamile olduğunu öğrendi ve benimle paylaştı. Sonra da onun sevincine ortak olmadığım için hayal kırıklığına uğradığını söyledi ve mesafe koydu bana.
Erkek arkadaşımla neden mesafeliyim?aslında nerdeyse hergün beraberiz, onunla beraber olmak çoğu zaman terapi gibi geliyor bana ama dertlerim konusunda çok samimi olamıyorum. Zaten nasıl samimi olabilirim ki anneme yalan söyleyip duruyorum onu yüzünden, kız arkdaşımla aram bozuldu onun yüzünden.
Yaklaşık 4-5 aydır işsizim, geçenlerde iş görüşmesine gideceğimi söyledim,o da 'böyle iyiydin, relax' gibi bir cümle kurdu. Ona göre iyi görünüyorum işsiz anlaşılan ama aslında onun bu kadar ilgisiz kalmasından bile rahatsızım işsizliğime. İşsizlik maaşıyla yaşıyorum bu ara ve her an o da kesilecek. Her fırsatta 'benim param senin paran' diyor, yeri geliyor bana da harcıyor ama onsuz olan harcamalarımdan haberi yok. Ya da anneme yardım etmem gerektiğini düşünemiyor.
Canım sıkılıyor ve ben canımı sıkan herşeyden uzaklasıyorumö devamlı onunla vakit geçiriyorum. Nerdeyse 2günde bir yeşilköyden bostancıya motorla gidiyorum, boynumda boyun fıtığım var ve son zamanlarda hiç çekilmez bir hal aldı, çok canım acıyor. O bunun da çok farkında değil. Söylemiyor değilim, tabiki ağrım olduğunu söylüyorum ama o pek durumun ciddiyetinin farkında değil. Ben de durumun ciddiyetini anlatıp huzurumu kaçırmak istemiyorum zaten.

Genişletmek için tıkla...

Kaç yaşına gelmiş bir bireysiniz ne diye yalana ihtiyaç duyuyorsunuz ki??? Yalan yalanı doğuruyor ve insanın omuzuna yükler fena biniyor. Her konuda herkese açık ve net olmalısınız bence. Erkek arkadaşınızın sağlık durumunuza fazla aldırış etmeme sebebi de çekmeyen anlamaz bence. Bazı erkekler sağlık konusunda umursuz olabiliyor yaşamadan.
Yslnızlaşma sebebiniz de yine kendinizsiniz. İnsanlara daha dürüst, sevgiyle ve içten yaklaşmalısınız. Hepsi bu

Insane .!.:

Kaç yaşına gelmiş bir bireysiniz ne diye yalana ihtiyaç duyuyorsunuz ki??? Yalan yalanı doğuruyor ve insanın omuzuna yükler fena biniyor. Her konuda herkese açık ve net olmalısınız bence. Erkek arkadaşınızın sağlık durumunuza fazla aldırış etmeme sebebi de çekmeyen anlamaz bence. Bazı erkekler sağlık konusunda umursuz olabiliyor yaşamadan.
Yslnızlaşma sebebiniz de yine kendinizsiniz. İnsanlara daha dürüst, sevgiyle ve içten yaklaşmalısınız. Hepsi bu

Genişletmek için tıkla...

Gerçeği söylersem üzerimde yük hissetmeye başlarım, annem konuyu evliliğe getirir, ben de ona lansederim, gerilirim olaylar büyür ve sonra da güzel giden bir şey kötüye gidebilir. Şuan yalan söylemek doğruyu söylemekten daha huzurlu bir yol. Zaten başka da bir çare bulamıyorum, zamana bırakıyorum ama canım çok sıkılıyor bu duruma. ve tabi yalnızlaştırıyorum kendimi çok fazla. Şuan devamlı görüştüğüm kişiler sevgilim ve ailesi ama onlar da benim diğer sorunlarımdan bi haber.
Erkek arkadaşım bazen benim sorunlarına benden daha fazla stres ettiğini düşünüyorum, zora da pek gelemiyor o yüzden çok da belli etmemeye çalışıyorum. Saçmalıyorum galiba.
Ben de ne yapacağımı bilmiyorum açıkçası.

