Afedersin konu sahibesi ne sorumluluğun var tam olarak? Yaşlı anne babaya mi bakıyorsun, yatalak hasta mı bakıyorsun, çocuğun mu engelli, kemoterapi mi görüyorsun, bankaya milyonlarca lira borçlusun onu mu ödüyorsun, sahibi olduğun şirket mi batakta??? Ücretli çalışansın her ay paran yatıyor, bedenin sağlıklı sadece ruh sağlığın kötü olduğu için kötü hissediyorsun o kadar üstünde sorumluluk vb görmüyorum ben
İnancım var ama bazen onu da sorguluyorum neden böyle şeyler oluyor diye.
Kafamın içinde milyon tane düşünce var.
Çok yalnızım. Ailem de yalnız. Şuan gidecek tek kapım annem mesela. Arkadaşlarım da var ama herkes kendi derdinde iyi gün dostlar hepsi bunu da yeni anladım.
İlaçlarımı bırakmıştım ama eşimle ilgili de durumlar olunda dayanamayıp tekrar başladım şuan nefes alamıyorum sıkıntıdan
Lütfen kendinizi rahatlatın, benim de uzun süre çocuğum olmadı insanlardan her türlü şeyi işittim ama bu beni dibe çekmedi, tevekkül ettim hep Allah vermiyorsa vardır bir sebebi dedim , hamdolsun öyle bir zamanda verdi ki bir-çok sorunumu aştığım ve rahatladığım bir döneme denk geldi , en azından çocuk meselesine böyle bakın, toplumun olmanızı beklediği kişi olmak zorunda değilsiniz, kendinize haksızlık yapmayın, mutlaka bir uzmandan yardım alın, panik ataklarını kontrol altına almaya çalışın doktor ile birlikte , herkes biseyler yaşıyor, emin olun herkesin bir derdi var ama ölmek ve intihar çözüm değil...Kafamdaki düşüncelerden kurtulamıyorum. Anksiyete hastasıyım zaten. Zihnim susmuyor nefes alamıyorum. Eşimin rahatsızlığı, maddi konular, evliliğimi sorgulamam, çocuk Yapın baskısı. Bugün ölmek istiyorum diye uyandım Allahım ne olur beni öldür dedim. Yalnızlık… çevremde annemden başka kimsem yok bunları anlayabileceğim kardeşim ablam abim yok. Akrabalarımız kendi halindeler. Göğsüm sıkışıyor nefes alamıyorum elim ayağım kalkmıyor. Sorumluluklarım çok ağır geliyor bana yardım edin.
İlaç kullanıyorum. Şuan intihar etmek istiyorum
Tabi tabii. Biraz değil baya hassasım psikolojik olarak maalesef.+1 ben de biraz hassas gördüm konu sahibini ama anksiyete ve kaygı bozukluğu böyle bir şey. Eşi kuryeymiş motor kullanıyormuş ona da sıkılıyor biraz belli ki ama bizim kaygılarımız olacakların önüne geçemediği gibi evrene de negatif enerji yayıyoruz.
Eşimle ilgili atladığım noktalar var sanırım. Depresyon derken o da psikolojik olarak sıkıntıda her şeyi içine attığı için. Akşamları çıkıyor evet ama bayram olduğu için ben annemlerde kalıyordum o da annemlere gelip yemek yiyip sonra biraz oturup sonra çöküyordu. Direk beni evde bırakıp kendisi çıkmıyor yani
Tabi tabii. Biraz değil baya hassasım psikolojik olarak maalesef.
Evet ben her şeyde çıkışırım mesela ama o son raddeye kadar bana kötü bir şey söylemez ben ama o an ağzıma geleni söylerim. Sadece bana değil benim aileme ve kendi ailesine karşı da böyle.Erkekler bizler gibi kendilerini kolay ifade edemiyorlar yani büyük çoğunluğu öyle. Biraz kendi haline bırakın siz de kendinize iyi gelecek şeylere yönelin, Allah büyük.
Hep kaygılarla korkularla yaşıyorum ama. Yarın ne olacak ? Anneme babama ne zaman bir şey olacak ? Ben nasıl dayanacağım ? Başıma gelmeyen, yaşamadığım şeyleri hergün yaşıyorum ben. Hergün annemle babamın cenazesini kaldırıyorum , her gün boşanıyorum , hergün yalnız öldüğümü hayal ediyorum. İnsan bunları bir kere yaşar geçer dimi ? Yok işte ben hergün yaşıyorumBir sen daha yok bu dünyada intihar etsen ne olacak adlı tıp morguna en ağır otopsi daha sonra cami mezarlık bir gün iki gün unutuldu gitti sen yaşayamadiklarinla gideceksin toprağın altına silkelen hayatın güzelliklerini yaşa öyle oturup bekleme altın tepside gelmez hayat insana koş peşinden zorla hayatı ne zor şartlarda insanlar evladı yanında ölmüş kimsesi kalmamış yapayalnız hâlâ yaşıyor yapmayın bu hayat çok güzel
İlaç kullanıyorum zaten şuanda. Psikoloğa gittim ama hiç fayda etmediTepeden tırnağa stresle dolmuşsunuz uzman desteği gerekiyor. Hemen bir psikiyatırdan randevu alın. Tedaviye başlayın.