İçim şişti gerçekten. Bu yaşta, bu duygularla olmamalısınız. Herşeyin bir çıkar yolu bulunur. Ve ben size en kısa yoldan şunu söyleyeyim. Bir kağıda sorunlarınızı yazın. Ve ne yapabilirim diye çözümleri de sıralayın. Sizin hayatınızı ben yada bi başkası bilip değerlendiremez

Evde olduğum zamanlarda nedense onunla bambaşka hayatlarımız var gibi geliyor, onunlayken de sanki birbirmiz içinmişiz gibi. Eve geliyorum onun bir haber oldugu bir dünya, sanki o hiç hayatımda yokmuş gibi. o kadar uzak ve yabancı geliyorki. Sonra ona gidiyorum, beraber spora gidiyoruz, sonra annesine gidiyoruz.ablası gelmıstı şehir dışından, yeğenleriyle gezdik, her akşam illa onlara kalayım diye ısrar etmeler. kafam çok karışık ne yaşıyorum bilmiyorum, bazen beni seviyorlar, değer veriyorlar diyorum ama sonra kendi evime gelince benden bir haber oldukları için de umurlarında değilim diye düşünüyorum.

Insane .!.:

İçim şişti gerçekten. Bu yaşta, bu duygularla olmamalısınız. Herşeyin bir çıkar yolu bulunur. Ve ben size en kısa yoldan şunu söyleyeyim. Bir kağıda sorunlarınızı yazın. Ve ne yapabilirim diye çözümleri de sıralayın. Sizin hayatınızı ben yada bi başkası bilip değerlendiremez

Genişletmek için tıkla...

kimseden birsey beklemiyorum ki, dertlesir gibi sohbet eder gibi paylaşma ihtiyacı duyuyorum.
ilgin için teşekkürler

tam tamına olmasa da benzer durumları yaşıyoruz arkadaşım. yaşım 26 bende öyle bir duygu karmaşasındayım. nedenini bilmiyorum. günlük tutuyorum biraz rahatlıyorum. kafamda toparlayamadığım o kadar çok cümlelerim var ki... psikolojik destek almayı düşünüyorum ama bilemedim ne derece faydası olur. içimden aslında bir sorunun yok kendine gel diyorum içten içe de dürtülüyorum sanki huzursuzluk vs olduğunu düşünerek

bboonnyy9090 .!.:

tam tamına olmasa da benzer durumları yaşıyoruz arkadaşım. yaşım 26 bende öyle bir duygu karmaşasındayım. nedenini bilmiyorum. günlük tutuyorum biraz rahatlıyorum. kafamda toparlayamadığım o kadar çok cümlelerim var ki... psikolojik destek almayı düşünüyorum ama bilemedim ne derece faydası olur. içimden aslında bir sorunun yok kendine gel diyorum içten içe de dürtülüyorum sanki huzursuzluk vs olduğunu düşünerek

Genişletmek için tıkla...

Günlük tutmak sanırım iyi geliyor. Bir de bol kitap okumak.

Güzel bir haftasonu geçirdim. Şehirdışından arkadaşım gelmişti, Ali de açıkçası beklemediğim kadar iyiydi, beni mahcup eder diye çekiniyordum ama saolsun gayet iyiydi. Ben ailemle kaldığım için rahat olmayabiliriz diye onda kalmamızı teklif etti, onda kaldık ve bayağı ilgili bize ayak uydurmaya çalıştı. Mutlu oldum onun bu şekilde davranmasına gerçekten tekrar iyi ki beraberiz dedim.

Nerdeyse hergün görüşüyoruz, beraber vakit geçiriyoruz. Haftada 3-4 defa annesinin evine gidiyoruz,maddi manevi aslında hep yanımda. Benim kafama takılan şey evlerimiz çok uzak ve ben devamlı onun oldugu bölgeye gidiyorum, buna bazen takılıyorum.

Bir de artık 1 sene oldu, ama evlilik muabbeti eden yok. O konuyu da birazcık açacak olursam, bundan 4-5 ay once bir defa konuyu açtı, yurtdışında tatildeyken aşka gelip 'benimle evlenir misin' diye sordu ve bir kaç hafta da muabbeti oldu. Ama ben yüzük olmadığından ciddiye alamadım, bir yandan da ciddiye alınmayacak bir konu değildi. Ondan sonra ben kötü hissettim, o da bir garipleşti. Beni yokladığını ve ciddi adım atacağını bekledim ama daha da kötüleşti. Ben iyice huzursuzlaşmıştım ve konuyu da açamıyordum ne oluyor diye. Mutsuzdumd a ve bir gün cesaretimi toplayıp, bana sordugun sorunun ne oldugunu sordum ve o da sadece 'suan oyle düşünmüyorum' dedi ve sustu. Ben de ayrılma karrı verip çok kötü kavga ettik. İlk defa o kadar ciddi tartıştık ve ayrıldık. O ara ablası beni sorunca ilişkinin bittiğini söyledim ve o da yapıcı konuşmalar yaptı, aynı şekilde Ali'ye de o şekilde konuşmuş. Ben o ara çok üzüldüm, beni çok kırdı. Bilmiyorum kendi içinde ne yaşadı bilmiyorum ama beni bayağı kırdı,üzdü o zaman. 10 gün sonra filan sakinleşince görüştük, barıştık. Açıkçası konuyu tekrar konuşmadan barıştık, nedne barıştım bilmiyorum ama onu sevdiğim için ve kötü niyetli olduğuna inanmadığımdan ve tabiki ablasının da yapıcı konuşmlarından, öğütlerinden. O zaman teklif ettiğinde açıkçası hiç beklemiyordum, 6-7 aydır ilişkimiz vardı ve iyi bir dönem de değildi ama aklıma soktu ve sonra geri çekilmesine çok üzüldüm.
O barışmadan sonra da maşallah çok iyi devam etti. Daha sık ailesiyle görüşmeye başladık, annesi babası ablası bana bayağı iyi davranıyorlardı. Ali'nin de onlara ihtiyacı olduğunu düşündüm, benim de. Çok amatör oldugumuz şeyler var yaşımız 30 ama nedense 19 yaşında gibi hissediyorum ilişki sürecinde.
Ama artık 1 sene de oldu ve konunun komple kapanıp bir daha açılmamasına arada üzülüyorum. Kötü niyet oldugunu düşünmüyorum, Ali ciddiyetsiz bakacak biri değil, ailesi de öyle beni kullanacak değil, sevdiklerine inanıyorum beni. Ama neden bir adım atmıyorlar diye üzülüyorum ve ardından demekki beni istemiyorlar vs gibi kötü düşüncelere giriyorum ve depresif oluyorum.
Benim ailemin ALi'den haberi yok, ortada bir şey yokken de söylemeyi düşünmüyorum.

Şimdilik bu kadar yazı yeter sanırım, tekrar yazmak üzere...

Selamlar,
Bir gece daha uykusuz ve kafamda deli sorular.
Erkek arkadaşım ve kendime konu etmeye bile uyandığım evlilik muhabetti
Güzrl giden bir ilişkimiz var, ciddiyetsiz olduğu bir durum yok. Ama ciddiye gideceğine dair de tek kelime yok. Yukarda bahsetmiştim nedenini asla konuyu ben açmam ama geceleri kafama takılıp, ağlıyorum neden hiç konusu açılmıyor? acaba evlenmeyi düşünmüyor mu? Ailece beni kullanıyorlar mı? çok yalnız hissediyorum
Düğünlere,aile toplanmalarına herşeye katılıyorum ama ortada Ali ve arkadaşı muabbetinden öte bişi yok.
Canım çok sıkılıyor mutsuzum ayrıl diceksiniz ama yalnız kalmak şuan daha da mutsuz edecek beni,hazır da hissetmiyorum bu durum için. Ama onların benim için ne düşündüklerine dair de hiçbir fikrim yok Hiç bir sorun yokmuş gibi devam ediyorum, zaten nasıl insan ifade edebilirki kendini Neticede Ali'yi de ailesini de seviyorum,onların da beni sevdiğini düşünüyorum ama evlilik muabbeti açılmaması kafamda deli sorular oluşturuyor:/ yoruldum da bu yükü taşımaktan:/ bi de son6 aydır işsizim,çok bunaldım işle ilgili de hep kötü tecrübeler yaşadım,işimin de yoluna gireceğine inanamıyorum artık. Herşey çok kötü( ve ben napacağımı bilmiyorum