İlaç kullanıyorum zaten şuanda. Psikoloğa gittim ama hiç fayda etmedi
Tamam gideceğim tekrar. Göğsümün üzerinde de bir baskı var zaten. Onu da anlatacağımİlacın fayda etmemesi mümkün değildir. Siz şikayetlerinizi doktora doğru anlamıyorsunuz dur. O da ona göre ilaç yazmıştır. Tekrar doktora gidin ve stresten dolayı vücudunuzda meydana gelen bütün belirtileri anlatın ona göre ilaçlarınızı değiştirir. Örneğin; doktora stresten nefes alamadığını söyleyin.
Ben bir yıl öncesine kadar her şeyi her kesi düşünür kafaya takardim 7 yıl bitti evliliğim de aileden uzak akrabalardan uzaktik eşimin görev nedeni ile ve ben her gittiğimiz şehirde yalnizdim eşim göreve gittigi için haftalarca tek başıma kalırdım 3 bebek kayip ettim hepsinde tek başımaydim kimsem yoktu eşim de yoktu o süreçleri yalniz başıma atlattim 1 yıl öncesine kadar ben bunları dert olarak görürken geçen yıl meme kanseri teşhisi konuldu tedavi olmaya başladığım gün aslinda hayatın ne kadar kısa olduğunu yaşamanın ne kadar güzel olduğunu anladım ve bu surecide tek başıma atlattim kimse kimsenin derdine , sorununa çare olmuyor kardesi akrabalari olanlarda bir hayrını görmüyor emin olun kendinizi motive etmek için illa birlerine ihtiyaç duymaya gerek yok başkaları için değil kendiniz için yaşayın ilk başta kendinizi sevin CAN okadar tatlı kiKafamdaki düşüncelerden kurtulamıyorum. Anksiyete hastasıyım zaten. Zihnim susmuyor nefes alamıyorum. Eşimin rahatsızlığı, maddi konular, evliliğimi sorgulamam, çocuk Yapın baskısı. Bugün ölmek istiyorum diye uyandım Allahım ne olur beni öldür dedim. Yalnızlık… çevremde annemden başka kimsem yok bunları anlayabileceğim kardeşim ablam abim yok. Akrabalarımız kendi halindeler. Göğsüm sıkışıyor nefes alamıyorum elim ayağım kalkmıyor. Sorumluluklarım çok ağır geliyor bana yardım edin.
İlaç kullanıyorum. Şuan intihar etmek istiyorum
Allahım acil şifalar versin inşallah arkadaşım.Ben bir yıl öncesine kadar her şeyi her kesi düşünür kafaya takardim 7 yıl bitti evliliğim de aileden uzak akrabalardan uzaktik eşimin görev nedeni ile ve ben her gittiğimiz şehirde yalnizdim eşim göreve gittigi için haftalarca tek başıma kalırdım 3 bebek kayip ettim hepsinde tek başımaydim kimsem yoktu eşim de yoktu o süreçleri yalniz başıma atlattim 1 yıl öncesine kadar ben bunları dert olarak görürken geçen yıl meme kanseri teşhisi konuldu tedavi olmaya başladığım gün aslinda hayatın ne kadar kısa olduğunu yaşamanın ne kadar güzel olduğunu anladım ve bu surecide tek başıma atlattim kimse kimsenin derdine , sorununa çare olmuyor kardesi akrabalari olanlarda bir hayrını görmüyor emin olun kendinizi motive etmek için illa birlerine ihtiyaç duymaya gerek yok başkaları için değil kendiniz için yaşayın ilk başta kendinizi sevin CAN okadar tatlı ki
Ben de hem eşimden hem de çocuğumun rahatsızlığından çekiyorum. Allah yardımcımız olsun.Eğer intihar gerçekten günah olmasaydı ben en az 20 sene önce ölmüştüm bu hayat gerçekten bana göre de değilmiş çok büyük sıkıntılarım var hem aileden hem eşten hemde evladımin rahatsızlıklarindan çok çekiyorum ama sadece inancım olduğu için dayanıyorum anlatsam kimsenin inanmayacgi bir hikayem var eminim birçok insandan daha zor bir hayat yaşadım yaşıyorum umarım hereey geçecek biraz sabır imtihanı veren Allah kolaylıkla verir
AminnnAllahım acil şifalar versin inşallah arkadaşım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?