all you need is love .!.:

Selamlar,
Bir gece daha uykusuz ve kafamda deli sorular.
Erkek arkadaşım ve kendime konu etmeye bile uyandığım evlilik muhabetti
Güzrl giden bir ilişkimiz var, ciddiyetsiz olduğu bir durum yok. Ama ciddiye gideceğine dair de tek kelime yok. Yukarda bahsetmiştim nedenini asla konuyu ben açmam ama geceleri kafama takılıp, ağlıyorum neden hiç konusu açılmıyor? acaba evlenmeyi düşünmüyor mu? Ailece beni kullanıyorlar mı? çok yalnız hissediyorum
Düğünlere,aile toplanmalarına herşeye katılıyorum ama ortada Ali ve arkadaşı muabbetinden öte bişi yok.
Canım çok sıkılıyor mutsuzum ayrıl diceksiniz ama yalnız kalmak şuan daha da mutsuz edecek beni,hazır da hissetmiyorum bu durum için. Ama onların benim için ne düşündüklerine dair de hiçbir fikrim yok Hiç bir sorun yokmuş gibi devam ediyorum, zaten nasıl insan ifade edebilirki kendini Neticede Ali'yi de ailesini de seviyorum,onların da beni sevdiğini düşünüyorum ama evlilik muabbeti açılmaması kafamda deli sorular oluşturuyor:/ yoruldum da bu yükü taşımaktan:/ bi de son6 aydır işsizim,çok bunaldım işle ilgili de hep kötü tecrübeler yaşadım,işimin de yoluna gireceğine inanamıyorum artık. Herşey çok kötü( ve ben napacağımı bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

Bunalmissin artik her acidan. Sanirim hayata gec kaldigini dusunuyorsun. Evliligi takinti haline getirmis gibi gorunuyorsun. Ve inan seni cok iyi anliyorum. Ben de ayni seyleri hissettim.

Insan degersiz hissetmeye basliyor zamanla. Ozellikle evli, cocuklu arkadaslarini, kendisinden sonra biriyle iliskiye baslayip, evlenenleri gorunce, ben evlilige layik bir insan degil miyim diye dusunmeye basliyor. Bu ruh hali o kadar insani etkiliyor ki kendin olmaktan cikiyorsun. Takintili, saglikli dusunemeyen, ofkeli bir insan haline geliyorsun. Bu huzursuzluk ister istemez karsindaki erkegi de etkiliyor. Simdi sana ne tavsiye verebilirim bilmiyorum.

Bazi insanlar pozitif dusunmenin insanin kaderini degistirdigini soyluyorlar. Yani iliskin hakkinda, evlilige giden bi iliskim var var diye dusunmeye baslarsan falan..

Ama seni tanimiyorum ve hayallerini de bilmiyorum. Belki de erkek arkadasiniza kendi hayallerinizden bahsedip, onun bunu seninle yasayip, yasamayacagini sormalisiniz. "ben 33 yasinda evli bir kadin olmak istemistim hep" falan. ne bileyim artik hayaliniz neyse..

Bunalmanizi anliyorum. O yuzden kesinlikle sizi veya yasadiklarinizi yargilamiyorum. Sizin durumunuzu yasayan cogu kisi bu duygulari tadiyor zaten

tomvejerry .!.:

Bunalmissin artik her acidan. Sanirim hayata gec kaldigini dusunuyorsun. Evliligi takinti haline getirmis gibi gorunuyorsun. Ve inan seni cok iyi anliyorum. Ben de ayni seyleri hissettim.

Insan degersiz hissetmeye basliyor zamanla. Ozellikle evli, cocuklu arkadaslarini, kendisinden sonra biriyle iliskiye baslayip, evlenenleri gorunce, ben evlilige layik bir insan degil miyim diye dusunmeye basliyor. Bu ruh hali o kadar insani etkiliyor ki kendin olmaktan cikiyorsun. Takintili, saglikli dusunemeyen, ofkeli bir insan haline geliyorsun. Bu huzursuzluk ister istemez karsindaki erkegi de etkiliyor. Simdi sana ne tavsiye verebilirim bilmiyorum.

Bazi insanlar pozitif dusunmenin insanin kaderini degistirdigini soyluyorlar. Yani iliskin hakkinda, evlilige giden bi iliskim var var diye dusunmeye baslarsan falan..

Ama seni tanimiyorum ve hayallerini de bilmiyorum. Belki de erkek arkadasiniza kendi hayallerinizden bahsedip, onun bunu seninle yasayip, yasamayacagini sormalisiniz. "ben 33 yasinda evli bir kadin olmak istemistim hep" falan. ne bileyim artik hayaliniz neyse..

Bunalmanizi anliyorum. O yuzden kesinlikle sizi veya yasadiklarinizi yargilamiyorum. Sizin durumunuzu yasayan cogu kisi bu duygulari tadiyor zaten

Genişletmek için tıkla...

teşekkür ederim sıkıntımı paylaştığın için. Değersiz hissettirdi bu durumlar beni, bir de işsizlik filan olunca iyice tahammülsüzleşebiliyor insan. Takıntı yapmış gibi hissetmiyorum henüz ama dönem dönem kötü hissediyorum. Genel bir çözümsüzlük,umutsuzluk var üzerimde.
Onunla hayallerimi bile konuşmak istemiyorum sanırım:/ Değişik işte bu konu nasıl aşılır bilmiyorum.
Bugün annesine götürdü, severim kadını başbaşa kalınca bayağı sohbet ettik. Ali annemle tanışmadı hiç, hatta hiç bahsetmedim bile anneme. Ali'nin annesi bugün onu söyledi şakayla, Ali'ye sormuş neden tanışmadın falan diye. Bana soruyor üstü kapalı, ben de kendimce mantıklı bahaneler uydurdum sonubda da Ali de hiç tanışmak istemedi dedim. Konu açılmadı sonra ama Ali çekingendir dedi. Aslında en başta o annenle tanışalım gibi birşey dedi. Ama öyle havada kaldı herşey.
Sonra Ali'yle Babası geldi, dışarda gezdik vs.
Sonra ben kendimi düşündüm anneme konusunu bile açamıyorum Ne Ali ne annesi falan da net birşey demiyor. Bense düşüncelere dalıp gidiyor üzülüyorum.

yine çok bunaldım. çok saçma bir durumun içinde hissediyorum kendimi. bir sevgilim var. devamlı ailesiyleyiz. beni guya seviyorlar ama ortada ciddi bir adım yok. koca bir yalanın içindeyim sanırım.

Sanırım burda da kendimle başbaşa kaldım
İşsizlikten çok bunaldım,oyalanacak birşeyler de bulamıyorum.Evde olduğum zamanlarda herşeyi ince ince düşünüyor,kuruyorum.herkesin bana zarar vermek istediğini,kullanmaya çalıştığını,kimsenin beni samimi sevmediğini falan düşünüyorum.
Anlamsız bir ilişkinin tam ortasındayım,ailesi iyidir diyordumki onlardan da anlamsız tavırlar. Hem çok seviyorlar sözde,yabancımısın falan filan hiç bir aile fotosunda ben yokum. Çok sıkıldım bu ikiyüzlülükten.Neden böyle yapıyorlar? O kadar mı benciller? O kadar mı değersiz onlar için birinin hayatı? çok acımasızlar sanırım.

Seni kırmak istemiyorum kesinlikle ama şunu söylemeliyim. Eğer karşındaki insanın ve ailesinin seni yeteri kadar ciddiye almadığını düşünüyorsan bunun sebebi erkek arkadaşını hala annenle tanıştıracak kadar ciddiye almamandır. Kendince haklısın belki annem beni bunaltacak diye düşünüyorsun ama malesef olaya dışarıdan bakan insanlar böyle düşünmezler. Sen daha erkek arkadaşından ailene bahsetmeden onlar Nasıl bir adım atabilir ki? Hep konuşmaların havada kalma sebebi bu bence çünkü bu noktada tıkanıyorsunuz karşılıklı. Daha ailenin haberi yok o anne sana diyemez ki "kızım artık annene anlat Ali'yi tanıştır da şu işin adını koyalım" diye. Bence erkek arkadaşınla konuşup ben artık ciddi bi yola girmek istiyorum ve seni hayatımdaki en kıymetli insanla yani annemle tanıştırıcam çünkü benim için çok değerlisin falan diyebilirsin

İlk takıldığım şey neden her gün gidiyorsunuz bir de kısıtlı bir paranız var haftada bir iki daha iyi olur


her zaman her şekilde zaten geliyorsunuz niye evlenmeyi düşünsün ki çantada keklik gibi yıllarca devam eder bu şekilde

Sadece onun için yaşıyorsunuz sanki
Biraz da kendinize Zaman ayırın ailenizle vakit geçirin hiç bişey yapmasanız annenizle tv izleyin sohbet edin

kendi neden gelmiyor diye de takılmıyor değilsiniz çok hastayım bügün sen gel desen gelmeyecek mi ben denerdim

Biraz cesaret et annemle konuşmak istiyorum de içim rahat değil de yavaş yavaş alıştır
Sonra olanları kendi süzgecinden geçir bakalım sabırlı ol kavga etmeden dene ama lafını da esirgeme korkma
Bir de iş ara arkadaşım ne olursa olsun sana iyi gelecektir

mywonderland .!.:

Seni kırmak istemiyorum kesinlikle ama şunu söylemeliyim. Eğer karşındaki insanın ve ailesinin seni yeteri kadar ciddiye almadığını düşünüyorsan bunun sebebi erkek arkadaşını hala annenle tanıştıracak kadar ciddiye almamandır. Kendince haklısın belki annem beni bunaltacak diye düşünüyorsun ama malesef olaya dışarıdan bakan insanlar böyle düşünmezler. Sen daha erkek arkadaşından ailene bahsetmeden onlar Nasıl bir adım atabilir ki? Hep konuşmaların havada kalma sebebi bu bence çünkü bu noktada tıkanıyorsunuz karşılıklı. Daha ailenin haberi yok o anne sana diyemez ki "kızım artık annene anlat Ali'yi tanıştır da şu işin adını koyalım" diye. Bence erkek arkadaşınla konuşup ben artık ciddi bi yola girmek istiyorum ve seni hayatımdaki en kıymetli insanla yani annemle tanıştırıcam çünkü benim için çok değerlisin falan diyebilirsin

Genişletmek için tıkla...

teşekkür ederim ilgin için
annemle tanıştırayım seni nasıl dicem? ya gerek yok derse, ya erken derse, ya gecistirirse...ya bir de çekingen de bir tip,nasil tanistiracagim gercekten bilmiyorum tanistirmayi birak anneme konuyu nasil acacagimi bile bilmiyorum annemle de yüzeysel bir ilişkim var. kimseyle konuşamıyorum

Piasiyah .!.:

İlk takıldığım şey neden her gün gidiyorsunuz bir de kısıtlı bir paranız var haftada bir iki daha iyi olur


her zaman her şekilde zaten geliyorsunuz niye evlenmeyi düşünsün ki çantada keklik gibi yıllarca devam eder bu şekilde

Sadece onun için yaşıyorsunuz sanki
Biraz da kendinize Zaman ayırın ailenizle vakit geçirin hiç bişey yapmasanız annenizle tv izleyin sohbet edin

kendi neden gelmiyor diye de takılmıyor değilsiniz çok hastayım bügün sen gel desen gelmeyecek mi ben denerdim

Biraz cesaret et annemle konuşmak istiyorum de içim rahat değil de yavaş yavaş alıştır
Sonra olanları kendi süzgecinden geçir bakalım sabırlı ol kavga etmeden dene ama lafını da esirgeme korkma
Bir de iş ara arkadaşım ne olursa olsun sana iyi gelecektir

Genişletmek için tıkla...

teşekkür ederim sana da yazdığın için:/
bilmiyorum neden hergün gittiğimi de. evde çok bunalıyorum,dışarı çıkıp hava almış oluyorum. Onunlayken kendimi iyi hissediyorum,beraber spor yapıyoruz,tv izliyoruz. Kaygılı hissetmiyorum onun yanında ama uzakta olunca devamlı bunalıma giriyorum,negatif düşüncelere boğuluyorum.

çantada keklik gibi düşünen biri olmamalı o. Beni bu duruma düşürmemeli. Ama öyle düşünecekse de ben çok üzülürüm ve elimden bişi gelmezki

o neden gelmiyor diye takılıyorum bazen ama çok da takılmıyorum. O tarafta olunca daha rahatım ben de. Gel dersem yorgun değilse gelir,bugün gelmezse de ayarlayıp gelir. Ama buraya gelince yapacak şeyimiz kısıtlı,orda spora gidip ordan evde tv izleyebiliyoruz.bu tarafta avm yoruyo.

cesaret esip konuşamam,çünkü ağlamaklı olurum,ters konuşurum,laf sokarım,sakin olamam biliyorum annemle bile konuya giremiyorum.

""senin de bi ihtiyacin bi sey olursa paylasmak istedigin burdayim. ben seni arkadas olarak cok sevdim, ayrica ali'nin kiz arkadasi oldugun icin de cok mutluyuz ailece. annemler de seni cok seviyormus öyle dediler ❤
umarim hep ailemizde olursun! '"
ablası gecen mesajla yazmış bunu.
bu iyi birşey mi onu da anlamadım.
iyi hissetmiyorum kendimi,dewamlı huzursuzum,güvenmediğim bi ilişki yaşıyorum
işim de yok,iyice komplekli bir insan olmaya başlıyorum galiba çok mutsuz hiddediyorum,daralmış,boğulmuş hissediyorum.bazen cidden ölümü düşünüyorum ve keşke bişi olsa ve aniden ölsem,ben daralıyorum.

all you need is love .!.:

""senin de bi ihtiyacin bi sey olursa paylasmak istedigin burdayim. ben seni arkadas olarak cok sevdim, ayrica ali'nin kiz arkadasi oldugun icin de cok mutluyuz ailece. annemler de seni cok seviyormus öyle dediler ❤
umarim hep ailemizde olursun! '"
ablası gecen mesajla yazmış bunu.
bu iyi birşey mi onu da anlamadım.
iyi hissetmiyorum kendimi,dewamlı huzursuzum,güvenmediğim bi ilişki yaşıyorum
işim de yok,iyice komplekli bir insan olmaya başlıyorum galiba çok mutsuz hiddediyorum,daralmış,boğulmuş hissediyorum.bazen cidden ölümü düşünüyorum ve keşke bişi olsa ve aniden ölsem,ben daralıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Lütfwn kendine gel üzüldüm okuyunca hep,neden alıp karşjna Ali yle bi net konuşmuyorsun.evlilik kelimesini ağzına alma sadece de ki ben geleceğimi seninle istiyorum akşam ikimiz de işten gelelim mesela karşılıklı kahvelerimizi yudumlayalım istiyorum vs vs güzel hayaller anlat burada sonra da de ki sen ne düşünüyorsun.Böyle bu şekilde nereye kadar bence bişeyler yapmalıyız de değişikliklere hazır hissediyorum artık belki senin de annemle tanışma vaktindir vs vs desen olmaz mı anlar herhalde öküz değil ya